158,516 matches
-
se uite în ea... și să trăiască fericit pînă a adînci bătrînețe... Gh. P. unu: Dom' doctor Gh. Popescu, eu nu mai vreau să fiu Gh. Popescu... Vă rog să mă operați de Gh. Popescu... Gh. P. doi: Ușor de zis... Pentru că operația asta se face fără anestezie... Gh. P. unu: Îmi asum toate durerile... (Gh. P. doi se apropie de el, îl privește bine în ochi, îi pune mîna pe umăr și, după această "mărturisire", se îmbrățișează) Gh. P. doi
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
și mănîncă) Domnule, ai s-ajungi să n-ai ce mînca în cimitir...! Țiganii ăștia-s de groaza lumii! Dacă eu, vorba aia, care-s gropar titular, abia apuc să pun mîna pe-oleacă de pomană, atunci ce să mai zici de-un nevoiaș, de-un bătrîn, de-un copil...! De groaza lumii nu altceva! Săracii, stăpînii mortului, nici ei n-apucă să împartă pomenile... să dea cui vor ei... și cît cred ei de cuviință, că ăștia le smulg din
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
ăla în vîrstă... profesor... cică știa chineza... și sanscrita... Și? Vorba lui Bulă, la ce i-a folosit? L-a luat Gică... Bandit mare Gică ăsta! Adevărul e că se are bine cu popii... Nu-i mort mai bogat... ca să zic așa... să nu-l îngroape el! Și pe el o să-l îngroape Trică... Asta cu siguranță... Domnule, ar fi în stare să se omoare pentru morți... cîți mai mulți morți... Și-or să se omoare pînă la urmă... Atîta pagubă
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
că o să moară... Bravo lor! Îți dai seama ce-ar însemna să țină minte zilele și anii o broască țestoasă! Octav: (înainte de a intra în cort) Da ca să nu mai fie nici pe-a mea, nici pe-a ta, eu zic să fie miercuri... Groparul: Perfect! Îmi place! (Octav intră în cort) S-a dus să tacă... Grea meserie, domnule, grea de tot! Ha!, auzi, cică să fie miercuri! A declarat el să fie miercuri! Păi da, domnule, să fie ce
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
și o duce în cort) Doctorul: De ce-i spuneți Socrate?! Octav: Pentru că vorbește..., vorbește și iar vorbește... De aia. Doctorul: Aha! Octav: Domnu' doctor, dacă tot ați venit din întîmplare... spuneți-mi ce v-a adus la mine... mai bine zis, de ce v-a adus mama la mine? Doctorul: (are tact profesional) Adevărul e că e frumos aici... sincer...Și, totuși, de ce ați plecat de-acasă? Octav: Păi nu v-a spus mama de ce?! Doctorul: ... Nu..., adică mi-a spus... Din cauza
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
Și-acolo rămîne... Pe veci! Ha! El voia s-o ridice de la "mă iubește, nu mă iubește" la "a fi sau a nu fi"! Delirant, delirant, delirant! Mona: Păi nu-i aceeași dilemă!? Octav: Nu prea, iubita mea dulce... Bine zicea șeful ăla de cabaret... "pe femei trebuie să le iubești și să le ajuți, dar să nu-ți propui să le înțelegi... și mai ales să te înțeleagă..." Auzi la ce concluzie a putut să ajungă un gestionar de pulpe
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
Ce post important?! Octav: Păi... măcar șef de un partid acolo... Marieta: Tu pe mine să nu mă iei așa...! Auzi! Octav: Stai, nu te enerva, că de postul ăsta îmi fac rost singur... Înființez un partid și gata! Să zicem... partidul șchiopilor! Partidul șchiopilor de piciorul drept...! Pe urmă înființez aripa șchiopilor de piciorul stîng... Și neapărat unul al șchiopilor de centru...! Ce zici? Marieta: D-apoi că nu m-ar mira să apară și partidul orbilor... al surzilor. Partidul
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
te enerva, că de postul ăsta îmi fac rost singur... Înființez un partid și gata! Să zicem... partidul șchiopilor! Partidul șchiopilor de piciorul drept...! Pe urmă înființez aripa șchiopilor de piciorul stîng... Și neapărat unul al șchiopilor de centru...! Ce zici? Marieta: D-apoi că nu m-ar mira să apară și partidul orbilor... al surzilor. Partidul handicapaților... Ha! Octav: Sună frumușel! Și dacă-i mai punem și pe handicapații intelectuali... handicapații morali... Ehei, ce minune de parlament ar ieși...! Marieta
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
