17,554 matches
-
Maria: Mă rog, ce să mai... Alex, da' tu de ce nu i-ai dat tatei darul?! Alex: Ba i l-am dat, dar nu l-a desfăcut. (aduce pachetul în fața lui Mihai) Mihai: (desface pachetul și scoate din el o pereche de ghete cu patine; toți cei de față rămîn oarecum stupefiați) Hm! interesant! Cu totul și cu totul interesant! Nu mă așteptam. (dar nimeni nu ghicește, de fapt, ce vrea să spună Mihai) Maria: Da' ce dar o mai fi
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
nu-i nimic. Plus biblioteca. Vecin 1: Cu tot cu cărți? Vecin 2: Cu. O să fie greu la cărat, da' merită. Merge? Bun. Acum arătarea la față. Ce aveți? Eu n-am nimic N-a intrat la culoare. Vecin 3: Eu am perechi de șeptari cu optari... zău. (toți aruncă cărțile) Să nu-mi spuneți că sînt bun leșin! (ia banii) Și mîna greblă se făcu. Vecin 2: Mamă, ce potălău cu două perechi sfrijite! Ăsta noroc! Vecin 3: Fraților, potul ăsta mi-
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
N-a intrat la culoare. Vecin 3: Eu am perechi de șeptari cu optari... zău. (toți aruncă cărțile) Să nu-mi spuneți că sînt bun leșin! (ia banii) Și mîna greblă se făcu. Vecin 2: Mamă, ce potălău cu două perechi sfrijite! Ăsta noroc! Vecin 3: Fraților, potul ăsta mi-a făcut o foame de nu vă văd! Vecin 1: Pe masă, în sufragerie era cam secetă... Vecin 3: Facem un raid pe la bucătărie. Mă-nțeleg cu băbuța. (pleacă spre bucătărie
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
1: Domnule, e liniște deocamdată. E bine. Vecin 2: Păi nu-i bine. Nu spuneai dumneata să nu ne luăm după aparențe? Cine știe ce forfoteală e în liniștea asta! Ziceți! Vecin 3: Un modest cip. Vecin 2: Deci ai rămas cu perechi. Bun. Mai departe. Vecin 4: Stai, frățioare că nici nu le-am filat. Și mi-i și sete. (bea din sticlă împreună cu ceilalți, marcați de băutură) Vasăzică eu sînt la rînd. Domnule, da'parcă biroul nu l-a cîștigat nimeni
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
amuzată, cu dragoste) Dar tu ce credeai! Doamne, ce copil ești! El 1: Degeaba rîzi. Eu cred că e bine așa. Îi mai derutăm. Ține pachetul ăsta. E cu manuscrise. (scoate de sub haină o bască și dintr-un buzunar o pereche de ochelari negri) Ți-am adus și ție. Pune-le. Ea 1: (refuzînd, cu un amuzament ce pălește și gata să treacă în cealaltă parte) Ești chiar copil! Cum am să pun prostiile astea! El 1: (hotărît) Te rog să
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
unii abia-și duc zilele, iar alții... Acu' sîntem mai egali? Taci?! Adică de asta ați făcut voi revoluția aia?! Ca să vă săturați de țigări străine, de spray și de blugi? Ptiu, să dai peste cap o țară pentru o pereche de nădragi! Octav: (cu o descurajare ce a depășit chiar și disperarea) O, Doamne, unde ești, Ovidiu! Să auzi și să vezi și să mai mori o dată! Și încă o dată! (Octav intră în starea în care ascultă spațiul...) "... Îmi tot
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
de afișe, o măsuță pe care sunt așezate pahar cu vin roșu, cîteva fursecuri și inegalabilele pîrjoluțe ale "Desdemonei" acesta este primul cadru unde evoluează protagoniștii. Cuplul scenic, format din Petru Ciubotaru și Constantin Popa, pare că vine pe linia perechilor beckettiene sau a celora de comici de la începuturile cinematografiei. Sunt firi antagonice (vesel-trist, deschis-claustrat), dar care se aseamănă foarte mult și nu pot exista atîta vreme cît celălalt nu-i dă replică. Relațiile dintre cei doi sunt analizate și expuse
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
a pedepsi, dar, de fiecare dată, cei doi au, ca prezență, același statut, indiferent de natura relației lor. Stau față în față, obraz lîngă obraz, trup lîngă trup... la bine și la rău. Orice îndrăgostit e fericit să-și vadă perechea, orice victimă urăște contactul cu torționarul ei. Dar supravegheatul? Lui îi va fi întotdeauna refuzată posibilitatea de a-și identifica „partenerul”, căci „dublul” său relațional este o umbră, o fantomă sau o bănuială. Regimul supravegherii se definește printr-o reciprocitate
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
stadiul de proiect. La început. După aceea, orice devine cu putință. În Noaptea regilor de Shakespeare, Malvolio, înalt dregător pătruns de importanța persoanei sale, cade în capcana unei pretinse scrisorele de amor și se înfățișează la Curte gătit cu o pereche de ciorapi galbeni, conformându-se astfel exigenței formulate, chipurile, de autoarea misivei. Spectatorul, prevenit din timp de farsa pusă la cale, asistă, ca de obicei, la supravegherea ludică montată cu grijă de adversarii lui Malvolio. El li se alătură, amuzat
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
