19,069 matches
-
eleganța să ne dezguste de ea înainte de a o părăsi, or eu o simțeam în acele momente arzând în mine aproape scandalos pentru o înmormîntare. Păstram a aparență cuviincioasă, de reculegere, cum se cădea într-o asemenea împrejurare, dar eram, mărturisesc, fericit uitîndu-mă la marea care strălucea și la valurile care se spărgeau foarte aproape de noi, îmbietoare și sfâșietor de tandre. Eu mă mai puteam bucura de toate astea! Simțeam și în rândul bătrânilor un freamăt de satisfacție. Din moment ce se inaugura
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
început să-mi placă. Devenisem în azil "cineva", am înțeles asta din o mie de amănunte. Mi s-a rezervat o masă la cantină, iar portarul mă saluta cu și mai mult respect. Când m-a prins singur, mi-a mărturisit, roșindu-se, că ar fi vrut să-i vorbesc Bătrânului despre el. Nu cerea să fie avansat, i-ar fi făcut însă plăcere să știe că Bătrânul îl cunoștea cât de cât. Leon m-a căutat să-mi arate că
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
mă preocupă idei ieșite din comun din moment ce stau atât de concentrat. Adevărul e că nu mă gândesc la nimic. Îmi e capul gol. Nici o idee cât de cât interesantă nu-mi trece prin minte, oricât de neplăcut îmi e să mărturisesc asta. N-aș avea chef decât să mă duc la bâlciul din apropiere, să cumpăr toate baloanele colorate puse acolo în vânzare și să le înțep pe toate. Să nu mai existe în întreg bâlciul nici un balon umflat. Pe urmă
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
cărțile câștigătoare. Disperat, am apelat la ultima stratagemă. M-am gândit să mă plâng de Moașa. Îi distrăgeam astfel atenția de la partidă și, în plus, aveam prilejul să-i vorbesc despre marele respect pe care i-l purtam. I-am mărturisit, declarîndu-i că-l veneram prea mult pentru a-i ascunde asta, că Moașa venise la mine în cameră. Să mă culc cu ea. Ceea ce mă cutremurase. Cum să mă ating eu de o femeie pe care o atinsese El? Era
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
colo pentru a verifica parcă dacă imaginile se țineau după ea. În cele din urmă însă cochetăria feminină a triumfat. S-a apropiat de unul din pereții căptușiți cu oglinzi, studiindu-se încîntată, înclinîndu-se, învîrtindu-se și zâmbind. Îmi place aici", mărturisi ea pe neașteptate și începu să sară într-un picior, după care se opri, își ridică gulerul halatului, își aranjă părul și se privi din nou, aplecând capul când într-o parte, când în alta. "Femeia tot femeie", mi-am
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
flatat mințindu-l că-l visasem judecând un mare proces. Într-o zi, le-am povestit iarăși ceva despre întîlnirile mele cu Bătrânul. M-au ascultat cu atenție. Și când am crezut că venise clipa potrivită, am izbucnit în râs mărturisindu-le că totul, dar absolut totul fusese pur și simplu o născocire de-a mea. Nu discutasem, de fapt, cu nimeni, nu exista nimeni în sala cu oglinzi și, sincer vorbind, eram convins că Bătrânul murise demult! Speram că prietenii
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
fi știut să explice de ce anume se temeau, dar teama exista, se cuibărise în fiecare. Moașa însăși părea să fie preocupată, căci evita să mai iasă pe coridoare. Eram dezorientat și m-am gândit că făcusem o imprudență. I-am mărturisit totul lui Dinu, ca să mă sfătuiesc cu el. Dinu a holbat ochii mari. ― Cum, ai făcut asta? ― Da. ― Și pentru ce? Era stăpânit de o agitație neobișnuită. Părea îmbătrînit brusc, obosit, cu ridurile accentuate din pricina panicii. Am avut senzația că
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
bună știință și din motive lesne de ghicit. După cum se poate vedea, ea este în stare să facă față oricărei situații, chiar și de... excepție, cum ar fi Anul Nou. BRIVE LA GAILLARDE Nu am declarat-o încă. Acum o mărturisesc prima dată. În premieră, cum spun cei de pe la teveuri. Dacă ar fi să aleg să tră- iesc, atâta cât îmi mai este dat, în unul din cele două orașe - Iași și Brive -, aș răspunde, fără pic de ezitare: Iași! Dar
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
în multe privințe de cele franțuzești. Sau invers. Cele franțuzești sunt altfel decât cele românești. Ele sunt la fel de bune și spectaculoase, chiar și pentru mine, care sunt un ageamiu în materie. Ceea ce nu înseamnă că beau orice poșircă. Nu! Și mărturisesc cu această ocazie că nu mai țin minte de când nu am mai băut, la mine în țară, vin de crâșmă sau vin de MAT. Numai vinuri curate, adică naturale. Direct de la producător, cum se spune pe la noi, unul din producători
