3,245 matches
-
spectacolul imagistic ce fură ochiul cu Înscenările sale neobișnuite, proza lirică a lui Voronca se organizează, credem, În jurul a două teme fundamentale. Una acoperă cîmpul semantic al Închiderii, limitării, opacității, stagnării - cealaltă circumscrie seria deschiderilor, a transgresării frontierelor, a mișcării perpetue, a transparenței revelatorii de substraturi primordiale, a Înnoirii structurale a universului. Cea dintîi este echivalentul, Într-un fel, a rimbaldienei „réalité rugueuse à étreindre”, În timp ce tema secundă aparține nivelului transfigurator, prin excelență poetic, ce restaurează, grație privirii „iluminatului”, relația optimă
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
te-ai dezbrăca de haine...”), unde orice act pare gratuit („fără nici o conjugare a utilității”), iar ființa participă la tot ce există, Într-o „Împărtășire din marea respirație a Începutului”. De aici, frecvența decorurilor strălucitoare, În mari aglomerări baroce În perpetuă mobilitate, cu un gust adesea accentuat pentru rafinamentul detaliului, de factură „rococo”; de aici, acea fluidizare a viziunii, dematerializarea obiectelor, aerul halucinant-oniric, cu instabilitatea caracteristică a imaginilor, alunecările și interferențele nivelelor de reprezentare, caracterul fulgurant al imaginilor unui univers fantasmatic
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
poetică a metamorfozelor. Recapitulînd sumar datele esențiale observăm că acesta se desfășoară În funcție de două mari obsesii modelatoare. Una ar fi de aproximat În formula „imuabilului care ne Înconjoară” - obsesie a stagnării, imobilității, inerției, a comodei instalări În convențional; cealaltă, În „perpetua mișcare” negînd „codurile de maniere sau legi” și asigurînd o implicare a eului creator capabilă să angajeze lumea Într-un proces de radicală transformare: „În fulgerul unei imagini, toate fîntînile universului reînnoite”. Le regăsim, ambele, În, bunăoară, ramificata Întrebare din
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
lumea Într-un proces de radicală transformare: „În fulgerul unei imagini, toate fîntînile universului reînnoite”. Le regăsim, ambele, În, bunăoară, ramificata Întrebare din eseul-poem Între mine și mine: „Să fie cu neputință oare o dezbărare definitivă de formulă, o plutire perpetuă deasupra raporturilor mai mult sau mai puțin admise, o respirație neîntreruptă Într-o atmosferă alta decît aceea a principiilor și regulamentelor incontestabil arbitrare?” Ele definesc Însă, dincolo de transparența conceptuală a manifestelor, o formă mentis caracteristică poetului, un model generator al
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
elegiac al lui Voronca crește tocmai pe acest teren al nostalgiei comunicării, al profundei comuniuni cu universul exterior. Lamentația sa vizează, iarăși și iarăși, „această-ntemnițare a omului Într-Însul”, „somnul” oamenilor „Îngrășați de tenebre” sau „lanțul [care] Înnoadă glezna”, „apăsarea perpetuă” din gînd (În Zodiac), după ce, În Brățara nopților, glosase pe aceleași teme ale Închiderii: „Și trupul se Întoarce Într-Însul fără zare ca o barcă părăsită În nisip / Trupul se Închide În cristalul gestului mereu același / Fără mîna care să
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
Schlemihl, În Întrebări ca acestea: „Nici o cometă cîntec incendiind o voce? /.../ Nici un pămînt În hohot să nu-ți deschidă trepte, / În peșteri să desfacă o viziune frustă?” * Cu asemenea Întrebări pătrundem Însă În spațiul, cu mult mai Întins, al acelei „perpetue mișcări” a lumii din afară și a universului lăuntric, la care invită orice text al lui Voronca. Ele evidențiază o ipostază dintre cele mai caracteristice și mai frecvente a eului din lirica sa, care este aceea a solitarului căutînd comunicarea
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
