1,838 matches
-
pot genera o catastrofă ca aceea din Kosovo. De altfel, întreaga argumentație din timpul conflictului kosovar a tezei naționaliste cum că, în logica războiului, după Kosovo urmează Transilvania presupune implicit că noi ar fi trebuit să urmăm calea aventuroasă și iresponsabilă a politicii lui Miloșevici De ce anume există puternic înrădăcinată în gândirea reprezentanților fostei Securități izolaționismul naționalist poate fi explicat prin faptul că acesta este o sursă a unei legitimări politice facile. Adăugați la asta faptul că, în logica vechii orânduiri
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
DNA, acum când se lucrează la dosare. Trebuie discreditat Daniel Morar, trebuie compromis Procurorul General și fostul ministru Monica Macovei trebui neapărat denigrată grosolan. Desigur, înainte de toate, trebuie discreditată munca procurorului care e musai să fie incompetent, năimit politic față de iresponsabilul din fruntea statului, adică nebunul de la Cotroceni, cum i-a spus deputatul Mădălin Voicu, președintelui țării. În paranteză îi reamintesc domnului deputat că opoziția civică și politică din anii nouăzeci nu l-a cadorisit cu asemenea caracterizări descalificante pe Ion
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
văzul tuturor pe stradă și a intrat de atâtea ori în odaia ei, inducînd-o în eroare că ar avea intenții serioase. Moș Costache i-a explicat răbdător, cu multă terminologie specială, că Felix e deocamdată minor și, ca atare, încă iresponsabil. G. Călinescu IV Cu timpul, Felix se obișnui în casa lui moș Costache, în care începu să se simtă bine. Deplina libertate de care se bucura în aceasta casă, în care fiecare făcea ce poftea, fără să întrebe pe celălalt
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
că îi făcea examenul sistemului nervos? urmăPascalopol, apucând pe Felix prietenește de braț. Întreba de G. Călinescu infecții, de avort, firește. Cu alte cuvinte, voia să vadă dacă nu cumva Costache e pe cale de a se scrânti, de a deveni iresponsabil. Un șnapan de ăsta, care are curajul să intre nepoftit în casa omului și să-l dezbrace, e în stare de orice. Poate să insinueze că a avut impresia că Costache era atins, că bâlbâiala, pe care toată lumea i-o
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
interesa-o mizeriile astea. Dar, în sfîrșit! Ei bine, cucoana Aglae, condusă de Stănică ăsta, care e un escroc (să nu te superi, domnișoară Otilia) și umblă după procopseală, e capabilă să declare că Costache s-a smintit și e iresponsabil, aducând mărturia doctorului. Pentru bani, capeți orice declarație. Costache pus sub interdicție înseamnă scoaterea din casă a domnișoarei Otilia. - Vai! se înspăimîntă Otilia de raționamentul dur al moșierului. - Așa ceva n-are să se-ntîmple, nu-ți fie teamă, o mîngîiePascalopol, Costache e
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
auzi pe când bodogănea prin preajma lor și astfel află în cele din urmă și Stănică. Numai Stănică țipă scandalizat, ca și când chestiunea l-ar fi privit: - S-a ramolit, are să vâre toți banii în cărămidă veche șin-o să mai găsiți nimic. E iresponsabil, și eu să fiu în locul dumitale (vorbea Aglaei) aș lua măsuri. Aglae îl cunoștea însă pe frate-său. De aceea privi lucrurile cu calm. - Dacă Costache s-a apucat să cumpere cărămidă, înseamnăcă n-are de gând să-i dea
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
ce „poate“ să le imagineze ca lipsite de lume, ca nefiind reale, ca fiind piedici care nu funcționează decât pentru că aparțin unor lumi în care nimic nu are consistență, ci totul se dizolvă permanent și fantomatic prin transgresarea ușoară și iresponsabilă, în condiții de miracol, a altor și altor lumi, fiecare trăind din imaginarul lipsei de consistență, adică din puterea de a imagina ceva lipsit de valoare necesară, lipsit de materia care dă vieții un trup, înăuntrul căruia viața își găsește
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
să distingă normalitatea de anormalitate. Nebunul este liber, întrucât el nu e constrâns de nici o funcție obiectivă. Cei care nu sunt nebuni, și care cred că au măsura lucrurilor și că știu să le și măsoare, îl consideră pe nebun iresponsabil: adică îl judecă drept cineva care nu știe să dea un răspuns corect la felul în care mulțimea indivizilor a stabilit măsura după care un lucru poate fi recunoscut și identificat prin măsuri practice și aplicabile. Or, față de nebun, grupul
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