cum spui pentru că niciodată nici n-ai știut ce înseamnă de toate... Crede-mă, te-ai chinuit o viață întreagă să te prefaci că nu ești săracă, umilită și speriată... Marieta: (Octav a spus adevărul și totuși...) Da..., bine..., să zicem că... dar măcar eram cu toții la fel... în aceeași oală... Octav: Nici măcar atîta, mama... Pentru că cei care ne învățau ce bine e, ce rațional e, ce echitabil e să fii sărac, erau bogați... Și tu știi asta. Marieta: (nu renunță
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
n-am... tu știi... aș vrea numai..., fii și tu mai... și Marieta la fel... să fie puțină liniște... Octav: Un tată pentru liniștea noastră... Adică să facem ce-om face și să punem mîna pe oleacă de consens... Costache: Zi-i și-așa... Octav: Păi, Doamne, tata, oare nu te-ai săturat de consens jumătate de secol?! Că de la consens, de la liniște ni s-au tras toate! Și dacă o să fie și mai rău decît este, tot de la liniște, de la
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
generația mea a fost castrată de curaj... Am fost învățat să stau în genunchi și așa o să mor Octav: Am să-i spun asta lui Ovidiu... El credea că o să te ridici în picioare... și că o să privești înainte, să zicem, și, cînd colo, voi ați rămas tot în genunchi... și cu privirea în pămînt... O să-i spun asta... Costache: Tu-mi ceri mie să am un punct de vedere precis, o opinie fermă... Dar tu, Octav, tu ai o opinie
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
puțin? (Costache se așează pe scaunul pescăresc, în apropierea mesei de camping; intră securistul, care se așează pe scaunul de rafie; controlează masa și scaunul... de microfoane...; Costache tace, crispat, intimidat) Securistul: Hai, mai repede, că am și alte treburi. Zi-i! Costache: Am greșit, tovarășe colonel. Securistul: Iar?! Costache: Iar. Securistul: Nu-i bine. E grav? Costache: Destul de grav. Securistul: În faptă sau în gînd? Costache: Nu, în faptă nu... știți că eu nu fac... că nu pot... În gînd
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
la care a asistat) Dumnezeule, și cînd te gîndești că toată demența și absurditatea aia erau menite, chipurile, să construiască un om nou! Costache: Și culmea e că au construit un om nou... Uită-te la mine... Octav: Tata, eu zic să renunți la prototipul ăsta Costache: De acord, dar cum? Octav: E, cum se schimbă lumea! Costache: (știe ce spune) Crezi că se schimbă? Nu se schimbă... Octav: De ce? De frică? Costache: Și de frică Octav: De frica securității? Costache
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
Preotul: (jenat de discursul dascălului și presat de tăcerea celorlalți) ...Și dacă Dumnezeu ne-a dat vorbirea... înseamnă că da... e da... și nu e nu...! Groparul: (sesizînd că dialectica preotului n-a convins) Părinte, prietenul meu ar vrea, să zicem, să întrebe, și să aibă un răspuns clar, dacă revoluția a avut sau n-a avut rost... Octav: Nu, părinte, nu asta mă-ntreb! Mă-ntreb dacă ce s-a întîmplat după revoluție este ceea ce ar fi trebuit să fie
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
a avut sau n-a avut rost... Octav: Nu, părinte, nu asta mă-ntreb! Mă-ntreb dacă ce s-a întîmplat după revoluție este ceea ce ar fi trebuit să fie sau nu... Preotul: (după un moment de dificultate) Păi eu zic așa: tot ce există... și tot ce se-ntîmplă, cu voia Domnului este și se-ntîmplă... (toți tac, nemulțumiți de răspuns) Dascălul: ...Așa e... cum spune părintele... (tăcerea continuă) Groparul: ...Așa e... cum spune dascălul... că spune părintele... Preotul: (simțind el că
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
Tată, întrebarea asta, de baraj, am mai auzit-o. Costache: Octav, crede-mă, și eu aș fui vrut să vină la putere o altă echipă, cui altă mentalitate, cu altă morală... Dar, în definitiv, dacă ăia au pierdut trenul, ca să zic așa, de ce n-ar fi buni și ăștia... comuniștii...? Te întreb sincer. Octav: Pentru că ăștia de acum sînt tot ăia de-atunci... Și care și-au schimbat postul, scaunul, lozincile, pe ici pe colo, numai năravul nu! Și de ce te
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
și ce spunea omul în vis întreabă-l pe tata -, care i-au silit pe oameni la prostituție, la fals, la umilință și delincvență? E drept? Matei: Asta înseamnă la tine pe scurt...? Octav: Foarte pe scurt. Matei: Bine..., să zicem că-i adevărat... Octav: Nu să zicem, e adevărat? Matei: E adevărat. Octav: Bun. Și-atunci e drept ca cei care au suferit ani și ani de pușcărie, care au fost siliți să renunțe la studii, la profesiile lor, care
