2,236 matches
-
ani!)", a scris mama lui Mircea Badea. EVALUARE NAȚIONALĂ 2014. "Subiectul al II-lea (36 de puncte) a fost un fragment din - țineți-vă bine - un articol scris de doamna Corina ZORZOR, publicat pe site-ul adevărul.ro și intitulat „EMPATIA, O ABILITATE DOBÂNDITĂ PRIN LECTURĂ". Din cuprinsul articolului, copiii au aflat (?!) că, dacă vom citi cărți de ficțiune, vom putea „să empatizăm" cu cei din jur și vom înțelege mai bine „profunzimea experienței umane". Copiii între 4 și 6 ani
EVALUARE NAȚIONALĂ 2014. Ce spune mama lui Mircea Badea despre proba la română by Anca Murgoci () [Corola-journal/Journalistic/77993_a_79318]
-
vom putea „să empatizăm" cu cei din jur și vom înțelege mai bine „profunzimea experienței umane". Copiii între 4 și 6 ani, „expuși mai mult timp la literatura pentru copii decât la desene animate televizate au mai mare capacitate de empatie [...]". Cerința compunerii (12 puncte) este formulată „elevat": „o întâmplare petrecută în timpul participării la o întâlnire organizată de școală, cu un SCRIITOR CONTEMPORAN". Copiii nu studiază la gimnaziu biografii de scriitori, ei nu știu ce înseamnă în literatură acest concept, așa că au scris
EVALUARE NAȚIONALĂ 2014. Ce spune mama lui Mircea Badea despre proba la română by Anca Murgoci () [Corola-journal/Journalistic/77993_a_79318]
-
Toma Grigorie Cunoscutul prozator craiovean Jean Băileșteanu, după publicarea unui număr de șapte volume de povestiri și a patru romane, unele reeditate, dă la iveală în 2010, în editura proprie (Autograf MJM ), o carte din sfera literaturii autobiografice. Parodiind cu empatie titlul lui Marin Preda, Viața ca o pradă, îl preschimbă, ironic și parabolic, în Viața ca o... paradă, atașându-i subtitlul: Jurnal de scriitor sub dictatură. Mărturisește că va trăi și el virtual, după modelul lui Pătrășcanu, sub trei dictaturi
Un fel de jurnal by Toma Grigorie () [Corola-journal/Journalistic/4821_a_6146]
-
cei care tac, apărut la Editura Suhrkamp, deținătoarea dreptului de publicare a întregii opere a lui Paul Celan. Față de amplitudinea și profunzimea corespondenței cu Gisèle Lestrange, soția sa, cu Nelly Sachs, poeta de care-l lega nu doar o simplă empatie, față de schimbul de scrisori avut cu Franz Wurm sau cu Hanne și Hermann Lenz (volume îngrijite toate de Barbara Wiedemann), duzina de scrisori adresate tinerei olandeze Diet ar putea părea la prima vedere un simplu detaliu într-o frescă biografică
Paul Celan și tînara olandeză by Rodica Bin () [Corola-journal/Journalistic/14341_a_15666]
-
balante! Nu există o compensare a energiilor recunoștinței în sensul strict, riguros. Pur și simplu se întoarce. Amplificat, îmbunătățit, nu atunci când crezi că e cazul să se reîntoarcă. Se intoarce atunci când ai cu adevărat nevoie... Recunoștință este rudă bună a empatiei, a fericirii și a speranței, cărămidă de bază a religiozității autentice. Nu am văzut încă, și nici nu cred că am să văd o persoană înclinată către recunoștință care să sufere de anxietate, singurătate sau invidie. Nu poți să îți
Emoții care ne pot vindeca - Recunoștința () [Corola-journal/Journalistic/68279_a_69604]
-
părinților săi (chiar dacă recunoaște în cîteva rînduri că își adoră mama) nici nu se lansează, ca atîția alții (hélas, post festum) în rechizitorii iacobine la adresa defunctului sistem comunist. Ceea ce își propune el este să înțeleagă. De aceea tratează chestiunea cu empatie. Se pune în pielea celor care au crezut sincer în valabilitatea preceptelor comuniste. Încearcă să reconstituie din interior elementele care au făcut din acest sistem criminal o fascinație pentru milioane de oameni, așa cum mărturisește într-o discuție cu Mircea Mihăieș
