4,325 matches
-
pașii bocănind Înfundat În bătătură, apoi pe poteca de pământ din fața curții. „Ce-aveți, mă, În țevile-alea?” Întrebase cam bănuitoare și Încruntată femeia. Neavând cum s-o dea cotită, Baronu Îi spusese. Femeia se Înroșise și-i blestema, cu țipete ascuțite, că-i spurcaseră oala În care fiersese apa, străchinile, prispa, scăunașul cu trei picioare, lingurile, bătătura, casa. Băieții o luaseră și ei la goană spre poartă și, Înainte să iasă, apucaseră să audă cum, În urma lor, azvârlit Înspre ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
tropotea din copitele mici un cârlan alb, cu ochii mari și negri. Mai Încolo, un camion spintecă burta mânzului cu un colț al barei din față. Vietatea se prăvălise, picioarele subțiri i se Încurcaseră În mațele revărsate. Urla Îngrozitor și țipetele tăiau câmpurile pustii. Băiatul, cu privirea Împietrită, trecu mai departe, ca și cum nimic nu s-ar fi Întâmplat, Împingând bicicleta de coarne. Auzi În urma lui glasul Rândașului: „Dă, bre, o custure, ceva, să nu-l mai chinuim. Să-i luăm beregata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
de fabricație sovietică. Se apropie din nou de ușa laboratorului. Chiar În momentul În care pășește Înăuntru, lumina - În conformitate cu politica de atunci În domeniul economisirii energiei - se stinge și totul se scufundă În cea mai neagră beznă. Eleva scoate un țipăt de surpriză și de teamă. Glasul blând al dascălului o liniștește, Însă. El Îi cere mâna, ca s-o poată mai ușor conduce prin beznă, și o Înconjoară cu vorbe bune. Pe dibuite, ținându-se de mână, cei doi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
un șuier pe care prea puțini și prea târziu Îl auziseră - acoperit fiind de pufăiturile locomotivei - pe prăpăditul de peron, și așa găurit și spart ca vai de el, se prăvălise un obuz. După ce praful Începuse să se așeze și țipetele de spaimă și surpriză să se ostoiască, atât refugiații Înghesuiți În vagoane, cât și oamenii ce se aflau În preajma ruinelor gării băgaseră de seamă că singurele victime făcute de acea bombă vicleană de calibru mic fuseseră cerșetorul olog și câinele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
fățișă ce anticipa o crimă cu sânge rece, coborâse piedica armei și chiar schițase o mișcare de un sfert de cerc a gurii țevii, rotație care, dacă ar fi continuat, ar fi plimbat cătarea Înaltă și prin dreptul pieptului său. Țipetele isterice Încetaseră la un moment dat și Monstrulică se aplecase asupra lui Biberu, Îl frecase cu zăpadă pe față, Îi desfăcuse gulerele mantalei și vestonului, Îi răsese câteva palme și se străduia, cu deznădejde, să-i descleșteze fălcile când Înțepenitul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
ca să-și râdă de el, Ectoraș se hotărâse pe loc să lase baltă marea lui iubire, mai ales că, la câteva clipe după ce văru-său pomenise numele Mariei, dintr-o gospodărie de pe acea uliță plină de noroi Începuseră să se audă țipete și vaiete de femeie bătută. Băieții recunoscuseră glasul Mariei, fiica lui Toporan - omul cu care muierile bătrâne ale satului Îi speriau pe copii spunându-le că, dacă nu erau cuminți, Toporan Îi va descăpățâna cu securea. Maria se iubea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
crunte pedepse pe care femeia le primea cu supușenie, căci era Încredințată că așa Își arăta iubirea bărbatul vieții ei. În noaptea În care Ectoraș aflase zvonurile mincinoase despre năravurile nelegiuite și grețoase ale fetei care tocmai Îl sărutase fugar, țipetele Mariei arătau fără greș că Ion era la pușcărie și ea se Întorsese să ierneze la bătrânul cu suflet mic care Îi dădea trânteala de bun venit. Peste câțiva ani, după ce Ion și Maria muriseră la depărtare unul de altul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
adună apă (1970) și Lebăda roșie (1981), iar în săptămânalul „Literatura și arta”, fragmente din romanul A rămas vița, a rămas sămânța. În cinematografie s-a impus, începând din 1968, prin regia filmelor Colinda, Povârnișul, Casă pentru Serafim, Nu crede țipătul păsării de noapte, prin scenariile și regia filmelor documentare Paralela 47, Balada lemnului, Mama, Pământul nu uită, Vlad Ioviță ș.a. Și în cinematografie B. înclină spre metaforă și simbol, dovedindu-se un adept al filmului poetic. SCRIERI: Soare în cârjă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285955_a_287284]
-
anul 1872. Este anul în care Charles Darwin a publicat lucrarea ,,Expression of the Emotions in Man and Animal" (Expresia emoțiilor la om și animale)"254. Charles Darwin descrie frica: ,, Pe măsură ce frica se ridică la o intensitate extremă, se aude țipătul îngrozitor de spaimă. Broboane mari de sudoare apar pe piele. Toți mușchii corpului sunt relaxați. Curând urmează o prostrație completă, iar facultățile mintale dispar. Intestinele sunt influențate. Mușchii sfincterelor încetează a mai funcționa și funcția lor de retenție este tulburată"255
