1,814 matches
-
poate să fie curată idealizare. Dar până la urmă, poate să ne spună oricine că Georgică e mai frumos și mai reliable decât Costică, cui îi pasă? Dacă ne îndrăgostim de Costică, asta e și pace. Așa am pățit eu cu Dania. Mi s-a lipit sufletul de fiordurile ei, ca marca de scrisoare. De fapt, nu am fost decât opt zile la Copenhaga, în primăvara lui ’98... Cinstit, povestea cu fiordurile e ușor exagerată. Nu asta m-a topit, ci acel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
să n-o arăți la nime, maică, ține-o pentru tine și pentru Dumnezeu ăl din sufletul tău. O să te scutesc de vizitele la parlament, guvern și sindicate. Deși, eu am prins o grevă generală care făcea doar jumătate de Danie funcțională. Era greva sectorului privat pentru zile în plus la concediu. Să mor dacă mi-am dat seama, deși toți se plângeau. Jumătatea care funcționa era așa de acoperitoare, că nimic nu m-a făcut să zic ceva de Paștele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
de la Volvo pe sărăntocii de pe stradă și nici nu aveau pe cine. Ei nu au sărăntoci. Cerșetorii au alocație de hrană și locuință. Când întind mâna, spun clar că vor o vioară sau o călătorie la mămica lor est-europeană. Din cauza Daniei și de dragul ei, în etapa asta beau doar bere Tuborg. Că mare lucru nu pot să fac să mă întorc măcar subiectiv în acel spațiu. Inserție, 2004. Îmi amintesc cu câtă plăcere comună îmi beam Tuborgul mai an cu Mircea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
subiectiv în acel spațiu. Inserție, 2004. Îmi amintesc cu câtă plăcere comună îmi beam Tuborgul mai an cu Mircea C. Pe o terasă sinăiană: „Tu Borg, eu Borg”, conjuga el ludic, pe când eu îi spuneam pe o terasă singuratică despre Dania și cum amuțesc Micile sirene. Se țesea o prietenie misterioasă, suspendată din timp și de timp. Cum câteva zile a citit două Go Westuri de-ale noastre: „Mihaela, don’t Go West, Go Ahead!”... avusesem inima strânsă. Era primul nostru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
viitor județ Botoșani al Evropei (cel puțin pentru o vreme), începe să aibă autostrăzi. Partea de democrație a biosferei va rămâne pitulată pe undeva, în cotloane virgine, depărtate de trasee europene Glisez, iartă-mă, Mircea!, dar n-am cum. În Dania nu a mers o observatoare destrupată, a treia oamă, ca să zic așa. Ajung imediat și la beci. Nu ți-am spus niciodată, dar eu dau bani aproape numai cerșetoarelor bătrâne. Am ciudatul sentiment că sunt oricare dintre ele, că ele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
de mate). Da, ne simțeam atât de liberi față de generația părinților noștri, niște Bumbești-Livezeniști cu „Ești brigadier sau nu ești brigadier” în cap, cum îi etichetăm noi, că-i mai simplu să pui ștampile decât să înțelegi. Equal opportunities in Dania. Da, Mircea. Acolo ești demn și dacă ești cerșetor, femeie bătută, bătrân, universitar boem, femeie cu decolteu sau cu sânii goii care se încălzește pe o stâncă în puținul lor soare. E loc pentru toți. Încap unii de alții. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
atâtea angarale, încât de abia mai poate să respire, iată că la orizont apare cu barba fluturând în vântul nemăsurat al credinței și Prea Fericitul Patriarh a României mult preavigurosul Daniel care, o mână o ține întinsă a milogeală pentru danii, iar cu cealaltă mână semnează de zor circulare către eparhiile din țara asta de a mări taxele bisericești sub sancțiunea ca neplătitorii să nu beneficieze de serviciile bisericești. Și nu este o glumă. Chiar aseară s-a dat la televizor
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
ziceai, izbucni Alexa, și-mi strânse bărbătește mina. Dacă hotărârea de a te despărți e definitivă, nu-i rămâne nefericitei decât să-și spargă capul de pereți. Își va da ea seama odată ce a pierdut. A plecat tare bucuroasă de dania mea, dar a lăsat mai multă bucurie în urma ei. Da, Alexa, ai spus bine ce-ai spus. Mihaela are să-și dea seama cândva de ceea ce a pierdut... ... Se întîmplă atâtea lucruri ciudate în viață!" Am auzit de sute de ori
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
născută în subteranele inconștientului care urmărea un scop cu adevărat diabolic. (Despre restul și urmările lui voi pomeni la timp.) Peste câteva zile, am trimis Alexei actul de proprietate, așa cum fusese vorba. Săptămâni întregi, Mihaela nu vru să audă de dania aceea. Ținea morțiș că nu poate să primească nimic de la mine, după cele întîmplate între noi. (N-am înțeles la ce se referea?) Alexa o convinse în cele din urmă. Probabil îi evocă spectrul mizeriei îndurate după moartea tatălui lor
