3,309 matches
-
este o favoare și un privilegiu. Peisajele sunt impresionante, magnifice, o combinație spectaculoasă între munte și apă. „Alpii Japonezi”, lacurile montane cu apă limpede și rece, trecătorile înspăimântătoare, cascadele grațioase, culmile amețitoare, templele, insulele Hokkaido și Okinawa, toate sunt locuri tulburătoare. Magnificele peisaje învăluite în ceața depărtărilor a stimulat imaginația artiștilor japonezi, așa încât... regăsești, toate aceste splendori, în picturile lor. Contactul cu această lume, senină și neatinsă de stresul lumii occidentale, mi-a schimbat viziunea asupra vieții. Am rămas uimită privind
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
de Dumnezeire În alt fel, nu pe căile nietzscheniene, ci mai degrabă În modul de a gîndi al filosofiei mari romantice germane, ale unui Fichte sau Hegel! - În acest fel, sărăcind existența de valorile și de miracolul ei ascuns și tulburător, infinit cognoscibil, dar și infinit apt de mister, cum ar spune poetul Blaga, noi sărăcim realitatea Însăși de valoare și chiar de „realitate”, sărăcim realul, adică, consistența și legitatea sa. Ne postăm, de fapt, orbi și insensibili față de spectacolul grandios
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
o stare vecină cu nebunia, a unui individ, dacă prin nebunie Înțelegem și altceva decât clasicele stări psihotice studiate la școală și aplicate În psihiatrie. Acea nebunie În care zac grăunțele viitoarelor mari descoperiri științifice sau ale unor ciudate și tulburătoare viziuni artistice, cele care, după ce Înfrică și consternează una sau două generații, adapatate unor alte canoane, zise „clascie”, Îi umplu de uimire și de entuziasm pe urmașii lor; care nu, nu sunt mai „inteligenți”, mai puțin „mediocri” decât Înaintașii lor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
și prețios al vieții este speranța; cea izbită la pământ de atâtea ori, sufocată uneori de noi Înșine, din prea mare ambiție sau lăcomie de existență imediată, și care, precum pasărea Phoenix, renaște din propria-i cenușă. Piară-mi ochii tulburători din cale Vino iar În sân, nepăsare tristă Ca să pot muri liniștit, pe mine Mie, redă-mă! Cânta Încă o dată poetul nostru național, „mințind cu adevărul”, deosebindu-și, la rându-i, norocul În suferință! Una, pe jumătate „imitată” din marea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
atunci ea era încă tînără, dar acum? Totuși pînă la urmă nu mi-a părut rău că a fost tocmită muzica. Banda lui Nigaia (nume?, poreclă?) îți răscolește și cea mai adîncă fibră cu „Dor de mamă”, probabil cea mai tulburătoare piesă din repertoriul ei. Un cîntec care te smerește și te coboară în adîncimile propriului trecut. Efectul său asupra mulțimilor e deosebit de puternic: declanșează un freamăt de suspine. Durerea are intensități nebănuite. Cînd au scos-o afară din casă pe
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
cînd, cîte un artist mare, și chiar atunci, nu cu focul de altădată, ci ca o simplă curiozitate”. Al doilea text mi-a ieșit înainte adineaori (e aproape seară), citind, în „Le Figaro magazine” (nr. 400), împrumutat de la Gheuca, o tulburătoare confesiune a lui Eugșne Ionesco despre înstrăinarea sa de literatură și refugiul în pictură: „Citeam mult altădată. Citesc din ce în ce mai puțin, e ca și cum aș avea impresia că am citit tot ce trebuia pentru a învăța tot ce era necesar să învăț
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
transferul masiv de populație de la sate”. Țăranul e mistic, orășeanul nu. El n-a auzit de „beția religioasă a marilor orașe” (Baudelaire, „Rachete”) și, probabil, nici n-a citit Prins de Petru Popescu, în care una dintre scenele cele mai tulburătoare e cea a întoarcerii acasă, cu lumînările aprinse, a miilor de bucureșteni de la slujba de înviere din Dealul Mitropoliei. Oare știe cîte biserici sînt în oraș, toate construite înaintea producerii afluxului de populație venită din mediul rural? Un eseu veritabil
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
stare de agregare ontologică percepția lui Gregor Samsa a fost dereglată și raporturile cu lumea s-au schimbat. Ce anume face ca acest funcționar, captiv în rețeaua servituților birocratice să devină un gândac ? Kafka lăsa deoparte răspunsul la cea mai tulburătoare întrebare pe care nuvela sa o ridica, însă ironia și grotescul desenau din perspectiva unei noi sensi- bilități acutul sentiment de alienare al lumii în care evolua Gregor Samsa. Și funcționarul Lefter Popescu tră iește sub semnul virtual punitiv al
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
