2,055 matches
-
pierdut când Începuse să-i surâdă puțin norocul. O mulțime de poeți și-au pierdut mințile sau viața spre ieșirea din tinerețe. Și e vorba de cei mai mari. Alexandru Malin Tăcu a tăcut exact În momentul În care-și făurise vocea proprie. De ce oare, Dumnezeu Îi cheamă grăbit, la El tocmai pe cei mai buni dintre noi?” a Alexandru Gh. Tăcu impresiona costumul gri-negru, care se mula pe corpul său atletic și-i oferea o prestanta aparte. Sau, poate, așa
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
cu aripa, Înfiorându-l de moarte!” Ștefan Oprea „O mulțime de poeți și-au pierdut mințile sau viața spre ieșirea din tinerețe. Și e vorba de cei mai mari. Alexandru Malin Tăcu a tăcut exact În momentul În care-și făurise vocea proprie. De ce oare, Dumnezeu Îi cheamă grăbit, la El tocmai pe cei mai buni dintre noi?” Liviu Antonesei Când la Editură Cartea Românească În 1986 apăruse volumul de poezii ,,Andaluzia” de C.D. Zeletin, burdusăceanul n-a uitat-o pe
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
pierdut când Începuse să-i surâdă puțin norocul. O mulțime de poeți și-au pierdut mințile sau viața spre ieșirea din tinerețe. Și e vorba de cei mai mari. Alexandru Malin Tăcu a tăcut exact În momentul În care-și făurise vocea proprie. De ce oare Dumnezeu Îi cheamă grăbit la El tocmai pe cei mai buni dintre noi?” Marele premiu pentru Poezie (1.000.000 lei): Nicolae Claudiu Solcan, cl. a IX-a, Liceul ,,Emil Racoviță” Iași; Marele premiu pentru Proza
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
pierdut când Începuse să-i surâdă puțin norocul. O mulțime de poeți și-au pierdut mințile sau viața spre ieșirea din tinerețe. Și e vorba de cei mai mari. Alexandru Malin Tăcu a tăcut exact În momentul În care-și făurise vocea proprie. De ce oare Dumnezeu Îi cheamă grăbit la El tocmai pe cei mai buni dintre noi?”(G.T.) Suplimentul de cultură inclus În numărul 1882 al cotidianului Simposion a ziarului ,,24:ORE”, din 11 septembrie 1996, publică mai multe poezii
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
9 ani. Față, Alină, absolventa de facultate, cu masterat, a ajuns să-și câștige pâinea aiurea, În străinătate. Rămași singuri, În vârstă, soții Tăcu s-au trezit Într-o zi a anului 2001 că trebuie să evacueze locuința unde-și făuriseră visurile timp de mai bine de 30 de ani. Imobilul cu pricina are o istorie Încărcată, dar nu Încurcata. A fost revendicat de un proprietar din Brașov, care În 1996 obținuse un certificat de succesiune ce atestă că „nu are
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
din mâini frâiele atotputerniciei, ale infailibilității, ale neodictaturii. Distinsul poet Alexandru Tăcu e un om tăcut, discret, modest, urgisit de vremi, de soarta, de noroc, de istorie și, mai ales, de dictatură comunistă, care, prin instrumentele ce o susțineau, o „făureau” și profitau de pe urma instaurării ei (poliție politică, justiție, nomenclatura), l-a prigonit, l-a Întemnițat, i-a distrus viața, viitorul, i-a ucis părinții, fiul, speranțele. În ciuda loviturilor năucitoare pe care le-a Încasat, În ciuda modestiei cu care-și duce
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
apărut lângă mine Ideea. Îmi zise: Ce-ar fi să-i faci o farsă lui Nică? Am tocmai ce-ți trebuie. După ce mă lămuri, Ideea dispăru. Am pus în cuib o pupăză aidoma celei adevărate. Era însă o jucărie mecanică, făurită cu multă măiestrie. Am luat cutiuța cu butoanele de teleghidaj și am așteptat în apropiere desfășurarea evenimentelor. Nică a venit încrezător și a luat pupăza. I-a netezit penele s-o liniștească, fiindcă i-auzea inimioara bătând și îi zise
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
Patria este primul ,,a” rostit cu stângăcie și forțat, este primul bastonaș așternut pe hârtie cu ajutorul mâinii calde a învățătoarei, pentru tot ce ai să înveți în viață. Patria se simte în tot ceea ce plăsmuiește inima noastră, în tot ceea ce făuresc mâinile noastre, în tot ceea ce gândim, trăim și aspirăm, în tot ceea ce ne înconjoară. Gabriela Șerb, clasa a VII-a A Țara mea Călătorule străin care străbați aceste minunate meleaguri, întoarce-ți privirea spre orișice loc și vei descoperi pretutindeni
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
țării, toate se reflectă mai bine ca oriunde în limba română. Făuritorul Necuvintelor spune că: A vorbi despre limba română e ca o duminică... Oare cine nu-și simte ființa în sărbătoare și lumină când știe că cea care-i făurește acest chip demn de veșnicie este Ea, limba română, Patria noastră de cuvinte, Întâiul mare poem al existenței noastre, depozitul cel mai sacru al generațiilor trecute?! Ca-n basme-i a cuvântului putere! Acest lucru l-au simțit toți cei
