6,028 matches
-
ne-am lovit cap în cap. Se aplecase în față, strecurându-se în spațiul dintre mine și doamna Silsburn. Aceasta din urmă s-a răsucit spre ea cu o expresie de solidaritate întristată. — O să ne țină aici cu săptămânile! a exclamat doamna de onoare, lungindu-și gâtul ca să privească prin parbriz. Și în clipa asta ar trebui să fiu acolo, le-am promis lui Muriel și mamei ei că mă urc în prima mașină și că în cinci minute o să fiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
pliculețul de chibrituri. În timp ce eu priveam uimit, doamna examina pliculețul. Pe partea exterioară a cartonașului scria cu litere aurii pe un fond roșu-aprins: „Aceste chibrituri au fost furate din casa lui Bob și a lui Edie Burwick.“ — Ce drăguț! a exclamat doamna Silsburn, clătinând din cap. Într-adevăr drăguț! Eu am încercat să sugerez prin expresia feței mele că nu puteam citi inscripția fără ochelari. Mi-am încruntat ochii, neutru. S-ar fi zis că doamnei Silsburn nu-i mai venea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
enigmatic, ca un soi de Mona Lisa de pe strapontină. — M-am întrebat și eu de multe ori, a îngânat ea ușor. După care a menționat oarecum ambiguu: Mama lui Muriel e sora mai mică a răposatului meu soț. — Ah! a exclamat doamna de onoare cu interes. Atunci, desigur că știți. Apoi a întins un braț stâng extraordinar de lung și a scuturat scrumul țigării în scrumiera de lângă fereastra din dreptul soțului ei. Mă gândesc sincer că mama lui Muriel e una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
într-o poziție mai puțin strâmbă, aceeași senzație care te inundă, la o petrecere de copii, când vezi invariabilul copilaș urâțel cu un coif de hârtie care i-a căzut pe o ureche sau pe amândouă. — Doamne, ce zi! a exclamat doamna de onoare în numele nostru, al tuturor. Coronița de flori artificiale îi stătea șui, ea era înmuiată de transpirație, dar, am gândit eu, unicul lucru cu adevărat perisabil la ea era acel apendice detașat, ca să spun așa: buchetul de gardenii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
cuprins de lene. Pe de alta, eram extrem de ocupat cu ridicarea jaluzelelor, deschiderea aparatelor de aer condiționat, golirea scrumierelor încărcate. Și apoi, ceilalți membri ai grupului au năvălit aproape imediat peste mine. — Aici e mai cald ca în stradă! a exclamat doamna de onoare în chip de salut. — Mă întorc într-un minut, le-am spus. Nu reușesc să pun în funcțiune aparatele de aer condiționat. Butonul „Deschis“ părea să se fi blocat și meșteream de zor la el. Îmi amintesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
revenit considerabil, era chiar împrospătată, cu fardul de clătită păstoasă de curând refăcut, mi-am spus eu, și ședea acum pe canapea, în colțul cel mai îndepărtat de unchiul tatălui miresei. Se uita într-o revistă. — O, ce bine! a exclamat cu o voce de salon, când a văzut tava pe care am depus-o pe măsuța de cafea. S-a uitat la mine și mi-a zâmbit jovial. Am turnat și un strop de gin în compoziție, am mințit-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
ușor. ăsta-i adevărul adevărat. Charlotte nu se mulțumea să-l calce pe picior, pur și simplu i-l strivea. El nu se sinchisea. Îi plăceau oamenii care-l călcau pe bătătură. Îi plăceau fetele gălăgioase. — Vai, ce interesant! a exclamat doamna Silsburn. Habar n-am avut că a fost în copilărie la radio. — Totuși Seymour a fost mai tare ca ea, am intervenit eu. Charlotte era fiica unui medic osteopat care locuia în aceeași clădire cu noi, pe Riverside Drive
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
doamna Fedder? — Am spus doar că am vorbit cu toți. Cu toți în afară de mireasa rușinoasă. Pentru că ea și mirele au fugit. (Apoi, întorcându-se spre mine:) Cât zahăr ai turnat în chestia asta? Are un gust deă — Au fugit! a exclamat doamna Silsburn ducându-și mâna la gât. Doamna de onoare s-a uitat la ea: — Exact, așa încât acum vă puteți relaxa. O să trăiți mai mult așa. Doamna Silsburn s-a prăbușit inertă pe canapea. De fapt, chiar lângă mine. Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
unele vești iritante în legătură cu isprăvile fraților și surorilor mele mai mici, îi iert gândindu-mă la câtă bucurie i-au adus lui. Mi-o amintesc pe Franny pe la patru ani, șezând în brațele lui Seymour, cu fața spre el și exclamând cu imensă admirație: „Seymour, dinții tăi sunt așa de frumoși și de galbeni!“S-a întors brusc spre mine, literalmente gata să-și piardă echilibrul, ca să mă întrebe dacă am auzit ce-a spus fetița. O remarcă din acest ultim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
