7,215 matches
-
încercau să explice lumea într-un mod asemănător imaginarului științific. Acestea sunt considerate tot forme ale imaginarului științific. De aceea în general vom numi imaginar științific modalitățile imaginarului rațional prin care se încearcă explicarea naturii, incluzând aici și natura umană. Imaginarul științific este parte a imaginarului rațional din care sunt eliminate elementele de ordin teologic. De aceea în cadrul Sfârșitului Evului mediu și a începutului Renașterii s-a realizat o separare între teologia clasică și cea a naturii care reprezenta imaginarul științific
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
un mod asemănător imaginarului științific. Acestea sunt considerate tot forme ale imaginarului științific. De aceea în general vom numi imaginar științific modalitățile imaginarului rațional prin care se încearcă explicarea naturii, incluzând aici și natura umană. Imaginarul științific este parte a imaginarului rațional din care sunt eliminate elementele de ordin teologic. De aceea în cadrul Sfârșitului Evului mediu și a începutului Renașterii s-a realizat o separare între teologia clasică și cea a naturii care reprezenta imaginarul științific al epocii. 2. Dezvoltarea și
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
umană. Imaginarul științific este parte a imaginarului rațional din care sunt eliminate elementele de ordin teologic. De aceea în cadrul Sfârșitului Evului mediu și a începutului Renașterii s-a realizat o separare între teologia clasică și cea a naturii care reprezenta imaginarul științific al epocii. 2. Dezvoltarea și cenzura imaginarului În descrierea realizată imaginarului, am precizat că acesta reprezintă totalitatea imaginilor despre lume indiferent de modul în care sunt produse și transferate. Acestea se construiesc pe baza unei relații care există între
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
din care sunt eliminate elementele de ordin teologic. De aceea în cadrul Sfârșitului Evului mediu și a începutului Renașterii s-a realizat o separare între teologia clasică și cea a naturii care reprezenta imaginarul științific al epocii. 2. Dezvoltarea și cenzura imaginarului În descrierea realizată imaginarului, am precizat că acesta reprezintă totalitatea imaginilor despre lume indiferent de modul în care sunt produse și transferate. Acestea se construiesc pe baza unei relații care există între persoană și mediu. Sistemul perceptiv combinat cu cel
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
elementele de ordin teologic. De aceea în cadrul Sfârșitului Evului mediu și a începutului Renașterii s-a realizat o separare între teologia clasică și cea a naturii care reprezenta imaginarul științific al epocii. 2. Dezvoltarea și cenzura imaginarului În descrierea realizată imaginarului, am precizat că acesta reprezintă totalitatea imaginilor despre lume indiferent de modul în care sunt produse și transferate. Acestea se construiesc pe baza unei relații care există între persoană și mediu. Sistemul perceptiv combinat cu cel cognitiv creează o imagine
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
într-un mod incontrolabil pe baza unor mecanisme specifice psihologiei sociale. Imaginea astfel obținută capătă statut de realitate obiectivă și în funcție de atitudinea indivizilor față de imaginea colectivă, statutul de obiectivitate va fi mai mult sau mai puțin acceptat. Realitatea constituită ca imaginar colectiv capătă statut ontologic nu doar ca formă socială, ci și ca formă discursiv-rațională. Lumea imaginarului ca ansamblu capătă statut ontologic și nu poate fi controlată la nivel individual. Ea se manifestă ca entitate independentă având diferite forme, crește și
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
de realitate obiectivă și în funcție de atitudinea indivizilor față de imaginea colectivă, statutul de obiectivitate va fi mai mult sau mai puțin acceptat. Realitatea constituită ca imaginar colectiv capătă statut ontologic nu doar ca formă socială, ci și ca formă discursiv-rațională. Lumea imaginarului ca ansamblu capătă statut ontologic și nu poate fi controlată la nivel individual. Ea se manifestă ca entitate independentă având diferite forme, crește și devine. Statutul acesteia poate fi asemănător lumii a treia descrisă de Karl Popper. Lumea a treia
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
cu o stare fizică sau cu o stare a conștiinței - starea unei discuții sau starea unui argument critic; și, bineînțeles, conținuturile ziarelor cărților și al bibliotecilor"21. Această lume a treia este o lumea a creațiilor raționale, un rezultat al imaginarului rațional. Ea este separată de lumea stărilor de conștiință și de cea fizică. Separarea celor trei lumi realizează o diferențiere între două componente fundamental umane: universul cognitiv și cel afectiv-perceptiv, separând și rezultatele acțiunilor fiecăreia în parte. Introducerea ideii de
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
