16,970 matches
-
nu îmbătrînește niciodată, Oncle Vania, îl întrerupse Ieronim, brusc emoționat. Dacă ne-a pedepsit și pe noi Dumnezeu cu ceva, ne-a pedepsit cu tinerețe fără bătrânețe. Recunosc, pedeapsa e grea, dar ce putem face? Asta ne-a fost ursita... - Tinerețe fără bătrânețe, repetă Antim zâmbind. Ușor de spus, la vârsta ta... - Avem amândoi aceeași vârstă, Oncle Vania, continuă Ieronim, îngenunchind lângă el. Numai că dumneata ai amintiri, iar eu mi le imaginez. Și dacă ți-aș spune că amintirile mele
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
se ivi, timid, pe buze. - Atunci, trebuie să-mi dau silința să te ascult cu mai multă atenție, șopti continuând să zâmbească, și să încerc să descifrez enigmele. Dar nu știu dacă voi mai avea timp. Mă simt foarte obosit... - Tinerețe, tinerețe fără de bătrînețe! repeta Antim. Abia apucase s-o sărute pe amândoi obrajii, și Iconaru, cu cutia sub braț, se repezise spre el, îi mulțumi strîngîndu-i mâna și plecîndu-și respectuos fruntea. Dar aproape de ușă Ieronim îl ajunse din urmă și
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
ivi, timid, pe buze. - Atunci, trebuie să-mi dau silința să te ascult cu mai multă atenție, șopti continuând să zâmbească, și să încerc să descifrez enigmele. Dar nu știu dacă voi mai avea timp. Mă simt foarte obosit... - Tinerețe, tinerețe fără de bătrînețe! repeta Antim. Abia apucase s-o sărute pe amândoi obrajii, și Iconaru, cu cutia sub braț, se repezise spre el, îi mulțumi strîngîndu-i mâna și plecîndu-și respectuos fruntea. Dar aproape de ușă Ieronim îl ajunse din urmă și-l
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
din dos... - Iar noi, continuă Ieronim, noi plecăm apoi să ne plimbăm pe străzi. Avem atâtea de discutat... Cu gesturi scurte, înfășură rochia de mireasă și, asemenea unui mare șal, i-o încolăci în jurul umerilor. Apoi izbucniră toți în râs. - Tinerețe! exclamă încă o dată Antim, însoțindu-i în coridor. Încuind ușa, îl auzi, pe Ieronim: - Princesse, dacă crezi cu adevărat în Dumnezeu... De-abia după ce se așezase, istovit, în fotoliul Generălesei, își aduse aminte că uitase să le ofere, în paharele
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
cu adevărat în Dumnezeu... De-abia după ce se așezase, istovit, în fotoliul Generălesei, își aduse aminte că uitase să le ofere, în paharele minuscule, rezervate numai pentru asemenea ocazii, faimosul Grand Armagnac, 1908, din ultima sticlă care-i mai rămăsese. - Tinerețe fără bătrînețe! își repetă ironic, clătinând din cap. Fără de bătrânețe... Voi să se ridice, să caute în dulap și să-și umple măcar paharul lui, să bea, în sănătatea lor, dar își simțea picioarele grele, ca de plumb, și se
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
briza marină, Își făcea simțită prezența. Însă Își făceau propria briză conducînd peste o sută și, văzÎnd cum lasă În spate locurile prin care treceau, fata spuse: — Nu-i așa că-i haios să conduci cu viteză? Parcă ți-ai retrăi tinerețea. Nu-nțeleg. Cum adică? — Nu știu cum să-ți explic. Ca și cum ai micșora lumea și te-ai uita la ea prin telescop, așa cum faci cînd ești tînĂr. — Nu știu, nu prea mă gîndesc la tinerețe. — Știu. Eu Însă, da. Tu nu te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
conduci cu viteză? Parcă ți-ai retrăi tinerețea. Nu-nțeleg. Cum adică? — Nu știu cum să-ți explic. Ca și cum ai micșora lumea și te-ai uita la ea prin telescop, așa cum faci cînd ești tînĂr. — Nu știu, nu prea mă gîndesc la tinerețe. — Știu. Eu Însă, da. Tu nu te prea gîndești pentru că tu nu ți-ai pierdut-o. Dacă nu te gîndești la ea Înseamnă că n-ai pierdut-o. — Zi mai departe. Tot nu te-nțeleg. PĂi acum nu prea are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
confunda cu cine știe ce alt loc din altă parte. Mai era un loc din Lion și altul de pe lîngă parcul Monceau, care-i apăreau mereu În vis. Asta-i una din problemele pe care le ai dac-ai băut mult În tinerețe. Îți construiești tot felu’ de locuri În cap, pe care apoi nu le mai găsești și care sînt mai frumoase decît poate fi orice loc adevărat. Ținea Însă minte că nu cu Andy fusese-n locul Ăla. — Ies, spuse ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Adică nu apuci să bei destul, vrei să spui... Dumitre, știi ceva? Nu știu, Pâcule. Află tu că mi s-o pus soarele drept inimă...Hai să mergem acasă, că babele noastre fac zâmbri. Dacă n-o făcut ele în tinerețe...acu’ degeaba mai fac... Odată cu ultimul cuvânt, a urcat fiecare în carul lui și au plecat spre casele lor... Când lumina dimineții se lățea deasupra întinderilor, convoiul ieșea din strânsoarea pădurii...In cursul nopții, au trecut peste hârtoape la lumina