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
înfometate. Acei oameni nu mai erau demult oameni. Rareori se întâmpla să-și respecte ordinea de venire la magazin. Se îmbulzeau pur și simplu spre intrarea în magazin punând o presiune de turmă dezorganizată și înfometată asupra vitrinelor. Se auzeau țipete și înjurături. Singurul lor gând era acela că trebuie să mai ,,prindă" și ei ceva. Timpul până la descărcarea mărfii dura secole. Admirau bucățile de salam cu jind, dar și speriați că datorită hoților de vânzători s-ar putea ca marfa
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
evoluția PIB. Am luat criza vorbind despre ea. De altfel, ei nu știu că zgomotul în jurul unei probleme care nu există,în economie, poate duce la apariția acelei probleme. În loc de tonuri serioase care să dea încredere am avut parte de țipete și reproșuri care au culminat cu tăieri de salarii și pensii. Economia făcută prin aceste măsuri nu a compensat nici pe departe răul produs prin pasarea răspunderii crizei ,,pe umerii opoziției" și cultivarea cu grijă a ideii că ,,numai noi
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
sparge geamurile școlii cu mingea, ci să n-o contrazică pe "doamna profesoară", să dea din cap la fiecare prostie pe care aceasta o spune și să-i laude metehnele de schizoidă, bătută din când în când de soț, cu țipete care se aud pe scara blocului până la parter. Nu ne asumăm responsabilități, tocmai pentru că mereu majoritatea pedepsește întotdeauna pe cei care "îndrăznesc", pe cei care sunt dispuși să gândească și să se manifeste altfel. Poți fi orice tip de erou
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
p. 288. 261 Septimiu Chelcea, ,,Piramida fricilor sociale. Fricile sociale în România: o schiță psihosociologică", în Psihosociologia crizei, Editura Trei, București, 2011, p. 289. 262 Charles Darwin arată despre frică: ,,Pe măsură ce frica se ridică la o intensitate extremă, se aude țipătul îngrozitor de spaimă. Broboane mari de sudoare apar pe piele. Toți mușchii corpului sunt relaxați. Curând urmează o prostrație completă, iar facultățile mintale dispar. Intestinele sunt influențate. Mușchii sfincterelor încetează a mai funcționa și funcția lor de retenție este tulburată". Apud
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
-l întâlnesc într-o zi, să-i sucesc gâtul” sau „Pe monștrii ăștia, i-aș împușca pe toți, fără să clipesc, să simtă chinul și durerea” (Oprea și Olaru, 2002, pp. 73, 83). Tortura psihică Anchetatorii mizau pe faptul că țipetele celor torturați îi intimidau pe arestații din același lot. Timorarea victimelor era realizată prin supunerea lor la un tir sonor de gemete și plânsete. Această tortură psihică a avut, într-adevăr, efect. S-a apelat și la secvențe absurde: de
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
și cine sunt ei, am stat două zile fără apă, fără mâncare și fără posibilitatea de a ne rezolva necesitățile fiziologice, sub o teroare cumplită. La etaj erau camerele de anchetă și timp de două zile n-au încetat urletele, țipetele, gemetele, înjurăturile, insultele și loviturile. Pentru mine, cele două zile au fost hotărâtoare pentru tot restul vieții. Atunci, sub presiunea aceea teribilă, gândurile mele s-au limpezit și s-au conturat foarte clar: țara noastră se află în primejdie de
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
din 24 - la fiecare etaj erau două birouri de anchetă. A.N.: Arestații erau de toate categoriile sociale? N.I.: Da. Elevi, studenți, profesori, medici, ingineri, funcționari, preoți, muncitori, țărani și universitari. Anchetele au durat trei luni, timp în care urletele, țipetele, gemetele n-au mai contenit. A.N.: Băteau... N.I.: Băteau... ca pe hoții de cai. Anchetatorii erau duri - de fapt, erau adevărate brute. Când am fost chemat la anchetă și am intrat în camera aceea de supliciu în care se
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
de învățare și reeducare a vorbirii și limbajului. Patru cazuri sunt ilustrative. Caz 1. Deși avea 4 ani, elevul nu a încercat să vorbească și nu răspundea la interpelările anturajului, chiar dacă avea un auz normal. Totuși, comunica prin mormăieli și țipete, pe care familia a învățat să le interpreteze. (categoria: limbaj nedezvoltat) Caz 2. Bunica a avut dreptate când spunea că va vorbi atunci când va fi pregătită să o facă. La vârsta de 4 ani, limbajul ei era asemenea cu cel
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