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
la mine în țară, vin de crâșmă sau vin de MAT. Numai vinuri curate, adică naturale. Direct de la producător, cum se spune pe la noi, unul din producători fiind eu însumi. Și, pentru a nu avea necazuri, se înțelege cu cine, mărturisesc că producția mea e pentru uz in-tern. În această ispravă, nu uit niciodată ce sfat a lăsat, cu limbă de moarte, un vestit comerciant de vinuri fiului său: „Să știi, dragul tatii, că vinul se mai face și din struguri
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
greu de spus dacă e mai bun critic sau poet. Nici pe el nu l-a reținut Noe Manolescu pe arca lui... E drept că Noe Manolescu nu a publicat niciodată nici versuri, nici proză. Nici măcar un volumaș de memorii. Mărturisește undeva că totuși a scris. În tinerețe. Iar dacă n-a publicat, înseamnă oare că era prost tot ce a scris? Criticul Manolescu a considerat că poetul sau prozatorul Manolescu nu merită să fie publicat. Adică s-a uitat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
perfectă... Am mai avut și norocul să fiu editat de o editură importantă și condusă de oameni tineri, unii chiar studenți, entuziaști și inteligenți, cărora le plăcea ce publicau și au știut să stârnească un adevărat interes în jurul cărții mele. Mărturisesc că nu mă așteptam să fiu atât de bine primit: conferință de presă în toată regula, mai multe interviuri la ziare, la televiziune și vestea, care nu poate să nu încânte urechile unui autor, că prima tranșă a tirajului era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
cu diavolul”? L-au semnat cu toții? Și Goma? Și dacă l-au semnat, l-au și respectat? Nu-mi vine să cred. Cei doi colegi ai mei însă precis l-au semnat. Iar Alexandru Paleologu, care a supraviețuit comunismului, a mărturisit public că l-a și respectat. Așadar Preda m-a poftit la el în birou și mi-a spus: — Monșer, te angajez, deși am auzit că pui bombe pe unde treci. Așa că fii atent, să-mi spui și mie când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
unii semeni ai noștri. Cui vAșavea răgazul să-i parcurgă gândurile încredințate șșcolii de hârtie, îi va fi lesne să în țeleagă de ce autorul nu a reușit să facă o pașiune din activitatea de lucrător al M.I., precum el însuși mărturisește, ci doar o obligație profeșională, dar respectată și îndeplinită necondiționat. Cu același sentiment al datoriei, Așașezat în pagină și câteva dintre cazurile pe care activitatea de ofițer de judiciar, și apoi, cea de șșef al unui inspectorat de miliție, și
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
trenului spre București și mergând din vagon în vagon cu femeia gășim o tânără frumoasă și elegantă care a tresărit când a văzut femeia de lângă mine. Înroșindu-se ca o sfeclă a fost nevoită să coboare din tren și să mărturisească fapta comisă. Tremurând și plângând mi-a zis că-i medic stagiar la Tulcea și că nu-i ajung banii și văzând atâția bani în fața ei i-a venit în minte că iar prinde bine fără să se fi gândit
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
arta noastră este fără valoare; m-a făcut s-o spun eu în locul lui. Și, ca o ironie finală, mi-a regretat spusele. Un gest civilizat, abia schițat, de părere de rău, când a auzit adevărul de la mine". Trebuie să mărturisesc că și eu am trăit, de mai multe ori, experiențe care mi-au îndreptat gândurile spre același făgaș. În spatele măștii lor afabile și a bunăvoinței fără margini, a amabilității excesive, care i-ar lăsa, cu siguranță, unui oltean neaoș impresia
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
a-ți da cartea de vizită și a te asigura de întreaga lui solicitudine în caz de nevoie. Deși urăsc generalizările inutile (poetul englez William Blake avertizează, într-un rând, că a generaliza înseamnă a fi idiot), trebuie să vă mărturisesc absolut sincer că, de când sunt aici, nu am citit sau auzit de vreun caz de corupție în rândul poliției, care continuă să-și facă datoria în cel mai discret mod posibil. Datoria?... Pe undeva, o voce perversă îmi șoptește că
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