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
Vai de mine! Am pus sub cloșcă vreo douăzeci de ouă și n-o ieșit nici treizeci de pui. Ce zici de asta, cumătră?” „Ce să zic, cumătră? N-o fost cocoșul bun și pace!” Au râs ca în vremurile tinereții...Timpul, însă, nu aștepta. Trebuia să pornească la drum. Moș Dumitru, bine dispus, a comandat ca în cătănie. La atac! Inainte! Hai, flăcăi, pentru că acușica îi amiaza mare! Ne-om hodini mai mult la Fântâna cu răchiți. Cârdul de care
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
Da’ ce crezi tu că eu nu am scule? a întebat Pâcu, zăngănind amnarul și cremea din pungă. Cu așa scule îți pleacă fimeia prin vecini, Pâcule - l-a tachinat din nou moș Dumitru. Dacă n-o plecat ea la tinerețe, acum cine o mai întreabă? a răspuns Pâcu amuzat. Pâcule, tu ne duci cu vorba arătându ne scule moarte, în loc să ne spui vreo poveste mai hazlie, la care ești meșter. Altfel adormim cu capul pe masă - l-a zgândărât moș
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
să-și termine cât mai repede treburile și apoi se aciua pe un scăunel lângă masa lor. Asculta cu evlavie tot ce se spunea, dar era atent și la nevoile mesenilor, în special la acelea ale lui moș Dumitru. In tinerețele lor, fuseseră doar camarazi de cătănie. Bine te-am găsit, Costache! Ce face Măriuța? a deschis vorba moș Dumitru. Toate-s bune, Dumitre. Măriuța v-o zărit hăt de departe și îi dă zor cu mâncarea. Eu am să pun
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
Pâcu așa de retras și tăcut?” gândea el. In cele din urmă l-a întrebat: Ce ai rămas așa dus pe gânduri, Pâcule? Ei, mi-am adus și eu aminte de un vis pe care l-am avut mai în tinerețe. Ce fel de vis, Pâcule? Si, mai întâi, tu ai fost și tânăr vreodată? Apoi, măi Dumitre, dacă tu nu-ți mai aduci aminte despre lucruri din tinerețe, asta nu-i vina mea... Dacă tot ai deschis vorba, despre ce
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
eu aminte de un vis pe care l-am avut mai în tinerețe. Ce fel de vis, Pâcule? Si, mai întâi, tu ai fost și tânăr vreodată? Apoi, măi Dumitre, dacă tu nu-ți mai aduci aminte despre lucruri din tinerețe, asta nu-i vina mea... Dacă tot ai deschis vorba, despre ce vis ți-ai adus tu aminte? Apoi visul aista nu se poate povesti așa, la comandă. Intâi trebuie să nu fiu răgușit, așa cum sunt acum, din motive de
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
vrea eu să povestesc, dar necazul mare îi că nu mă pricep și mă tem că adormiți de la primele vorbe. Așa că tot tu ești de rând și în seara asta. Mai ales că ai pomenit astăzi de un vis din tinerețile tale...Când or fi fost acelea - a încheiat moș Dumitru vorba, în râsul sacadat al cărăușilor. Pâcu a privit într-un anumit fel în jur și, în timp ce își îndesa luleaua cu tutun a întrebat: Nu vi se pare că totuși
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
beau? Eu doar gust băutura sau, cum se spune, beau cu lampa mică - a precizat Pâcu, gustând demonstrativ din ulcica cu vin. Poate ți-o venit mintea la cap și ne spui și nouă povestea ceea cu visul tău din tinerețe, Pâcule - l-a rugat în felul lui moș Dumitru. Sigur ni-l spune. Il cunosc după cum duce luleaua la gură - l-a ambiționat indirect Hliboceanu. Cu o mutră evlavioasă, Pâcu a gustat din nou din ulcică și, după ce a slobozit
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
neașteptate: Eu vă întreb cine n-o visat sau nu visează chiar și cu ochii deschiși? Toată lumea o visat și visează. Ei, da’ eu am avut un vis cum nici nu vă puteți închipui. Si nu ieri-alaltăieri, ci cândva în tinerețe... Vă spuneam eu că nici nu-și mai amintește când o fost tânăr, dar își aduce aminte de un vis. Ii bine și așa - nu a scăpat moș Dumitru prilejul de a-l lua peste picior pe Pâcu. Păi cum
