19,653 matches
-
și se postă lângă polițist pentru a fuma pasiv cât putea de mult. Acesta Își scoase țigara din gură și vârî În loc un deget, lucrând intens cu unghia Între două măsele. — Nu prea Îmi dau seama cum. Și eu sunt obișnuit cu ploile, dar, Isuse, locul ăsta le Întrece pe toate. Reuși să găsească ceea ce căuta În gură și Îl aruncă În ploaie. — Crezi că se va opri weekendul ăsta? Logan privi către norii grei, cenușii. — Weekendul ăsta? spuse el clătinând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
Action Man pe jumătate dezbrăcat drept Isus Hristos. Lângă pat, era și un morman de cutii goale de conserve și de cartoane de ouă, Împreună cu o plită mică pentru gătit Calor Gas. Era una din acelea pe care tatăl lui Logan obișnuia să le ia În fiecare vacanță de vară, când mergeau la Lossiemouth. În acel moment, plita șuiera de una singură, Încălzind un ibric cu apă pentru ceai. Hoitarul - era greu să te gândești la el ca Bernard - era așezat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
soția și voia ceva care să-i ia gândul de la faptul că era mereu singur. Stătea la masă lângă Bernard Duncan Philips, privind spre mutrele Încruntate ale inspectorului Insch și sergentului McRae. Mica Încăpere puțea. Nu era doar inexplicabilul damf obișnuit de picioare Împuțite, ci și unul de transpirație stătută și animal intrat În putrefacție emanat de Hoitarul. Vânătăile pe care le văzuse Logan noaptea trecută se Întinseseră. Purpuriul-Închis și verdele se Întindeau pe fața prizonierului, dispărând În barba mată. Mâinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
-mă. Nu mă Înțelege greșit: nu e un loc chiar așa rău În care să ajungi. Slujbă bună, o grămadă de centimetri pe prima pagină, o mașină frumoasă, apartament, am cunoscut o femeie frumoasă... Banii nu-s cum m-am obișnuit eu, dar oricum... Și-ncă trăiesc. Logan se lăsă pe spate și-l examină pe cel din fața lui: costumul de comandă, bijuteriile din aur, cravata de mătase chiar dacă era o zi de sâmbătă de doi bani În Aberdeen. — Deci de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
blestemată: nu numai că Logan Îi ruinase seara la teatru, dar și demonstrase că ea greșise În ceea ce-l privea pe copilul omorât În bătaie. Iar Isobel nu se Înșela NICIODATĂ. — Inspectore, spuse ea ignorându-l pe bărbatul cu care obișnuise să se culce, putem să ne grăbim? Insch Îi arătă cu mâna cabina nr. 3 și Isobel se strecură Înăuntru pentru a examina cadavrul, cizmele ei Wellington țăcănind În timp ce mergea. — Mi se pare mie, șopti Insch sau este și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
fi trebuit lui Logan puteri de medium ca să știe unde avea să se ducă. Se va Îndrepta spre fermă și clădirile sale pline de chestii moarte. Era destul de mers până la Cults din Summerhill, mai ales prin zăpadă, dar Hoitarul era obișnuit cu plimbările lungi. Împingându-și alături de el propria morgă portabilă, pe șoselele și pe drumurile din oraș. Adunând animale moarte pe drum. Numai că Bernard Duncan Philips nu ajunse prea departe. Fu găsit după trei ore și jumătate, zăcând Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
detenție. Insch se lăsă greu pe masă, cu pumnii grași odihnindu-se pe Încheieturile degetelor, cu fața atât de aproape de cea a lui Cameron Anderson că putea simți groaza din respirația bărbatului mai tânăr. Și-ai face bine să te obișnuiești cu dormitul În celulă, Îi spuse el siluetei tremurânde, cu ochi mari. Fiindcă acolo ai să-ți petreci următorii douăzeci de ani! Luară Range Roverul mizer al inspectorului Insch, cu ferestrele mânjite și pătate acolo unde cockerul său spaniol Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
soarele a reușit să împrăștie în cele patru zări toată pulberea de aur ce o purta în poală, învăluit în pletele de funigei ale zânei Toamnă, am ajuns în preajma chiliei bătrânului. M-am oprit să-mi trag sufletul, să mă obișnuiesc din nou cu locul și să-mi astâmpăr zbuciumul inimii. Privesc în jur. Parcă nu s-a schimbat nimic. Caut cu atenție spre chilie. Nici aici nu se vede vreo schimbare... “Înseamnă că dragul meu prieten este încă în stare
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