de detabuizare a minților noastre, propria Însemnătate. Faptul că i-a Învățat pe tineri să țipe eu cred că nu e puțin lucru, inclusiv pentru a forma ceea ce aș numi spiritul critic. Cei care nu voiau să rămână decât la țipăt nu aveau decât să rămână acolo, Însă poate că unii și-au dat seama că pot merge mai departe. Apoi, În altă parte și În altă latură a discursului, mi se pare o idee extrem de interesantă, de altfel una dintre
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
a modului de gândire, a tropismelor intelectuale moștenite de la părinții noștri... îSă mai amintim spermatozoidul și rolul său sunt descoperiri ale secolului al XIX-lea...). Montaigne afirmă că esențialul din ceea ce este transmis se transmite nu atât prin genetică - oricâte țipete de uliu ar scoate Alceștii moderni în chestiunea clonării - cât prin educație, prin transmitere - orală, adică. Natura fiecăruia ține de un amestec misterios de trup și suflet, moștenit și contra căruia nu mai poți face mare lucru... 28. Divanul Eseurilor
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
fără raportare la situația dată. Uneori, autiștii repetă doar alocuțiunile de interdicție ale adultului. Se poate Întâmpla ca ecolalia să fie Întârziată (repetă anunțurile de la radio). Alteori apar niște fixații pe planul motor al gurii (scrâșnitul dinților, suflatul, sărutul, mușcatul, țipete nearticulate, țipete de animale etc). Aceștia nu au un limbaj veritabil. La unii poate apărea și un limbaj veritabil În condițiile unui eveniment afectiv intens (frustrare, schimbare de familie) sau În manifestări de angoasă. Apar cuvinte formate din 1-2 silabe
Integrarea şcolară a copiilor cu CES şi serviciile educaţionale de sprijin în şcoala incluzivă by Iuliana Luminița GUZU () [Corola-publishinghouse/Science/1136_a_2173]
-
la situația dată. Uneori, autiștii repetă doar alocuțiunile de interdicție ale adultului. Se poate Întâmpla ca ecolalia să fie Întârziată (repetă anunțurile de la radio). Alteori apar niște fixații pe planul motor al gurii (scrâșnitul dinților, suflatul, sărutul, mușcatul, țipete nearticulate, țipete de animale etc). Aceștia nu au un limbaj veritabil. La unii poate apărea și un limbaj veritabil În condițiile unui eveniment afectiv intens (frustrare, schimbare de familie) sau În manifestări de angoasă. Apar cuvinte formate din 1-2 silabe, de obicei
Integrarea şcolară a copiilor cu CES şi serviciile educaţionale de sprijin în şcoala incluzivă by Iuliana Luminița GUZU () [Corola-publishinghouse/Science/1136_a_2173]
-
lui P. B. Shelley ,,I pank, I sink, I tremble, I expire" (,,Gâfâi, mă scufund, tremur, îmi dau duhul"), așezate de Blecher la începutul romanului său, apropie opera scriitorului român de pictura norvegianului Edvard Munch. Textul lui Blecher devine ,,un țipăt", o reprezentare materială a fricii, a spaimei, a anxietății. Spaima de a nu putea fi altceva decât ceea ce îi este dat să fie. Plecând de la declarația lui Munch referitoare la sursa de inspirație a tabloului Țipătul care ar fi fost
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
lui Blecher devine ,,un țipăt", o reprezentare materială a fricii, a spaimei, a anxietății. Spaima de a nu putea fi altceva decât ceea ce îi este dat să fie. Plecând de la declarația lui Munch referitoare la sursa de inspirație a tabloului Țipătul care ar fi fost chiar ,,strigătul enorm, infinit al naturii" pe care l-a auzit pictorul în momentul unei plimbări liniștite pe pod, putem observa că toată opera lui Munch redă această disperare a lumii care este, nu în ultimul
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
strigătul enorm, infinit al naturii" pe care l-a auzit pictorul în momentul unei plimbări liniștite pe pod, putem observa că toată opera lui Munch redă această disperare a lumii care este, nu în ultimul rând, disperarea sa. Munch transferă ,,țipătul" pe care-l definește exemplar ca ,,reacție la spaimă" asupra naturii și implicit asupra întregului univers în care se situează. Blecher va face același demers. Strigătul său interior va deforma realitatea în care trăiește. Haosul interior cuprinde exteriorul. Pe Blecher
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
că este al unui eu suferind, provoacă un disconfort psihic asupra lectorului. Traumele, obsesiile, fricile sunt redate de pictura lui Munch care devine expresie a solitudinii, a zădărniciei și neputinței în fața unei realități ostile. Roșul sângeriu al tabloului lui Munch, Țipătul, cromatică preferată alături de alb a textului blecherian, închide personajul într-o realitate din care nu poate scăpa decât prin strigăt. Edvard Munch, Țipătul, 1893328 Similitudinea este evidentă cu opera lui Blecher, deoarece țipătul personajului din pictura lui Munch este același
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]