2,334 matches
-
incrustată în relief cu plăci de argint, aur și fildeș. Al șaptelea este sus pe capră. De jur împrejur, un gard viu de pretorieni s-a pus pavăză în calea mulțimii. — Noi cu ce mergem? se înviorează Paullus Maximus, privind neliniștit în jur. Acum, că a pierdut partida, pare chiar nerăbdător să ajungă mai repede acasă. Îi adresează soției un zâmbet firav: — Am venit cu un scaun purtat, unde e? Aceasta, la rândul ei, îl privește pentru o clipă cu tandrețe
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Jacopo Belbo 25 ...acești misterioși inițiați, deveniți numeroși, cutezători, conspiratori: tot ce e iezuitism, magnetism, martinism, piatră filosofală, somnambulism, eclectism, totul provine de la ei.” (C.-L. Cadet-Gassicourt, Le tombeau de Jacques de Molay, Paris, Desenne, 1797, p. 91) Scrisoarea mă neliniști. Nu de teama de a fi căutat de De Angelis, ei, poftim, Într-o altă emisferă, ci din motive greu de perceput. În momentul acela am crezut că mă irită faptul că revenea la mine, așa, dintr-o dată, o lume
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
pentru mine. Când te-ai Întors, m-ai anunțat, radiind, că Îi scriseseși o scrisoare de adio. Abia atunci m-am Întrebat ce avea să se Întâmple cu mine și Sandra, dar tu nu mi-ai lăsat timp să mă neliniștesc. Mi-ai spus că ai cunoscut un individ cu o cicatrice pe obraz și cu un apartament foarte boem. Aveai să te duci să stai cu el. „Nu mă mai iubești?” „Dimpotrivă, ești singurul bărbat din viața mea, dar, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
ceaiului și ibricul. Se uită prin agenda de pe biroul lui Viv, Întorcînd paginile, citind numele. Domnul Symes, domnul Blake, domnișoara Taylor, domnișoara Heap... Știa deja ce dezamăgiri Îi Îndemnaseră să sune: iubite necredincioase, suspiciuni chinuitoare, indiferență afectivă. GÎndul acesta o neliniști. CÎt de groaznică era munca asta! Chiar și cu Viv alături, care-o făcea suportabilă, ce oribil era să fii aici, În timp ce tot ce conta pentru tine, tot ce era real, cu sens, se afla În altă parte, imposibil de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ce-a făcut-o. Acum se socotește cît Îi va lua să scăpe de mine. Se gîndi Încă o dată la domnul Mundy care Îl aștepta acasă cu ceaiul gata, privind ceasul, poate deschizînd ușa din față pentru a se uita neliniștit În josul străzii... Încă o dată, Își dădu seama că Duncan Îl urmărește. Își Întoarse capul, și privirile li se Întîlniră. Fraser zîmbi și spuse: — Uitasem cît de insondabil ești, Pearce. Cred că m-am obișnuit cu tipi care nu fac altceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
John Allen House, spunîndu-și că vrea să vadă proiectoarele Îndreptate În sus, să vină avioanele și tunurile să Înceapă să tragă, iar iadul să se dezlănțuie pe pămînt... Dar cînd primele tunuri Începură să bubuie, undeva În nordul Londrei, se neliniști și o făcu pe Betty să meargă mai repede - chiar În starea mizerabilă În care se afla, Îi era teamă de bombardament, de a nu fi rănită, nedorind să moară, la urma urmelor. — Hei, neamțule! striga Giggs de la fereastra lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
stingîndu-și țigara. Arăți groaznic. Viv Începu să plîngă. — Haide, haide, spuse domnul Imrie venind În spatele ei. I-am spus doamnei Harrison să se aștepte la o mică stare de slăbiciune, cam douăzeci și patru de ore. Puteți să-mi telefonați dacă sînteți neliniștiți. Totuși, vă rog să nu-mi lăsați mesaje... Dacă aveți stare de leșin, sîngerare abundentă, vomă, crize, orice de genul ăsta, trebuie să vă sunați doctorul. Dar nu cred că se va Întîmpla așa ceva. Foarte puțin probabil. Cred că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
care se ridicau și coborau În ritmul respirației, și zvîcnetul pulsului la baza gîtului. Se auzi o bubuitură slabă a unei explozii depărtate, un ropot de mitraliere și poate zgomot de avioane. Vecinul polonez al Juliei, de la etajul superior, patrula neliniștit prin Încăpere; Helen Îi urmărea traversarea Înainte și Înapoi luîndu-se după scîrțîitul podelei. În camera de desubt se auzea un radio și ecoul zăngănitului cuiva care scormonea cărbunii În șemineu. Helen se familiarizase cu sunetele, textura și imaginea păturilor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Kay, cînd se trezea sau cînd se dădea jos din pat după ce făceau dragoste. — Isuse, repetă ea, ștergîndu-și gura cu dosul manșetei. Ce treabă nenorocită! Se depărtă puțin și-și aprinse o țigară. Dar În timp ce-o fuma, se neliniști. Se mai uită o dată la cer. Jocul de culori era la fel de brutal ca Înainte, strălucirea mai intensă uneori, alteori mai redusă pentru că flăcările Împungeau sau se săltau datorită vîntului de sub ele. I se făcu din nou teamă, fără să știe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
