5,330 matches
-
fără nici o Îndoială, blondă, purtându-și părul bălai strâns sus Într-o coadă de cal care se revărsa În jurul feței. Era mult mai scundă decât Derek, ceea ce o făcea să pară fragilă prin simpla alăturare. Era clar genul lui Tom. — Habar n-am, i-am răspuns. Vrei să te prezint? — Nu, spuse Tom abătut. Ce șanse am În fața tipului ăluia? Cred că are pectoralii mai mari decât Arnold Schwarzenegger. Tom e solid și are și el destui mușchi, ceea ce e normal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
-mi cauzeze un infarct. De parcă n-aș putea să fac și treaba mea, și pe-a ei fără să mă ambalez atâta, ca ea. Ha! Nu e decât un pui de găină jigărit, dacă e să mă Întrebi pe mine. Habar n-am ce vede Derek la ea. Am coborât scările rânjind. Lou reușea de fiecare dată să mă Înveselească. Treptele erau foarte aglomerate din cauza femeilor Îmbrăcate și machiate care se Îndreptau hotărâte În direcția opusă și am fost fericită să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
clasa muncitoare atunci când vând exemplare din Socialismul Viu pe la gurile de metrou. Din clipă În clipă va Începe să dea din mână și să ne zică „tovarășă“. Mi-am privit ceasul și-am spus: — Doamne, atâta s-a făcut ceasul? Habar n-aveam că e așa de târziu. Trebuie să plec acasă. M-am ridicat și am Început să-mi trag pe mine haina piele-de-leopard. Rachel prinse replica din zbor. — Da, și eu ar trebui să o șterg, spuse, luându-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
interogatoriu. Toți cei prezenți fuseseră mânați cu acea politețe grăbită a poliției În interiorul creșei, unde erau acum păziți de un ofițer, ca nu cumva să pună la cale alibiuri unii pentru ceilalți. Din fericire pentru ele, mamele Însărcinate nu aveau habar de nimic, din moment ce și eu, și Lou puteam băga mâna În foc că nici una nu coborâse la subsol. Își dăduseră numele și apoi plecaseră, ținându-se de mijloc cu o mână și lucrând cu cealaltă ca mărșăluitorii, pentru a putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
cheie de piulițe, și examină desenele pentru Fiica Chestiei, cu un interes măgulitor. — Mm, da, foarte contemporan, zise ea. Cam cât de mare ar fi? Adică, ar fi mare? Știi tu, foarte mare? M-am holbat la ea tâmp, pentru că habar n-aveam ce voia să audă. I-am răspuns cu precauție, ca să nu risc prea mult: — Păi, ar fi... — Adică, Înțelegi tu, atât de mare? spuse, aruncându-și brațele În lături. La punctul ăsta, Îmi intrase deja destul de bine În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
am croit drum prin Îmbulzeală către ieșire și m-am oprit o clipă lângă un stâlp, privind Înapoi spre ring. Rachel tot mai dansa cu băiatul În pantaloni argintii și nu dădea nici un semn că ar fi observat plecarea mea. Habar n-aveam cât era ceasul, dar lumea nouă nu mai intra În club. Am cumpărat o sticlă de bere de la bar și-am ieșit agale În vestibul, ignorând afișul cu „Nu puteți intra a doua oară“. Doar eram o prietenă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
ca să-i silească să-i dea drumul lui Derek. — Știu. Dar s-ar putea să se lege cu ceva ce au deja. Și-aș vrea să aflu ce probe dețin Împotriva lui. Poate e ceva de care noi n-avem habar. — Dar ei nu pot crede cu adevărat că Derek e ucigașul, Sam! exclamă Lou și mi-am dat seama că se lupta să nu izbucnească În plâns. — O să fac tot ce-mi stă În puteri, i-am promis eu. Îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
Și era pornită? Alarma, adică. — În cazul În care n-ar fi fost, nu crezi că ne-am fi concentrat asupra posibilității ca cineva să fi intrat pe acolo? mă Întrebă el pe un ton inutil de condescendent. — Ei bine, habar n-am pe ce vă concentrați voi, polițiștii, bine? i-am răspuns cu țâfnă. Atunci, varianta asta se respinge. La dracu’, mi-am spus. Și-mi păruse o idee așa de bună. M-am ridicat și-am mers să fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
mai mult curaj În fața avocaților acuzării. — ăăă, cine crezi că a omorât-o, de fapt, pe Linda Fillman? Întrebă el, scoțându-și cravata din gură doar cu puțin după ce Începuse să vorbească. — Sinceră să fiu, Gavin, i-am răspuns eu, habar n-am. 19 Trebuia să mă Întâlnesc cu Tom În seara aceea, la restaunrantul chinezesc, și mi-era groază de mărturisirea pe care aveam să i-o fac. În general, mint destul de convingător, dar de Tom nu pot ascunde nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
