2,268 matches
-
păcatului -, atunci cum ar fi calificat tata viața mea sexuală? Erotoman, dar la fel de bine ministrant la biserică. M-ar fi tratat drept un pervers care nu merita altceva decît o castrare chirurgicală. Parcă Îl văd vorbind despre Bergman cu dispreț, bietul Bergman În drum spre iad pe calea erotomaniei. Se Întorcea de la o reuniune la care niște critici de cinema trebuiau să aleagă cel mai bun film al anului: „Înțelegi, cînd am văzut că Bergman beneficia de multe voturi, m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
evoca licoarea seminală a lui Iisus mă face să tremur. Să nu confundăm inimă și testicule. Lancea centurionului de pe Golgota străpunge ventriculele lui Hristos pe cruce, pe cînd limba Barbarei mele nu linge la hotel Crillon decît testiculele pe care bietul de mine le duce! Va fi tata sensibil la această trudă asupra asonanțelor și aliterațiilor? Va aprecia el cum se cuvine variațiile mele vocalice subliniate printr-un paralelism consonantic? Va Înțelege el oare că eu mențineam tradiția acelor poeți de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
bătut În geam cu degetele. Fermín se ridică, plăcut surprins, și Îmi făcu semn să vin pe la intrarea din dosul prăvăliei. — Mai muncești, Fermín? E foarte tîrziu. — De fapt, Îmi pierdeam vremea pentru ca, mai apoi, să mă duc acasă la bietul don Federico și să-l veghez. Am stabilit niște plantoane cu Eloy, cel cu optica. În definitiv, nici eu nu prea dorm. Două-trei ore cel mult. E-adevărat că nici dumneata nu rămîi mai prejos, Daniel. E trecut de miezul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
deschis decît despre pălării. Își Închidea sentimentele În temnița sufletului luni În șir, pînă cînd se otrăveau fără putință de lecuire. De la o zi la alta devenea tot mai prost dispus și mai iritabil. Nimic nu-i convenea, de la strădaniile bietului Quimet, care Își dădea sufletul ca să Învețe meserie, la tertipurile soției lui, Sophie, care Încerca să Îndulcească evidenta uitare la care Îi condamnase Julián. — Fiu-tău se crede cineva fiindcă bogătanii ăia Îl țin pe post de maimuță de circ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
domnul Daniel despre niște chestiuni a căror natură n-a vrut să mi-o lămurească, adăugînd că nu crede În jurămîntul lui Hipocrat, sau Hipocrit, cum spune el. — Mergem să-l vedem chiar În clipa asta. Și iertați-l pe bietul Fermín. Fără nici o Îndoială, a vorbit astfel din pricina traumei. — Poate, Însă eu n-aș exclude nici ipoteza nerușinării, fiindcă nu-i chip să-l oprești s-o piște de fund pe infirmieră și să recite distihuri glosînd tăria și rotunjimea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Este baza psihologiei feminine. — Și Între timp dumneavoastră ce aveți de gînd să faceți, domnule doctor Freud? am Întrebat. — Asta mă privește și vei afla la timpul potrivit. Și-mi vei mulțumi. Am căutat sprijin În privirea lui Fermín, Însă bietul de el adormise Îmbrățișat cu Bernarda În timp ce Barceló Își formula discursul triumfal. Lui Fermín Îi alunecase capul Într-o parte și Îi curgeau balele pe piept, Într-un surîs fericit. Bernarda emitea sforăituri profunde și cavernoase. — Să dea Domnul să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
nume și un prenume, și o cunoșteai. — Nu-i nevoie să-mi amintești, am replicat eu cu lacrimi În ochi. Tata mă contemplă cu tristețe, clătinînd din cap. — Doamne sfinte, nici nu vreau să mă gîndesc ce-o fi simțind bietul Isaac, murmură tata ca pentru sine. — Eu nu sînt vinovat că a murit, am zis eu cu un firicel de glas, crezînd că, poate, dacă o repetam de destule ori, aveam să Încep s-o cred și eu. Tata se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
ele pentru baluri, chiar dacă balurile sunt puține? Petea Vorhovskoi, sărmanul, se prăpădea pe-atunci de dragul Anfisei Alexeevna. Ce-i drept, nu știu dacă o fi fost ceva între ei, adică dacă el putea avea o speranță cât de cât serioasă. Bietul de el era înnebunit, bătându-și capul cum să-i facă rost Anfisei Alexeevna de camelii pentru seara balului. Contesa Soțkaia, din Petersburg, venită în vizită la soția guvernatorului, și Sofia Bespalova, după cum se aflase, aveau să-și facă apariția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
