2,108 matches
-
Mai umblam o vreme prin cartierul de vile stranii, fiecare altfel, fiecare cu alte popoare de ipsos între ferestre, mai mângâind pe țeastă cățele galbene, cu ochi de om și șiruri de țâțe sub burtă, și mă pierdeam pe drumul umbrit de duzi care mă ducea, printre bălării și carcase de vechi mașini de spălat, spre blocul meu falie și inutil. Mă-mpiedicam în curele de transmisie din pânză cauciucată, luam în picioare prezervative râncede, mă opream mi-nute-n șir să citesc
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de peste șosea. Tot ce putea vedea, la etajul cinci, era probabil o mare flacără îndărătul căreia se estompa o siluetă de copil. Amenința atunci cu pumnul, iar fata se apleca peste balcon, se apuca bine de ramurile unui nuc care umbrea partea de sus a casei și striga către mine, minute-n șir, înjurături groaznice, pe care le auzeam perfect dacă nu era circulație pe șosea. Puneam oglinda și mai departe, peste etajele și acoperișurile tot mai haotice din partea de sus
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
jos, cel mai lung drum de până atunci. Nici când mergeam la tanti nașa, ca să mâncăm găluști și să ne uităm la televizor, nu făceam mai mult pîn-acasă. Ne-am încîlcit în străduțe pustii și sonore, am trecut pe lângă vile umbrite de tecari, pe lângă garduri de fier forjat, pe lângă autogări și stadioane pustii, ca și când mama ar fi avut nevoie de timp ca să se gândească la cine știe ce. Ca-ntotdeauna, străzile și clădirile și tramvaiele și trecătorii căpătau concretețe și culoare numai când
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
flori, într-un vârtej de alte lepidoptere, întrupate din mîzgălehle spațiului peste colinele verzi. Cei doi se ridicaseră în picioare și erau acum, de la șale în jos, numai flori și de la șale în sus numai fluturi, luminați de soare și umbriți de curgerea norilor, pestriți de culori umede și străvezii, narcotizați de miresme. Marele fluture albastru electric, cu apertura aripilor mult mai amplă decât a celorlalți, se roti de câteva ori în jurul lui Herman, apoi i se așeză pe piept și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Fecioara i s-ar fi arătat într-o zi. Erau toți, și toți îl priveau pe Cel din miezul vieților lor, și toți, nedormind vreodată, strigau mereu "Sfînt! Sfînt! Sfânt ești, Doamne, izvor de viață fără sfîrșit!" Iar Acela-i umbrea, îi adăpostea, îi sfințea întinzînd peste toți enorme, tremurânde, înfiorate aripi de fluture, cu ochi hipnotici și culori veșnic curgătoare, crescând în toate cele unsprezece dimensiuni, umplîndu-le de irealitate și slavă. Dacă o furnică ar fi privit în sus către
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Gertie, Ans, Joke... Și triumfătoarele trofee cu aripile-ntinse nu erau gingașe lepidoptere, ci oase iliace, prinse pe vertebrele lor, centuri pelviene, largi, generoase, de femei ce fuseseră iubite cu patimă, bazine ce ocrotiseră cândva feți ghemuiți, visători, cu fața umbrită de aripile fluturelui matern. Șolduri largi, cu pielea mată și dulce, îmbrăcaseră cândva aceste oase, care ieșiseră acum din grăsimea lor ca dintr-o crisalidă și își zvântau lamele și arcurile-n lumină. Zeci de oase ale bazinului, pictate dement
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
învățăturile. Avem, desigur, propriile noastre credințe și emitem propriile noastre judecăți de valoare asupra comportamentului unui om. Dar morala aceea de care este impregnat tot Imperiul, și care e, fără îndoială, o rămășiță î creștinismului de dinaintea Ultimului Război, nu ne umbrește mințile. Rim izbucni în râs și începu să aplaude. ― Bravo, Sfinția Ta. Ai folosit șiretlicul ăsta ca să îmi dai o adevărată lecție de teologie augustiniană. ― Ce vrei să spui? ― Că nu doream defel să întreb despre morală, Sfinția Ta, în
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
fi... ― Se vede că ești un obișnuit al Curții imperiale. ― De ce? ― Fiindcă nu ești dispus să accepți că lucrurile sunt uneori exact așa cum par. Nu căuta o doamnă în ființa mea, cavalerule. Sunt doar Maria. Rim privi în ochii adânci, umbriți de gene lungi. ― Bine, Maria... Se pare că ți-ai revenit destul de ușor din... Femeia îi evită privirea, preferând să se uite undeva peste umărul lui. ― Arta uitării, Rim, e una dintre virtuțile pe care le-a propovăduit Sfântul Augustin
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