fel de geamăt gros, ca un iodomnul er fals, iar cînd termină, Își puse țigara Între buze și-și frecă obrajii - aproape inconștient, cum Își tratează toți bărbații fața, nu și femeile. Apoi trenul Începu să Încetinească. Viv se uită neliniștită la geam. — Asta nu-i Paddington, nu-i așa? — Paddington! exclamă el. Isuse, aș vrea eu să fie! Se aplecă spre transperant, Îl depărtă puțin și Încercă să se uite afară, dar nu se putea zări nimic. Dumnezeu știe unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
face În același timp... Privește! Arătă cu briciul spre peticul de hîrtie pe care-și scrisese scrisoarea. Fii bun și prinde-o de perete. Într-un loc În care s-o vadă toți. Duncan luă scrisoarea și pioneza, dar privi neliniștit la brici. N-o face cînd sînt cu spatele, zise el. Îi era teamă să privească În lături... Căută un loc și, În final, prinse scrisoarea de ușa unui dulap. E bine? Da, e bine, dădu Alec aprobator din cap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
trecem amîndoi la ceva fără cofeină. Și, În timp ce vărs boabele de cafea În lingură ca să pun de cafea, mă trezesc gîndindu-mă că-mi voi petrece restul vieții cu un singur om. Ar trebui să mă sperie asta. Sau măcar să mă neliniștească. Dar nu mă Încearcă decît un sentiment de pură bucurie. Dacă aș avea dubii În legătură cu această nuntă, În legătură cu căsnicia sau cu a-mi petrece viața alături de Dan, ele n-ar avea nimic de-a face cu persoana lui. Doar cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
-l privesc În ochi. Împreună, el și Lisa alcătuiesc un cuplu perfect: amîndoi sînt Înalți și superbi și, dacă n-aș fi ceva mai precaută, aș afirma că sînt o pereche de vis. Totuși, e ceva la el care mă neliniștește. Poate că nu reușesc eu să-l privesc În ochi, dar tot mă așez pe canapeaua din fața lui, ca să Încerc să-mi dau seama ce hram poartă. Totodată, Îl țin sub observație pe Dan, care-l face pe Tom să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
și ea, ascunzînd chibriturile În nodul de la sarong, și surîde misterios. SÎnt o grămadă de lucruri pe care nu le știi despre mine. 19 M-a prins soarele azi și, deși nu mă simt prea bine (certurile cu Dan mă neliniștesc, mă fac să Îmi pierd oarecum echilibrul, Îmi dau sentimentul persistent că ceva e În neregulă, indiferent cît m-aș preface În fața lumii că totul e În regulă), trebuie să recunosc că arăt foarte bine. O fi cumpărat Lisa tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
niciodată rostind un cuvînd rău la adresa Lisei. Cum se face că nu mi-ai mai pomenit despre asta? Trish ridică din umeri. — Din cîteva motive. Nu e genul meu să mă plîng de prieteni, iar triunghiurile de orice natură mă neliniștesc teribil. Chiar cînd devenim adulți, Într-o prietenie dintre trei femei, una rămîne de regulă pe afară și eu n-am vrut să fiu cea care instigă la asta. Nu spun nimic, căci Trish are, firește, dreptate. Îmi dau seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
Ruskin, a avut „marele ghinion“, ca în 1895, să fie pentru trei săptămâni invitatul celui de al paisprezecelea nabab de Fatehpur. Scria că „n-a simțit nici o înclinație să-și vâre nasul“ în trecutului vreuneia dintre clădirile care l-au „neliniștit“ într-o asemenea măsură. Dacă l-ar fi interesat, poate ar fi aflat că palatul n-a avut un singur arhitect oficial, ci trei. Primul, un scoțian dintr-o zonă de munte, a realizat un set de desene și modele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
Pran distinge barba proeminentă și nasul acvilin al diwan-ului. Cea de a doua figură aparține unui curtean slab, cu ochelari cu ramă metalică și turban înalt. Cea de a treia figură este a tânărului englez blond, care părea teribil de neliniștit la mushaira. Acum arată și mai rău. Părul i s-a lipit de cap din cauza transpirației, iar ceara aplicată pe păr i se scurge pe obraji, dându-i aerul jalnic al unei păpuși de lemn. Tunica îi este desfăcută până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