pariori. Aceștia din urmă s-au retras într-un loc ferit și, la adăpostul întunericului, văd fără să fie văzuți tot ceea ce ce petrece în spațiul închis care, spune Marivaux, „formează un edificiu atât de bizar” și unde cele două perechi sunt libere să acționeze nestingherite, fără teama de a fi pedepsite. „Iată o galerie care se întinde de-a lungul întregii clădiri, de unde vom putea să-i vedem și să-i auzim, indiferent pe ce latură vor ieși din încăperile
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
controlul generează rezistență... cu tot caracterul lui „divin”). Pe scurt, la nivel global, omul modern se vede supus deopotrivă ubicuității controlului și insularizării supravegherii. Ambivalența acestei bipolarități devine evidentă de îndată ce observăm modul în care cinematograful și teatrul se poziționează în raport cu perechea control/supraveghere. Cele două arte se despart în acest punct, ca și cum fiecare dintre ele ar presupune că se poate împlini mai bine adoptând o postură opusă celei preferate de cealaltă. Cinematograful, mai ales cel american, se arată tot mai interesat
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
verticală a crucii, devine o coloană vertebrală a figurii. Față de axa verticală, bara orizontală se întinde de o parte și de cealaltă, ca ramurile unui copac sau brațele unui om. Centrul sparge unitatea barei orizontale și o transformă într-o pereche de aripi simetrice. Prin contrast, cea verticală abia sugerează încrucișarea. Întărită de vectorul gravitațional care străbate câmpul vizual, ea dăinuiește ca unitate nefragmentată pentru care nu se impune un anumit loc de încrucișare. Simetria geometrică centrică este redusă mai degrabă
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
centru incandescent. Geometria cercului guvernează multe abstracțiuni constructiviste și suprematiste de la începutul secolului XX, în opere ale unor pictori precum Moholy Nagy, Lisițki și Rodcenko. Un relief din 1935 al lui Ben Nicholson ne va ajuta să arătăm cum o pereche de cercuri goale creează două focare izbitoare, ajutând astfel la subîmpărțirea plăcii de lemn orizontale în două componente de bază, una dintre ele mare și expandată, cealaltă mai slabă și comprimată. Golurile circulare posedă destulă pondere pentru a constitui nucleii
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
poate ocupa capătul inferior al unui oval vertical, ca și cum ar fi adunat într-un coș, în jurul focarului de jos al elipsei, în timp ce vârful este inundat de lumină, de spațiul gol al unui interior sau de norii însuflețiți probabil de o pereche de îngerași plutitori. În cele din urmă, ne aflăm aici în fața unei asonanțe față de rotunjimea prin care formatul ramei influențează formele compoziției. În Madonna della Sedia (vezi figura 47) văzusem acest lucru exemplificat de volumele rotunde ale membrelor ce alcătuiau
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
se afirmă ca un centru atotcuprinzător care aproape umple spațiul întregii picturi (figura 62). Mai ales simetria creează aici centricitate, determinând extinderea centrului până acolo unde se întinde simetria. Tot așa poate fi un chip cu axa sa verticală și perechea de ochi sau o figură frontală cu membre simetrice ori fațada unei clădiri. Chiar și într-o scenă ticsită, dominanta poate fi dată de o anumită figură datorită poziției ei centrale. O atare figură deține o atemporalitate calmă chiar și
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
realizăm că diferențierea funcției compoziționale împarte aglomerarea celor cinci personaje în două grupuri distincte. Cei doi băieți ocupă mijlocul, fiind astfel separați de grupul lateral al celor trei - o separare având drept punct de sprijin bufonul masiv care întoarce spatele perechii din centru și completează trioul din stânga. Această reorganizare ne oferă trei centri principali: băieții în mijloc, cele trei personaje din stânga și femeia din dreapta. Din punct de vedere dinamic, se creează o curioasă tensiune prin contradicția dintre contactul spațial strâns al
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
împreună. Mâinile unei persoane reprezintă duetul unor gemeni care execută împreună un firesc pas de deux. Mâinile a două persoane se întâlnesc într-un dialog, îmbrățișând, combătând, cooperând. Pentru a găsi un sens din infinita bogăție a constelațiilor accesibile unei perechi de mâini, putem arunca doar o privire, urmărind gesturile codificate în mudra, pentru a ne referi numai la dansul, sculptura și pictura budistă. Figura 103 indică mudra concentrării, reprezentând legea divină și umană a lui Buddha prin unirea celor două
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