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
de vreme mi-o cam slăbit vederea și...nici nu le zăresc măcar, bată-le să le bată norocul și bucuria. Au râs și de astă dată, dar la sfârșit li se putea citi pe chip părerea de rău după tinerețea lor trecută. Pâcule, trecem pădurea ca de obicei. Nu facem nici o schimbare. Ce zici? Aș face eu o schimbare, dar nu se poate, Dumitre. Ce schimbare ai face, mă rog matale? Dacă aș putea, l-aș înjuga pe Iordache Cocoșitu
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
pe orice drum de pe Pământ, ci și pe oricare stea. Sau, mai bine zis, pe oricare planetă, care a fost cândva o stea. Nu numai pe „Steaua Iubirii”, unde zice PAM că s-a născut Ana, ci și pe Steaua Tinereții fără Bătrânețe, pe Steaua Vieții fără de Moarte sau pe Steaua Poveștilor Adevărate. Ana merge, de obicei, pe jos sau cu bicicleta, pe drumuri obișnuite, prin păduri, peste munți. Când se oprește din mers, stă dreaptă ca o lumină, cu capul
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
Complet al Munților Carpați și l-a invitat în Japonia. Un alt cap încoronat, cu care Grădinarul s-a împrietenit, e Regele Razei de Soare. Acesta are două fiice gemene, Clorofila și Hemoglobina. Și el și gemenele se bucură de tinerețe fără bătrânețe și viață fără de moarte. În plus, acum se bucură de respectul, grija și dragostea Grădinarului. Apropo, gemenele seamănă perfect între ele. Dar nu le poți confunda. Știți de ce? Pentru că nu au aceeași culoare. Datorită unui singur amănunt. Amănuntul
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
cu mâncare, cu dragoste și cu noutăți. Mai e și Culoarea Culorilor, de care trebuie să aibă mare grijă Prințul Culorilor, să nu se ofilească nici ea și să nu fie pradă pentru tâlhari. El o ajută să-și păstreze „tinerețea fără bătrânețe și viața fără de moarte”, iar Culoarea Culorilor îl ajută pe Prinț să învie portretele, tablourile și să facă văzut nevăzutul. N-ați uitat, cred, ce a făcut cu mine. E destul să dai o singură dată cu pensula
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
nostalgie nu e, nimic nu e... Dacă mă gândesc la sensul cuvântului „nostalgie“, el e cel mai puternic legat de perioada asta a vieții mele. M-aș întoarce în timp nu ca să mă găsesc pe mine copil sau să aflu tinerețea mea pierdută, ci ca să regăsesc copilul mic care a fost copilul meu, acum o frumoasă și rebelă adolescentă căreia îi spun, uneori, că mi-e dor de Copil. Uneori, când mă mai plâng că n-am timp de scris, că
Poveşti cu scriitoare şi copii by Simona Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1778]
-
cu cruciulițe albe și negre. Își înfigea un pieptene din metal în păr și era încălțată în ghete strâmte, din piele de capră. Poate și situația acelei familii scăpătate, care-i dovedise că nimic nu era veșnic, nici bogăția, nici tinerețea, nici frumusețea, îl hotărâse să învețe, singura modalitate de a-și asigura un trai mai bun. Prin clasa a cincea primară, odată revenit de la școală, se hotărâse să scrie la Rezina (reședința de plasă) și la Orhei (reședința județului), să
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
menținută până în anul 1918, când el avea doar patru ani. Prin același tratat Dobrogea, străvechi teritoriu românesc cotropit de turci în 1417, revenise la patria mamă. III. Învățase la școală despre Ion Creangă, că fusese poznaș în copilărie și-n tinerețe, dar învățător de prima mână. Știa despre Mihai Eminescu, poetul firav la constituție dar viguros și delicat prin scrisul său, despre Coșbuc din care avea să rețină cu drag strofe multe. Se gândea că acei oameni deveniseră nemuritori. Lumea vorbea
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
hotel, nu înainte de a stabili să se reîntâlnească iar la ora șapte, în aceeași casă. Ioan se plimba pe Strada Mare, printre oamenii urbei. Dintr-un restaurant, auzi de la difuzorul unui aparat de radio dat la maxim, un cântec: “Sfânta tinerețe legionară“. Era nedumerit, știa că mișcarea legionară fusese desființată ca partid politic. Din restaurant ieși un copil, cu un teanc de ziare pe braț, strigând cât putea de tare: “Ediție specială, ediție specială!“ Se luă după el și-și cumpără
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]