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
pentru întâia oară, că munca de anchetă are, trebuie să aibă și alte reguli deontologice, nescrise, dincolo de cele cuprinse în normele legale și în literatura de specialitate. Reguli pe care am început, apoi, să le descopăr ori să mi le făuresc singur și să le respect, fără excepție, în orice împrejurare. Și m-am mângâiat cu gândul că, dacă tot mi-a fost dat să am această meserie, atunci să o fac de așa manieră încât să nu produc suferințe în
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
destinate aceste operații și cunoșteam trunchiul de salcie Început pe când eu Încă nu mă născusem, stând, rezemat de perete, așteptând să-i vină un rând. Mai Întâi Își Întindea la vedere (și la Îndemână) uneltele; o mulțime, toate de el făurite din fier moale; din fier oțelit; apoi scule din lemn; din piele; din os... Care de care mai cu fantezie lucrată (vorbesc, În continuare, de unelte), mai frumoasă, mai... ciudată - și, uneori, chiar utilă... Bătrânul nu ascundea că uneltele lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
capului său, fotografia care reprezenta plantația de cafea din America de Sud părea tare comică: nici nu era greu de imaginat În locul dispozitivului de iluminare, decolorat de praf, un soare arzător care pîrlea oameni și plante aducîndu-i pînă la un maro Închis, făurind În același timp lanțul muntos din zare. Am auzit pași la etaj. Pașii s-au apropiat ușor și s-au oprit exact deasupra capului meu; apoi s-au retras așa cum veniră. Îmi tresări inima. CÎnd mi-am revenit din surpriză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
adecvat limbajului și conceptelor vremurilor proletcultiste. Platonov face ceea ce nu mai făcuse nimeni până la el: povestește și începutul „orașului soare“ Cevengur, dar și finalul lui, modul în care se autodistruge. El arată cum încercarea de a înțelege și de a făuri viața poate duce la moarte și spune cum se întâmplă acest lucru; pune toată epoca într-un orizont de sens care ne face să înțelegem proiectul comunist în ansamblul lui. Ce înțelege Stalin? Reacția lui Stalin la acest roman, după cum
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
ci și intrarea în 1920 în Societatea Scriitorilor Români. Era o confirmare a ceva! Eu mi-am lucrat cununa și pe de-a-ntregu-n mine, Și sufletul, în flăcări, fu singur meșter faur; Semeață, neatinsă de foc și mâini străine, S-a făurit în mine cununa mea de aur (Cununa de aur) sau Răzbunători, ne vom întoarce iară, Cum ne-am legat cu aspru jurământ... Și vom cădea la sânul tău, o, țară, Cum cazi, plângând, pe lespezi de mormânt ( O, Țară) Premierea
Academia b?rl?dean? ?i Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83084_a_84409]
-
consum, să-și apere libertatea de propriile excese și de cele ale dușmanilor săi, să lase generațiilor viitoare un mediu înconjurător mai bine protejat, să plăsmuiască, inspirându-se din înțelepciunea tuturor popoarelor, noi moduri de a conviețui și de a făuri ceva împreună. Așadar putem povesti istoria următorilor 50 de ani: până în 2035, va lua sfârșit dominația imperiului american, la fel de provizorie ca a tuturor predecesorilor săi; apoi, unul după altul, se vor năpusti asupra noastră trei valuri succesive ale viitorimii: hiperimperiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
motan libidinos, cu priviri languroase, el își juca rolul de june prim cu o conștiinciozitate neîntrecută. În realitate, aflat în intimitate cu o femeie, devenea aproape timid, rareori lua inițiativa, făcea cu greu față cerințelor, se lăsa purtat de mitul făurit în jurul propriei sale persoane. Era suficient ca să nu opună rezistență și să se concentreze intens asupra gesturilor sale. Restul venea de la sine. Dar era atâta ordinar în tot ce i se întâmplase pe plan amoros, nu reușise niciodată să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
părere extrem de bună despre propria sa persoană. De aceea, față de semenii din jur, nutrea un dispreț categoric, greu de disimulat. Motiv pentru care intra adesea în conflict cu oamenii, se plângea că este neînțeleasă și se separa de restul colectivului, făurindu-și singură, pentru ea o aureolă anume, neperturbată de apropierea cuiva. Dar stările ei de singurătate impusă, nu durau prea mult. Era de ajuns să vrea ea, să întindă un deget și starea conflictuală dintre ea și restul lumii se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
