19,069 matches
-
începusem să iubesc acest rol. Stelică a văzut și a înțeles mâhnirea mea. I-am simțit, la început, intenția de a-mi da câteva sfaturi. A renunțat repede, înțelegând că nu de ele aveam eu, atunci, absolută nevoie. Mi-a mărturisit, însă, că avea un plan strașnic, că se gândise la ceva care să mă facă să-mi joc rolul cât mai natural cu putință. “Rolul îl știi dumnzeiește?” m-a întrebat el. “Îl visez și noaptea” “Foarte bine! Mâine, înainte de
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
eu pentru că, în particular, mi s-au cerut scuze. Just, nu? Și echitabil, totodată. Ești împroșcat cu noroi în public și ți se cer scuze între patru ochi. Totuși, afirmația a avut efect. Și ce efect! Sau efecte. Multiple. Vă mărturisesc că prima oară, efectele astea mă scoteau din pepeni. Pe urmă, însă, au început să mă amuze. Ce de lucruri interesante aveau să-mi audă urechile! Ascultați și dumneavoastră câteva dintre ele. Știu, de exemplu, de la unii colegi, cine folosește
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
a întâmplat. Nu pune și nu-ți pune prea multe întrebări, altfel totul se destramă. Nu mai putem sta de vorbă și zău că am atâtea să îți spun. Mi-e teamă că nu am să reușesc...” “...Trebuie să vă mărturisesc că, atunci când v-am citit prima oară, am constatat, nu știu de ce, că poezia noastră se înrudește spiritual, afectiv și artistic. Cu toate că nu mi-ați fi putut, în nici un fel, marca începutul și nici n-ați fi avut cum să
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
cum naiba nu ți-a dat nimic prin minte, încă de la început. Bine că te-ai prins măcar acum!” “Ieși, îți spun! Ce știe satu’,...” Rămas doar cu dumneaei, și-a pierdut cu totul stăpânirea. Printre lovituri, ea i-a mărturisit totul: că trăiește demult cu Costică, înaintea lui au fost și alții... Orbit de furie, a înjunghiat-o cu cuțitul ăl mare, de tăiat porcul. Când sângele ei cald a început să-i stropească mâinile și hainele, s-a trezit
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
la început, pe urmă, omul și-a impus să se stăpânească și să nu mai recurgă la metodele de altădată. A zâmbit. Apoi, l-a sfătuit ca, la procesul ce va avea loc curând, să spună lucrurile așa cum sunt, să mărturisească tot ce știe. La acest îndemn de-a dreptul prietenesc, Alexandru Dumitru a vrut să afle când va avea loc procesul și ce-o să se întâmple dacă va spune că nu știe nimic, că n-a făcut nimic... “Prea multe
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
putea spune. Îmi amintesc că m-a primit la el în birou, mi-a spus că mă cunoaște, a citit câteva din poeziile mele... dar mi-a reproșat că n-am prea scris despre dragoste, despre splendorile vieții... Mi-a mărturisit că a fost student vreo trei ani la drept, dar că, după ce a părăsit facultatea, a lucrat câțiva ani ca muncitor într-o uzină bucureșteană. Apoi, a devenit membru de partid, pe urmă activist UTC... În momentele sale de răgaz
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
apetitul său amoros, laolaltă cu disponibilitatea de a asculta diferite povești și istorii feminine, confesiuni făcute la rece sau la cald... Autorul îi deleagă unui Narator Îcu majusculă) sarcina derulării încâlcitelor fire ale romanului, iar acesta, la rândul său, își mărturisește incapacitatea de a acoperi întreaga plajă epică, țesătura complexă de fapte, amintiri, episoade trăite și gesturi făcute de personajele notabile. Precum în romanele lui Camil Petrescu ÎPatul lui Procust, în special), fiecare narator - cu literă mică - vine cu relatarea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
în romanele lui Camil Petrescu ÎPatul lui Procust, în special), fiecare narator - cu literă mică - vine cu relatarea lui, inevitabil placată pe o experiență și niște adevăruri proprii. Și mai toți scriu în Darul Ioanei ori, dacă nu, relatează, povestesc, mărturisesc ceea ce li s-a întâmplat. Ce au trăit și cum ar vrea să trăiască. Un Babel specific romanului modern, o intersectare de trasee și mitologii personale. Există însă câteva puncte și linii de tensiune, bine distribuite și trasate de romancier
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