ombilical conferă părții inferioare a corpului rolul de bază stabilă opusă tracțiunii trunchiului care tinde spre înalt printr-o diagonală puternic dinamică. Greutatea principală se află totuși la bază și țintuiește personajul de soclu. Vectorul dinamic al torsului și al perechii de brațe egal înclinate dezvăluie o șarpantă stabilizatoare prin cealaltă pereche de volume vectoriale, picioarele întrupând atât verticala, cât și orizontala, prinsă strâns de pământ. Personajul are soliditatea unei fundații de clădire. Dispunerea în unghi drept a picioarelor exprimă o
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
tracțiunii trunchiului care tinde spre înalt printr-o diagonală puternic dinamică. Greutatea principală se află totuși la bază și țintuiește personajul de soclu. Vectorul dinamic al torsului și al perechii de brațe egal înclinate dezvăluie o șarpantă stabilizatoare prin cealaltă pereche de volume vectoriale, picioarele întrupând atât verticala, cât și orizontala, prinsă strâns de pământ. Personajul are soliditatea unei fundații de clădire. Dispunerea în unghi drept a picioarelor exprimă o deschidere care sporește tema gurii care cântă. Expansiunea și contactarea sunt
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
o mare sală de recepție situată la un piano nobile, același loc ar putea părea proeminent și în compoziția „înghețată” a clădirii. Privind atent planul Vilei Valmarana a lui Palladio (figura 132a) suntem impresionați de simetria statică a clădirii. Patru perechi identice de camere pe colț, separate de coridoare înguste, înconjoară rotonda acoperită. De fapt, o vizitare a clădirii reprezintă totuși înainte de orice altceva o experiență de mișcare întrepătrunsă cu dimensiunea temporală (figura 133). Urcăm pe trepte către una dintre cele
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
cârciumii/ Târând bețivi-n urmă toată gloata:/ avea priviri de foc și pumnii grei/ Și mușchii pe ciolane cu lopata (Pîcă)"."Prietenul la ultima țigară -/ cu prietenul își va-mpărți chiștocul!". "Sonetele aeriene" includ o "ars sonetica": Catrenul e o pereche de doi gemeni,/ Două catrene asemeni e-un quadruplu,/ E-o nuntă petrarchistă, scrisă-n cremeni; Shakespearian sonetu-i mult mal simplu." Se auto-consiliază, cerând un sunet nou în vechea goarnă: "Condeiul tău nu-l face bisturiu!/ Ci nici nu-l
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
cerut ca mănăstirea să fie făcută prin sacrificiu. Cartea cu zodii, cântecele de stea, istoria, alimentează ideea la care vrea să ajungă poetul, aceea că arta cere sacrificiu, armonie, echilibru, perseverență pentru a depăși timpul. Deodată pietrele vechi/ se regăseau perechi/ două câte două/ Se așezau în clădirea cea nouă/ Mănăstirea își leapădă șubrezirea/ tencuiala neîntocmeala/ temelia și nurii/ slăbiciunea nelegăturii." Ca și la Arghezi, descântecul este de dragoste, de boală, de brâu, de subțioară, boală dată de joimărițe, boala semințelor
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
reiau ideea sacrificiului cu sens de exemplaritate. "Trimisul" este un Nastratin barbian: "Dar au căzut cu toții, spre dânsul, în genunchi/ în timp ce sta cu capul, plecat pe acel trunchi." Poezia devine expresia unei voci întunecate, pentru că moartea însăși este leacul bolilor("Perechi") Ne dăruim morții, pentru că, așa ca altădată, viața este o împerechere de trăire și somn; respirăm pe buza mormântului, buzele învăpăiate mușcă din pâine deasupra mormântului. Un univers straniu se cuprinde în ciclul "Nostalgii". lată-l eminescian și poate și
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
de consum, poate să te conducă la postura de persoană indezirabilă social. Lipsa apetitului pentru a împinge căruciorul de cumpărături constituie aproape o atitudine monahică, aruncându-te în rândurile unui "cler" ce nu respectă "noul zeu". Știința și Consumul constituie perechea arhetipală a timpurilor contemporane. Rămân de identificat ceilalți membri ai noului Pantheon! * Emoțiile reușesc să ne ghideze către crearea unor ierarhii valorice ce ne orientează acțiunile. În lipsa lor am fi absorbiți de fiecare dată de una sau alta din direcțiile
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
tot ce găsesc pe tarabe. După ce m-am încurcat de câteva ori în denumiri, am început să arăt cu degetul ce doresc și să-mi limitez replicile la cantități. Am luat două portocale, două banane, două rodii plus multe alte perechi de fructe exotice apetisante, un tub de frișcă (sunt Berbec, am o doză considerabilă de creativitate nativă, la o adică pot îmbogăți și eu o rețetă) și m-am dus acasă liniștită că am cu ce să-l vitaminizez pe
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]