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
aveam atâta nevoie. Așadar, luptam pe două planuri: pe planul conștient, căutând să întrețin Mihaelei regretul de a mă fi pierdut, și pe planul inconștient, urzind un vast complot care avea drept scop suprimarea ei. Cea dintâi faptă a fost dania casei (dacă ar fi bănuit scopul perfid al acestui mărinimos gest, cu câtă spaimă trebuia să-l fi respins!). Cum era însă cu putință să prindă așa ceva de veste când eu însumi n-am reușit să pricep decât abia acum
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
ar fi bănuit scopul perfid al acestui mărinimos gest, cu câtă spaimă trebuia să-l fi respins!). Cum era însă cu putință să prindă așa ceva de veste când eu însumi n-am reușit să pricep decât abia acum semnificația mârșavei danii? Îmi amintesc ce bucurie mă copleșea că reușisem, chipurile, să mă depășesc, trecând fără efort peste egoismul firii mele nefericite. Și mă simțeam mai bun, mai om, mai îndrăgostit de mine. Prin însăși anormalitatea ei, fapta ar fi trebuit să
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
1935 Este ales membru activ al Societății Scriitorilor Români, cu maximum de voturi. Participă, pe parcurs, la diferite șezători literare, organizate la Sf. Gheor- ghe, Călărași, Lugoj, Cernăuți. 1936 Starea sănătății lui A. Holban se înrăutățește. Lucrează la romanul Jocurile Daniei. 1937 ianuarie Este expus unei operații de secțiune a nervului la Spitalul Filantropia, la secția chirurgicală a doctorului Amza Jianu, dar operația nu reușește și la 15 ianuarie Anton Holban moare. Ulterior, urna este depusă în cavoul familiei Lovinescu de la
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
Camil Petrescu, de F. Aderca ca și de nuveliștii H. Yvonne Stahl și Ion Vinea." PERPESSICIUS, Mențiuni critice, Editura Albatros, București, 1976, pag. 87-89. " Tema romanelor sale izbutite - și ne referim la O moarte care nu dovedește nimic, Ioana, Jocurile Daniei - este de fiecare dată un exercițiu în zona subiectivității. Personajul său, unul singur, invariabilul Sandu, descrie propriile trăiri, căci el este totodată romancierul care scrie. Introspecția este pasiunea lui Sandu, iar Holban nu face decât să-l lase să se
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
Irina l-a părăsit și moare apoi într-un mod ambiguu. În Ioana Sandu este gelosul obsedat de trecutul iubitei - o aventură a Ioanei într-un moment de despărțire a lor. Trăirile lui Sandu îndrăgostit fără prea multe speranțe de Dania, o fată bogată, sunt subiectul Jocurilor Daniei. In jurul acestor evenimente minimale Sandu construiește întregul edificiu al complexității sale. Referindu-se în mai multe rânduri la romanele O moarte care nu dovedește nimic și Ioana, Holban le-a diferențiat ca
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
într-un mod ambiguu. În Ioana Sandu este gelosul obsedat de trecutul iubitei - o aventură a Ioanei într-un moment de despărțire a lor. Trăirile lui Sandu îndrăgostit fără prea multe speranțe de Dania, o fată bogată, sunt subiectul Jocurilor Daniei. In jurul acestor evenimente minimale Sandu construiește întregul edificiu al complexității sale. Referindu-se în mai multe rânduri la romanele O moarte care nu dovedește nimic și Ioana, Holban le-a diferențiat ca modalitate și valoare, pe primul considerîndu-l dinamic
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
O moarte care nu dovedește nimic și Ioana, Holban le-a diferențiat ca modalitate și valoare, pe primul considerîndu-l dinamic, iar pe cel de-al doilea static (și este de presupus că acestuia din urmă i se alătură și Jocurile Daniei). Construcția primului roman (este vorba de O moarte care nu dovedește nimic) ar fi tipic dinamică pentru că naște și susține curiozitatea lectorului, care citește interesat de ceea "ce se întîmplă cu eroina?". În Ioana, în schimb, tema ("intriga") este cunoscută
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
modernă. Dar puritatea tematică intențională se pierde: apar pitorești personaje secundare (pitorescul nu e compatibil cu tragedia), evenimente din afara conflictului principal - toate valabile în sine, împovărătoare însă aici, "nematematice". Deplin echilibrate rămân O moarte care nu dovedește nimic și Jocurile Daniei. Desigur, acestea nu sunt opere dramatice, ci narațiuni, cu epicul absorbit de psihologie, complexul racinian al autorului funcționând însă din plin. O psihologie din tradiția doamnei de La Fayette și a lui Benjamin Constant, adică a unei literaturi cu solidă osatură
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
