2,172 matches
-
dat din cap afirmativ. — Unchiul tău? (alarmată.) — O, nu, doar un cal... un soi de cal murg. În acest punct, valetul scoțian a chicotit: — Probabil că au omorât motorul, a sugerat el. Amory l-ar fi tras pe roată fără remușcări. — Acum plecăm, a anunțat sec Myra. Știi, Amory, săniile au fost comandate pentru ora cinci și toată lumea era aici, așa că n-am putut aștepta. — Bine, dar n-am avut Încotro, nu-i așa? — Așa că mama mi-a zis să aștept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
ceva ce nu era zâmbet, ci un ecou palid, Încruntat, al unui surâs, În colțul gurii. — O, taci odată! a strigat brusc și a luat-o la fugă spre camera ei, pe coridor. Amory a rămas pironit locului, pradă unei remușcări confuze. — La naiba! Când a reapărut, Isabelle purta pe umeri o eșarfă subțire. Au coborât scările Într-o tăcere neștirbită nici În timpul cinei. — Isabelle, a Început destul de iritat Amory când se aranjau În mașină, gata să plece la dansul de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
lumea din colț a ridicat ochii și l-a privit lung. E o mizerie, iar dacă nu vezi asta, și tu ești un mizerabil! N-am ce face, a răspuns Îndărătnic Sloane. Ce naiba te-a apucat? Te-au năpădit vechile remușcări? Ai fi fost mai În formă dacă ai fi rămas până la capăt la petrecere. — Am plecat, Fred, a spus răspicat Amory. Îi tremurau genunchii și știa că dacă mai rămânea un singur minut pe stradă, avea să se prăbușească pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
său „thirsty-first“, a pus brusc capăt Înecării În alcool a tristeților lui Amory și Într-o bună dimineață, când s-a trezit și a văzut că vechile zile de târât din bar În bar se terminaseră, n-a simțit nici remușcare pentru ultimele trei săptămâni, nici regret că reluarea lor nu mai era posibilă. Adoptase metoda cea mai violentă - chiar dacă și cea mai slabă - de a se apăra de junghiurile memoriei și, deși nu era o soluție pe care ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
eu asta. Așa că bagă mare. Lux puse dosarul la loc și închise sertarul. — Când a venit aici prima oară, a sedus câțiva pacienți. A provocat un ditamai scandalul, așa că în ’43 am izolat-o. De fiecare dată era deprimată, avea remușcări, iar a doua oară am consiliat-o puțin. — Tu psihiatru? Lux râse. — Nu, dar mă distrează să-i aud cum se confesează. În ’43 De Haven mi-a spus că voia să se refacă pentru că un iubit de-al ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
Revolta Poporului. În ’47 audierile comuniștilor de pe Coasta de Est au dat-o peste cap. Un amic de-al ei și-a prins știi tu ce unde nu trebuia. Buzz, CCAA a fost o chestie nemaipomenită pentru afacerea mea! Multe remușcări, supradoze, încercări de sinucidere... Comuniștii cu bani sunt cei mai buni comuniști, de acord? Buzz inventarie în minte lista celor aflați în colimator. — Cine și-a prins puța unde? Vreun amant de-al lui Claire? — Nu-mi amintesc. — Morton Ziffkin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
episcop de adineauri. — V-am spus deja. Cum a început prigoana, jumătate din creștinii japonezi au pierit ca un fum. Dacă prigoana se întețește, fără îndoială că încă jumătate din cei rămași se vor lepăda de credința creștină fără nici o remușcare. Decât să-i botezăm ar fi mai bine să vedem în ce fel putem să-i ajutăm să-și păstreze credința, și decât să facem credincioși vremelnici pe timp de prigoană... — Onorați episcopi, nemaiputând răbda Velasco îl întrerupse iarăși pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
imnurile sau melodia orgii mă simt uneori ca beat. Acum înțeleg bine că nu se poate să cunoști Apusul fără să cunoști credința creștină. Simțind și în aceste momente invidie față de tinerețea și curiozitatea lui Nishi care nu avea deloc remușcări așa cum avea el, samuraiul îl întreba: — Atunci... ai început să te închini la omul acela? — Nu simt dorința de a mă închina la el. Totuși... n-am nimic împotriva slujbei. Așa ceva nu vedem în sanctuarele sau templele noastre din Japonia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
în bătaia vântului. Toate aceste priveliști îi treceau una câte una prin minte în tot atâtea străfulgerări. Pentru ce? pentru ce? pentru ce? Aceste cuvinte îi răsunau în urechi asemenea raportului egal și cadențat al unei tobe. Nishi Kyūsuke suspina. Remușcarea și amărăciunea îl copleșeau, zguduindu-i trupul întreg. — Speranțele, întrebă îngândurat Tanaka, s-au risipit de tot, de tot? Velasco nu răspunse. Străinul se lupta și el cu propria sa amărăciune. — O fi adevărat ce se spune în scrisoarea aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
