158,516 matches
-
urmă expunerii repetate sau prelungite, pe o cale corespunzătoare. Substanțele și preparatele sunt clasificate cel putin că nocive când efectele lor sunt observate la doze de ordinul: - ≤ 50 mg/kg corp/zi, la șobolani, pe cale orală; - ≤ 100 mg/kg corp/zi, la șobolani sau iepuri, pe cale cutanata; - ≤ 0,25 mg/litru, 6 ore/zi, la șobolani, prin inhalare. Aceste valori orientative, se pot aplica direct când au fost constatate leziuni grave în decursul unui test de toxicitate subcronică (90 zile). Pentru
EUR-Lex () [Corola-website/Law/207505_a_208834]
-
clasificate cel putin că nocive când efectele lor sunt observate la doze de ordinul: - ≤ 50 mg/kg corp/zi, la șobolani, pe cale orală; - ≤ 100 mg/kg corp/zi, la șobolani sau iepuri, pe cale cutanata; - ≤ 0,25 mg/litru, 6 ore/zi, la șobolani, prin inhalare. Aceste valori orientative, se pot aplica direct când au fost constatate leziuni grave în decursul unui test de toxicitate subcronică (90 zile). Pentru interpretarea rezultatelor testului de toxicitate subacută (28 zile), aceste valori trebuie să fie
EUR-Lex () [Corola-website/Law/207505_a_208834]
-
pentru furnizorii care au sală de operații. ****) Casele de asigurări de sănătate decontează: - o consultație inițială și maximum două consultații de control pentru fiecare cură/asigurat conform punctajului prevăzut la pct. 1 lit. A; - 5 puncte/procedură, maxim 4 proceduri/zi, maxim 10 zile de tratament, maxim 2 cure/an/asigurat; *****) punctajul este cel prevăzut la pct. 1 lit. A. Pentru fiecare caz casele de asigurări decontează o consultație inițială și maxim două consultații de control/diagnostic. a) Serviciile medicale se
EUR-Lex () [Corola-website/Law/206755_a_208084]
-
al Fundației Naționale pentru Știință și Artă și Premiul „Ion Creangă” al Academiei Române). Vremelnicie pierdută ar fi, la prima vedere, un volum de proze scurte. De fapt, în pofida fragmentării sale, e un text unitar, o nuvelă amplă ori, mai bine zis, un mic roman. Scriitura probează, prin tematică și viziune, o raliere la un patrimoniu tradițional, săvârșită însă pe coordonatele extremei modernități. Vremelnicie pierdută e o literatură lucrată „bine, la gherghef”, cum observă Eugen Simion. Oralitatea este un atribut definitoriu și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288924_a_290253]
-
de după 1989. Scriitorul nu face însă operă de cronicar, nici de sociolog ori de etnograf. Iar timpul istorisit e mai degrabă unul circular, sugestie a eternei întoarceri. Oricum, importantă e „istoria mică”, privind familia, comunitatea, sinele, faptele de viață așa-zis neînsemnate și comune, cărora le este descoperit și restituit caracterul esențial. Există în această carte semnale de intertextualitate, de referiri la mitologia românească (un exemplu, între altele, e oferit de scenariul mioritic al uciderii lui Daie Gulu, cel nemuritor, de către
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288924_a_290253]
-
singurătate al lui Márquez), dar e și creatorul lumii prin povestire (ca Mircișor al lui Cărtărescu, din Orbitor). Se cuvine observat și că P. e, într-o oarecare măsură, un prozator neooniric de factură personală, care operează cu material așa-zis rural. În fond, apelul la visare, combinat cu solipsismul postmodern, constituie, chiar și în chip explicit, motorul literaturii pe care o practică. Realitatea pare inițial evanescentă, inconsistentă, opacă, ternă, inertă, muribundă. Apariția unui bătrân „povestaș” (Moș Mitu, înconjurat de umbre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288924_a_290253]
-
stări de euforie. Efectele acestui drog sunt dramatice . Cocaina: este o pudră cristalina de culoare albă. Un drog destul de puternic care poate duce la dependență. Ecstasy: se expune sub formă de tabletăpastile.Acest drog afectează creierul. Trebuie să învățăm să zicem “NU DROGURILOR “
Fii conştient, drogurile îţi opresc zborul! by CRĂIŢĂ MARIA-MAGDALENA, DEACONESCU MIHAELA () [Corola-publishinghouse/Science/1132_a_2022]
-
Și-acum să încep scrisoarea: Stimate tovarășe, Te-am văzut rar la adunările și discuțiile noastre. Când vii, șezi în ultimele rânduri și încerci să realizezi povestea omului invizibil. Când cei HYPERLINK "dimprejun.il"dimprejurul dumitale cer cuvântul, s-ar zice că te și simți invizibil. Nu-ți dai seama de acea ușoară stânjeneală pe care o produce chipul dumitale absent, privirea dusă departe, poate la problemele scrisului dumitale, sau la treburile casei sau la excursia de duminica viitoare, sau la
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