punctul de vedere al bunelor maniere ești doar un novice. Nu e frumos să spui așa ceva unei doamne, surâse Maria. ― Doamna nu e nici ea ruptă din Soare... Minte aproape de fiecare data când mă vede. Sfinte Augustine, ține-mă și umbrește-i judecata, fiindcă niciodată n-am fost prea iscusită la genul ăsta de minciuni! ― Și ce-ai vrea să-ți spun? Că sunt fiica lui Radoslav? Că știi că el n-a fost mereu homosexual? Că moartea mamei l-a
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
N-O SĂ IASĂ NIMIC BUN din toate astea. Mintea oamenilor este cel mai greu lucru de schimbat din întreg Universul, rosti Arrus cu voce stinsă. Bărbatul, în floarea vârstei, avea întipărită pe figură o tristețe profundă. Ochii săi albaștri erau umbriți de gene ireal de lungi, în timp ce, sub barba de câteva zile, se vedea, un obraz brăzdat. - Și ce știm noi despre întregul Univers? Abia dacă ne mai aducem aminte cum au ajuns aici strămoșii noștri, îl contrazise Xtyn cu înverșunare
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
aprig și atunci decisese să încerce să-i modifice mintea după arhitectura celei a lui Rim. Preț de ani buni își imaginase că e un păianjen care țese fire lungi de mătase strălucitoare legând, aparent fără vreo noimă, conexiuni nervoase, umbrind cu o țesătură groasă zone întregi, spărgând zidurile unor inhibiții, croind culoare largi pe căi care nu existau în mod natural, totul în încercarea de a recreea ceea ce văzuse în mintea lui Rim. Desele ei contacte cu quintul îi dezvăluiseră
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
mintea adversarei ei până când nimeni să nu mai poată obține detalii despre ceea ce se întîmplase în camera aceea. Tocmai se pregătea însă să-i aplice lovitura de grație, când, pătrunzând adânc în mintea celeilalte, realiză într-un colț al conștientei, umbrit de vălul roșu al furiei, un amănunt: Oksana se mișcase prea repede. Aproape că nici nu o văzuse. Se calmase puțin și începuse să analizeze viziunea prin care mintea ei modela contactul cu celălalt creier. Ca și în cazul lui
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
accident? - Nicidecum, clătină din cap Maestrul. Mai există o explicație, dar nu sunt sigur că pot să ți-o împărtășesc. Nici mie nu îmi este prea clară. Cei doi tăcură o vreme, privind la cerul pe care norii începuseră să umbrească stelele. - Și ce crezi că o să se întîmple cu alianța noastră? Xtyn o să se lase înduplecat? - Sunt absolut sigur. Împăratul are multe feluri în care îl poate convinge. Nu vreau să te jignesc în nici un fel dar... naivitatea voastră vă
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
domina, dacă tu i-ai văzut în grădină, acum probabil că sunt în clădire și, deci, în curând... Neclintită, Hippolita scutură din cap energic. — Așteaptă, îți zic. Neliniștiți, ochii ei scrutau curtea largă. Luna plină era din când în când umbrită de trecerea norilor, dar mantia de nori îndepărta strălucirea ce se ridica din satul în flăcări, proiectând când și când, licăriri de lumină însângerată pe pereții clădirilor unde se găseau dormitoarele servitorilor, pe depozitele de ulei și pe cele cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
simțise pentru el o asemenea pornire de afecțiune; niciodată nu-l admirase atât de mult; niciodată, în sfârșit, nu se mai simțise atât de mândru de a-l fi cunoscut de aproape pe omul acela excepțional. Bucuria sa era totuși umbrită de amărăciune, căci, deși făcuse tot ce îi stătuse în putere și nu ratase acel obiectiv important care fusese uciderea lui Eudoxiu, era conștient că numai inteligența strategică și rapiditatea cu care acționase comandantul său salvaseră cetatea de la ruina în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
data aceasta, eram doi. Aveam cu mine o ființă de care eram legat cu tot sufletul și ființa mea. Viața începe să aibă alt curs și alt înțeles. Griji mai multe, alte bucurii. Bucuriile, pe lângă griji, au fost și ele umbrite de tristeți, ca de obicei în toată viața mea. Nu ajunsesem încă în Italia și starea sănătății soției începu să mă neliniștească. Din fata voinică și sănătoasă care fusese devenise acum de nerecunoscut. Stare ce a durat până ce a născut singurul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
termenul “frumos”. Există femei care se realizează din punct de vedere profesional, se căsătoresc, au copii... iar toate aceste lucruri ar trebui să le facă să se simtă împlinite, fericite. Dar nu se întâmplă așa! Există un lucru care le umbrește sufletul și mintea. Faptul că se consideră urâte, că mama natură nu le-a înzestrat mai mult, făcând comparație cu alte femei pe care le văd ca și sculptate, iar obiectivul sculptorului a fost perfecțiunea aspectului fizic al femeii. V-