o coadă În vârful capului, În timp ce Lesley e tunsă scurt. Rachel Îmi sorbea fiecare cuvânt. — Așa că următorul meu gând a fost la Janice. Știi cine e, nu? E cam de Înălțimea Lindei și o poți confunda ușor cu ea, chiar dacă habar n-ai care e diferența dintre o coadă Împletită În spic și una prinsă În vârful capului. De fiecare dată când m-am Întâlnit cu Janice, ea era Îmbrăcată mai mult În negru. Jeff ar fi putut s-o confunde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
vara. Acum e mult prea rece și nu-mi pot permite să încălzesc casa. — Vine cu un prieten? întrebă Brian. — A mormăit ceva la telefon că „o aduce pe Emma“, știi bine cât de vag e Tom. — Cine-i Emma? — Habar n-am. — Oricum, e o fată, asta-i bine. La un moment dat, se stârnise oarecare îngrijorare în familie dacă nu cumva Tom era homosexual. Tom, acum student la Universitatea din Londra, locuia cu chirie pe lângă King’s Cross. — L-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
cu puțină emoție la perspectiva de a o întâlni pe domnișoara Meynell și a o examina pentru a vedea ce are în cap, căci așa interpretase el ideea vagă a lui John Robert. Își spusese că marele om n-are habar ce-i cu fata și nu știe ce poate face cu ea. Nu poate s-o țină îngropată toată viața într-un internat, trebuie să ia o decizie și nu știe cum să procedeze cu ea. „Mă rog, se gândise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
știi că am o nepoată, Harriet Meynell? Spusele constituiră o surpriză totală pentru Tom. Nu era la curent cu bârfa locală. Știa vag de existența unei asemenea persoane, dar nu o văzuse niciodată, nu se gândise niciodată la ea, și habar n-avea câți ani are. Își spuse: „Vrea s-o duc să viziteze Muzeul de Istorie Naturală? Dumnezeule, cum să scap de treaba asta?“. Da. Are șaptesprezece ani. Ei, asta mai schimbă fața lucrurilor. Va trebui să-i arate Londra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
acest timp, nimeni nu cutezase să se apropie de el. Marți dimineața, la sculare, găsi vârâte sub ușă un exemplar din Ennistone Gazette, ediția de luni, și unul din The Swimmer. George, închis în casa lui din Druidsdale și neavând habar de articolele apărute în ziare, hotărâse „să-i mai acorde o șansă“ lui John Robert. Întâi își formulase în minte expresia „ultima șansă“, dar nu putuse îndura asemenea cuvinte finale și schimbase formularea. Fără nici un motiv, chiar dacă ar fi încercat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
ai dus acolo pe George, l-ai introdus în casă. Nu, jur că nu! Nu știu de unde a răsărit George în toată povestea asta, probabil că a venit întâmplător. — Ai intrat în casă? — Nu. — Dar el a intrat. Da, dar habar n-am cum a pătruns și pe urmă... pe urmă am strigat cu toții la el și l-am făcut să plece. Și au fost acolo toți oamenii aceia, doamna Sedleigh și bărbați travestiți în femei? Da, mă rog, cel puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
în broască nu se datora amețelii, ci întunericului de la ușă. Oricum, se găsea într-o bizară stare de spirit. Primise violenta scrisoare a lui Rozanov chiar în dimineața acestei zile de joi. George nu văzuse nici unul dintre ziarele locale și habar nu avea de „scandalul“ cu privire la el și la Hattie. Ghicise câte ceva din incoerenta diatribă a lui Rozanov, dar își imaginase că Hattie se plânsese bunicului ei de intruziunea lui George și că o legase de dezmățul care se petrecuse afară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Dar dacă așa stau lucrurile, tu ce căutai, strecurându-te aici, neanunțat, la ora asta? — Vrei să insinuezi...? — Nu! Îți cer doar să te calmezi. — Ai niște purtări foarte ciudate. Ce altceva ai mai făcut de care eu nu am habar? Ai încercat să strici lucrurile, oricum, ai ruinat totul... — Ce vrei să spui? Ai răspândit ce ți-am povestit eu despre John Robert și Hattie și cu mine. Ți-am atras atenția că e un secret, și tu ai trăncănit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
