4,039 matches
-
și îmbunătățită, București, Editura Recif, 1995, 383 p. [102] GRAMATICA limbii române [de Silviu Constantinescu]. în: Tribînv, 6, nr. 267, 1995, p. 8. [103] GRUIȚĂ, G. Despre locuțiuni. în: LLR, 24, nr. 1, 1995, p. 13-15. [104] GUCIU, IOANA, Legenda cultă, LL, 40,Mnr.2,1995, 82-89. [105] GURZĂU, STELA, Să învățăm cu Moș Arici ! / Stela Gurzău, Liliana Iancu, - Constanța: Europolis, 1995 (Europrint) [106] HRISTEA, THEODOR, Concursul de admitere la Facultatea de Drept din București sesiunea 1995, Forum, 37,nr.10-11
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
27, nr. 2, 1998, p. 61. [32] BUCETESCU, CONSTANȚA, Limba română: manual pentru clasa a III-a: școli de ambliopi / Nicolae Gheorghe, Constanța Bucetescu. - București: Editura Didactică și Pedagogică, 1998 [33] BURCEA, ILIE, Proiecte de tehnologie didactică. Teorie literară, literatura cultă, literatura populară și noțiuni de cultivare a limbii. București, Editura Național, 1998, 93 p. [34] BURLACU, IOANA, Concepția pedagogică a lui Simion Bărnuțiu. în: AMP, 22, 1998, p. 307-311. [35] BUZAȘI ION, învățători în literatura română, E.D.P., București, 1998. [36
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
IX-a. Pitești Paralela 45, 2001, 207 p. Conține bibliografie [75] RICHARDS JANET C., Relaționarea eferentă și estetică a cititorului cu textul informațional. Două strategii de lectură, Revista Perspective, nr.1, 2001, [Cluj], p.42-45. [76] ROTARU, VALENTINA, Basmul românesc cult. Antologie comentată [Povestea lui Harap-Alb, Dănilă Prepeleac, Făt-Frumos din lacrimă]. București, Aula, 2001, 106 p. (Antologiile Aula). [77] RUSU, MINA-MARIA, Limba română. Manual preparator (elemente de construcție a comunicării: fonetică, vocabular, morfosintaxă, în conformitate cu programa școlară, pentru pregătirea curentă, de performanță
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
Manual pentru clasa a XI a. București, Sigma, 2003, 232 p. [9] ARDELEANU, GEORGE; STOICA, DUMITRIȚA; CERKEZ, MATEI; TRICULESCU, IOANA; MANOLESCU NICOLAE (coord). LIMBA și literatura română. Manual pentru clasa a X a. București, Sigma , 2003, 253 p. [10] BALADA cultă. Antologie comentată, note introductive, comentarii și referințe bibliografice de Luminița Mănescu, Gheorghe Drăgan, Monica I. Costea, Ion Predescu. Iași Institutul European, 2003, 116 p. (Cartea școlarului grăbit ; 16). Conține texte din operele lui Mihai Eminescu, G. Coșbuc, G.Topirceanu, Ion
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
privitoare la tehnica versificației la Eminescu. Aceleași preocupări pot fi observate în Repere în interpretarea prozodică (1998; Premiul Asociației Scriitorilor din Iași), ce are în atenție ipostazele ritmului (substituiri ritmice, accentul secundar al cuvintelor, ritmurile penta și hexasilabice în versul cult românesc etc.) și ale rimei (clasificarea rimelor după accent, virtuțile rimei interioare, paradoxurile rimei rare etc.). Cea mai consistentă contribuție teoretico-analitică este Deschiderea cercului (I-II, 2002-2003), unde autorul se concentrează asupra „redescoperirii poeziei”, trece prin „anotimpurile lirice”, pentru a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290622_a_291951]
-
lui R. îi apare O scrisoare de pe Bosfor, în care orice urmă de blazare și de mizantropie s-a șters, deși acum era bolnav și singur. O proză, Soarta cânelui, e inserată în „Almanah de petrecere pentru moldo-români” (1852). Om cult - cunoștea limbile greacă și latină, franceză și germană -, publicistul intervine în dezbaterile filologice ale vremii în articolul Limba noastră, combătând purismul și etimologismul latinist și sugerând folosirea limbii populare și a celei cronicărești. În proza satirică, R. șarjează o serie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289122_a_290451]
-