sau numai) un contemplator al lumii În sărbătoare, ci un agent al transfigurării ei festive, cel care cheamă universul să se sărbătorească, eliberîndu-se de povara grijilor și oprimărilor, conturîndu-și un spațiu al jocului și un timp fără timp, al Înfloririi perpetue. E cel care trăiește și imaginează lumea ca sărbătoare, ca și Întoarsă la o ideală, primară și plenară vîrstă de aur. Un poem precum Bucurii Îngăduite, din volumul Plante și animale ar putea fi luat drept text emblematic pentru o
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
al termenului. Opera există virtual - dacă putem spune așa - în tabloul istorico-literar larg pe care exegetul ni la lăsat. Există la Vladimir Streinu o implicită dar și o explicită aspirație spre sinteză, o vocație constructivă pe spații ample, o tentativă perpetuă de definire riguroasă a reliefului literar. Istoria și critica literară încetează astfel a mai fi fațetele distincte ale manifestării exegetice a uneia și aceleiași personalități, fuzionând într-un tot armonic. Dezideratul călinescian al istoriei literare ca știință inefabilă și sinteză
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92909]
-
sinuozitățile derutante, obișnuite în republica literelor. E. Lovinescu i-a făcut un portret memorabil, de un lirism neînfrânat, după prima vizită a tânărului literat: „Sul de fum ridicat pe coșul casei în zările înalte ale primăverii, plop singuratic cu foșnet perpetuu de frunze, cioban grigorescian răzimat în bâtă și profilat nesfârșit pe fundul cerului albastru - cu ce aș fi putut asemăna pe tânărul ce mi-a intrat în birou acum vreo zece ani - beduin fără burnuz și cămilă sau tânăr prinț
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92909]
-
Menadele Cibelei (Opt de spadă). Pădurea se adeverește a fi labirintul din care nu se iese. Comesenii intră unul după altul în scenă, cu cărți încă nearuncate în joc sau folosind cărțile antenaratorilor. Poveștile se încrucișează, se combină într-un perpetuu joc care a cucerit autori de talia unui Vl. Propp sau Raymond Quéneau, nu numai pe Calvino, care din anii '60, atent la raportul între știință și literatură, s-a interesat de combinația de sunete și cuvinte, de știința comunicării
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
singurătate ține pe lângă el un leu zdravăn, luându-l ca paznic și protector domestic, dar fără să-i ascundă natura de fiară", ci și un compendiu de performanțe ludice și profeții ce țes pe dedesubt poveștile lumii, reeditate într-un perpetuu joc narativ oglindit în jocul combinatoriu al semnelor. Scrisul te face liber Primo Levi, născut și decedat la Torino, a trăit între anii 1919 și 1987. S-a alăturat în timpul Rezistenței antifasciste unui grup de partizani în Val d'Aosta
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
1990 este conferențiar la Institutul de studii politice din Paris. S-a afirmat pentru prima oară în atmosfera anilor șaptezeci, alături de "noii filosofi", tip André Glucksmann. Romancier și "filosof al actualității", Pascal Bruckner (a se vedea eseurile "Mizeria prosperității", "Euforia perpetuă", "Noua dezordine amoroasă", "Tentația inocenței", Prix Médicis, 1995), este cunoscut în România mai ales prin cărțile sale de proză apărute la Editura Trei: "Iubirea față de aproapele" (lansată în 2005 la București, în prezența autorului), "Hoții de frumusețe" (Premiul Renaudot, 1997
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
tema centrală. Adevărul despre relația aferentă analizei există, dar nimeni nu-l va cunoaște vreodată. Secretul transferului a fost dus în mormânt de cei doi protagoniști, ca în orice roman care se respectă. Căci ce este romanul decât domeniul contradicției perpetue și al finalurilor fără final, al enigmelor în evantai? La sfârșitul celor 500 de pagini cititorul știe totul despre Marilyn (începând cu copilăria și sfârșind cu poziția în care a fost găsită moartă) dar nu știe dacă s-a sinucis