la vremea când fuseseră împletite, cu decenii în urmă, dar azi destul de roase, decolorate și murdare. Încă nu-și spun nimic, bătrâna doamnă se gândește la cât de bine se simte și la alte lucruri pe care i le-a mărturisit o dată lui Andrei Vlădescu și ar vrea să nu se sfârșească nici clipele, nici ziua și totodată ar vrea să se sfârșească și să vină altele în care să facă drumuri și mai lungi și să nu rămână închisă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
patru, să fi fost cinci, de când apăruse Andrei Vlădescu. Asta era povestea pe care o spusese de multe ori până atunci și care era ca și cum ar istorisi din nou. Oricâtă energie avea încă în ea, nu se sfia să-și mărturisească vârsta. În fond, nu sunt chiar atât de mulți cei care ajung la 70 de ani. Credea cu multă fermitate în Dumnezeu și era convinsă că toate acțiunile sale o vor duce la liman. N-a disperat nici când a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
-le! și i-a dat și cărți scoase din pachetele și valizele îngrămădite în cămăruță, cărți altfel decât cele cu care se obișnuise în tinerețile ei și chiar mai târziu, în astea se spunea pe șleau lucrurilor, iar eroii își mărturiseau fără ascunzișuri stările și trăirile, dezagreabil în prima clipă, până înțelegeai că în fond trebuie să existe cineva care să pună și degetul pe rană pentru că nimic din ce gândește un om nu e respingător; și au discutat despre asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
cu greu, nici în idei, nici în curaj, să fie iarăși cel pentru care renunțase la tot și căruia îi născuse copii, dar așteptând în zadar, cu o umilință pe care n-ar fi fost în stare să i-o mărturisească nimănui Își nici n-ar fi vrut), văzându-l cum evită să mai discute cu ea, ca înainte, că își abandonează ideile și lucrul, că nu se întoarce decât cu indiferență în familie, că amantele, ce existaseră, desigur, discret, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
se întâmplase. Nimic deosebit. Dar în fiecare noapte o pătrundea un fior rece, din senin, îi strângea zdravăn inima, înspăimântând-o nu de durere, nici măcar de teamă, ci de ceva semănând cu panica, o stare pe care n-o putea mărturisi nimănui, înainte de toate pentru că nici ea n-o înțelegea. Apoi fiorul se risipea și lăsa în loc un gol insuportabil. O vreme rămânea rezemată de pernele sprijinite de tăblia patului, privind lucrurile din jur, pe îndelete și îndelung, de parcă le-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
să nu se lamenteze. Dar nu era numai îndepărtarea lor de ea, de care își dădea foarte bine seama - cum foarte bine a știut când fiica ei s-a îndrăgostit prima oară și a doua oară, deși nu i-a mărturisit nimic, sau când s-a culcat prima oară cu un bărbat și se întorsese cu privirile înotând în sperietură, plăcere, ușurare, surprindere, dorință de a continua -, nu era numai îndepărtarea lor, ci și un sentiment nedefinit că e posibil ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
chiar ceva mai târziu, iubirile pe care le dorea au venit. Nici măcar nu-și dădea seama că nu sunt ele, ci doar o serie de izbucniri de revoltă, ale sufletului și trupului încordat. Nici n-ar fi vrut să-și mărturisească, în cazul în care ar fi înțeles, cum se va întâmpla după ani. Adică erau prietenii, să le zicem, sau nici chiar asta, ci doar un fel de relații cu sexul opus, începute n-ar putea spune în ce împrejurări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
proprii în această formare? Să fie mult mai puțin, ba chiar un accident care nici n-ar putea fi dibuit într-o rememorare a curgerii anilor? Și, de fapt, cine ar putea spune sau ar avea curajul și tăria să mărturisească unde și de ce apare acest orgoliu, în fiecare din noi? Nu cumva, cel mai adesea, este o mască pe care trebuie s-o ridicăm cu precaută atenție, pentru a nu tulbura apele de dedesubt, a căror oglindă s-ar putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
a nu tulbura apele de dedesubt, a căror oglindă s-ar putea întuneca, precum atunci când se arunca o piatră, de norișori de praf fin ridicați de pe fund? Pentru că este foarte posibil ca nevoia de iubire pe care n-o mai mărturisea, de la o vreme, decât lui însuși, ba chiar rareori, în momente când se simțea cuprins de o disperare fără margini față de timpul ce curge implacabil în vreme ce el nu este în stare sau încă nu e în stare de nimic ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