pe care mi l-a hotărât ea. Mi-am anulat viitorul” (I, 10). Sunt cuvinte scrise încă din 1957, anul în care Cioran începe să-și scrie Caietele, dublate imediat de conștientizarea eșecului devenit sens: „Toată viața am consacrat un cult marilor tirani împotmoliți în sânge și în remușcare. M-am rătăcit în Litere din neputința de a ucide sau de a mă ucide. Această neputință, această lașitate, doar ea a făcut din mine un scrib” (I, 10). Este momentul în
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
tinerețe), teatru (Coloana nesfârșită). Colaborator permanent, Horia Stamatu semnează versuri, eseuri, cronici și recenzii la rubrica „Negru pe alb” (Schimbarea poreclei în renume - despre Vintilă Horia, „Plângerile” lui Ioan Cușa, Ciprian și Urmuz, „Umorul negru” și „absurdul” în literatura română cultă și populară, Între utopia orfică și hieratismul mioritic), iar Vintilă Horia trimite eseuri (Despre posibila descoperire a unui limbaj anagogic, Târziul mesaj venețian, Fragmente despre un timp mai rău decât altul ș.a.), nuvele și proză memorialistică (Monstrul, Recviem în trei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289261_a_290590]
-
1929 de The Development of the Romanian Poetry, teză de doctorat susținută la Universitatea Columbia. În martie-aprilie 1930 susține o serie de trei conferințe despre poezia românească la postul de radio WEVD din New York, axate pe doină, baladă și poezie cultă, cu citate traduse în engleză din lirica populară, dar și din Eminescu, Alecsandri, D. Anghel, Panait Cerna. Câteva poezii ale lui F. sunt incluse în antologia 60 scriitori români de origină evreească (1935), realizată de S. Podoleanu. Un al doilea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286984_a_288313]
-
populare românești (1983), A. reia, în volumul Legenda (1995), preocuparea de a defini această categorie a literaturii populare și de a o situa cât mai exact prin raportare la legendele altor popoare, la alte forme ale literaturii orale, la legendele culte (Varlaam, Dosoftei, Neculce, Cantemir, Asachi, Alecu Russo, C. Negruzzi, Alecsandri), la antilegende (Negruzzi, Pentru ce țiganii nu sunt români, și I. L. Caragiale, Magnum Mophtologicum). Raportul dintre folclor și literatura de autor este studiat și în volumul Mitul și literatura (1999
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285366_a_286695]
-
țiganii nu sunt români, și I. L. Caragiale, Magnum Mophtologicum). Raportul dintre folclor și literatura de autor este studiat și în volumul Mitul și literatura (1999), unde sunt urmărite transferul de substanță și evoluția formală de la creațiile populare la dubletele lor culte și totodată se reliefează, cu aplicare la opere ale lui Heliade-Rădulescu, Rebreanu sau Sadoveanu, rolul mitului în strucura tipologiilor literare. SCRIERI: Portretul literar, București, 1985; Calpuzanii, București, 1987; ed. 2, București, 1999; Legenda, București, 1995; Mitul și literatura, București, 1995
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285366_a_286695]
-
Meridiane, București, 1980, pag 93; Carmen Istrate Murariu - Dicționarul artei naive din Bacău, Ed. ProPlumb, Bacău, 2008. „... Seria de ilustrații desene în tuș - la Miorița, sunt poate întradevăr o primă performanță în activitatea sa. Pozitiv influențat de contactele cu arta cultă, el realizează un desen de autentică acuratețe și sensibilitate, cu soluții compoziționale bine găsite. Fără să se îndepărteze de o interpretare candidă a textului, el nu mai cucerește numai prin ingenuitate, ci și prin calități plastice incontestabile ale discursului său
50 de ani de artă naivă în România : enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/759_a_1584]
-