sau la treburile casei sau la excursia de duminica viitoare, sau la «zăpada din alți ani». Nu te supăra de mustrarea mea. Mi-am făcut-o și mie, mai mult. Dar lasă-mă să-ți spun, că de pildă, colectivul zis «de muncă» pe care-l conduci la Uniune, întâi nu e condus și apoi nici nu muncește. Seamănă tocmai cu colectivul condus de Jebeleanu. Crezi că nu e nimic de discutat? Crezi că nu e nimic de realizat? Literatura noastră
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
n-are și el un sufix cu diftongul ea? A obloji, a greși, a mânji. Unde să fie sufixul cu diftongul ea? Cum scriem deci cuvântul «mânjeală 0╗? Nu cumva în două variante ca orășan, roșață, clujan? În treacăt fie zis... Fiindcă suntem la acest paragraf 11, de ce socoate autorul proiectului că pluralul de la șea este șele? Suntem convinși că dacă un căpitan comandă escadronului său «Puneți șelele pe cai!» oamenii lui ori n-ar pricepe nimic, ori ar înțelege, nu
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
muncă de extragere, înregistrare și catalogare mecanică - mai ales în partea referitoare la fonetică - a faptelor de limbă, de preferință alternanțe consonantice și vocalice (adeseori simple greșeli de tipar, punându-le pe seama scriitorului P. Dumitriu) și atrăgea atenția asupra așa-zise inconsecvențe sau «abateri» de la normele limbii literare. (Amintim doar faptul că scrierea cuvântului «vâlvătăi» și cu â și cu î, desigur dintr-o greșală de tipar, forma pentru autor un motiv de studiu aprofundat). Articole asemănătoare, scrise de pe același punct
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
alte nume: Cicerone Theodorescu, M.R. Paraschivescu, Aurel Baranga, Virgil Teodorescu ș.a. Dar să ascultăm vorbitorii. „În cuvântul său în cadrul dezbaterilor acad. Mihail Sadoveanu a spus: «Iubiți prieteni, (...). Un scriitor are nevoie de talent. Are nevoie de cultură: o găsește, să zicem, în biblioteci sau în școala pe care o urmează (...). Avem o școală de literatură (...). Talentul nu-l poate da școala odată cu diploma (...). Scriitorul trebuie să pătrundă în întregime literatura progresistă a poporului nostru de la începuturi până astăzi (...) Iată o serie
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
dușmani strecurați pe șantierele sau în fabricile noastre. Într-o serie de portrete bine realizate artistic este demascat adevăratul chip al chiaburului, de la dușmanul fățiș, înarmat (But și întreaga bandă din Vânătoarea de lupi de P. Dumitriu), până la chiaburul așa-zis «cumsecade» care uneltește din umbră (Keszeg din Brazdă peste haturi de Horvath Istvan) și la cel camuflat ca mijlocaș și având și carnet de partid în buzunar (Ghioceoaia din Desfășurarea de Marin Preda). Un deosebit succes îl reprezintă caracterizarea plină
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
Un exponent de seamă al partidului, după ce a examinat toate problemele de stat, începând cu situația internațională, atacă chestiuni de literatură, vorbind despre importanța tipizării și despre genul satiric. Pentru noi, totuși, o astfel de manifestare apare firească. Problema tipicului - zice tovarășul Malencov - este întotdeauna o problemă politică». Arta în general este o problemă politică strâns legată de construcția statului socialist. Întâi de toate producerea frumosului este cerută de popor ca o necesitate rezultată din noua orânduire socialistă care cere «asigurarea
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
evocă anticipat imaginea lumii de mâine, servind ca plan de construcție, înfățișează pe omul nou, socialist, cu entuziasmul, viziunea sa de viață și etica sa, și totodată zugrăvește «tot ceea ce este negativ, putred, cangrenat, tot ceea ce frânează mișcarea înainte» cum zice tovarășul Malencov. A zugrăvi realist și viu oamenii așa cum sunt azi în lumea socialistă, pe buni și pe răi, înseamnă a ajuta pe cititorul care meditează asupra vieții sociale să găsească drumul cel drept: «Tovarășul Malencov - zice și tovarășul Corneiciuc
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
mișcarea înainte» cum zice tovarășul Malencov. A zugrăvi realist și viu oamenii așa cum sunt azi în lumea socialistă, pe buni și pe răi, înseamnă a ajuta pe cititorul care meditează asupra vieții sociale să găsească drumul cel drept: «Tovarășul Malencov - zice și tovarășul Corneiciuc (Pravda, 11.X.1952) - analizând problema tipizării - a dezvăluit esența ei filosofică și a chemat pe creatori pe tărâmul literaturii și artei la muncă, la studiul aprofundat al vieții, a făcut apel să luptăm fără cruțare împotriva
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
atrage deci atenția asupra lipsurilor de ordin artistic (...). De unde vine impresia de fad pe care o produc unele scrieri literare, oricât de bine intenționate? În mod general, ca să facem o tautologie utilă, din aceea că nu sunt vii. «Mulți scriitori - zice Fadeev - nu studiază viața destul de adânc sau nu înțeleg ceea ce văd». Mai amănunțit, falsitatea, având în vedere că literatura e cunoaștere plastică a genericului, provine sau din insuficiența generalizării, sau din inexpresivitatea concretizării, sau, și mai simplu, din aceea că