Fii înţeleaptă! by Liliana Rotaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1159_a_1886]
-
să trăiesc “din nou”. Este minunat! Am ajuns să fiu eu însămi M-am regăsit în toată splendoarea mea Cât mă bucur acum Că tu ești departe de sufletul meu Însă, cel mai mult contează Că nu îmi vei mai umbri sufletul. AM IUBIT NEANTUL Am iubit ce am vrut Însă, nu ce am avut! M-am mințit atâția ani Cum că ești al meu Dar de fapt, tu nu ai existat Chiar din prima clipă Tu ai profitat de “neștiința
Fii înţeleaptă! by Liliana Rotaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1159_a_1886]
-
câteva persoane Înainte și statul era degeaba. O imensă pierdere de timp, dar și de bani, că prețul alimentelor În general era foarte mare În comparație cu salariile oamenilor indiferent ce lucrau. Până și copiii percepeau aceste stări de fapt, care le umbrea copilăria. Să nu poți da copilului o ciocolată, poate decât de sărbători...era dramatic. Dar acestea erau vremurile, iar oamenii nevoiți fie să se adapteze fie să emigreze, clandestin, că legal nu se putea. Aș fi vrut să râd de
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
pace eternă. Eu pace eternă [nu] cer - căci n-o poț, Ci nu numai pace - îndurarea. Păstrează un rival Romei ca să-i păstrezi puterea până atunci până ce din ura sădită în inima acestui pământ va răsări un arbore care va umbri cu pace tot universul. De nu... atunci să știi c-ai nimicit tot fructul pe care l-a copt această istorie lungă a Romei, căci ce a putut să iasă din răpirea lumei întregi decât conștiința că prețul acestor semne
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
singur. (El își ia coroana din cap, o pune deasupra capului fiului său și face semnul binecuvântării ) (încet) Tu ce ne-ai dat ființă din apele spumii *, Stăpâne fără mărgini al marginelor lumii, Noi laude ți-aducem Ție, Părinte Unic: Umbrește dar cu milă asupra acestuia, Ascultă-mi a mea rugă, ascultă-mi, Doamne, plânsul Și apără-l, păzește-l și-l mântuie pre dânsul. {EminescuOpVIII 80} BOGDAN (încet) Vorbește iar cu mine. DRAGUL (încet) N-o să-l mai văd nicicând
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
mal de pământ scos în față, îmi explică Armin, ca un specialist. O configurație asemănătoare putea fi văzută și la capătul așezării. Am traversat groapa, am urcat cărarea până la un colț de stâncă și am zărit surprins o mică poiană umbrită de un crâng de fagi. Era îngrădită cu un gard de stâncă vertical, se înclina ușor până la margine, de unde privirea își lua zborul liber peste colinele și văile prealpine. Pământul - ridicat de pe urma săpăturilor - zăcea gol și uscat în lumina orbitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
țărănească într-o rână, și eu am aruncat o privire fugitivă, puțin rușinat, înspre fosta casă cu acoperiș de paie când coboram cu Felix până la ștrand. Era așezată între peri și meri, acoperișul, acum din țiglă, era mult lăsat și umbrea partea odinioară locuibilă, în spatele uneia dintre ferestre avea să lucreze tata. Și dacă pe vremuri răspunsesem mândru la întrebarea profesorului cu privire la profesia tatei, cum că era director, așa cum singur se recomanda, acum nu eram atât de sigur dacă această denumire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
se părea ușor, chiar dacă nu plăcut În mod deosebit, să reziste farmecului neglijabil al arătosului, deși scundului ofițer SS. Acesta mi-a strâns mâna. I-am privit-o și apoi l-am privit În față. — Ușurel, piticanie, i-am zis, umbrindu-i amenințător mica siluetă așa cum face o fregată care trece pe lângă o barcă de pescuit. Că altfel o să-ți decorez buza, și nu cu Crucea Cavalerului și frunze de stejar. Am scos o bancnotă mototolită de cinci mărci și am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
pe terasă. Toate locurile sunt ocupate. Locurile pe scaunele suplimentare, fără spătar, sunt vândute la preț întreg. De o parte și de alta a teatrului, sunt pictate pe afișe cât zidurile imaginile lui Dan și Lan Ping. Ochii amândurora sunt umbriți cu vopsea albastru închis. Lan Ping e într-o rochie neagră din satin. Personajele sunt într-o poză dramatică, stau în picioare, față în față, piept la piept, cu buzele aproape unite. Mulțimea e vrăjită. Deși majoritatea sunt fanii lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]