stupefiantă, pe care n-o pot uita. Oameni care, obosiți de zgomot, ascultau la tonomate tăcerea! Tăcere înregistrată ca o muzică, tăcere pur și simplu, împărțită în rații, contra cost. "Cele două flageluri ale omenirii sunt Inchiziția și Societatea", a exclamat Pascal. Dar ce rămâne în afara lor? A nega în principiu societatea înseamnă a nu lăsa omului altă speranță decât aceea de a fi singur. Chiar aceste locuințe dintre palmieri au simțit nevoia să se grupeze. Bineînțeles, nu e o consolare
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
se pare penibilă, așa că se cuibărește în blana strînsă bine la piept, cu ochii mijiți, visînd o florărie, garoafe albe, mari, așezate într-un vas de lut, din care Radu, ca pe vremuri, alege. Profund îndatorat, dom' profesor, profund îndatorat! exclamă Radu, închizînd telefonul. A plecat de-o oră spune, luînd ceașca pusă lîngă telefon -, vine cu cursa rapidă. Cred că abia aștepți rîde sonor Paula, întinzîndu-se după țigări. Am auzit cum îți dădea sfaturi profesorul; ar fi trebuit să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
călătorul din spate. Poftiți îi oferă actorul. Dumneavoastră nu vreți? întreabă pe vecină. Femeia nici nu-l bagă în seamă. Doar nodul care i se pune în gît trădează nervii gata să se reverse, opriți la timp, cu greu. Fantastic!! exclamă înăbușit actorul, lovind cu dosul palmei pagina de revistă, concentrîndu-se asupra lecturii, simțind cum, alături, femeia tresare. Absent, aproape să adoarmă, arhitectul își rotește mereu bastonul ca pe un titirez. Se-ntețește arată țăranca spre fereastră, desfăcîndu-și larg sumanul, în interiorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
respinge astfel. Se împacă prea frumos cu nenea Toader, și-ar fi urît să se observe ceva..." Tîrziu, cînd secretarul literar se întoarce în birou, îl găsește adormit de-a binelea, visînd aiurea. Haidem! se înviorează Mihai. Ptiu, ce iarnă! exclamă secretarul literar, ieșind în curtea teatrului, în urma lui Mihai. Ninge foarte frumos. Traversează piața alături, în grabă, și intră în hotel, hotărînd să rămînă pe una din canapelele din hol; în bar, e și fum și zgomot de la magnetofonul reglat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
șoseaua acoperită cu un strat alb, în care roțile mașinilor ce vin din sens invers taie urme late, negre. Toți cei din cursă moțăie, cu bărbiile în piept, legănați de uruitul continuu al motorului. Chiar și actorul, după ce a mai exclamat cîte un "extraordinar!" la fiecare ziar cercetat încă o dată, spre mirarea și neliniștea vecinei, s-a potolit, punînd ziarele și revistele peste geanta de pe brațe. Profesorul și-a încrucișat brațele la piept, închizînd ochii; alături, bătrîna a scos din geantă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
-mi fac meseria! Fă-ți-o! Du-ne la destinație! Asta-i bună! Cum ne împotmolim un pic, ne întoarcem! Fiecare din noi este așteptat, este..., își are problemele sale. Așa-i, dom' profesor, așa-i! confirmă grav Lazăr. He! exclamă profesorul, observîndu-l. Ce mai faci, Lazăre? Aranjez foile de viță. Tovarăși! se impune din nou șoferul. Uitați-vă și dumneavoastră: în față e o mare de zăpadă. Chiar de facem loc, imediat dăm de altă întroienire. Pînă acum a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
că nu deranjez... De unde știți că am mers la autogară? Alo! ridică glasul Paula, derutată, săltîndu-se din fotoliu. Cine-i la telefon? Radu? se bîlbîie, încurcată de-a binelea, clipind mărunt, să alunge amețeala. Nu, Vlad vine răspunsul. Of, Dumnezeule! exclamă Paula nervoasă, lovindu-și palma liberă de coapsă. Domnule, te rog foarte mult, dacă n-ai ce face, găsește-ți alt mod de-a-ți umple timpul! Tocmai voiam să adorm, am fost de gardă și... Vă rog să mă iertați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
soțul la o întîlnire, la teatru și mi-am dat seama de cum se împacă, încercarea mea de-a-i face curte m-a nemulțumit. Trebuie să fim atît de demni încît să recunoaștem că, uneori, putem face un mare rău. Literatură! exclamă Vlad amețit. De ce i-ai luat cameră la hotel Sorinei? Pentru că ea, te rog să mă crezi!, nu-i o aventură în intențiile mele. Ai putea să-mi răspunzi: "literatură", dar eu cred că-i altceva, iartă-mă că ți-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