devine autoreferențială, chiar cu o notă existențialistă în care absurdul își aduce o substanțială contribuție. Acest personaj care ne amuză prin absența oricărui pragmatism și a cărui onestitate o găsim justificată de starea de intoxicație alcoolică, este totuși cel mai tulburător nimic din comedia lui Caragiale. În altă ordine de idei, ceea ce pare să-l minimalizeze în plus pe acest cetățean este starea de ebrietate, ceea ce explică tuturor incapacitatea sa de a se orienta avantajos în circumstanțele favorabile ale imundei lupte
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
de a analiza crud și rece, vechea a-moralitate a epocii. Prin această analiză putem ajunge la conștiința zguduitoare a amora- lității : dacă trăim ca o criză această conștiință dureroasă a amoralității, dacă suntem în stare să trăim criza, adânc, tulburător, înseamnă că suntem salvați. Conștiința zgudui- toare a amoralității înseamnă tocmai împlântarea noastră în moral, la punctul neutralizării Binelui cu Răul și posi- bilitatea de a trăi pe această axă morală.” „Moralul” devine un termen cheie al grupului cerchist, de
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
foarte puțin în măsură să-i înțelegem sensibilitatea. Ioana Pârvulescu a pătruns pe aceste teritoriu de nisipuri mișcătoare al reconstrucției formulei societale cu o sensi- bilitate particulară care s-a imprimat în literatură, în artele plastice etc. Este un fapt tulburător că aceste deformări de limbaj ale unei epoci care a apus demult vehiculează o serie de mărci identitare cu care fiecare generație ope- rează propriile identificări plasând în contemporaneitate opera și autorul ei. Pe lângă aceste decupaje absurdist- hilare sunt revendicate
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
client mai vechi al pușcăriei de vreme ce documentul continua astfel: „Sa constatatu că numitul (...) În luna lui Noembre 1874, după terminarea osândei penitenciare de 2 ani la care au fost osânditu pentru furt, Înșelăciune, crimă de lezmajestate și ca tulburător al religiunii, a pornitu dela Lembergu la Moldova Întorcânduse În luna lui septemvrie sau octombrie 1875 iarăși pe aici aducând cu dânsul mai josu descrisul orologiu de bărbați din auru cu lanțu de auru și cu două cheițe de auru
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
veșnicia” specific comunităților țărănești premoderne, au început să se întrebe cum poți crea o comunitate morală atunci când societatea este eterogenă religios și devine tolerantă față de oameni nereligioși și tratează religia ca problemă privată a indivizilor. Sensul răspunsurilor moderne la această tulburătoare problemă poate fi rezumat astfel: fiecare om, ne spun kantienii și eticienii drepturilor, este un scop în sine fiindcă este ființă rațională, adică autonomă (cel puțin potențial - vezi copiii). În această calitate, nimeni nu poate să fie folosit doar ca
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
zilnic moartea, de sute de ori, preferă acum să-și pună capăt zilelor. Ultima umilință pe care o putuse îndura fusese un pumn primit de la un francez de culoare într-un bistrou, care îi strigase, cu dispreț: "Imigrantule!". Cartea este tulburătoare. Există o sumedenie de memorii de război, dar lucrarea lui Profir, Singur pe cerul Stalingradului, se detașează, de departe, printr-un stil deosebit. Textul este scris cu dramatism, fără a cădea niciun moment în melodramă. Este totodată sobru, foarte sobru
Aviatori de altădată by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/895_a_2403]
-
va vedea cum privesc la Cinemax și cum mă gândesc de fapt la mine însumi din sufrageria socrilor lui Cristi Puiu, uitândumă la sărmanul Cassavetes, și tot așa. Nu știu ce părere aveți, dar mie acest lanț al privirilor mi se pare tulburător. (2012) „Ai văzut aseară?“ Când eram mic, ai mei aveau pentru mine o pedeapsă teribilă: îmi interziceau să mă mai uit la televizor. O auzeam pe maicămea din când în când: „Nu mai ai voie să te uiți la televizor
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
vieții noastre: ne aflam acum la egalitate, datorită prezenței noastre în Franța. Primindu-te, oricine ai fi, Parisul are darul de a te face să devii un cetățean asemenea celorlalți, într-un anumit fel. Aventura exilului comportă și această constatare tulburătoare: cea de a-ți spune că ești refugiat, cu același titlu - de exemplu - ca și copiii Anei Pauker, Passionaria română, fostă privilegiată a regimului din era stalinistă. Cutare sau Cutărică pot să fi fost membri de partid, profitori ai regimului
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
de oră ne întâlnim din nou cu Alexander Hausvater, pentru a începe un nou spectacol. Pentru mine este al treilea sub regia lui. Este vorba de „5 piese japoneze, NO moderne” de Jukio Mishima. Am citit textul, de o frumusețe tulburătoare, după care am mai citit două romane ale autorului japonez, considerat ca fiind unul din cei mai mari. La început de drum, când nu știi ce vrea regizorul să facă, sentimentele se reduc la bucuria de a fi fost selectat
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