abia au ieșit din Curtea domnească cu vreun răvaș sau poruncă către cine știe cine... Peste toate plutea, ca niște păsări mari cu aripi întinse cât o lume, dangăt de clopot de la bisericile din preajmă... După ce cu chiu cu vai ne-am obișnuit cu acea larmă am pornit ținând aproape unul de altul până ce am ajuns la colțiul de jos al Chervăsăriei. Ne-am oprit. --Acum, dacă am ajuns aici teferi, hai să ne așezăm colo lângă poarta mare, feriți de zbuciumul din
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
slabă, ca un Lăstar care iese dintr-un pămînt uscat. N-avea nici frumusețe, nici strălucire ca să ne atragă privirile, și înfățișarea Lui n-avea nimic care să ne placă. 3. Disprețuit și părăsit de oameni, om al durerii și obișnuit cu suferința, era așa de disprețuit că îți întorceai fața de la El, și noi nu L-am băgat în seamă. 4. Totuși, El suferințele noastre le-a purtat, și durerile noastre le-a luat asupra Lui, și noi am crezut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
În falduri, se iveau mîinile lui albe și frumoase, cu degete fine, așa cum le au doar leneșii și magicienii. „Eu vă hărăzesc“, continua Simon, „mîntuirea veșnică, eu vă dăruiesc cunoașterea și pustiul. Cine voiește, să mi se alăture!“. Lumea se obișnuise cu tot soiul de haimanale care se vînturau de colo-acolo, cîte unul, cîte doi ori urmați de alaiul cucernicilor. Unii Își lăsau catîrii sau cămilele la marginea satului, la poalele muntelui ori În vreo vîlcea din apropiere, alții veneau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
superioară Îl atrăsese În primul rând personalitatea lor, iar la Burne simțea lipsa magnetismului care-l Îndemna de regulă să jure credință. În seara aceea Însă Amory a fost izbit de seriozitatea intensă a lui Burne, calitate pe care se obișnuise s-o asocieze numai cu prostia jalnică, și de marele lui entuziasm, care făcea să vibreze În inima sa corzi socotite moarte. Burne simboliza, vag tărâmul spre care spera Amory că se Îndreaptă În derivă și cam sosise momentul să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
ce mult depinde curajul de forma fizică În care se află omul. Am aflat că sunt la fel de curajos ca orice tip obișnuit - o chestie care Înainte mă Îngrijora. — Și altceva? — Păi, și ideea că oamenii pot Îndura orice dacă se obișnuiesc, precum și faptul că am primit o notă mare la testul psihologic. Doamna Lawrence a râs. Amory se simțea foarte ușurat fiindcă se afla În casa ei plăcută de pe Riverside Drive, departe de mult mai aglomeratul New York și scutit de sentimentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
născuse și crescuse În Franța... Dar văd că am pornit-o greșit. S-o iau de la Început. Amory se plictisea, ceea ce i se Întâmpla ori de câte ori se afla la țară. Făcea plimbări Îndelungi de unul singur și În hoinărelile sale se obișnuise să le recite lanurilor de porumb Ulalume, felicitându-l pe Poe pentru că băuse până la moarte În atmosfera aceea de mulțumire de sine zâmbăreață. Într-o după-amiază a parcurs câțiva kilometri pe un drum nou pentru el și apoi, urmând sfatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
și nervos, părând o excrescență artificială a celuilalt, iar al doilea mare și impozant, cu ochelari de automobilist. - Nu vrei să te luăm cu mașina? a Întrebat excrescența artificială, trăgând cu coada ochiului la tipul impozant, ca și cum ar fi fost obișnuit să-i ceară aprobarea tăcută. - Cum să nu! Vă mulțumesc. Șoferul a deschis portiera și, urcându-se, Amory s-a așezat la mijloc, pe bancheta din spate. Și-a examinat curios tovarășii de drum. Principala caracteristică a tipului spătos părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
recruteze prospături pe la drogheria Schwab și la căsuțele figuranților din preajma studiourilor Fox și Universal - fotografii în sepia, cu fete bine dotate pulmonar, goale de la talie în sus. Ofertă de serviciu în folosul Maiestății Sale, da sau nu, apoi contractele păguboase obișnuite după un „Da” - câte o replică în producții ieftine la RKO, masă și casă în cuibarele de futai de la Hughes Enterprises și frecvente vizite nocturne din partea Masculului însuși. Era bine dacă-i mai picau și ceva bani în plus: încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
și peștele lui Janice, un hoț de mașini specializat pe comenzi bine definite: șasiuri pentru autovehicule clasice și piese separate, cu anumite caracteristici. Era de loc din San Berdoo, ca și Danny, auzise zvonuri cum că un detectiv de la comitat obișnuia odinioară să șutească mașini de prin Kern și Visalia, dar nu pomenea niciodată nimic despre asta când era ridicat ca suspect pentru furtul vreunei automobil. — Piese sau o afurisită de mașină întreagă? Janice își scoase un șervețel din decolteu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