există ca energie, dar ea nu poate fi cunoscută ca atare, ci într-un mod interactiv prin intervenția componentelor corespunzătoare celorlalte lumi. De aceea folosim exemplul popperian doar pentru a crea o imagine a statutului ontologic pe care îl acordăm imaginarului. Acesta este separat de stările psiho-afective care sunt o umbră a sa și de imediat care este reprezentat prin limita sistemului perceptiv propriu fiecăruia. Imaginarul trebuie considerat entitate ontologică în sine, chiar dacă el poate există doar într-un mediu uman22
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
exemplul popperian doar pentru a crea o imagine a statutului ontologic pe care îl acordăm imaginarului. Acesta este separat de stările psiho-afective care sunt o umbră a sa și de imediat care este reprezentat prin limita sistemului perceptiv propriu fiecăruia. Imaginarul trebuie considerat entitate ontologică în sine, chiar dacă el poate există doar într-un mediu uman22. Acesta nu mai poate fi controlat de om, ci se află într-un continuu proces de formare, devenire, înmulțire, transformare și cenzură. Cunoașterea sa de către
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
de om, ci se află într-un continuu proces de formare, devenire, înmulțire, transformare și cenzură. Cunoașterea sa de către om este limitată, deoarece nu există capacitatea de a pătrunde întreaga imagine formată. Interpretarea trecutului este limitată de manifestările actuale ale imaginarului și mai mult orice încercare de interpretare amplifică imaginarul existent la momentul respectiv. Omul ca individ nu poate decât să influențeze într-un mod limitat devenirea imaginarului, în schimb acesta construiește identitatea specifică fiecăruia. Raportul eu-imaginar devine unul de susținere
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
de formare, devenire, înmulțire, transformare și cenzură. Cunoașterea sa de către om este limitată, deoarece nu există capacitatea de a pătrunde întreaga imagine formată. Interpretarea trecutului este limitată de manifestările actuale ale imaginarului și mai mult orice încercare de interpretare amplifică imaginarul existent la momentul respectiv. Omul ca individ nu poate decât să influențeze într-un mod limitat devenirea imaginarului, în schimb acesta construiește identitatea specifică fiecăruia. Raportul eu-imaginar devine unul de susținere reciprocă. Noi prin imaginile personale prin interpretarea pe care
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
a pătrunde întreaga imagine formată. Interpretarea trecutului este limitată de manifestările actuale ale imaginarului și mai mult orice încercare de interpretare amplifică imaginarul existent la momentul respectiv. Omul ca individ nu poate decât să influențeze într-un mod limitat devenirea imaginarului, în schimb acesta construiește identitatea specifică fiecăruia. Raportul eu-imaginar devine unul de susținere reciprocă. Noi prin imaginile personale prin interpretarea pe care o dăm realității și imaginilor deja existente susținem imaginarul, chiar fără rezultate deosebite în construcția de imagini noi
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
poate decât să influențeze într-un mod limitat devenirea imaginarului, în schimb acesta construiește identitatea specifică fiecăruia. Raportul eu-imaginar devine unul de susținere reciprocă. Noi prin imaginile personale prin interpretarea pe care o dăm realității și imaginilor deja existente susținem imaginarul, chiar fără rezultate deosebite în construcția de imagini noi. Imaginarul se construiește doar prin intermediul omului și el există într-un spațiu pur uman. Imaginarul, în schimb, este cel care ne construiește personalitatea prin implementarea la nivel cognitiv a imaginilor deja
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
în schimb acesta construiește identitatea specifică fiecăruia. Raportul eu-imaginar devine unul de susținere reciprocă. Noi prin imaginile personale prin interpretarea pe care o dăm realității și imaginilor deja existente susținem imaginarul, chiar fără rezultate deosebite în construcția de imagini noi. Imaginarul se construiește doar prin intermediul omului și el există într-un spațiu pur uman. Imaginarul, în schimb, este cel care ne construiește personalitatea prin implementarea la nivel cognitiv a imaginilor deja existente. Cum imaginarul nu poate exista decât într-un spațiu
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
Noi prin imaginile personale prin interpretarea pe care o dăm realității și imaginilor deja existente susținem imaginarul, chiar fără rezultate deosebite în construcția de imagini noi. Imaginarul se construiește doar prin intermediul omului și el există într-un spațiu pur uman. Imaginarul, în schimb, este cel care ne construiește personalitatea prin implementarea la nivel cognitiv a imaginilor deja existente. Cum imaginarul nu poate exista decât într-un spațiu pur uman, la fel și omul nu poate exista decât într-o lume a
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
rezultate deosebite în construcția de imagini noi. Imaginarul se construiește doar prin intermediul omului și el există într-un spațiu pur uman. Imaginarul, în schimb, este cel care ne construiește personalitatea prin implementarea la nivel cognitiv a imaginilor deja existente. Cum imaginarul nu poate exista decât într-un spațiu pur uman, la fel și omul nu poate exista decât într-o lume a imaginarului. Fără aceasta noi nu putem să trăim. Există o simbioză perfectă între cele două lumi. Dar ca orice