Inocenți cu mîini murdare by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/14277_a_15602]
-
reproșat că felul în care vorbesc despre ei îi face fascinanți. Eu aș încerca să vorbesc la fel despre naziști, dacă aș putea; nu cu tandrețe, nu cu iubire, nu cu adeziune, dar cu o anumită - hai să risc cuvîntul - empatie. Dar înțelegere fără empatie nu se poate. Deci eu nu mă refer la criminalul sadic. Eu mă refer la cel care credea" (pp. 212-213). Din această perspectivă lucrurile devin mult mai complicate. Chiar și printre profitorii regimului există unii care
Inocenți cu mîini murdare by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/14277_a_15602]
-
care vorbesc despre ei îi face fascinanți. Eu aș încerca să vorbesc la fel despre naziști, dacă aș putea; nu cu tandrețe, nu cu iubire, nu cu adeziune, dar cu o anumită - hai să risc cuvîntul - empatie. Dar înțelegere fără empatie nu se poate. Deci eu nu mă refer la criminalul sadic. Eu mă refer la cel care credea" (pp. 212-213). Din această perspectivă lucrurile devin mult mai complicate. Chiar și printre profitorii regimului există unii care au această mică circumstanță
Inocenți cu mîini murdare by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/14277_a_15602]
-
doilea caz, se întîmplă ceva straniu: discuția depășește pragul complicității amicale și, dintr-o șuetă prietenească, devine o analiză "la masa de lucru", dar o analiză care nu e făcută la rece, neutru și nepărtinitor, ci cu acel grad de empatie pe care ți-l dă gîndul că tu însuți ești o parte din spectacolul pe care îl comentezi. S-ar putea crede că lipsa de neutralitate a unei discuții - iar dialogul lui Vladimir Tismăneanu cu Mircea Mihăieș în Cortina de
Sub semnul dialogului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8622_a_9947]
-
studii patru clase de școală de menaj, reprezintă, de fapt, niște „babe comuniste”. Niște ființe a căror vreme a trecut, care nu se mai pot schimba, dar a căror istorie personală autorul se străduiește să o redea cu acuratețe și empatie, ele căpătând valoare de simbol. Vremea luminii care pălește e nu doar un roman plin de informație istorică valoroasă, dar și un exercițiu stilistic magistral. În fond, subiectul în sine este unul răs-dezbătut în țările foste comuniste. Eugen Ruge reușește
Un exercițiu stilistic magistral by Luminița Corneanu () [Corola-journal/Journalistic/3209_a_4534]
-
La așa pomelnic de defecte, portretul cronicarilor nu poate inspira prea mare respect și îți trebuie o doză mare de simpatie pentru acești defavorizați ai scrisului ca să le mai poți vedea calitățile. Într-o enumerare sumară, aceste calități sînt: reactivitatea, empatia, pasiunea pentru litere și, în fine, talentul. Principala calitate a cronicarului e ușurința de a întocmi recenzii la termen, adică sub presiunea timpului. Într-un cuvînt, cronicarul e un intelectual cu viteză de reacție, înzestrat cu condei iute, care poate
Cronicarul blînd by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5429_a_6754]
-
lingoarea și siesta sine die în așteptarea inspirației sînt condiții prielnice criticilor, academicienilor, îngrijitorilor de ediții, traducătorilor, dar nu cronicarilor. De aceea, presiunea timpului e criteriul de separare a cronicarilor de autorii cu digestie literară anevoioasă. În al doilea rînd, empatia față de volum. Cine nu simte atmosfera unei cărți, murmurul ei prelexical, adică melodia de subînțelesuri din care se hrănește ea, nu poate fi cronicar, ci mînuitor sec de epitete luate din repertoriul jargonului la modă. Cronicarul trebuie să aibă nări
Cronicarul blînd by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5429_a_6754]