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
-l pe tata -, care i-au silit pe oameni la prostituție, la fals, la umilință și delincvență? E drept? Matei: Asta înseamnă la tine pe scurt...? Octav: Foarte pe scurt. Matei: Bine..., să zicem că-i adevărat... Octav: Nu să zicem, e adevărat? Matei: E adevărat. Octav: Bun. Și-atunci e drept ca cei care au suferit ani și ani de pușcărie, care au fost siliți să renunțe la studii, la profesiile lor, care au stat o viață cu frica-n
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
Octave, mă uit a tine și nu te pricep...! Dar tu ce-ai fi vrut să se-ntîmple după revoluție?! Să fi venit toți "foștii", și nu uita că erau mii, zeci de mii de oameni, să fi venit și să zică "Oameni buni, dați-ne la o parte, arestați-ne, luați-ne pîinea și luați voi locurile noastre"!? Spune și tu, omenește vorbind, se putea așa ceva? Octav: (după o clipă de ezitare) În primul rînd, Nea Matei, nu asta ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
Vezi că te zăpăcește de cap... are el niște scheme... că dacă te bagă în ele nu mai ieși niciodată...! Matei: Lasă, frate, că nu-s copil mic...! Că doar din orice schemă, se iese cu altă schemă...! Da, domnule, zi-i! Octav: Păi acel altfel nu se poate face cu aceiași oameni cu care se făcuse dezastruosul așa. Nu? Matei: Da, și? Octav: Adică, cum se spune, la vremuri noi, oameni noi...! Nu? Matei: Da, și? Octav: Și s-a
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
scot cu o schemă de-a mea... mai flexibilă... mai variabilă... Adică m-am gîndit să-ți fac un serviciu... Octav: Nu zău! Probabil că eu va trebui să-ți fac minimum două... Matei: Mă, tu ascultă aicea... Ce-ai zice să te mut de-aici? Octav: Unde? Matei: Într-un cavou. Octav: Păi nu crezi că te cam grăbești...! Matei: Nu, nepoate, că vreau să te mut nu ca mort, ci ca viu... Octav: Din ce în ce mai bine... Matei: Mă, uite la
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
m-am gîndit; tu, ca fost revoluționar... Octav: Te exprimi din ce în ce mai corect... Matei: Bine..., ca revoluționar... Auzi, tu ai niște drepturi... niște facilități... adică scutiri de impozite..., de taxe..., ai dreptul la un spațiu pentru oarece privatizare... Este? Octav: Dacă zici matale... Matei: Este, domnule. Numai că, din păcate, spațiile s-au cam terminat... Am insistat eu... m-am zbătut, în numele tău, pe unde trebuia... Octav: Și? Matei: Degeaba. Octav: Nu te cred... Matei: Măi Octave, lasă bășcălia și dă-te
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
o gură de whisky, urîte-s paharele astea de plastic... astea-s bune numai la sifon, hai, și să ne-ntoarcem la ale noastre; domnule, pe scurt, îți propun să deschidem un bar... un bar într-un cavou... în cimitir... eu zic că-i o idee cum nu se poate mai originală... și mai eficientă... Ce zici? Octav: Stai puțin... stai puțin... Nu mă lua așa c-amețesc! Mai dă-mi niște whisky... Va să zică un bar într-un cavou! (rîde) Ce zici
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
hai, și să ne-ntoarcem la ale noastre; domnule, pe scurt, îți propun să deschidem un bar... un bar într-un cavou... în cimitir... eu zic că-i o idee cum nu se poate mai originală... și mai eficientă... Ce zici? Octav: Stai puțin... stai puțin... Nu mă lua așa c-amețesc! Mai dă-mi niște whisky... Va să zică un bar într-un cavou! (rîde) Ce zici, mama? Marieta: Eu zic că-i o idee foarte bună... că toată lumea face azi cîte
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
zic că-i o idee cum nu se poate mai originală... și mai eficientă... Ce zici? Octav: Stai puțin... stai puțin... Nu mă lua așa c-amețesc! Mai dă-mi niște whisky... Va să zică un bar într-un cavou! (rîde) Ce zici, mama? Marieta: Eu zic că-i o idee foarte bună... că toată lumea face azi cîte ceva ca să... trebuie bani... asta e... Octav: Ce zici, tăticule? Costache: ...Da... numai că noi avem un cavou mic... nu cred că... Matei: Lasă, cumnate
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]