A trecut un an de la adormirea Adei Suhar, și spun „adormirea Adei” nu pentru a evita patetismul sau a alcătui o metaforă, ci precum Iisus despre Lazăr, prietenul său. Am cunoscut-o pe Ada Suhar într-un moment inedit și tulburător al vieții sale, întâlnind-o aici la Cluj, departe de lașul care a consacrat-o, cu câteva zile înainte de inevitabila sa despărțire de lume. Și chiar dacă atunci o văzusem pentru prima dată și știam prea puține despre dânsa, cred că
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
sufletele spectatorilor. Recitalurile de poezie, îmbinate cu melodii populare au ajutat-o să-și completeze și să-și diversifice modalitățile de dăruire artistică. La petrecerile între prieteni, drăcușorul histrionic nu-i dădea pace, delectându-și apropiații cu miniaturi umoristice și tulburătoare cântece din Ardeal, aducând SCENA, pe care a iubit-o atât de mult, în mijlocul celor dragi. Un creator cu personalitate, un partener de nădejde și un conviv încântător, Ada a lăsat în urma ei un gol greu de acoperit. Florin
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
Olteanu, subtilă, ca Mariana Mihuț, fină, ca Valeria Seciu, cu hazul special al Tamarei Buciuceanu... bună, generoasă, onestă, candidă, daruită, dedicată și loială profesiei, familiei, prietenilor, cauzelor care îi ieșeau în cale... ca Ada... ... cât de frumos spunea versuri, ce tulburător cânta ... ... valoarea nu are întotdeauna corespondent în notorietate. Valoarea autentică este mai puțin cunoscută sau recunoscută. Astăzi... Vorbesc despre un artist. Scriu despre o actriță. ... amintindu-mi de Ada ... amintindu-mi de Ada... Dar... Amintindu-mi de Ada ... ... revăd mai
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
un mediu mintal, nespecific, în care putem identifica prin explorare legături dintre evenimente și fenomene. Aceste explorări depășesc limitele conștiinței demonstrând că lumea este foarte complexă si aparent haotică. Fenomenele, evenimentele si interacțiunile dintre acestea devin relative, fiind percepute ca tulburătoare, stresante si provocatoare în același timp. Activitațile de management educațional vor fi performante atunci când toți factorii implicați în sistem își vor asuma riscurile schimbărilor continue ale realităților mediului. Educația tehnică actuală trebuie să țină pasul cu explozia tehnologiei informației ce
SIMPOZIONUL NAŢIONAL „BRÂNCUŞI – SPIRIT ŞI CREAŢIE” by Rodica Sfârlos () [Corola-publishinghouse/Science/570_a_1177]
-
de-amurg și de-amintire” devine o „mănăstire vie”, înăuntrul căreia se trăiește în absolut. Repetarea prin veacuri a unor situații fundamentale, dar în decor schimbat, e modul participării la eternitate: o stare în care eternul și vremelnicul se confruntă tulburător. Poetul cutreieră, întovărășit de fiică, locuri străbătute altcândva de bunicul său cu altă copilă, bunica celei de acum (Odihna tatii), prilej de trăire simultană în trecut, viitor și prezent, adică în predecesori, în urmași și în sine însuși. Tema va
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288815_a_290144]
-
conotativ. O proză cumva nonfigurativă, care încântă în sine, prin savoarea frazelor și complicația construcției, fără să impună ori să strecoare vreun mesaj sau „sens adânc” explicitabil, parafrazabil, rezumabil. Cititorului îi sunt prezentate tablouri stranii și trăiri bogat-înghețate, fascinante ori tulburătoare, uneori ca niște pânze de Magritte sau de De Chirico. Prozatorul se raliază la ceea ce s-a numit școala privirii, dar nu o face într-o modalitate tehnicistă, ci într-una suculentă, având carnația omenescului, cele mai bune pagini amintind
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288011_a_289340]
-
se topesc atât de armonios în peisaj, încât nu mai știi ce aparține naturii și ce ține de mâna omului. Construcțiile și amenajările recente, parașutate parcă în peisaj, nu mai permit acel delicat degradeu asortat cu mediul ambient care făcea tulburătoare poezia ruinelor. Admirabila vedere pe care o oferă muntele Sion te face să uiți frescele colorate ca de creșă municipală care acoperă pereții neobizantini ai bisericii Saint-Pierre-en Gallicante de la Ierusalim, loc unde se presupune că ar fi fost închis Hristos
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
jurnalistul german Rüdiger Wischembart, era pă-mântul adevărat, unde trăiau oameni chiar dacă rupți de noi prin înfricoșătoare posturi de grăniceri"241. Autorul încearcă în repetate rânduri să definească conceptul de frontieră dintre Apus și Răsărit în perioada Războiului Rece. Frontierele sunt "tulburătoare praguri spre "înstrăinare""242; cele românești sunt "la marginea lumii": Cine caută o frontieră palpabilă a Europei, una care ar putea fi marcată cu roșu pe hartă, o găsește aici. Aici pragul e marcat adânc în peisaj, ba chiar în
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]