creat, de parcă ar fi fost copilul ei. Îl păstra în inima ei în chip tainic, posesiv, identificându-se cu dorințele lui până la punctul în care îi venea greu să creadă că el era o persoană diferită, cu alte preocupări, care habar nu avea și nici nu se sinchisea de simțămintele ei. Dorința de a-ți mărturisi iubirea este un ingredient firesc al iubirii însăși; pe care aceasta îl consideră ca pe un privilegiu, o binecuvântare, un dar ce se cere dăruit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
George. Știam că, până la urmă, vei veni. — Zău? Eu nu știam. Oricum, nu înseamnă nimic, nu am venit pentru ce-ți închipui dumneata. — Pot să-ți ofer ceva de băut? — Nu. Rozanov e încă aici? După câte știu eu, da. Habar n-aveam că trebuie să plece. Nu l-am mai văzut în ultima vreme. Îi va corupe și pe alții, așa cum m-a corupt pe mine. O, Doamne, sunt atât de nefericit! Stella a însemnat lovitura de grație. — Vorbește-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
încercând amuzata satisfacție a profanului care nu poate înțelege un cuvânt. După aceea observă, pe jumătate ascunsă sub cărți, o foaie de hârtie scrisă, o scrisoare. În capul filei era notat: „În atenția lui William Eastcote“. (John Robert nu avea habar că prietenul său murise.) Părintele Bernard se înclină peste masă și citi următoarele: „Dragul meu Bill, Sper că mă vei ierta pentru că îmi iau viața. Știu bine că mă vei dezaproba. Dar încearcă să-ți spui, dacă poți, că mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
nativ, nu? Bașca Spinoza, care zice, dacă nu mă-nșel, în "Etica"... Ho, bine, oprește-te, moară! punctează Dănuț sardonic, cu un flit sec, țintit fix între bocancii scâlciați, de salahor, ai bețivanului. (Care sforăie mai departe, in absentia, fără habar că devenise el însuși subiectul central al maieuticii). Morala mea e foarte flexibilă! Cu siguranță, că tu ai fost femeie, într-o altă viață... Viermeee!! Ba, pardon, zău, sunt Boss, Șefu', răspune cel strigat, cu o mâhnită deferență. Ești, pe
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
se cunoaște! E istorie. Iată, sunt șapte ani de-atuncea? Sunt! Păi, bravo! Bravo lui! Bravo repetentului! Cinste și onoare, la recapitulare! Oare cum o fi reușit, măi, Fratele meu, să se-abțină cu desăvărșire să-și mai pună gurița? Habar nu am! Pledez nevinovat. Mă depășește. Cazul lui este la fel de inedit, ca un roman scris la persoana-doua plural. Mai ales că, înainte vreme, hârbarul era capabil să sugă și parfumul din prin flacoane, de i se rupea filmul cu totul
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
o surpriză trecătoare. Dacă dați dosul, dacă renunțați, le vorbește solemn Urecheatul, nu numai că săvârșiți o lașitate de netolerat, lamentabilă ca orice lașitate! Dar disprețuiți și ofensați și Pronia cerească, despre care eu, unul, recunosc smerit că nu am habar pe ce criterii v-a preferat taman pe voi și vă puneți și destinele, definitiv, sub semnul abandonului impardonabil. În plus, să fiți convinși că tabloul însângerat și scârbos, de abator, la care ați fost martori mai devreme, când ați
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
tulburat, dar n-are de ales. Ca o răsuflare pripită sau ca un abur de mlaștină, acesta se înalță și se prelinge în decor, prin deschizătura îngustă a ușii! Șobolanul se îndreaptă hotărât, către adormitul de Crocodil, care n-are habar ce-l pândește. "Să moară mama!" face un gest fulgerător, de casap, din încheietura mâinii înarmate și Cezărel sucombă cu traheea secționată, ca un pui, în somn, asfixiindu-se în spume și clăbuci, cu propriul sânge! Buletin se avântă curajos, într-
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
Cottrell. Evie stă la jumătatea scărilor uriașe din holul vilei, goală pe sub ce-a mai rămas din rochia de nuntă, cu pușca încă-n mână. Cât despre mine, eu mă aflu, dar numai într-un sens fizic, în capătul scărilor. Habar n-am la ce-mi zboară mintea. Nimeni nu-i încă mort de tot, dar să zicem că ceasul se apropie. Nu că vreo persoană din drama asta enormă ar fi cu adevărat vie. Afli totul despre lookul lui Evie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]