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
noi sunt adevărate. Câtă vreme critica criticului asupra unui scriitor nu se preface în autocritică liber consimțită în măsura în care a fost înțeleasă din partea scriitorului, între critică și creație este o prăpastie și una nu poate ajuta pe cealaltă. În treacăt fie zis, toate cărțile care apar trebuiesc recenzate fără excepție în cronici literare stabile, într-un spirit serios, adică în așa fel încât să se înțeleagă ce e bine și ce e rău. O critică constructivă înseamnă după mine o critică onestă
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
asupra propozițiilor ce i se par neclare, ca să înlăturăm orice confuzie, remarc că există un singur punct în articolul său pe care nu l-am asimilat și care constituie o problemă serioasă și anume aceea a eternului artei. Tov. Mihăileanu zice: caracterele nu sunt eterne. Și eu spun la fel. Dar tot d-sa scrie mai jos: «personajele marilor capodopere ale literaturii universale sunt valabile și astăzi pentru că scriitorii au știut să întruchipeze trăsăturile tipice ale caracterelor determinate de o anumită
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
în mod direct la schematism, la imagini neconvingătoare care nu îndeplinesc nici ele cerințele tipizării în artă (...). În articolul Despre mărunțișurile vieții în literatură, criticul sovietic I. Pitlear atrage atenția asupra importanței pe care o au chiar și unele așa-zise «amănunte» în operele literare (...). Și la noi unii scriitori au disprețuit importanța unor atari «amănunte», socotind că e sub demnitatea eroilor lor, oameni de «tip nou», să se preocupe de probleme «meschine» ca locuința, îmbrăcămintea, mâncarea, salariul etc. Dar chiar
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
Mihail Sadoveanu într-o paranteză. Petru Dumitriu rămâne astfel și mai singur printre prozatori, prea mulți prozatori, cei mai mulți tineri, care combăteau pe frontul realismului socialist. Îl distanțau de majoritate două atribute vizibile: talentul literar și patosul ideologic; pathosul - cum ar zice G. Călinescu. Mulți trăitori din vreme vor fi avut talent; dar, nedublat de cealaltă dimensiune, n-au avut ce să facă cu el; foarte mulți scriitori au dovedit că au o bună orientare ideologică; un timp au rezistat, condiția era
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
în nota la articolul meu Discuții și analize literare, cu privire la durabilitatea operelor de artă clasice, este dintre cele mai importante și n-am putea continua dezbaterea noastră fără să ne înțelegem provizoriu asupra chipului de a pune chestiunea. Eu am zis că «în artă este ceva durabil» și am pomenit de un «fond omenesc stabil». Prietenii mei admit valabilitatea tipului literar de-a lungul «mai multor orânduiri sociale». Însă asta am voit să spun și eu. Prietenii mei se tem de
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
1945, când, într-unul din amfiteatrele Universității din București, câteva sute de studenți ascultau recitări de poezie și lecturi în proză. S-a suit pe estradă un om tânăr, cu fața frământată, care a citit «ca pe nimic», cum ar zice el, o poveste despre un salcâm. În cursul povestirii, nevasta unui țăran iese în prag: mică, grasă, cu mâinile în șolduri, «semăna cu o ulcică cu două toarte». Am ciulit urechea la comparația asta neașteptată, de un humor sobru, legat
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
lupi» ca să desemneze dușmanul, sau să exclame «alelei», «mări», «foaie verde maghiran» ca să fie în spirit popular. Dacă cenușiul în poezie dovedește că uneori poetul nu este destul de conștient de rolul ce-l are în «creșterea limbii românești» - cum ar zice bătrânul Văcărescu - mai dovedesc și altceva, că poetul nu se obosește îndeajuns să se adâncească în viața sufletească a oamenilor noi, a frământărilor, îndoielilor, entuziasmului lor, exprimate adesea stângaci, dar nu rău ori pitoresc și mai ales just în cuvinte
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
a fost scrisă în zilele noastre și nu, de exemplu, la începutul secolului nostru. Amintim - cu totul fără nici o legătură cu poezia! - că ea este dedicată «lui A.G.». Iată un gest delicat din partea poetului Victor Felea! - va spune cititorul. Să zicem că da! Dedicația care de altfel putea să scape ușor cititorului, îl face să fie ceva mai atent când descoperă în numărul următor al Almanahului (nr.5 pe 1953), o altă poezie, de data aceasta semnală Aurel Gurghianu și intitulată
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]