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
75% au practicat autoerotismul În preadolescență și după subiecții au fost victime ale cruzimii afective din partea unuia sau a mai multor membrii ai familiei. adolescența le-a fost dominată de o izolare, de ,,tranziția la act”, de fantasme, de minciuni perpetue, de enurezis nocturn și coșmaruri. aproximativ toți subiecții au consumat alcool de la vârste fragede 40% din subiecți afirmă plăcerea este obținută prin suferința celuilalt Analizând această reprezentare grafică a QI-ului se observă că valorile QI-ului pentru lotul martor
BULETIN DE PSIHIATRIE INTEGRATIVĂ 2003, an IX, volumul VIII, numărul 1 (15) by Cioata Daniela, Cartas Nicoleta, P. Boisteanu () [Corola-publishinghouse/Science/574_a_1480]
-
1, unde, pe suprafața unei duzine de pagini, P. Stăniloae glosează redundant, într-un vag jargon filozofic (aparent de filiație fenomenologică și existențialistă), pe marginea legăturii între „revelația naturală” (artificial deosebită de cea „supranaturală”) și „credința naturală”, înțeleasă ca dorință perpetuă a omului de aflare a unui sens definitiv al existenței. În mod limpede, spre deosebire de tratatul „împotriva elinilor” scris de Sfântul Atanasie cel Mare, perspectiva din care Stăniloae își scrie dogmatica apologetică nu este strict evanghelică, mărturisind Cuvântul Crucii. De fapt
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
a antropologiei grecești (zoon logon echon), captată cu entuziasm de spiritul modernității. Natura umană se descoperă pentru Michel Henry numai în Ipseitatea hristică pentru că doar ea - „Chip nevăzut al Tatălui” (Col. 1,15) și Arhetip al chipului - își împlinește vocația perpetuei regenerări în iubire. Gregaritatea eului empiric sau superbia autistă a eului transcendental pot fi izolate numai prin acceptarea actului resurecțional al Primului Viu, venit printre ai Săi pentru a-i lipsi de lumea morții și a-i izbăvi de moartea
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
bună parte (mai cu seamă în Phénoménologie de la perception). Între corpul transcendental și ființările lumii Michel Henry nu găsește loc pentru nici o analogie, datorită caracterului „nonsensibil” al celui dintâi 1. Acest fapt indică înrădăcinarea „cărnii fenomenologice” în actul de generare perpetuă a Vieții, deși granița între trupul transcendental și corpul biologic e dificil de trasat. Diferența esențială între tradiția ortodoxă a creștinismului și gnozele acolite a fost mereu testată în mărturisirea caracterului viu al trupului lui Hristos. În acest punct, scrierile
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
de vedere, răul nu poate fi explicat decât ca un fapt de agresiune asupra plenitudinii ființei; răul ține de o privare esențială de sens și orientare a tuturor lucrurilor; răul este refuzul deliberat al participării în actul divin de recreație perpetuă a iubirii divine. Epilogul poezieitc "Epilogul poeziei" Această alternativă teologică la criza gândirii sociale moderne - al cărei principal atribut este resemnarea și neputința în fața violenței - lasă loc unor concluzii pe care J. Milbank nu le-a avansat în radicalitatea lor
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
o înfățișare mai generoasă. Războiul cubist împotriva reprezentării continuă, atunci când nici contemplația iconică a medievalilor, nici transfigurarea impresionistă a modernilor nu mai revendică vreo actualitate. Sub semnătura lui J. Pollock, de pildă, sublimul marchează refuzul încremenirii formelor și visul depășirii perpetue a oricărei limitări. În pictură, expresionismul abstract refuză constrângerile clasice ale frumosului de dragul insolenței creative. Pietatea în fața ființei dispare mai ales muzical, atunci când atonalitatea promulgă politica absurdă a scindării sonore. Ca o umbră nedefinită a sacrului care, într-o lume