podișul pustiu al Guadalajarei și am trecut prin orașe precum Zaragoza și Cervera îndreptându-ne către Barcelona. Vântul sufla tăios și aerul era rece. Privindu-i pe japonezi înaintând tăcuți, o durere de nespus în care se amestecau vinovăția și remușcarea îmi chinuia sufletul. Chipurile lor de nepătruns mă mâhneau și mai tare. Mi se părea chiar că eram unul dintre profeții mincinoși ai lui Israel care-și purta poporul într-o călătorie fără de țintă și fără de sfârșit. Chiar dacă ajungeam la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
Vatican? — Nici eu nu înțeleg de ce. Însă, atâta vreme cât port pe umeri această răspundere, n-am încotro decât să mă port și eu față de credincioșii japonezi precum Caiafa. Dar... să nu-ți închipui că inima mea nu va cunoaște jalea și remușcarea în acele clipe. Cineva trebuie să poarte povara suferinței. Cardinalul își ridică ochii din pământ. Chipul său până atunci plin de încredere era acum schimonosit de amărăciune. Rămas fără cuvinte, încă mă mai îndoiam de adevărul sentimentelor cardinalului. Nu mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
m-am folosit de ei. Poate că i-am creștinat tot ca să mă folosesc de ei. În cele din urmă s-au legat de Domnul. S-au legat de Domnul - acest singur fapt este marea mea alinare acum. O dată cu adânca remușcare pentru câte le-am greșit, sufletul meu este copleșit și de bucuria că s-a întâmplat așa. Pentru că Domnul nu-Și mai ia mâna de pe cel care s-a legat o dată de El. „Oh, Doamne, Te rog, nu-Ți întoarce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
apăsat vârtos pe umerii gălățenilor. Locuitorii de pe pământul dintre aceste două râuri au suportat invazia a diverși cotropitori lacomi, au înfruntat epidemiile de holeră, ciumă și altele, iar cămătarii și unii negustori necinstiți storceau bruma de avere a locuitorilor, fără remușcări. Locuitorii județului se mândresc pe bună dreptate cu personalitățile lor, ce își au locul natal pe raza județului, în număr de 44, din care 13 profesori universitari și șase academicieni. Dintre ei amintim pe generalul Cernat Alexandru,ministru de război
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
apăsat vârtos pe umerii gălățenilor. Locuitorii de pe pământul dintre aceste două râuri au suportat invazia a diverși cotropitori lacomi, au înfruntat epidemiile de holeră, ciumă și altele, iar cămătarii și unii negustori necinstiți storceau bruma de avere a locuitorilor, fără remușcări. Locuitorii județului se mândresc pe bună dreptate cu personalitățile lor, ce își au locul natal pe raza județului, în număr de 44, din care 13 profesori universitari și șase academicieni. Dintre ei amintim pe generalul Cernat Alexandru,ministru de război
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
a condiției publicată de către ruși. La Teatrul Național trupa artiștilor asociați joacă o piesă nouă a ziaristului Grigore Ventura, Curcanii. Fiind o piesă cu subiect eroic în legătură cu ultimul război al Independenței, succesul e însemnat. Animozitatea contra Rusiei crește. Țarul, având remușcări și înțelegând cât de odioasă e fapta Rusiei care răpea pământul unui popor ce-i salvase la Plevna onoarea militară, face cele mai largi propuneri României: îi oferă mari despăgubiri bănești, îi oferă o cât mai mare compensațiune teritorială în
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
că a greșit atunci când a provocat moartea Matrioșei și, mai târziu, pe aceea a Mariei Lebeadkina, înțelege că nu o poate iubi pe Liza, dar o primește totuși la el. Sigur că a greșit, vina nu-i provoacă suferință sau remușcare, pentru această stare de indiferență fiind și condamnat. Din dispreț pentru ceilalți, iar nu din căință își asumă pedepse pe măsura faptelor comise: recunoaște public că este căsătorit cu Maria Lebeadkina, multiplică manuscrisul în care își mărturisește crimele. Lipsa căinței
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Antonina Bliorţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1381]
-
într-o herghelie. Pac - Dhaulagiri e împușcat în septembrie 1967. Câteva luni mai târziu - lovitură de teatru: Dhaudeviri, un fiu din al doilea an de montă, câștigă nici mai mult nici mai puțin decât Marele Premiu al Parisului. Încep marile remușcări, marile întrebări: trebuia oare ucis tatăl unui mânz cu perspective de campion? Le Monde zice că nu; e cert - se spune - că azi nimeni n-ar mai vota moartea lui Dhaulagiri! Se suspină, se fac imputări, se regretă, se mestecă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