-
despre poezie ale lui Constantin Abăluță reprezintă adevărurile inimii sale. La începutul unei cronici la un volum de Emilian Galaicu Păun el explică avantajele criticului-poet față de criticul-critic atunci când e vorba de volumele de poezie. Cel mai important este sentimentul de "empatie lăuntrică" existent între criticul-poet și poetul despre care scrie și inexistent la criticul-critic. Evident, acesta poate să existe, caz în care comentariile criticului poet pot fi mult mai nuanțate decât cele ale criticului critic. Dar dacă această "empatie lăuntrică" lipsește
Tablouri dintr-o expoziție by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/6825_a_8150]
-
sentimentul de "empatie lăuntrică" existent între criticul-poet și poetul despre care scrie și inexistent la criticul-critic. Evident, acesta poate să existe, caz în care comentariile criticului poet pot fi mult mai nuanțate decât cele ale criticului critic. Dar dacă această "empatie lăuntrică" lipsește? Nu riscă poetul transformat în critic să judece greșit un confrate pe care nu îl înțelege sau cu textele căruia nu rezonează? Putem fi siguri că, dacă s-ar fi încumetat să scrie critică literară, Ioan Alexandru l-
Tablouri dintr-o expoziție by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/6825_a_8150]
-
Putem fi siguri că, dacă s-ar fi încumetat să scrie critică literară, Ioan Alexandru l-ar fi apreciat așa cum se cuvine pe, să zicem, Șerban Foarță? Sau putem fi absoluți siguri că un critic literar este complet imun la "empatia lăuntrică"? Ideea e frumoasă, dar parcă nu aș absolutiza. La Constantin Abăluță, judecata cu inima operează, așa cum este normal în două situații: la selecția autorilor recenzați (pe bază de afinități, sunt urmărite sensibilitățile care consună sau măcar sunt compatibile cu
Tablouri dintr-o expoziție by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/6825_a_8150]
-
a valabilității metodei lor. Dar mai presus de erudiția autorilor se află acea calitate unică a discursului lor critic, pe care am observat-o ascultîndu-l pe Stephen Greenblatt la București și la San Francisco: o uriașă forță de a genera empatie printr-o total dezinhibată maieutică textuală. Noul istorism recunoaște și celebrează, de fapt, talentul, vocația de critic literar. Catherine Gallagher & Stephen Greenblatt--Practicing New Historicism, University of Chicago Press, Chicago and London, 249 pag., 2000.
Noul istorism by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/16418_a_17743]
-
acesta și-a depus moțiunea, sunt persoane care au lăsat senzația că nu au putut să crească pentru că au intrat într-un conflict. Acolo sunt frustrații”, a mai spus Săftoiu. Despre Monica Macovei, Adriana Săftoiu a mărturisit că îi lipsește empatia față de electorat. „Problema este că doamna Macovei are imaginea de om corect. Are dezavantajul de a fi femeie. Ai nevoie de acea empatie, emoție, pe care trebuie să o realizezi între tine și electorat. Asta îi lipsește doamnei Macovei. A
Adriana Săftoiu: Frustrările din mandatul lui Băsescu au dus la confruntările din PDL by Crişan Andreescu () [Corola-journal/Journalistic/39068_a_40393]
-
Acolo sunt frustrații”, a mai spus Săftoiu. Despre Monica Macovei, Adriana Săftoiu a mărturisit că îi lipsește empatia față de electorat. „Problema este că doamna Macovei are imaginea de om corect. Are dezavantajul de a fi femeie. Ai nevoie de acea empatie, emoție, pe care trebuie să o realizezi între tine și electorat. Asta îi lipsește doamnei Macovei. A fost omul serios, care și-a văzut de treabă, dar acest element nu este suficient ca să câștige”, a afirmat fostul deputat.