care o temă o suportă printr-o interpretare ingenuă, Savu nu-și împrumută motivele de nicăieri, ci și le inventează, le construiește de la un bun început într-o manieră naivă, adică în alt sistem de convenții decât cel al artei culte...” (Victor Ernest Mașek) Scalco Georgeta Pictor Localitatea: Botoșani Studii: Muncitoare Bibliografie și reprezentare grafică: Arta plastică de amatori, Ed. Meridiane, București, 1980. Scalco Octav Pictor Localitatea: Botoșani Studii:Tapițer Bibliografie și reprezentare grafică: Arta plastică de amatori, Ed. Meridiane, București
50 de ani de artă naivă în România : enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/759_a_1584]
-
și turcă. După moartea mamei rămâne în grija tatălui, pe care îl însoțește în exil la Nicopole și în insula Rhodos. În 1791, la douăzeci și doi de ani, se căsătorește cu Elena Dudescu. Ea avea cincisprezece ani, era bogată, cultă și se înrudea cu Ion Ghica și cu boierii Câmpineni. În anul următor li s-a născut cel dintâi copil, Iancu Văcărescu, viitorul poet. Au mai avut două fete, Maria și Eliza. În 1797 V. se desparte de soție, copiii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290402_a_291731]
-
fluturele atras și distrus de flacără. Motivul trandafirului (cu o veche tradiție, de la anticul carpe rosam la cântecele trubadurilor medievali și la roza mistică a lui Petrarca) sau motivul oglinzii, cel al nurilor sunt, în stihurile lui V., de origine cultă. Se pare că poetul avea o întinsă cunoaștere a liricii europene. Ecouri din lirica populară, prezente, nu capătă o deosebită expresivitate. Versurile se mișcă în abstracții și verbalism complicat, uneori ajungând însă și la gingășie, precum în comparația iubirii cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290402_a_291731]
-
imitarea lor în alt sens: să înțelegem din exemplul lor lucrul acesta; nimeni nu poate fi mare scriitor numai cu „talent” și fără o mare cultură. (Nu puțini cred că, de pildă, Creangă sau chiar Caragiale, ori Arghezi nu erau culți; dar asta e o imensă nerozie.) Altceva: un scriitor trebuie să trăiască în iluzia că scrie pentru veacurile viitoare; asta nu înseamnă să fie infatuat (din contră) și nici lipsit de simțul răspunderii și de luciditate. Dar dacă nu face
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
formație avem instrumentiști valoroși, toți au studiat un instrument cu vreun profesor, dar aș remarca doi trompetiști: Lucian Teliban și Gelu Plămadă și tubistul Costică Buluga, fostul meu elev în clasele I- IV. Cu toate că sunt notiști acceptă cu greu piese culte cu aranjament de fanfară. Am avut și un moment mai ciudat, când o fanfară n-a reușit să aducă bucurie și entuziasm în publicul ascultător. Am fost chemați la o petrecere vânătorească, pentru a doua seară de program. Am cântat
Festivalul Internaţional de Fanfare by Aurel Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1310_a_2193]
-
progres propriu al spiritului public” este o cucerire a științei și artei, absorbit și difuzat prin cultură. „Cugetătorii și învățații lucrează”, în timp ce oamenii de cultură fac cunoscute aceste cuceriri, ei sunt „spiritul public comun”; iar după „întinderea numerică a celor culți” se „determină” acea rezultantă care este „înălțimea și demnitatea spiritului național”. Prin cultură se dezvoltă „frumusețea și moralitatea”, „purtarea cea cultă”, iar „influența unei împrejurimi culte nu e numai esențială, ci neînlocuibilă”. Prin cultură, adică numai prin reprezentanții ei, nu
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
în timp ce oamenii de cultură fac cunoscute aceste cuceriri, ei sunt „spiritul public comun”; iar după „întinderea numerică a celor culți” se „determină” acea rezultantă care este „înălțimea și demnitatea spiritului național”. Prin cultură se dezvoltă „frumusețea și moralitatea”, „purtarea cea cultă”, iar „influența unei împrejurimi culte nu e numai esențială, ci neînlocuibilă”. Prin cultură, adică numai prin reprezentanții ei, nu se poate însă asigura perpetuarea tezaurului de valori al unui popor. Cultura „trebuie să pornească de la știință”, să se sprijine pe