venită în vizită la soția guvernatorului, și Sofia Bespalova, după cum se aflase, aveau să-și facă apariția cu buchete de camelii albe. Pentru un anume efect special, Anfisa Alexeevna dorea să aibă camelii roșii. Mai că nu scosese sufletul din bietul Platon; deh! ca soț, promisese că va face rost de un buchet și ce să crezi? În ajun, le sechestrase pe toate Mâtișceva, Katerina Alexandrovna, care era teribilă rivală în toate cu Anfisa Alexeevna; se aveau la cuțite. Firește, s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Platon, cel care ieri era distrus și mai mult mort decât viu, plânge acum la pieptul meu. Vai! Toți soții sunt la fel încă de la crearea... căsătoriei legitime! Nu îndrăznesc să mai adaug nimic, numai că, după acest episod, speranțele bietului Petea s-au spulberat definitiv. Mai întâi am crezut că o să mă înjunghie când o să afle, chiar mă și pregătisem pentru această întâlnire, însă s-a întâmplat ceea ce nici eu n-aș fi bănuit: leșină, seara începe să delireze, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
scandal și mânie, cobora scara. Adelaida, logodnicul ei și Alexandra își luară, sinceri și prietenoși, rămas-bun de la prinț. Evgheni Pavlovici se număra și el printre ei, fiind singurul vesel. S-a întâmplat cum mi-am dorit eu! Păcat numai că, bietul de dumneavoastră, ați avut de suferit, șopti el cu zâmbetul cel mai simpatic. Aglaia plecă fără să-și ia rămas-bun. Însă peripețiile acestei seri încă nu se terminaseră; Lizaveta Prokofievna a fost nevoită să mai suporte o întâlnire neașteptată. Nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
fie starea de spirit. Neliniștea îi fusese trezită într-o măsură extremă și, mai ales, ariciul - ce să însemne ariciul? Ce înțelegere să fie la mijloc? Ce se poate subînțelege prin una ca asta? Ce semn este? Ce telegramă? Pe deasupra, bietul Ivan Feodorovici, care se nimerise să fie și el de față la interogatoriu, strică totul cu răspunsul lui. După părerea sa, nu era vorba de nici o telegramă, iar ariciul „e pur și simplu un arici, care poate să însemne, pe deasupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
în același timp, poate că într-adevăr va muri fără Aglaia, așa că e posibil ca Aglaia să nu afle niciodată cât de mult o iubește! Ha-ha! Și cum să iubești două femei deodată? Cu două feluri diferite de dragoste? Curios... bietul idiot! Ce se va alege de-acum de el? Xtc "X" Totuși, prințul nu a murit înainte de nunta sa, nici aievea, nici “în somn“, cum îi prevestise lui Evgheni Pavlovici. Poate că într-adevăr nu dormea bine și avea vise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
pe nefericitul țicnit. Se zvonea că vizita lui Evgheni Pavlovici se datora în parte generalului Ivan Feodorovici și consoartei sale, Lizaveta Prokofievna. Însă dacă amândoi, din nemărginita bunătate a inimii lor, puteau să dorească a-l salva de la pierzanie pe bietul smintit, trebuiau, desigur, să se limiteze la această palidă tentativă: nici situația lor, nici poate dispoziția sufletească (lucru firesc) nu puteau corespunde unor eforturi mai serioase. Am amintit faptul că până și cei din anturajul prințului se revoltaseră întrucâtva împotriva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
prin jurământ să fie un pion al dezrobirii proletariatului din întreaga lume! Înainte vreme, vitejia era haiducie, haimanalâc romantic. Astăzi, vitejia fără o conștiință universală este o barbarie neinteresantă. Și acum vine rândul soldatului român. Cu ce e de vină bietul că România n-are nici un ideal, că dimensiunile ei istorice sânt neimportante, ca toată respirația ei de o mie de ani? El aude doar atît: să ne apărăm granițele. Și nici n-ar putea auzi mai mult. Căci România și-
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
a capitalei incendiat dinăuntru și În care nu se află nici picior de polițist. Într-un sediu general al ministerului de interne chiar și În noaptea de revelion tot se află cel puțin câteva zeci de ofițeri. Cum de părăsiseră, bieții de ei, tocmai la tanc sediul ce urma să fie incendiat de colegii lor cu epoleți Înstelați?! Nu cumva tocmai pentru că primiseră ordin? Așa cum primiseră ordin să incendieze autobuzele! Trăim Într-o țară bolnavă. O țară În care „luceafărul huilei
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
pentru el, des cen denții lui și confrații săi me dici. Scutiri de taxe asemănătoare celor de care beneficiază se natorii, cavalerii de rang înalt, vete ranii și na vigatorii care aprovizionează Roma cu mâncare. Livia tocmai îl amenință pe bietul Musa cu degetul. — Tu ești doctorul nostru, așa că ar trebui să te preocupi numai de problemele de sănătate ale familiei imperiale! Principele o bate liniștitor pe braț. — Eu i-am dat voie. Se ferește să-i spună în față că