sensibilității triumfă estetic un spirit rațiocinant. De unde, reducția epică la două personaje esențiale - celelalte, adiacente, nu deranjează unitatea duală. În simplitatea lui complicată, durerosul monolog din O moarte care nu dovedește nimic stă în cumpănă cu dialogul suferitor din Jocurile Daniei, prin telefon. Tenebre nuanțat detectabile asigură misterul nesfârșit al primului din aceste două romane; transparențe înșelătoare se succed perfect armonic în cel de al doilea. Moderne și fără altă măreție decât proiecția neliniștilor Naratorului, Irina și Dania poartă peplum bine
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
suferitor din Jocurile Daniei, prin telefon. Tenebre nuanțat detectabile asigură misterul nesfârșit al primului din aceste două romane; transparențe înșelătoare se succed perfect armonic în cel de al doilea. Moderne și fără altă măreție decât proiecția neliniștilor Naratorului, Irina și Dania poartă peplum bine drapat cu fin orânduite cute. Irina e agasant de plată și jenant de umană; Dania, strălucitor de insesizabilă și chinuitor de suavă. Remarcabil la Anton Holban este faptul că, placentar întotdeauna realității trăite, ceea ce dă literaturii sale
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
transparențe înșelătoare se succed perfect armonic în cel de al doilea. Moderne și fără altă măreție decât proiecția neliniștilor Naratorului, Irina și Dania poartă peplum bine drapat cu fin orânduite cute. Irina e agasant de plată și jenant de umană; Dania, strălucitor de insesizabilă și chinuitor de suavă. Remarcabil la Anton Holban este faptul că, placentar întotdeauna realității trăite, ceea ce dă literaturii sale o foarte delicată autenticitate, el știe, în artist superior, să și-o plăsmuiască. Nu prin evocare magic visătoare
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
și orgoliul creatorului ce se consolidează cu gândul că chinurile sale n-au fost inutile din moment ce au dat naștere unei opere de artă; cu alte cuvinte, "opera scuză mijloacele". Ioana este, ca și O moarte... sau (mai cu seamă) Jocurile Daniei, un roman a cărui textură narativă s-ar putea dilata la nesfârșit. În Ioana nici peisajul aspru-vîrtos al Cavarnei, nici perspectiva infinit schimbătoare a mării nu modifică imaginea unui spațiu închis, în care personajele s-au claustrat cu bună știință
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
Sandu) îl situează tipologic și în descendența lui Gide. Asemenea lui André Gide, el e un autentist clasicizant. Cu toate că, neavând mișcare epică și încălcînd toate canoanele, scrierile sale: cele ample (O moarte care nu dovedește nimic, 1931, Ioana, 1934, Jocurile Daniei, 1972) și cele scurte, din Halucinații (1938) nu se încadrează precis în nici o specie, ele sunt, indiscutabil, "literatură". Prozatorul acordă constant o maximă atenție compoziției. Îl subordonează pe Proust lui Racine. Destăinuindu-și experiențele celor trei iubiri, Sandu o face
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
în slavonă și română, precum și un număr de câteva sute de pergamente cu peceți domnești. S-a mai pierdut „Răspunsuri la catehismul calvinesc” din 1641, al Sfântului Ierarh Varlaam Mitropolitul Moldovei, unicul exemplar cunoscut. Nu mai vorbim de obiectele și daniile făcute de domnitorii și voievozii moldoveni de o valoare incontestabilă și care sunt acum în patrimoniul Rusiei. Ca urmare a presiunilor puternice, o parte dintre odoare, printre care Arhieraticonul Sfântului Ierarh Varlaam Moțoc, Mitropolitul Moldovei, mitra, sacosul verde cu pietre
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]
-
confecționat din catifea de mătase verde decorat pe margini, părțile laterale și la mâneci cu motive vegetale și florale inspirate din repertoriul decorativ al țesăturilor orientale care circulau în Moldova secolului al XVII-lea. În jurul gâtului este brodată inscripția de danie și data. Acest sacos, cusut cu aur și împodobit cu pietre prețioase, cu clopoței de argint auriți la mâneci și margini, a fost dăruit de Mitropolitul Varlaam Mănăstirii Secu în anul 1638. Acest fapt este dovedit prin aceea că sacosul
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]
-
ele, ce au fost înstrăinate în vremuri vitrege, se află în Muzeul de Artă de la București, la secția de Artă Feudală, sau în alte locuri străine ... Ctitorul Mănăstirii Secu, boierul Nestor Ureche, șia dovedit mărinimia sufletului de nenumărate ori prin daniile ce le-a făcut. Acesta, în semn de aleasă prețuire pentru chinovia ce a dăruit o ca prinos lui Dumnezeu, a dorit și a dobândit o parte din moaștele Sfântului Ioan Botezătorul, pentru a le așeza la Mănăstirea Secu. Dorea
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]