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
cunoscute aceste cuceriri, ei sunt „spiritul public comun”; iar după „întinderea numerică a celor culți” se „determină” acea rezultantă care este „înălțimea și demnitatea spiritului național”. Prin cultură se dezvoltă „frumusețea și moralitatea”, „purtarea cea cultă”, iar „influența unei împrejurimi culte nu e numai esențială, ci neînlocuibilă”. Prin cultură, adică numai prin reprezentanții ei, nu se poate însă asigura perpetuarea tezaurului de valori al unui popor. Cultura „trebuie să pornească de la știință”, să se sprijine pe realizările oamenilor de știință, altfel
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
deplin”, „îmbogățirea” și „activarea” spiritului său; cultura astfel asimilată „preface sufletul într-un organism, pentru care fiecare experiență e un nutriment” pe care „îl prelucrează organic”. Rezultatul acestui proces de asimilare? „Moralitatea și frumusețea unui om, viața și purtarea cea cultă!” De aceea, e nevoie ca omul să se afle mereu sub „influența unei împrejurimi culte”, să întrețină o „legătură faptică” cu „familia, județul și statul” și să „recipieze înlăuntrul său” tot ceea ce „răsădește” cultura. Acest proces de socializare și inculturație
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
care fiecare experiență e un nutriment” pe care „îl prelucrează organic”. Rezultatul acestui proces de asimilare? „Moralitatea și frumusețea unui om, viața și purtarea cea cultă!” De aceea, e nevoie ca omul să se afle mereu sub „influența unei împrejurimi culte”, să întrețină o „legătură faptică” cu „familia, județul și statul” și să „recipieze înlăuntrul său” tot ceea ce „răsădește” cultura. Acest proces de socializare și inculturație, cum am spune noi astăzi, stă la baza concepției eminesciene despre „educațiunea copiilor” și „influența
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
inima omului, încă din copilărie, caracterul și apoi urmează influența culturii, care nu mai poate strica „unei inimi deja formate”. Astfel se ajunge la o „maturitate nematură, falsă”, la o „cultură artificială și importantă” care poate corupe spiritul românesc. Generația cultă, care guvernează acum țara noastră, scrie Eminescu, „nu stă în nici un fel de legătură cu țara”. Și poetul izbucnește: „Orice canalie care a deprins trei buchii franțuzești la Paris aspiră de-a se face aici în țară cel puțin ministru
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
Iată unde poate duce întâietatea formei artificiale asupra fondului, a miezului autentic. Cultura (minții) și educația (caracterului) - aflate în interacțiune - sunt, amândouă, subordonate științei, își trag substanța din cercetarea științifică, din descoperirile acesteia. Iar știința progresează numai servită de oameni culți și educați. Cele trei noțiuni - știința, cultura și educația - se găsesc într-un complex sistem de determinare și toate trei se raportează la om și colectivitate ca scopuri ale acțiunii. Cadrul social care poate asigura atingerea acestor scopuri este pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
o adâncă cunoaștere și conștientizare a funcției sale într-un sistem. Eminescu a avut o concepție coerentă despre educație, făurită din studii 4 și reflexiuni personale, el a înțeles ca puțini contemporani ai săi să-și pună priceperea de om cult în slujba neamului. Pedagogia lui a avut un profund caracter social. „O dotațiune suficientă pentru școală și educație”tc "„O dotațiune suficientă pentru școală și educație”" Cum personifica școala noastră concepția lui Eminescu despre statul educativ? „Două idei progresiste” - „instrucția
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]