lui clasic de poznaș. — Vrăjeli pentru proști! Tu n-ai pete decât pentru bani, așa că n-o mai freca și spune-mi adevărul. Doctorul își scoase bisturiul și bătu darabana cu el pe picior. — Bun, hai să încercăm altceva. Loftis obișnuia să-i cumpere heroină lui Claire, iar mie nu-mi convenea. Voiam să fie dependentă doar de mine. Satisfăcut? O dimineață spornică: femeia drogată și futută de mexicani, Benavides posibil violator de minori, Loftis procurând heroină pentru camarazii lui roșii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
bandă de spărgători. Când veți citi raportul meu, veți vedea că l-am interogat pe un vagabond pe nume Chester Brown, cântăreț de jazz. Îl cunoștea pe Marty de la începutul anilor ’40 și mi-a declarat că în perioada aceea obișnuia să dea spargeri în case. Brown a mai menționat un tânăr cu fața arsă, care ar fi fost acolitul lui Goines, dar nu cred că se potrivește în scenariul nostru. Așa că adăugați „posibil spărgător” la portretul victimei, iar eu vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
o mână prietenoasă. — Cum a mers prima dimineață ca șef la Omucideri, flăcău? Danny știa că știe - cuvânt cu cuvânt. — A mers bine, locotenente. — Spune-mi Dudley. În câțiva ani o să mă întreci în grad și va trebui să te obișnuiești să tutuiești tipi mult mai în vârstă. — Okay, Dudley. Smith râse. — Băiete, ești un Don Juan. Nu-i așa că e un Don Juan, Malcolm? Considine își trase scaunul lângă Danny. — Să sperăm că și Claire De Haven crede la fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
Am mâine o întrevedere cu avocatul meu pentru procesul de custodie și sunt sigur că o să vrea să port în continuare jegu’ ăsta. Danny se aplecă în față. — Dezamăgit, căpitane? Considine se ridică în picioare și se întinse. — Fratele meu obișnuia să mă șantajeze, să mă amenințe că mă va turna bătrânului de fiecare dată când ziceam ceva aiurea despre religie. Cum pedeapsa bătrânului pentru blasfemie însemna zece lovituri de curea, dragul de Desmond obținea de fiecare dată ce voia, adică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
se bucurau de ele. Micuțul Malcolm nu se putea abține să blasfemieze, deși reverendul îi spusese că acum avea paisprezece ani și pedeapsa consta într-o biciuire, nu doar în spălarea gurii cu săpun și ulei de ricin, cum fusese obișnuit. Micuțul Mally trebuia să fure pentru fratele lui. Dacă nu, reverendul va auzi de povestea cu Iisus trăgându-și-o cu Rex, Câinele Minune, și de cea cu Maria Magdalena sărind pe Willy, bătrânul negrotei ce livra gheață pe strada
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
umblă cu derbedei. Personal m-am axat pe alți trei suspecți, despre care am aflat că sunt eliberați condiționar: doi poponari și un cuceritor autentic - genul de predicator înalt, cărunt, care-a încolțit trei pușcași marini în timpul războiului și care obișnuia să-și ungă scula cu pastă de dinți. Toți trei au fost consemnați în noaptea cu pricina la Midnight Mission, iar pentru alibiul lor se jură însăși maica Mary Eckert. Breuning se opri, cu răsuflarea tăiată, și își aprinse o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
că nu era un băutor inveterat și că nu bea decât pentru a-și calma durerile din oasele ciomăgite de fasciștii ăia. Dar alcoolul îl ajută: îi mai stinse din durere și îl făcu să-și miște umerii mai liber, obișnuindu-se cu durerile care vor apărea mai târziu. Zarva se mai liniști, iar Danny începu să se simtă bine și să se laude cu evoluția lui. Kostenz îi cântă în strună, spunând cum îi povestise Jukey Rosensweig despre el și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
niște lăbuțe, cu umerii căzuți și buza de jos bosumflată. — Flăcău, mă jignești. Nu voiam decât să sărbătorim reușita ta și să-ți dau de știre că Upshaw i-a înfuriat pe camarazii lui de la poliție, bărbați care nu sunt obișnuiți să primească ordine de la niște diletanți de douăzeci și șapte de ani. Vrei să spui furia unuia din solda lui Dragna, care-i urăște pe cei de la comitat și e protejatul tău. — Da, asta ar fi o interpretare. — Flăcău, Upshaw
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]