1,922 matches
-
mă milogesc și gata, mă acceptă. Alerg de nebun iar pe la ghișee, mi se oferă un hotel undeva pe Boulevard Montmartre, mă costă 800 franci, mai rămâneau 400 pentru metrou și mâncare. Din ăștia, îmi pun deoparte 200 pentru apreschiurile Luminiței și ale lui Mihai, așa că 100 îi dau pe un abonament la metrou și de 100, cât mi-au mai rămas, voi mânca. Asta e, mă duc într-un butic mititel de lângă hotel, mă uit până mă apucă durerea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
a apărut în viața mea brusc, straniu... dar ce întâlniri importante nu pot fi puse pe seama straniului, a întâmplării hărăzite să se petreacă așa și nu altfel! Era noaptea, observați câte lucruri se petrec noaptea, la câteva luni de la moartea Luminiței, și sună telefonul. Era Cotescu. ― Puiule, să vii mâine pe la Institut, avem să vorbim oarece. A doua zi sunt acolo, mă îmbrățișează și-mi spune fără prea multe ocolișuri: ― Ne-am gândit că ar fi bine să vii la Institut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
spre Grand Place și mă opream la o librărie mică să citesc, era extraordinar, căci nu aveam treabă ca la Paris, aici venisem ca să mă odihnesc. Mă invitase Hugo, un prieten mai vechi, cu destui bani, care aflase de moartea Luminiței, iar eu am profitat ca să văd o lume care nu avea nici o treabă cu mine, avea și ea bucuriile și durerile ei, dar eu dădusem peste clovni și chiar din prima zi când am găsit cartea lui Tristan Remy, Entrées
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
Costinești și prezinți o pantomimă. Noapte bună. A doua noapte nedormită din cariera mea, o noapte frământată, chinuită de acel dureros dor de a te depăși și de acea cruntă disperare că nu poți, că nu ești în stare. Murise Luminița de câteva luni și nu mă adunasem încă, era în viața mea acel gol monstruos care te face să vrei să te sinucizi pentru că nu înțelegi nimic și nu ai nici un sens, nici o direcție. Jucam deja, dar o făceam fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
reia Părințelul, știi ce am mai simțit în clipa cînd făceam sensul giratoriu la Universității belindu-mi ochii la luminile de la Inter? întreabă, mijindu-și un zîmbet subțire în colțul gurii. Ce anume? face Roja pe curiosul, avînd în ochi o luminiță stranie. Că din felul în care manevrează în trafic, românii se urăsc de moarte între ei, îi răspunde Părințelul, ducîndu-și degetele mijlociu și arătător la tîmplă, mimînd țeava unui pistol. Nu încape nici o îndoială, adaugă, e limpede ca lumina zilei
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
sparte și anvelopele tăiate zace eșuat pe spațiul verde în dreptul soclului care susține borna de Kilometru Zero a țării. Într-un asemenea decor să te aștepți la tot ce poate fi mai rău, se gîndește, începînd în sfîrșit să numere luminițele roșii ale camerelor de luat vederi instalate ici și colo în balcoanele Intercontinentalului. Poporul român e obișnuit cu filme proaste, își spune, așa că încă unul în plus nici nu mai contează, i se pare. Eu zic să supunem la vot
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
era foarte familiar, pe zile de naștere, numere norocoase, și alte combinații pe care nu ți le pot explica începe să-i turuie, dar de ce ești mătăluță așa de curios? — Pentru că vă cunosc foarte bine, spune Patru Ace, avînd o luminiță misterioasă în pupile. I-auzi, încă unul care mă știe, de parcă eu aș fi oaia neagră a cartierului, că tot faci pe deșteptul așa fără să te-ntrebe nimeni, ia spune-mi de unde și pînă unde am eu senzația că
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
valabile în mintea lui, tot ce dorea era puțină liniște, de ce ar fi interesat unul ca el să-i răscolească trecutul? Dacă se dăduse la fund, de ce trebuia să tragă după el și restul lumii? în ochii Părințelului ardeau două luminițe palide care însă nu reușiseră s-o convingă, deci asta fusese, începu Angelina să-și arunce acuzațiile ca pe niște săgeți otrăvite. Învățase să-i vorbească răspicat, cîștigînd tot mai multă încredere în sine la fiecare cuvînt, simțind că o să
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
