19,653 matches
-
a avut dintr-odată convingerea că toate câte există trebuie să fie înconjurate de chipuri, dar că nici unul nu se aseamănă cu celălalt, nu în trăsături, ci în altceva; adică nu toate erau precum acelea cu care de mult se obișnuise, ale părinților, drepte și bune și la care vorba acoperea fapta sau cel puțin el ar fi spus asta cu suprema convingere; mai existau alte chipuri, mereu și mereu mai multe și mai noi, pe care, chiar dacă le-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
început să se înalțe. Continua să acorde trupului ceea ce acesta îi cerea și nu rareori auzea ciocănituri discrete sau izbituri puternice de berbece în zidul și porțile care își trimiteau ecoul de partea cealaltă. Ecoul, nimic mai mult. Apoi se obișnuise să asculte ecoul, indiferent la ce era dincolo, încât nici nu-l mai auzea. - Tocmai asta e, înțelegi? tocmai asta e! Pentru că nici eu nu mai pot trece dincolo și nu pricep de ce și am ajuns și eu să bat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
s-a întâmplat cu el, pentru că... pentru că e altul... și pentru că nu vreau asta și pentru că... omul ăsta s-a schimbat. - Dar nu asta încerc să-ți explic de atâta amar de vreme? Și ce-ți mai spuneam? Că se obișnuise să asculte izbiturile în zid, pe care apoi nici nu le mai auzea. Iar după mai multă vreme, indiferența asta putea fi foate bine numită și mulțumire sufletească. Al treilea cerîc) Crescuse cât se poate de mult, devenise acaparator, întinzându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
a făcut târziu și ar fi bine să mergem. Nu știu ce oră se făcuse. Afară erau aceeași lumină slabă și aceeași apăsare a cerului peste orașul troienit. Gerul care se întețise ne-a izbit din nou în față, dar ne-am obișnuit repede. M-am trezit imediat, mergeam în urma lui Andrei, care călca cu greutate pe cărăruia bătătorită. Nu mai fâșâia nici un troleibuz, era prea târziu. N-aveam chef să mă duc acasă. Mă trezisem brusc, n-aș fi putut dormi, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
subțire, cu încheieturi delicate și trăsături fine, deși bine conturate, aproape dure, fusese Îmai era?) frumos, îmi era clar asta. Am simțit mereu în el un vierme care-l rodea, n-am aflat niciodată ce-a fost. Mătușă-mea se obișnuise să fie terorizată, pentru că niciodată nu cred că a reușit să facă și ea ce dorește, fără să-l consulte. Dar nu cred nici că a intuit vreodată ce-i cu el. Găseam că e vinovată, încă de mică mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
a purtat de parcă nimic nu făcuse, i-am jucat și eu jocul ăsta. Îl uram. M-am închis în mine. Am evitat bărbații, o vreme am crezut că toți sunt la fel. Dar nu puteam să am nici prietene, mă obișnuisem să disprețuiesc toate femeile, cum făcusem cu mătușă-mea, nu vor decât să se mărite, clănțăne toată ziua despre una și alta, e un gol în ele și în jurul lor. Mă disprețuiam și pe mine, nu eram cu nimic mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
că-ți displace ori îți face rău. Dar vreau să rămâi lângă mine. Simt că trebuie și că ne va face bine la amândoi. Am trăit cu o mască până acum și nu ți-ai dat seama, iar eu mă obișnuisem într-atât cu ea, încât o luam drept chipul meu adevărat. Bine, o dau jos definitiv, ce-mi rămâne altceva de făcut? Te cunosc bine și am nevoie de tine. Ce pot să-ți spun mai mult decât că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Apari tu și o uluiești. Nu-ți fac complimente, mi se pare firesc. Deci femeia asta, normal, care, subliniez, este o femeie normală, e moartă după tine, care o urci undeva sus, pe o culme. Se simte nemaipomenit. Dar se obișnuiește, pentru că ne obișnuim cu toate și mai ales oamenii normali se obișnuiesc. Și obișnuindu-se și tu fiind închis în tine, apare criza. Îi place culmea pe care ea se află, dar începe să privească în jur, cum nu făcuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
o uluiești. Nu-ți fac complimente, mi se pare firesc. Deci femeia asta, normal, care, subliniez, este o femeie normală, e moartă după tine, care o urci undeva sus, pe o culme. Se simte nemaipomenit. Dar se obișnuiește, pentru că ne obișnuim cu toate și mai ales oamenii normali se obișnuiesc. Și obișnuindu-se și tu fiind închis în tine, apare criza. Îi place culmea pe care ea se află, dar începe să privească în jur, cum nu făcuse înainte, pentru că-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