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
în schimb, este cel care ne construiește personalitatea prin implementarea la nivel cognitiv a imaginilor deja existente. Cum imaginarul nu poate exista decât într-un spațiu pur uman, la fel și omul nu poate exista decât într-o lume a imaginarului. Fără aceasta noi nu putem să trăim. Există o simbioză perfectă între cele două lumi. Dar ca orice formă ontică imaginarul are tendința de a se dezvolta treptat. El pornește de la simplu, care ar fi reprezentat de percepția imediatului, spre
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
exista decât într-un spațiu pur uman, la fel și omul nu poate exista decât într-o lume a imaginarului. Fără aceasta noi nu putem să trăim. Există o simbioză perfectă între cele două lumi. Dar ca orice formă ontică imaginarul are tendința de a se dezvolta treptat. El pornește de la simplu, care ar fi reprezentat de percepția imediatului, spre forme complexe cât mai îndepărtate de acesta. Relația cu imediatul reprezintă criteriul după care trebuie judecat imaginarul, iar dezvoltarea de tip
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
ca orice formă ontică imaginarul are tendința de a se dezvolta treptat. El pornește de la simplu, care ar fi reprezentat de percepția imediatului, spre forme complexe cât mai îndepărtate de acesta. Relația cu imediatul reprezintă criteriul după care trebuie judecat imaginarul, iar dezvoltarea de tip organic specifică acestuia se face prin îndepărtare de ceea ce este în exterior. Astfel considerăm că imaginile primare sunt cele perceptive, ele fiind cele mai apropiate de imediat. Ulterior imaginarul social se îndepărtează de mediu, dar în
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
imediatul reprezintă criteriul după care trebuie judecat imaginarul, iar dezvoltarea de tip organic specifică acestuia se face prin îndepărtare de ceea ce este în exterior. Astfel considerăm că imaginile primare sunt cele perceptive, ele fiind cele mai apropiate de imediat. Ulterior imaginarul social se îndepărtează de mediu, dar în același timp poate fi creator, al acestuia. Odată cu dezvoltarea lingvistică și științifică începem să construim o lume a semnelor, simbolurilor și explicațiilor specifice. Construcția în interiorul acestor imagini poate amplifica imaginarul într-un mod
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
de imediat. Ulterior imaginarul social se îndepărtează de mediu, dar în același timp poate fi creator, al acestuia. Odată cu dezvoltarea lingvistică și științifică începem să construim o lume a semnelor, simbolurilor și explicațiilor specifice. Construcția în interiorul acestor imagini poate amplifica imaginarul într-un mod incontrolabil. Acesta începe să se autoconstruiască fără legătură cu imediatul, îndepărtându-se din ce în ce mai mult de acesta, ajungându-se până la imagini fantastice. Lipsa totală de legătura cu mediul și iraționalitatea ce poate exista la un moment dat la
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
se autoconstruiască fără legătură cu imediatul, îndepărtându-se din ce în ce mai mult de acesta, ajungându-se până la imagini fantastice. Lipsa totală de legătura cu mediul și iraționalitatea ce poate exista la un moment dat la nivelul imaginii determină un nou mod de imaginar cel pulsional. Acesta este reprezentat de formele fantasticului. Fantasticul și formele sale conștientizate transferă elementele din imaginarul pulsional în cel rațional. Odată cu dezvoltarea noilor structuri de imaginar omul a fost îndepărtat de ceea ce constituie forma stabilă de bază a "realității
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
Lipsa totală de legătura cu mediul și iraționalitatea ce poate exista la un moment dat la nivelul imaginii determină un nou mod de imaginar cel pulsional. Acesta este reprezentat de formele fantasticului. Fantasticul și formele sale conștientizate transferă elementele din imaginarul pulsional în cel rațional. Odată cu dezvoltarea noilor structuri de imaginar omul a fost îndepărtat de ceea ce constituie forma stabilă de bază a "realității" - imediatul. În general societatea nu își începe dezvoltarea imaginarului propriu de la zero absolut și nu există posibilitatea
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
exista la un moment dat la nivelul imaginii determină un nou mod de imaginar cel pulsional. Acesta este reprezentat de formele fantasticului. Fantasticul și formele sale conștientizate transferă elementele din imaginarul pulsional în cel rațional. Odată cu dezvoltarea noilor structuri de imaginar omul a fost îndepărtat de ceea ce constituie forma stabilă de bază a "realității" - imediatul. În general societatea nu își începe dezvoltarea imaginarului propriu de la zero absolut și nu există posibilitatea de a ne imagina cum ar arăta acest început. Poate
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]