gângănii. Mai ales licurici. Veneau în roiuri și acopereau fagurele. La ora aia, viespile deja se duseseră a culcare. Lumina gâzelor transforma fagurele într-un lampion albastru, strălucitor. Știai că, atunci când se strâng laolaltă, licuricii își sting și își aprind luminițele la unison? În fiecare seară, fata merge la culcare cu același basm în care vede mereu lampionul albastru descris de Mao. Dorința de a se întâlni pe întuneric crește. Mao începe să-l trimită de-acolo pe paznic. Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
se realizează, doar dacă te gândești la el. De exemplu, eu m-am gândit că Ariana...” „Ariana? Aha! Uite mâța din sac. Acum știm din ce cauză s-a schimbat tovărășelul nostru în ultima vreme.” În ochii tatei străluceau două luminițe ca doi licurici și asta mă făcea să mă simt stânjenit. Am înghițit în sec. „Ariana e o colegă de școală...” „Hm.” „Da, pe cuvânt, nimic altceva decât o colegă de școală...” „Hm.” „Hm.” „Voi deja v-ați...” „Termin-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
fereastră, când ochiul de geam s-a prefăcut în țăndări și mingea de fotbal a zburat înăuntru. Cioburile înotau în băltoace ca balenele în ocean și pe ele erau picături, mici și subțiri, mari și groase. În picături am văzut luminițe cât un vârf de ac și puncte colorate. Unele picături se întindeau până la marginea ciobului. Am auzit pași. Cineva venea sus, ca să ia mingea. Ea zăcea într-un colț, între două bănci de lemn. A apărut Paolo. A apucat mingea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
noastră și a spus: „Ăsta-i televizorul”. A pus mâna pe telecomandă și a adăugat: „Asta-i telecomanda. Pe la ora asta se transmit multe emisiuni pentru copii, ca să nu le pierzi, trebuie să cunoști telecomanda.” Apoi s-a aprins o luminiță în aparat și, îndată după aceea, a apărut Bugs Bunny, ronțăind de zor un morcov. Bugs Bunny e un iepure obraznic, care se pricepe să păcălească oamenii. Dar dintr-o dată televizorul a sărit pe canalul șapte, Wonderwoman, iar de acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
la cuvântul acolo, deja îl vedeai ieșind și încheindu-și cămașa. Tata, eu și cu Toni - căci acum aveam voie să-i spun astfel - ședeam în serile de wrestling unul lângă altul pe canapea. Ora zece. În televizor se aprindea luminița roșie. Apoi apăreau niște namile de bărbați, care-și făceau unul altuia lucruri fioroase, dar în realitate totul era mai puțin rău decât arăta. Tata și cu mine ne ciondăneam pe ce era adevărat și ce nu. Toni sâsâia întruna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Într-o noapte. Soțul ei a așteptat-o la gară. A văzut-o de departe, cu valiza de lemn În mână și În cealaltă strângând la piept copilul. Iarnă. În sobă ard lemne. Se trezește. Miracolul pomului de Crăciun. Lucesc luminițe. Vine lăptarul. Chipul mamei. Chipul bunicii. Care stă rezemată de teracota albastră. Iarna, În care afară ninge bogat, cu fulgi mari, iar el și mama lui se uită pe fereastră, În curtea vecină, văd lumină la doamna colonel. Pentru prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
tine, o negură amestecată cu praf și mirosind a hoit, a moarte. Îți mor prieteni, cunoștințe, oameni pe care i-ai iubit, mori și tu puțin odată cu ei. Zile Întregi aștepți la blocul Continental, lângă Biserica Rusă, să se aprindă luminița speranței. Seară friguroasă de martie. Obosit, În drum spre casă, treci prin spatele spitalului Colțea și pe strada Scaune, dintr-un subsol, ca o himeră Îți apar În fața ochilor Ceaușescu și Ceaușeasca În persoană. Pentru prima dată În viață Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
și Mark. Dintr-odată m-a luat cu călduri și transpirații. Am deschis geamul degeaba. Tot ce am obținut a fost să las să intre mirosurile acelea râncede care rămân în atmosferă într-o zi călduroasă. Pe monitor se aprindeau luminițe și piuiau alarme. Nu numai că aveam e-mailuri, ci aveam chiar 187. După ce am deschis primele 10-20 dintre ele, am început să mă prind de formulele standard și am putut să le triez mai eficient. Am fost surprinsă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
9" Apa strălucea pe străzile negre. Turnurile ascuțite ale clădirii McCott Shaw dădeau impresia unui castel de vrăjitoare, pe ale cărui ferestre întunecate cădea ploaia, alunecând în jos pe arcele gotice de deasupra ușii. Un taxi a apărut după colț. Luminița portocalie cu „liber“ era stinsă, dar nu avea nici un pasager în spate. A parcat exact în fața castelului în roz și negru. Șoferul aștepta cu motorul aprins. Am răsucit cheia în contact fără să aprind farurile. Ploaia cădea sacadat pe parbriz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