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
să duc armata? se jeluie. Îl iscodește din ochi. — Aici sau acolo? Secretarul tace prudent. Principele horcăie gutural. — În fiecare moment, granița e descoperită într-un punct sau altul. Izbește violent cu pumnul în masă. — Și asta numai datorită ție! Bietul Ianuarius face înfricoșat un pas înapoi. Cu capul între palme, cezarul lasă să-i scape un vaiet pre lung: — De ce n-am și eu parte de oameni competenți în jurul meu? Secretarul imperial ascultă înlemnit. — Care să găsească singuri soluții! vociferează
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
lui Cezar..., dă să intervină Vipsania. Antonia o întrerupe nemulțumită: — A trecut acum la o epocă mai recentă. — Care? — Pacea care a urmat războaielor civile. Vipsania se strâmbă ușor. Rezultatul reproșurilor mamei și ale bunicii. Amândouă l-au silit pe bietul Claudius să schimbe subiectul. După părerea Liviei și a Antoniei, un prinț imperial nu poate vorbi cu prea multă sinceritate despre subiecte atât de sensibile. Așa că l-au convins să renunțe. Plancina mișcă din buze. Încearcă să-i deslușească întrebarea
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
ei rochie cireșie e sfâșiată de sus până jos. Cum o s-o scoată de aici în halul ăsta? Femeia nu pare să se preocupe de asemenea detalii. Le explică răutăcioasă soacrei și surorii: — O să-și pună cataplasme peste cataplasme, de bietul Scau rus nu va mai ști ce sărută... Rânjește satisfăcută. — ...Obraz sau buboi? — Din ce s-au luat? șoptește Vipsania îngrozită către An tonia. Domitia Lepida o ia înaintea mătușii: — Eu am venit fiindcă m-ai invitat la lectură, se
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
continuitatea dinastiei cu însăși viața imperiului. Fără să vrea, se uită spre bătrânul principe. Stă puțin într-o parte, atent să intervină când îi vine rândul. Alături de el un asis tent poartă securea de sacrificiu. Suspină scurt de două ori. Bietul de el, n-a avut parte de ce și-a dorit. L-a desemnat pe Tiberius Nero moștenitor doar constrâns de circumstanțe, deși ar fi trebuit să-și dea seama de la început că e cea mai bună soluție... Se alarmează brusc
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
de Cercetări Agronomice Irimia Staicu. Doamna vorbește extrem de repede, tăind cuvintele, ca multe doamne americane. Bărbații sunt mai domoli la vorbă, dar dacă sunt cu luleaua în gură sunt greu de înțeles. Doamna pronunță des cuvântul „uremie”. Eu deduc că bietul Staicu a avut mult de suferit de uremie, până îmi dau seama că e vorba de Irimie. Sosește și progenitura sa. E un student vlăjgan, dezvoltat excepțional. Mama e foarte mândră de realizările sale sportive. Îi admirăm genunchii zdreliți, cum
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
un copil. „M-am săturat până pesre cap de acest Vademecum al contribuabilului. Ar trebui să-l rescriu pe tot și n-am nici un chef. Deranjez?” „El e Diotallevi”, zise Belbo, și făcu prezentările. „A, ai venit să vezi templierii? Bietul de dumneata. Auzi, mi-a venit În minte una bună: Urbanistică Țigănească.” „Frumos”, zise Belbo cu admirație. „Eu mă gândeam la Hipism Aztec.” „Sublim. Dar pe-asta o pui la Poțiosecțiune sau al Adynata?” „Vedem noi acum”, zise Belbo. Scotoci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
găsise un soț și, după suspinele pe care le scotea, trebuie să fi existat o poveste, singura din viața ei, care se sfârșise rău. «Și mereu cu neliniștea asta, cu remușcarea asta continuă, monsieur Ardenti, să nu știu nimic despre bietul papà, nici măcar unde-i e mormântul, dacă o fi fiind pe undeva.» Dorea mult să vorbească despre el: era foarte duios, liniștit, metodic, atât de cult. Își petrecea zile Întregi Într-un mic birou, acolo sus, la mansardă, citind și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
cărți. Micul birou era Încă plin de ele, vru chiar să mi le arate. Urcarăm. O cămăruță ordonată și curată, În care domnișoara Ingolf ștergea și acum praful o dată pe săptămână, mamei putea să-i ducă flori la cimitir, pentru bietul papà doar atât mai putea face. Totul era așa cum Îl lăsase el, i-ar fi plăcut și ei să fi Învățat, ca să poată citi lucrurile acelea, dar erau scrise În franceza veche, În latină, În germană, până și În rusă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]