fi fost acasă." Țevile de sub canapea încep să se răcească, iar dinspre geam coboară valul de răceală. Aura se mută pe locul din mijloc, strîngîndu-și blana la piept, cu o ciudă mereu crescîndă că a scăpat cursa rapidă. Dumnezeule mare! exclamă șoferul, răsuflînd ușurat, trăgînd frîna de mînă. Am ajuns la restaurantul Sălcii spune, întorcîndu-se spre interior. Propun să rămînem aici. Pe vîntul ăsta nu se mai poate înainta. Aici, măcar, sîntem la adăpost. De ce n-ai tras mașina lîngă ușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
lichior îi arată chelnerul o sticlă, intimidat de scăpărarea unui surîs bătăios pe buzele clientului. Mircea Emil arată cu degetul spre gura unui pahar de-un sfert, în care chelnerul toarnă, oprindu-și apoi prețul din bancnota întinsă. Mersi, șeri! exclamă clientul, așezînd paharul gol pe tejghea, luîndu-și restul. Auzi, Ovidiule, spune șoferul în șoaptă chelnerului te rog, nu mi-i îmbăta că n-am chef să iau oameni beți la bord. Taci, mă Andrei, că am și eu niște resturi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
nu mai rezistă, intră din nou în biroul șefului autogării. Și ce vrei de la mine, Andrei, ce să fac eu?! strigă în telefon șeful. Au încercat să pornească autofreza, dar... Dumneavoastră? întreabă expeditiv, observîndu-l pe Vlad în ușă, dar, recunoscîndu-l, exclamă furios: Cursa rapidă! Vine! Dar vine mai încet! Matale nu vezi ce-i afară?! S-a oprit la Sălcii. Vine mîine. Alo, Andrei, strigă în telefon am trimis după un mecanic de la garajul central, sper să pornească el autofreza. Încercați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
astea-s butoiașe de stejar, îngropate în perete nu-s făcute. Doina spune să fac și o orgă de lumini, dar nu-s de acord, prea ar semăna a bîlci sclipirea aceea de lumini în ritmul muzicii. Eh, ce vremuri! exclamă, lăsîndu-se, după un timp, adînc într-un fotoliu, golind paharul. Bîlciurile alea, vara... Ne duceam de cu seară... Știi ce voiau să facă cei de-aici? Să desființeze bîlciul anual, sau, măcar, să-l scoată din oraș, că ce-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
am pe banda asta. Nici măcar pe cea în căruță? La oraș, avem mașini. Atunci, eventual, un Brahms; Simfonia numărul 3, în Fa major, opus 90; în special partea a treia, poco allegretto, să-mi amintesc de-un film frumos. O! exclamă femeia, arcuindu-și mult o sprînceană. Aimez-vous Brahms? Moi aussi 1. Regret! Nici asta nu-i pe bandă. Lovește scurt cu degetul, închizînd magnetofonul și se retrage. Așază fotoliul cum era mai înainte, după care, ignorînd total prezența celor doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
de fată. Și unde bate tata fata? întreabă el pe același ton. Tata! rîde încet Doina, trecîndu-și brațul după umerii tatălui. Aici! rîde Săteanu, lovind fundul fetei cu vîrful palmei, într-un gest de o infinită tandrețe. Nu-mi place! exclamă imediat grav, măsurînd-o cu privirea. Deși am dat pe blugii ăștia atît cît ia bunicul tău patru luni la rînd pensie de la ce-a-pe, nu-mi place cum îți stă. Ești un fel de gagică mișto și mie nu-mi place
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
astea?! Bine, bine încuviințează el calm, aproape în șoaptă. Se rezolvă. Mîine îți spun exact cînd și cum. Gata! Pe mîine. Sărut mîinile! Săteanu închide telefonul, rămîne două-trei secunde cu el pe brațe, apoi îl lasă cu zgomot jos, înfuriat, exclamînd: Dacă ești proastă, stai dracului acasă!... Cumpără revista ca s-o arunce sub prima tufă... bombăne ca pentru sine. Ce zici, schimbă el tonul, ridicîndu-se, venind spre bar îți place? Superb! murmură Mihai. Doamne, ce tîrziu e! se miră uitîndu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
vila cu muncitori de la noi, de la combinat?! Pas de-o convinge! Cum deschid gura, urgent la origine: "atît știi de la maică-ta și de la taică-tu!" Vezi, de-aia, înainte, țăranul lua țărancă, iar orășanul orășancă. Ea e de la oraș! exclamă Muraru, sorbind un pahar. Crede cu frenezie că-mi este superioară, că este superioară oricui de la țară, numai pentru că s-a născut cu cișmea la poartă, undeva într-o mahala din Iași. Ce educație, ce cultură?! Prin clasa a șaptea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]