concluzia că moartea lui Dot Rothstein fusese o simplă sinucidere. David Mertens era ținut sub pază Într-un salon Încuiat de la sanatoriul Pacific. Rudele celor trei cetățeni nevinovați omorîți la Abe’s Noshery au dat În judecată LAPD pentru comportament iresponsabil al polițiștilor. Tentativa de evadare din trenul penitenciar a fost relatată de presa din toată țara și a fost botezată „Masacrul docului albastru“. Deținuții supraviețuitori le-au spus detectivilor de la Biroul Șerifului că ciorovăiala din rîndurile deținuților Înarmați a dus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
-l utilizez la nivelul sursei și al dăruitorului lui sau pot, dimpotrivă, să-l folosesc în silă sau să-l folosesc pentru a face răul și pentru a întoarce spatele sursei libertății. Eu pot să folosesc acest dar în chip iresponsabil, să nu răspund deci exigențelor esenței lui. Vina, adevărata vină în acest caz, este tocmai căderea din răspunderea supremă: răspunderea pe care o am față de propria mea libertate. Suprema răspundere este preluarea în proiect a libertății înseși. Iar preluarea în
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
acesta anunță că a terminat prefața pentru ediția românească a lui Zalmoxis, precum și punerea pe roate a unui proiect de tratare a momentelor etnografice și folclorice românești în perspectiva unei istorii universale a religiilor. În final, Eliade îl întreabă cu iresponsabilă candoare pe Noica "de ce nu-și pregătește o ediție franceză a Sentimentului romînesc", ca și cum asta ar depinde de voința și dorința lui Noica. Luni, 18 decembrie 1978 Dimineața la ora 11 ne strângem pentru a discuta despre "întregirile nefilozofice ale
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
coardă facilă și cu sunet bine verificat. Această revendicare a lui Noica, din două direcții diferite, a dat naștere unei situații confuze pe care Noica însuși a alimentat-o și în care, Dumnezeu știe de ce, s-a complăcut cu o iresponsabilă grație. Pentru cei care vin după noi, pentru cei care ridică astăzi capul în cultură, această situație confuză nu poate avea decât efecte nefaste. Câți vor regăsi filonul cultural autentic, oferit nouă în stare pură, în această mică bătălie culturală
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
din prezența negativului o strategie mai complicată în economia reușitei finale. Noica este o asemenea natură fericită. El a cunoscut fericirea aproape ca pe elementul unei înzestrări biologice și a știut să o plimbe peste viață și lume cu grația iresponsabilă și inconștientă pe care nu o au decât sfinții și înțelepții. A dus de fapt, o lungă vreme, începînd cu anul 1948, o viață de mizerie: zece ani de domiciliu obligatoriu la Câmpulung, apoi șase ani de închisoare dintr-o
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
că luăm Placebo și, la cei 81 de ani ai săi, traversează toate etapele fără să clipească, bazîndu-se și pe rezultatele perfecte ale unor analize făcute săptămână trecută. Plecăm după patru ore, cu certitudinea că sîntem o bandă de mîhcăi iresponsabili. 23 septembrie " El a priceput că cea mai înaltă funcție omenească ― cea de a intra în comuniune cu Dumnezeu... ― trebuie să fie deținută nu de către un "inocent", ci de cineva care avusese parte de "experiență"." Heinrich Zimmer scrie aceste rânduri
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
său, venisti tandem... A fi scriitor Însemna pentru François, Înainte de toate, că era fiul tatălui lui, că era actualul reprezentant În viață al bunicilor și strămoșilor lui, și că Își aducea propria contribuție la supraviețuirea limbii materne. Semnase În mod iresponsabil un contract pentru o carte pe care și-o Închipuia ușor de scris. Afirmase editorului că manuscrisul va fi gata peste două-trei luni și Îi ceruse să-l Înscrie În programarea din septembrie (era În aprilie). Avuseseră Încredere În el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
optzeci și două de hoteluri diferite, dar nu Întotdeauna cu o femeie, deoarece a existat o Întreagă perioadă din viața mea cînd nu suportam să trăiesc altfel decît la hotel, locul ideal pentru cei cărora le place să se simtă iresponsabili - și rareori am făcut amor sub un castan sau arțar, Înconjurat de caprifoi Înflorit ori de plante din grădina de zarzavat, sau În zăpezile veșnice, și totuși vederea zăpezii e Întotdeauna excitantă! M-am obișnuit cu saltelele, cu sălile de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
palatelor sale se cunosc (I, p. 28), tot el remarcând : cu toate lucrările astea uriașe, tezaurul a ajuns cam pe drojdie (I, p. 32). Mai târziu, după alungarea regelui, edictul menit să stăvilească excesele la care se dedau unii cetățeni iresponsabili în numele unei libertăți prost înțelese prevede, între altele, reluarea lucrărilor de construcție pentru a da de muncă mâinii de lucru nefolosite și având în vedere totodată în vedere utilitatea publică (V, 75). Se face însă precizarea că de data aceasta