Profanii aceștia - Balzac, Goethe, Mann, Dostoievski, Shakespeare, îi iau la întâmplare - au zis tot timpul că omul poate muri din nostalgie, din plictiseală, din nedreptate, din dor, din lupta dintre pasiune și datorie, din inimă rea având cordul perfect, din remușcare, din rușine, din fel de fel de „abstracții”, care nu se pot observa la disecțiile pe cadavre. Ei o țineau morțiș că o femeie sănătoasă tun poate pieri din dorul după un bărbat și că un bărbat sănătos se poate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
-a zi, renunțându-se la exerciții, certurile izbucnesc violent între ei (Ziarul Trud). Doi evadați din închisoarea din Butler (SUA) se întorc la mai puțin de 24 de ore în celula lor: unul fiindcă-și pierduse ochelarii, celălalt cuprins de remușcări. La Centrul experimental pentru reabilitarea urangutanilor din statul Sabah (Malasia) se observă că, după o cură de domesticire, exemplarele nu mai vor să revină la condițiile vieții sălbatice: lăsați din nou în arbori, urangutanii revin în casele lor când plouă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
din marile mărimi ale junglei, dintre cei învățați doar să pună laba și să sfâșie lăsând pe umerii celor fără apărare toate vinile, toate păcatele, toate experiențele unice, toate semnificațiile? Poate că țapii au dreptate. Regi ai naturii, obsedați de remușcări și ispășiri, de ce nu ne-am permite, noi, oamenii, o asemenea modificare de simbol? Ce ne-ar costa? Douăzeci și cinci de ani pușcărie pentru Bruce Reynolds, căpetenia celor care au dat „lovitura secolului” pe linia Glasgow-Londra. La sfârșitul lui ianuarie, Crowhurst
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
ca un explorator care după un marș lung prin junglă sau prin zăpadă se hotărăște deodată să se întindă în hamac, să zacă, să doarmă. Ziare pe care le cercetam până la ultima informație nătângă rămân nedefrișate, neschingiuite - și nu am remușcări. Continuu să nu știu ce se întâmplă în Madagascar. Habar n-am ce e nou la New Jersey. Nu știu ce vânturi bat pe Oceanul Indian. Poate că un primus a sărit într-un copac pe la strâmtoarea Bering, poate că un banc uriaș de scrumbii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
asistat la înviere și la înălțare. Ar fi înțeles importanța actului său. Disperarea însă l-a făcut să se rupă abia acum definitiv de Mântuitor, cufundându-se într-o singurătate absolută, fără speranță. „și plecând, s-a spânzurat.” Cuprins de remușcări, Iuda își ia singur viața. El procedează pe dos decât Petru, cel care L-a renegat pe Domnul de trei ori într-o singură noapte, dar care n-a deznădăjduit. În cazul lui Petru se poate vorbi clar despre metanoia
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
sfârșitului, cred că Matei ne oferă versiunea cea mai plauzibilă. Aflând verdictul în procesul lui Isus, Iuda e revoltat și răvășit. Într-un prim moment, el merge la templu și restituie banii. Apoi „se retrage”, luându-și viața, copleșit de remușcări (va fi și interpretarea lui Origen). Ruperea de Isus și de cercul apostolilor este radicală și autodistructivă. Iuda nu poate trăi cu conștiința încărcată, întrucât nu vede pe loc nici o soluție onorabilă: întoarcerea la apostoli, soluția „petrină”, cea mai normală
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
de aceea ține să o expedieze tranșant, în două cuvinte, ca pe o exorcizare. Apoi, din punct de vedere psihologic, mi se pare de neconceput ca un om care trăise aproape trei ani în preajma lui Mesia să nu simtă nici o remușcare după ce L-a predat morții. Iuda a aflat că Isus avea să fie răstignit și avea să fie răstignit din vina sa. Mai știa și că nu există nici o posibilitate de a-și îndrepta păcatul, ci numai posibilitatea de a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
asupra căinței lui Iuda. De la Ioan citează informația, pe care o creditează sută la sută, cum că Iuda ar fi fost casierul grupului, hoț și arghirofil, dar imediat adaugă un bemol, în nota lui Matei: din moment ce a fost cuprins de remușcări după ce-a aflat de condamnarea lui Isus, este limpede că învățătura lui Isus a avut un efect pozitiv: „El s-a condamnat pe sine (prin spânzurare), arătând cât de puternică a fost învățătura lui Isus chiar și în cazul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]