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
a se bucura de victoria binelui, de a dobândi fericirea, de a se împlini prin dragoste și căsătorie, de a străbate spații nelimitate, de a controla timpul, de a atinge inaccesibilul. O sursă a acestui proteism, a acestei forțe de perpetuă regenerare se află în chiar structura sa narativă. În raport cu funcția ei dominantă, fiecare categorie folclorică și-a creat un model sau modele structurale proprii. S-a constatat că, urmare a procesului de modelare, b. propriu-zis sau fantastic are o structură
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285668_a_286997]
-
lumea ideilor. Ideile sau formele sunt reprezentările abstracte ori arhetipale ale lucrurilor care se află în jurul nostru și ale proprietăților acestora, iar ele nu pot fi percepute decât prin rațiune. Lumea sensibilă sau lumea simțurilor se află într-o schimbare perpetuă, pe când lumea ideilor sau a formelor, care este singura reală și veritabilă, este eternă și nu suferă nicio transformare. Teoria ideilor lui Platon va evolua în două direcții: ca o concepție etică, arătând felul în care oamenii trebuie să-și
by Constantin Crăiţoiu [Corola-publishinghouse/Science/1063_a_2571]
-
muzeelor contemporane, dominate de sunetele suprapuse ale instalațiilor de artă video. Mai mult decât atât, acea funcție primară a muzeului, cea de arhivare, Își pierde astăzi semnificația. Cum am putea arhiva reprezentațiile Marinei Abramovici? În ce măsură arhivarea artei video, o bandă perpetuu multiplicabilă, o eternă copie fără original, este comparabilă cu conservarea operelor de artă tradiționale, cu valoare de original absolut? Cum am putea arhiva desenele lui Dan Perjovschi, arta sa efemeră, care se detașează radical de alte manifestări artistice, tocmai prin
Polarităţile arhitecturi by Anca Mihaela Cioarec () [Corola-publishinghouse/Science/91808_a_92991]
-
până în decembrie 1947, când revista este desființată. Perioada tulbure a celui de-al doilea război mondial îi induce, după o înseninare de scurtă durată - este, din februarie până în decembrie 1939, director al Teatrului Național din București -, o stare de agitație perpetuă, cu schimbări radicale și bruște de atitudine, surprinse - nu fără parti-pris-uri - de notele Jurnalului lui Mihail Sebastian: „Nimeni nu e mai dezorientat decât el, mai descompus de frică, mai isteric în clipele nedecise, mai catastrofic în prevederi - și pe urmă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288780_a_290109]
-
mele senzații, propriile mele imagini... Eu nu pot vorbi onest decât la persoana întâi...” Viața fiind, în sens bergsonian, „pură devenire” - își continuă demersul scriitorul român -, caracterul ireversibil al momentelor sale nu poate fi surprins decât în absolutul unui prezent perpetuu - dimensiune prea puțin adecvată structurii progresiv-cumulative a unei opere romanești; dificultatea, aparent insolubilă, este magistral rezolvată de Proust, ale cărui amintiri involuntare, eliberate de presiunea tipologizantă a istoriei, se constituie în epifanie a duratei pure, semn al autenticității garantate de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288780_a_290109]
-
a individului. La nivel social poate genera descoperiri științifice, curente artistice, invenții și programe sociale inovatoare. Din punct de vedere economic, creativitatea e evidențiată prin faptul că noile produse ori servicii înseamnă noi locuri de muncă, iar cerințele activităților în perpetuă schimbare cer competitivitate indivizilor, organizațiilor și societății. (R.J. Sternerg, T. I. Lubart, 2005, p.13) Termenul de creativitate, a fost introdus în psihologie de G. Allport, în 1938, în urma înțelegerii faptului că substratul psihic al creației presupune o dispoziție generală
Creativitatea : latură a personalităţii by Gabriela Maxim () [Corola-publishinghouse/Science/713_a_1307]