firesc. Deci femeia asta, normal, care, subliniez, este o femeie normală, e moartă după tine, care o urci undeva sus, pe o culme. Se simte nemaipomenit. Dar se obișnuiește, pentru că ne obișnuim cu toate și mai ales oamenii normali se obișnuiesc. Și obișnuindu-se și tu fiind închis în tine, apare criza. Îi place culmea pe care ea se află, dar începe să privească în jur, cum nu făcuse înainte, pentru că-i nemulțumită și vrea și altceva. Și atunci apare un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
femeia asta, normal, care, subliniez, este o femeie normală, e moartă după tine, care o urci undeva sus, pe o culme. Se simte nemaipomenit. Dar se obișnuiește, pentru că ne obișnuim cu toate și mai ales oamenii normali se obișnuiesc. Și obișnuindu-se și tu fiind închis în tine, apare criza. Îi place culmea pe care ea se află, dar începe să privească în jur, cum nu făcuse înainte, pentru că-i nemulțumită și vrea și altceva. Și atunci apare un altul care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
unuia dintre miile de gangsteri mărunți din Shanghai. Un tînăr Înalt, cu o față ștearsă, fără oase, cu păr negru lucios și o jachetă de piele Îl observase pe Jim lîngă stadionul de curse de ogari. Răpirile erau un lucru obișnuit la Shanghai. Înainte ca părinții săi să Învețe să aibă Încredere În Yang, insistaseră ca Jim să meargă Întotdeauna la școală Împreună cu guvernanta lui. Bănuia că pe tînărul care Îl urmărea Îl interesau haina lui și pantalonii de piele, ceasul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
volan. Nenumărate avioane Îi zburau pe deasupra capului și Jim Își petrecea ore În șir identificîndu-le mărcile. Sub el, pajiștea stătea nemișcată, și mai Întunecată cu fiecare zi acum că grădinarul nu mai Îndrepta boscheții și nu mai tăia iarba. Jim obișnuia să se joace acolo după-amiezile, tîrÎndu-se printre stîncile artificiale și pretinzînd că este unul dintre marinarii japonezi care atacaseră nava Wake. Dar jocurile În grădină Își pierduseră magia și Jim Își petrecea majoritatea timpului pe canapeaua din dormitorul mamei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
drum, și s-a dus în țara celor ce locuiesc la Răsărit. 2. S-a uitat înainte, și iată că pe cîmp era o fîntînă; și lîngă ea erau trei turme de oi, care se odihneau; căci la fîntîna aceasta obișnuiau ciobanii să-și adape turmele. Și piatra de pe gura fîntînii era mare. 3. Toate turmele se strîngeau acolo; ciobanii prăvăleau piatra de pe gura fîntînii, adăpau turmele, și apoi puneau piatra iarăși la loc pe gura fîntînii. 4. Iacov a zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85092_a_85879]
-
Iosif i-a zis: "Iată tălmăcirea visului. Cele trei mlădițe sunt trei zile. 13. Peste trei zile, Faraon te va scoate din temniță, te va pune iarăși în slujba ta, și vei pune iarăși paharul în mîna lui Faraon, cum obișnuiai mai înainte, cînd erai paharnicul lui. 14. Dar adu-ți aminte și de mine cînd vei fi fericit, și arată, rogu-te bunătate față de mine, pune o vorbă bună pentru mine la Faraon, și scoate-mă din casa aceasta. 15
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85092_a_85879]
-
ducea în Bulgaria și eu tot nu lămuream nimic, rămânea să mă scol de dimineață, el să plece la autocar și eu să vin ca o vacă la teatru, acum că abia am reușit să mă liniștesc și să mă obișnuiesc cu ideea, ok!!! A fost doar o aventură din care eu am sperat tot timpul mai mult, Toni, tu vrei prea mult!?! Cu cine te duci la mare, îl întreb în hotel, pe burtă, cu Iulia, bineînțeles, hai, nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
fiți învățători, aveți iarăși trebuință de cineva să vă învețe cele dintîi adevăruri ale cuvintelor lui Dumnezeu și ați ajuns să aveți nevoie de lapte, nu de hrană tare. 13. Și oricine nu se hrănește decît cu lapte, nu este obișnuit cu cuvîntul despre neprihănire, căci este un prunc. 14. Dar hrana tare este pentru oamenii mari, pentru aceia a căror judecată s-a deprins, prin întrebuințare, să deosebească binele și răul. $6 1. De aceea, să lăsăm adevărurile începătoare ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85082_a_85869]
-