Adriana Săftoiu: Frustrările din mandatul lui Băsescu au dus la confruntările din PDL by Crişan Andreescu () [Corola-journal/Journalistic/39068_a_40393]
-
trăit Alice Voinescu ar fi scris în continuare în jurnal. Ca și ediția din 2002 și aceasta de la Polirom a fost îngrijită de Maria Ana Murnu, discipolă și prietenă a Alicei Voinescu. I-a fost și studentă. Prefața plină de empatie i se datorează lui Al. Paleologu, bun prieten și el, ca și tatăl său, cu Alice Voinescu. Ediția actuală o reproduce întocmai pe cea din 2002, atât că aceasta de acum dispune materia în două volume. Cealaltă o strânsese într-
Jurnalul clandestin by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/2796_a_4121]
-
mai scrie. Cea de-a doua condiție se impune în clipa în care cea dintîi nu poate fi îndeplinită. Cînd nici o experiență nu te poate apropia de reprezentările autorului nu-ți rămîne decît să te apropii tu de el prin empatie. Te pui în pielea lui și încerci să vezi lumea cu ochii lui, străduindu-te să-ți închipui cum ai reacționa tu dacă ai fi pus în aceleași situații. Și astfel, empatia este singura cale prin care poți ajunge la
Maternitatea haiducească by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10276_a_11601]
-
decît să te apropii tu de el prin empatie. Te pui în pielea lui și încerci să vezi lumea cu ochii lui, străduindu-te să-ți închipui cum ai reacționa tu dacă ai fi pus în aceleași situații. Și astfel, empatia este singura cale prin care poți ajunge la un om a cărui experiență nu ai trăit-o niciodată. E un fel de pipăire sau mirosire a unei lumi pe care lipsa trăirii proprii ți-a preschimbat-o într-un tărîm
Maternitatea haiducească by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10276_a_11601]
-
la un om a cărui experiență nu ai trăit-o niciodată. E un fel de pipăire sau mirosire a unei lumi pe care lipsa trăirii proprii ți-a preschimbat-o într-un tărîm inaccesibil. În schimb, fără nici un dram de empatie, riști să cazi în impostură. Și aici lucrurile se complică în chip nefiresc, căci neputința empatică nu numai că te silește la impostură, dar chiar te obligă să o ascunzi prin mimarea a două stări care nu numai că nu
Maternitatea haiducească by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10276_a_11601]
-
cazi în impostură. Și aici lucrurile se complică în chip nefiresc, căci neputința empatică nu numai că te silește la impostură, dar chiar te obligă să o ascunzi prin mimarea a două stări care nu numai că nu pot înlocui empatia, dar nici măcar nu o pot suplini: simpatia pe paradă sau antipatia de bravadă. Simpatia de paradă este una oportunistă: te declari partizanul unei experiențe de care nu o ai, dar căreia i te conformezi din supușenie față de curentul epocii. În
Maternitatea haiducească by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10276_a_11601]
-
van arborînd o atitudine de zgomot contestatar. În ambele cazuri devii impostor și ajungi să rostești verdicte asupra unor chestiuni în privința cărora îți lipsește nu numai pregătirea, dar chiar și acea minimă punte de legătură pe care am numit-o empatie. În mintea bărbaților, mai toate cărțile a căror tematică se învîrte în jurul studiilor de gen provoacă reacții aparținînd acestor două categorii: ori te declari solidar cu soarta unor femei pe care nu le înțelegi defel, dar în privința cărora ai învățat
Maternitatea haiducească by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10276_a_11601]
-
că, în materie de destin uman, bățoșenia testosteronului are întîietate față de moliciunea estrogenilor, și lucrul acesta îl crezi cu toată tăria pînă în ziua cînd, îndrăgostindu-te de o femeie și lăsînd brusc deoparte simpatia și antipatia, dai peste o empatie a suferinței care îți deschide ochii asupra studiilor de gen. Cel mai bun mod de a-l cîștiga pe un bărbat de partea feminismului este să-l faci să se îndrăgostească pînă peste cap. După aceea va putea citi cu
Maternitatea haiducească by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10276_a_11601]