bătrânețe și a vieții fără de moarte.” E o tinerețe veșnică, în care arderea nu pare să consume materie, ci să se ridice din ea, într-o permanentă regăsire. Și atunci, din jocul parcă instabil al cuvintelor, din magia care pâlpâie neliniștită în jurul lor, se desprinde un sens nebănuit: puterea de a le face vii, de a le găsi pe cele care ,,exprimă adevărul”. Cuvintele se adună magic sub bagheta fermecată a vrăjitorului care le dă viață; ele ne poartă vrăjite prin
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
noi, care ne-am apropiat sufletele prin suferințe comune, și noi trebuie să ne împărtășim zbuciumările într-o limbă străină! Atunci cum să nu-i invidiem pe cei morți, Bologa? Locotenentul nu-l mai asculta. Liniștea lui Klapka însă îl neliniștea mai rău. Întrebă deodată cu un fir de nădejde în privire: ― Și crezi d-ta că-i sigur?... Căpitanul după o șovăire scurtă răspunse hotărât, parcă ar fi căutat să-i dea un leac amar: ― Din nenorocire, nu încape nici o
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
la fel ca și drumurile, liniile telefonice sunt și ele rechiziționate pe o durată nedeterminată. Îmi aduc aminte că mi s-a strâns inima când am auzit asta. Mi-ar fi plăcut ca soția mea să știe, să nu se neliniștească. Mi-ar fi plăcut, de asemenea, să știe că mă gândesc la ea și la copil. Preotul se dezbrăcă fără să se jeneze. Își dădu jos pelerina, apoi sutana și rămase în chiloți și în maiou, în fața mea, cu burta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
la cămin, spun eu, aud ușurată cum vocea lui se deschide spre mine, aha, râde el, nu ești Hava, iar eu încuviințez printr-un zâmbet, așa este, nu sunt Hava, și el spune, cu ce te pot ajuta? Eu expir neliniștită în receptor, sunt atât de descoperită în fața lui, deși eu ar trebui să îl pot ajuta pe el, mă grăbesc să schimb tonul cu unul mult mai oficial, doream să discutăm despre această situație, eu sunt aceea care o are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
acolo și știam că are cancer. Voiam să mergem să-l vedem, dar profesorul nu ne lăsa. Îmi amintesc că era în salonul 13. Profesorul Aurel Moga nu ne lăsa să-l vedem, ca să nu-l agităm, să nu-l neliniștim, dar noi pândeam când venea vizita mare și se deschidea ușa, ca măcar să-l zărim. A murit în spital. Planificasem să mergem la Lancrăm, să-i însoțim sicriul. A fost expus la capela clinicii. Era acolo doar doamna Blaga. Nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
Cu cât eram mai adânc în Occident, cu atât mă simțeam mai acasă și încercam să trăiesc în viitor, în ceea ce urma să se întâmple peste puțin timp, să-i imaginez cu datele pe care le aveam, date care mă nelinișteau. Vreau să spun că și viitoarea libertate mi se părea însoțită de spaime și mai mari decât cele pe care le trăisem. În acele zile am avut incredibila șansă de a vedea căzând Zidul Berlinului și, întreg drumul, m-a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
erau captive în penumbră. Fără să-și ia ochii de la sol, izbi cu pumnul în panoul ușii. Dar izolarea acustică înăbușea loviturile. Era normal ca un bloc operator să fie insonorizat. Nu era de dorit ca niște urlete neașteptate să neliniștească vreun colon impresionabil, în trecere pe acolo. Cu Newt alături se îndepărtă de ușă și se plasă în spatele geamului de observare care dădea în culoarul principal. Încumetându-se să-și ridice privirea de la sol, se întoarse și strigă: ― Hei!... hei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
priviră. Măcar nu mai aveau de așteptat. Evenimentele se vor precipita. ― Începe sezonul de vânătoare, zise caporalul. ― Voi doi, veniți înapoi, strigă Ripley la infanteriști. Replierea imediat în centrul de exploatare. Hudson și Vasquez făcură cale întoarsă. Comtehul arunca priviri neliniștite în tunelul obscur pe care-l abandonau. Detectorul afirma ceva, ochii lui ― altceva. Nu era normal. ― Semnalul ăsta este fantezist. Poate că e vreo interferență, sau altceva. Poate un arc electric intermitent, pe undeva. Detectez mișcări de peste tot, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]