ea este prea mică, mult prea mică. Destul de târziu, avea să afle Carmina, că Sidonia nu avea forța uraganului ce se năpustește de sus și spulberă totul în cale, ea avea îndemânarea rozătorului de a scurma la bază, de-a făuri canale întortocheate, întretăindu-se unul pe altul, cu răbdare, cu migală, fără oprire, șubrezind în acest mod temelia în așa fel încât, la prima adiere de vânt, construcția să se prăbușească din senin. În ziua când ședea în fața Sidoniei, picior
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
o fi să vină ziua aia, Carmina cel puțin n-o să pice de la mari înălțimi, ea este mult mai echilibrată decât am fost eu cândva, cred că a avut puterea să treacă dincolo de învelișul ei protector și nu și-a făurit prea mari iluzii. Aproape îi părea rău că-i oferă fetei un fruct înșelător. În ziua în care urma să-și viziteze părinții împreună cu Ovidiu și Sidonia, imediat după ce se machie, Carmina se îndreptă direct către colțul de bibliotecă, unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
acele zile de absență, îi spuse Carminei că el trebuia să se apuce de învățat și ea, ar fi foarte bine dacă i-ar urma exemplul. Probabil că un amănunt, o întâmplare, ceva, stătuse la baza deciziei sale. Ovidiu își făurise în interior o motivație temeinică, o fortăreață pentru că altfel ar fi fost imposibilă o schimbare evidentă și inexplicabilă. Și dacă Sidonia se chinuise cu el la examene, ba chiar învăța cursurile, le comenta cu el până la demență, convinsă fiind că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
de ulei de lavandă. Atunci, în funcție de stimulent, declara că-i e foame, că-i este somn sau că are chef de dragoste. În rest știa să evite factori perturbatori, se îndepărtase de prieteni, motiva mereu că nu are timp, își făurise prin sugestie o lume a lui la care aspira și părea a fi împăcat, decis să răzbată către acel țel îndepărtat, foarte atrăgător pentru el. Gândea că, desigur, merita să facă toate acele eforturi. Uimită de schimbarea survenită, Sidonia era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
au devenit străvezii pur și simplu din neatenție malul fluviului e încartiruit într-o cazarmă angoasa înroșește merele-n pom cînd se lasă seara pe brînci urechea cea mai ageră aprinde lucrurile. DANGĂT DE CLOPOT Dangăt de clopot meșteri care făureau un Dumnezeu fluid scînteietor din dangătul clopotului și către seară îl dizolvau gînditori în Dumnezeul cel adevărat. SEMN DE CARTE Suflarea oglinzii cum stinge o lumînare. Există Forme vizibile Există Forme vizibile și Forme invizibile de teroare cîntece care ard
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
stare de război. El (omul) trebuie să învingă josnicia celor care trândăvesc, să oprească insolența și să preîntâmpine loviturile”[...] Școala unde învățați voi acum și de pe băncile căreia am plecat și eu nu de mult „este un altar unde se făurește virtutea muncii”. Această afirmație, în general pentru școală, a spus-o dascălul meu și al vostru, Dan Protopopescu. [...] Eu nu am bursă pentru că nu am dreptul la ea. Acesta este răspunsul dat de ștabi. [...] Această scrisoare să nu o arăți
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
stare de război. El (omul) trebuie să învingă josnicia celor care trândăvesc, să oprească insolența și să preîntâmpine loviturile”[...] Școala unde învățați voi acum și de pe băncile căreia am plecat și eu nu de mult „este un altar unde se făurește virtutea muncii”. Această afirmație, în general pentru școală, a spus-o dascălul meu și al vostru, Dan Protopopescu. [...] Eu nu am bursă pentru că nu am dreptul la ea. Acesta este răspunsul dat de ștabi. [...] Această scrisoare să nu o arăți
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
părintească ce o purta la iarmaroc, pe vremea stăpânirii românești. Dar Iulian e un neastâmpărat, aruncă cu roșii stricate în capetele bătrânilor din bloc: astfel intră în scenă veteranul de război Polikarp Feofanovici, încărcat de orgoliul istoriei pe care a făurit-o („zdrobise fiara fascistă, luând parte la asediul Reichstag-ului, arase țelina kazahă, lucrase în Comitetul Orășenesc de Partid și obținuse un apartament de trei camere în sectorul Râșcanovca“) și chinuit de prostată. Bântuit de gânduri negre, bătrânul Polikarp moare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]