apa fierbinte pentru ceai"). Prestigioasă încă în cercurile de inițiați insulari, ea și-a pierdut totuși vechea aură inițiatică, fiind practicată de cei mai mulți dintre străinii curioși ca pe un soi de sport popular, la concurență cu judo sau cu sumo. Mărturisesc sincer că extractul din plante al copilăriei mele, celebra tisane preparată de bunica, precum și ceaiul negru englezesc, pe care, ajuns în Anglia, aveam să-l consum îngrețoșat, într-un amestec revoltător de lapte și zahăr, mă lasă indiferent. Să nu
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
între dânșii câteva priviri de o iubire nedescriptibilă, șezură pe o sofa de postav roșu cu ciucuri albi de Veneția [...]". Pe cât de mult își iubește părintele fata, pe atât de mult îl urăște pe Dinu Păturică. De ce oare? Mândra ne mărturisește, cu sfâșietoare candoare, că "ura cea neîmpăcată" pe care o nutrește față de postelnic îi vine "mai mult din prevedere". Ne amintim, firește, ce ne învață imbatabila zestre paremiologică autohtonă, anume că "prevederea este mama înțelepciunii". Abia acum înțelegem că aluziile
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
își închide repede picioarele, zvâcnirea întunecată a marii promisiuni. Între două astfel de jocuri, mama își face apariția, deși rămâne nevăzută, ni se arată doar tava cu două cești de ceai pe care o împinge între cei doi, pe tatami. Mărturisesc că mi-a scăpat semnificația acestui mic amănunt și, toată seara, m-a obsedat întrebarea: ce rost are aici mama? Să mărească tensiunea situației, inducând fetiței o și mai mare stare de frică, să nu fie surprinsă de părinți, iar
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
vopsite în gri întunecat, la fel cu cele pe care simțeam că mă sprijin eu. Fizica și metafizica veceului S-ar putea spune că toate lecturile mele importante s-au desfășurat pe veceu. Henry Miller Tânăra poetă Diana Geacăr ne mărturisește, introducându-ne de-a dreptul în marele său athanor poetic: "mă duc să mă cac stau pe veceu cu pixul și caietul pe genunchi pe corpul meu crispat". Desigur, Diana Geacăr nu este unică în trăirea intensă a acelor "chinuri
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
sunt pregătită să conced o varietate a motivelor care ar determina acest mut, neștiut unison, refuz în continuare să cred că cineva ar putea găsi drept firească poziția japoneză. Totuși, dintr-o lașitate pe care mă văd nevoită să o mărturisesc în acest punct al confesiunii mele, preferând să nu mă confrunt cu perspectiva, oricât de îndepărtată ar fi fost ea, a demolării eșafodajului meu antropologic, mi-am limitat numărul subiecților la patru (având grijă să asigur însă o minimă reprezentativitate
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
trupurile de hârtie, aplatizate de secolele de vegetarianism, ale insularilor. În Tragedia lui Iuliu Cezar, Shakespeare imaginează unul dintre cele mai savuroase dialoguri posibile atunci când îl pune pe cel ce avea să fie asasinat de Idele lui Marte să-i mărturisească devotatului său prieten, Marc Antoniu, că vrea să fie înconjurat de oameni grași, care dorm bine noaptea, fiindcă cei supli gândesc prea mult și sunt flămânzi de conspirații. Americanii și mulți dintre europeni fac dovada acestei teorii, care, luată au
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
nu seamănă cu o locuință occidentală. Nu credem, de aceea, într-un "acasă" configurat pur spațial, ci doar într-un "acasă" afectiv-emoțional. Pentru a ne face mai bine înțeleși, permiteți-ne să vă oferim o serie de explicații suplimentare. Vă mărturisim absolut sincer că nu am înțeles niciodată ideile de patriotism și de fidelitate față de o religie, în special pentru că în numele acestora s-au comis câteva dintre cele mai mari atrocități din istorie. Nu vă grăbiți însă să ne taxați drept
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
vă spuneam, după cină, stăteam cu fiul meu, cu Radu, de vorbă, așa, ca între bărbați. Să știți că pentru el ați rămas un fel se zeu, omul care ocupă în sufletul lui, cred, locul cel mai de seamă. Vă mărturisesc că am încercat un sentiment de invidie, ba, chiar, de gelozie față de dumneavoastră. Dar, asta e situația. În cei douăzeci și unu de ani ai lui, n-am prea avut ocazia să mă ocup îndeaproape de acest copil. În rarele dăți când
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]