-l blocheze. Nu înțelegea de ce atâta încrâncenare și atâta confuzie și când se gândea că ar trebui să priceapă, cu atât mai mult nu-i era dată înțelegerea, pentru că - își zicea - refuză, orice s-ar petrece încă refuză să-și mărturisească niște lucruri de care depinde totul. Nu se împotrivea stărilor de îngrijorare, nemulțumire, agitație, greață. Ca și cum s-ar fi știut vinovat, poate și era. Dar mai era un fapt. N-ar fi vrut să renunțe pentru nimic în lume la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
că va fi obligat să precipite lucrurile. Erau mândrie, orgoliu și independență în el mai mult decât își dădea seama. Avea dintotdeauna convingerea că iubirea trebuie să fie scutită de presiuni. Dar mai era un fapt pe care nu-l mărturisea nimănui. Niciodată nu promisese un lucru cuiva fără să se țină de cuvânt. Oprea la un punct apropierea de el a oricărei femei căreia nu-i putea promite ceea ce își dorea ea. Nu voia să provoace suferință. Într-un timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
sfârșească după încă o săptămână Îdar sper din tot sufletul să nu se întâmple) și poate să țină toată viața mea.“ „Și eu ce-am să fac?“ „Nu știu, nu mai ești deloc în planurile mele... Deși trebuie să-ți mărturisesc că mi-este și mie greu și nu mă pot desprinde cu totul de tine, undeva în străfundurile mele niște fibre îți aparțin. Dar nu vreau să mă las emoționată și nu vreau să renunț la ceva minunat din milă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
le oferi și celorlalți din lichidul plin de sevă. Îngenunche lîngă bătrînii misionari plescăind din limbă, sperînd că vederea insignei de la Cathedral School va aprinde În mințile lor o scînteie religioasă și Îi va Înviora. Nu arată prea bine, Îi mărturisi el doctorului Ransome. Dar cred că o să-și mănînce cartofii mîine dimineață. — Poate. Odihnește-te, Jim, o să cazi din picioare dacă ai grijă de toți. MÎine o să fim pe drum. Ei... s-ar putea să fie un drum lung. Al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
locotenentul Price mai rătăcesc Încă prin peisajul rîului Yangtze, În Buickul generalului, așteptînd ca un al treilea război să-i pună din nou În funcțiune? Jim nu le spusese părinților lui nimic din toate acestea. Nici doctorului Ransome nu-i mărturisise nimic, căci acesta Îl suspecta clar pe Jim că voia să continue să stea la Lunghua după armistițiu, ca să-și facă jocurile lui de-a războiul și moartea. Jim Își amintea Întoarcerea lui În casa din Amherst Avenue și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
a sfințit-o. 12. Cinstește pe tatăl tău și pe mama ta, pentru ca să ți se lungească zilele în țara pe care ți-o dă Domnul. 13. Să nu ucizi. 14. Să nu preacurvești. 15. Să nu furi. 16. Să nu mărturisești strîmb împotriva aproapelui tău. 17. Să nu poftești casa aproapelui tău, să nu poftești nevasta aproapelui tău, nici robul lui, nici roaba lui, nici boul lui, nici măgarul lui, nici vreun alt lucru, care este al aproapelui tău. 18. Tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85084_a_85871]
-
l păstreze, și dobitocul moare, își strică un mădular, sau e luat cu sila de la el, fără să fi văzut cineva, 11. să se facă un jurămînt în Numele Domnului între cele două părți, și cel ce a păstrat dobitocul, va mărturisi că n-a pus mîna pe avutul aproapelui său; stăpînul dobitocului va primi jurămîntul acesta, și celălalt nu va fi dator să i-l înlocuiască. 12. Dar dacă dobitocul a fost furat de la el, va fi dator față de stăpînul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85084_a_85871]
-
o aruncați la cîini. $23 1. Să nu răspîndești zvonuri neadevărate. Să nu te unești cu cel rău, ca să faci o mărturisire mincinoasă pentru el. 2. Să nu te iei după mulțime ca să faci rău; și la judecată să nu mărturisești trecînd de partea celor mulți, ca să abați dreptatea. 3. Să nu părtinești pe sărac la judecată. 4. Dacă întîlnești boul vrăjmașului tău sau măgarul lui rătăcit, să i-l aduci acasă. 5. Dacă vezi măgarul vrăjmașului tău căzut sub povara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85084_a_85871]