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
sigur că am înregistrat câteva incidente care au avut loc în film și câteva personaje din reclamele publicitare presărate de-a lungul episoadelor peliculei în ceea ce a ajuns să mi se pară - peste toate aceste disparități bizare - un unic și iresponsabil flux de imagini și sentimente” (2003, 92). Este probabil și paragraful cel mai des citat și, poate, cel mai cunoscut al acestei cărți. O contribuție a avut-o și relatarea în ton reportericesc a șocului trăit. În California, unde „viața
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
e tulbure în viață nu poate fi exprimat decât în blestem sau imn. Cine nu le poate mânui mai are la îndemînă o singură scăpare: paradoxul - surâs formal al iraționalului. Ce-i el din perspectiva logicii dacă nu un joc iresponsabil, iar din a bunului-simț o imoralitate teoretică? Dar nu ard în el toate irezolvabilele, nonsensurile și conflictele ce frământă subteran viața? De câte ori umbrele ei neliniștite se mărturisesc rațiunii, aceasta le îmbracă șoaptele în eleganța paradoxului, spre a le masca originea
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
sau Nimic, spre o mântuire - lipsită de speranțe. Buddha a fost, oricum, prea naiv... În marile singurătăți pari a fi gâtuit de un demon pentru o plăcere crudă a lui Dumnezeu. Și de aceea mintea țese în ele o teologie iresponsabilă. Cunoașterea ucide eroarea vitală a iubirii, iar rațiunea construiește viața pe ruina inimii. Orice luciditate este o pauză a sângelui. Trebuie să fi văzut bătrânețea, boala și moartea ca să te retragi din lume? Gestul lui Buddha este prea mult un
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
de extaz cosmic, de revelație metafizică, am simțit cum efluviile ce le degajam din mine erau efluviile acestei lumi, cum tremurul meu era tremurul ființei și cum halucinația mea era halucinația existenței. Și m-am simțit, în acel fior neuitat, iresponsabil de existența acestei lumi. Cine își înalță aripi în mine, de simt cum zborul meu mă avântă într-o nebună și barocă expansiune? Să fie aripile eternității care mă ridică în infinit, mă tulbură și mă însingurează? Simt toată confuzia
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
ale psihologiei românești. Nu se gândește nimeni la acest fapt: ne-am dezvoltat pe de-a-ndoaselea. Un destin pe dos. Scepticismul este extrem de interesant ca pauză în cultură, ca recreație a spiritului după epocile constructive. El exprimă atunci dorința unei respirații iresponsabile a spiritului, a unei complăceri în propria lui inutilitate. Dar este întristător scepticismul teluric și subteran al României. Un scepticism suferind, crispat, lipsit de drăgălășie și de eleganță. Abandonarea pasivă soartei și morții; necredința în eficiența individualității și a forței
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
se leagă direct de participarea sufletului. Nu trebuie totuși să ne imaginăm stilul naiv al culturilor, în albastru de Fra Angelico, deoarece naivitatea presupunând originarul, implică un întreg complex de izbucniri primitive și bestiale. Decât, bestialitatea este, în această epocă, iresponsabilă și afectează mai repede un caracter de prospețime. Și apoi, etica naivității este biologia. Că n-am cunoscut deliciile naivității, ca o perioadă de cultură, este o dovadă în plus c-am vegetat la marginile istoriei și că o condiție
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
și-au avut originea numai în capriciul prinților, regilor și împăraților? Cine poate crede în războaiele de fantezie individuală sau în cele provocate de aranjamente negustorești? Dacă ele, precum se spune, plutesc în aer, atunci au un caracter impersonal și iresponsabil. Pacifismul - care are de partea sa toate inimile și nici o realitate - și-a făcut un titlu de glorie din a stabili responsabilități pentru izbucnirea războaielor. Dar pacifismul uită că războiul nu este un fenomen de suprafață, ci angajează măruntaiele unei
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
Nu Îmi fac iluzii. Trăim În România. Cu excepția câtorva prieteni, nimeni nu mi-a spus vreo vorba bună. Oamenii mă privesc pe strada că pe o curiozitate: ,,Uite, ăluia i-a omorât Securitatea copilul”. Probabil, mă consideră un prost, un iresponsabil care a avut curajul să se Împotrivească unui sistem discreționar imposibil de atins. L-am Întâlnit, prin '90, pe Andronic, unul dintre securiștii care ma interogau periodic. Mi-a râs În nas. A Îngăimat câteva cuvinte prin care mi-a
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]