mare, era stângaci. Pe un fond alb auriu, un foișor pictat copilărește cu linii negre, fără nici un fel de perspectivă, și în partea de sus Iisus cu cele cinci fecioare cu candele aprinse, doar cinci capete de femei și cinci luminițe, trupurile contopindu-se în desen. Jos spre ușa foișorului, cinci trupuri de femei privite din spate erau surprinse în plină mișcare. Aveau gesturi grațioase, una bătea în ușă, una alerga, alta implora cu brațele în sus spre Iisus, dedesubt cinci
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
O lume întreagă a luat piatra împotriva doamnei lui Duca, Anastasia. Sfinției tale aș vrea sămi descarc sufletul. Nu păcatul mă îndemna spre femeia aceea, ci un simțământ de prietenie caldă. Când o întâlneam, în ochii ei se aprindeau niște luminițe aurii și toată ființa ei reflecta bucuria de a mă vedea. Mă aștepta, avea știința vegherii în așteptare. Putea să stea ore întregi brodând la gherghef și plimbând în gând vorbele pe care le rostisem la ultima noastră întâlnire, iar
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
măria ta. Și despre potir mai vorbim noi. Domnul să te aibă în pază. Theodosie îl binecuvântă cu amândouă mâinile iar lui Șerban i se păru, cu toată lumina puțină, că vede în ochii deja bătrâni ai mitropolitului aprinzându-se luminițe aurii. Ușa nu se închisese în urma prelatului și în odaie năvăliră trei sau patru persoane printre care doctorul grec și grămăticul cel slut. Îi lăsă pe fiecare să-și facă datoria, se lăsă condus în dormitor și masat, își dictă
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Brâncovenilor venea prima, apoi Bălăcenii și Cantacuzinii deopotrivă. Pe urmă ceilalți. Domnul îi simțea pe toți venind în urma lui cu fețele grave. În special tinerii. Fusese și el ca ei și, ca și ei înscriindu-se în șirul lung de luminițe, frământase an de an, cât ținea înconjurul bisericii, gânduri, gânduri. Fiecare din ei alege din noianul de dorințe și nădejdi pe cea pentru care, când o trece pe sub epitaf, să se roage, că așa se spune, aceea se împlinește. Ștefan
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
lor se vedea de fapt că lunca era inundată și că în acel punct apele Neajlovului se uneau cu apa unui fel de râu care mai mult stătea decât curgea. Brâncoveanu se uita spre Selin pașa, în ochi îi jucau luminițe șăgalnice. — Aici este Țânțăroasa! Selin pașa, crucea a fost înălțată de moșul meu Șerban Vodă, pomenit să-i fie numele în veci! Asta este apa Neajlovului, iar asta este Câlniștea. Domnul vorbea arătând larg cu brațul întins spre cele două
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
crucea cea mare din piatră de Albești pe care au înălțat-o beizadea Con-standin. S-a oprit doamna Stanca, era singură pe jos, fără caretă, am crezut că s-a lăsat în genunchi în fața crucii, dar de unde, lăsase doar o luminiță, o candelă aprinsă. O adusese așa, în mâini, de la Mitropolie. A dat să facă doi, trei pași și s-a întors înapoi să mai citească o dată înscrisul de pe cruce: „Această cruce este ridicată în slava Domnului Hristos de Constandin Brâncoveanu
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Livada, dulapul lui V.I.Frunză din Lecția (Teatrul Maghiar din Timișoara)și, ultimul pe listă, dulapul meu din Copii și părinți (Băieșu), care juca și el ca ecran, tot la Timișoara (Teatrul German, 1985). Eram În Austria și vorbeam cu Luminița Stoianovici( co-regizoare a spectacolului nostru Nepoata soție după Ionesco, un fel de premieră mondială a textului - piesă publicată abia În 2002, la opt ani după moartea marelui dramaturg) : ce ar fi fost să fi băgat, undeva În stînga avanscenei, o
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
ca o armată de gherilă care străbate ținuturile zonei sale de acțiune - nu există debara sau sertar de-al meu al căror conținut să nu i se fi imprimat pe retină. Mama lui Smolka, însă, șade toată ziua la o luminiță chioară, pe un scăunel, într-un ungher al prăvăliei lui taică-său, împunge cu acul o dată pe față, o dată pe dos și seara, când ajunge acasă, nu mai are putere să-și scoată contorul Geiger și să înceapă vânarea înspăimântătoarei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]