decît El, s-a jurat pe Sine însuși 14. și a zis: "Cu adevărat te voi binecuvînta, și îți voi înmulți foarte mult sămînța." 15. Și astfel, fiindcă a așteptat cu răbdare, a dobîndit făgăduința. 16. Oamenii, ce-i drept, obișnuiesc să jure pe cineva mai mare; jurămîntul este o chezășie, care pune capăt oricărei neînțelegeri dintre ei. 17. De aceea și Dumnezeu, fiindcă voia să dovedească cu mai multă tărie moștenitorilor făgăduinței nestrămutarea hotărîrii Lui, a venit cu un jurămînt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85082_a_85869]
-
Dar despre asta doar marea cometă care își etala, noapte de noapte, strălucitoarea ei trenă de paiete cosmice ar fi putut să spună dacă era așa ori ba. Însă... ea tăcea. 2. La Roma avea loc o înălțare mai puțin obișnuită spre ceruri. Curajoasa doamnă Blanchard se avânta entuziastă în cel de-al doilea ei zbor cu balonul. Un număr impresionant de oameni se extaziau cu totul copleșiți de importanța momentului, ca și de noua formă de comunicare cu împărăția cerurilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
tot veneau din urmă încercau să vadă și ei ce anume îi oprise pe primii. Curând, presiunea deveni atât de mare, încât risca să-i propulseze pe cei din față grămadă peste femeia din jilț. La rândul ei, doamna Ledoulx, obișnuită cu moda și mai ales cu purtarea lejeră, plină de curtenie a francezilor, îi privea din ce în ce mai contrariată, chiar neliniștită. Atunci se întâmplă un lucru neprevăzut. Stârnit de noile mirosuri, alintatul patruped al doamnei consul - un mic Maltez cu blana sidefie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
sigur șterpelise iar ceva bun de la bucătărie și acum alerga prin odăi, cu doica pe urmele ei. De undeva din curte răzbeau lovituri regulate de topor. Câteva slugi spărgeau de zor lemne pentru toate sobele din casă. Era un sunet obișnuit pe timp de iarnă. Și asta pentru că focul ardea zi și noapte în sobe. Alături, Mariam discuta ceva în cabinetul ei de toaletă cu fata care o ajuta la baie. Nu auzea cuvintele, dar vocea soției îl pătrundea ca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
mori, îți garantez! Așa cum te cunosc eu, te vei naște și tu când vei afla despre ce este vorba. ― Zău? Atunci înviază-mă, scoate-mă din mormânt dacă poți! Se aflau în „laboratorul alchimiei existențiale” din podul palatului. Dacă nepotul obișnuia să-și caute sinele în spațiul subteran al orașului, unchiul prefera spațiul suspendat. Pentru Nicolae, podul era locul ideal de izolare, de petrecere interesantă a timpului. Acolo adunase câteva stive de cărți, o masă, un scaun, un divan mare, covoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
universal nu mai era decât un pas. Se vorbea tot mai mult despre faptul că sosise timpul ca știința să descopere înseși rosturile ascunse până atunci ale omenirii. Filozofic vorbind, asta era cea mai mare provocare adresată puterii divine. Iancu obișnuia să-și lase prietenul mai mare să vorbească. Îl asculta cu capul ușor înclinat într-o parte. Nu dorea să i se observe scepticismul. Dar uneori îl întreba cu toată sinceritatea: „Tu chiar crezi în lucrurile astea?”. „Bineînțeles! Cum aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
eu m-am făcut sănătos încă de a doua zi și pentru totdeauna.” Femeile adunate în jurul domniței Ecaterina sporovăiau despre copii, bucate, modă, ca și despre ultimul bal al ofițerilor ruși, onorat de Marele Komandir, Kutuzov. Marioritza încă nu se obișnuise cu limba vorbită în saloanele bucureștene. Era contrariată de amestecul franco-român al conversațiilor din jur. Stătea la marginea cercului de femei, ținea în mână paharul cu apă și părea preocupată de savoarea șerbetului de trandafiri. Rotea ușor lingurița de argint
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
multă lumină, mai multă căldură, o neliniște veselă, o emoție de oameni mari care doreau să se regăsească în copilărie. Portretele, oglinzile mari din cristal, vitrinele, sfeșnicele, bijuteriile, hainele strălucitoare ale invitaților căpătară o nouă valoare, o nouă semnificație. Marioritza, obișnuită cu altă lume, sesiză imediat diferența. Niciodată, în nici un salon italian sau parizian, chiar între prieteni fiind, nu mai simțise așa ceva. Descoperea o altă lume, pentru care timpul dobândea valoare doar dacă era trăit cu desfătare, cu delectare. Era pacea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]