16,970 matches
-
de pătrundere a celor citite. Pentru anii mei am făcut și un fel de test de rezistență fizică, benefic organismului meu care, întotdeauna a reacționat pozitiv oricărui efort de acest gen. E o obișnuință a mea din vremea copilăriei și tinereții mele clocotitoare de care am avut parte. Rezistența aceasta mi-a folosit în mod excepțional mai ales în anii de război, în timpul cărora m-am aflat sub drapel. Toată ziua de astăzi s-a derulat sub semnul luminii solare, dar
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
am ceva neamuri și în special câțiva buni prieteni pe care îi voi vizita atâta vreme cât Dzeu îmi va da putere. «CĂLĂTORIA» dvs. mi-a dat marea plăcere de a-mi aminti de oameni, de locuri și fapte din copilărie și tinerețe, de aceea vă mulțumesc cu o profundă recunoștință și vă doresc multă sănătate și ani buni în «Raiul» dvs. de pe Aurel Vlaicu, unde voi reveni să vă revăd cu bucurie. Sărbători fericite și un AN NOU cu sănătate, Dumneavoastră, Marianei
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
că Mariana are o prietenă atât de bună, de iubitoare și de sinceră! Mențineți-vă această robustă prietenie, mângâiați-vă și prețuiți-vă reciproc! Sunt puține prietenii care rezistă în viață! Eu, prin forța lucrurilor, am pierdut toți prietenii din tinerețe, iar foarte puținii prieteni pe care-i mai am astăzi îi prețuiesc pentru calitatea și trăinicia sentimentelor de care sunt animați! Cu dragoste de tată față de tine și de bunic pentru Alexandra, vă doresc din inimă și suflet tot ce
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
dintre noi. Pe lângă telefoanele primite se adaugă musafirii dragi - colegele fiicei mele prezente și la aniversările anterioare, precum și prezența a două foste eminente eleve ale mele, în persoana profesoarelor Elena Popoiu și Mihaela Tudor. Mă bucur de o infuzie de tinerețe în casa mea, ceea ce mă face să mă simt cum nu se poate mai bine din punct de vedere moralsentimental, la care se adaugă și o bună stare de sănătate fizică. În plină desfășurare a acestei adunări deosebite vine și
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
atins nesperata vârstă de 95 de ani. Când mă întâlnesc cu oameni cunoscuți și sunt întrebat ce mai fac, e foarte frecventă această întrebare, ce are rolul de a ușura conversația dintre doi sau mai mulți oameni, răspund invariabil: „Cu tinerețea mă mai iau!”. Unii tac, dar alții mă întrebă direct cum mă simt „ca bătrân”. Fac în așa fel încât, în loc să vorbim de povara bătrâneții și neajunsurile ei, canalizăm discuția spre unele probleme departe de nevoile bătrâneții. Și apoi să
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
stăruință să nu renunț la scris și astfel am publicat încă două volume până mai anul trecut și în prezent nădăjduiesc să public încă un volum până la jumătatea acestui an, dacă voi beneficia de sănătatea fizică și mai ales de tinerețea minții. Cu tot ceea ce am realizat până în prezent și cu toate aprecierile favorabile ale scrisului meu, eu nu manifest veleități de scriitor și nici prin gând nu-mi trece să cer să intru în U.S.R. Nu! Nu scriu pentru a
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
în cadrul unui program fix de activitate... Duc o viață ordonată, cu ore fixe de muncă, de masă și de odihnă, de aceea în fiecare zi sunt prezent la ore fixe cu o carte pe care o savurez ca în anii tinereții, cu deosebirea că acum am mai mult timp disponibil să gândesc și să acționez corespunzător. Pentru mine cititul și chiar scrisul e un exercițiu zilnic, aidoma unui antrenament pe care-l face un sportiv ca să fie în formă. Da! Cititul
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
bătrâni bolnavi, neputincioși. La mitingul de doliu se vorbea despre marea pierdere, despre tatăl tuturor popoarelor, despre genialul generalissim, iubitul nostru tovarăș Stalin... Unii plângeau, alții tăceau... Plângeam și eu pentru că din porunca lui ni s-a furat copilăria și tinerețea, pentru că din porunca lui ne-au deportat în Siberia, pentru că l-au trecut pe tata prin fabrica morții, apoi l-au împușcat în gulagul din Ivdel din Urali, unde și-au găsit moartea mii de oameni nevinovați (pag. 264). Nu
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
mare iubire, ridicându-l la extaz, dar și la o enormă suferință prin trădarea sentimentelor sale cele mai pure - ajungând la agonie. Apropierea celor două cuvinte cu sens contrar - antonime - sugerează artistic trăirea din plin a acelei stări din plină tinerețe care nu se uită și a cărei rană nici astăzi nu s-a închis și nu se va închide vreodată. Piesa pusă în discuție, modul reușit de realizare, mă fac să cred că al meu consătean nu e la prima
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
de viu, pe un eșafod ridicat în mijlocul intersecției. Da, aceasta ar fi o soluție de urgență, iar oamenii ar putea să aplaude spectacolul fără să fie nevoiți să mai plătească și bilete. E drept că iepurele nu este la prima tinerețe, jupuirea va fi oarecum dificilă, va suferi mai mult, dar tocmai aceasta este idea, nu?, să sufere, să realizeze în ultimele minute de viață că nu trebuia să scrie ceea ce a scris, să înțeleagă importanța cuvintelor așternute pe hârtie, ele
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
sufletul tău. E un om bun! E totuși bărbatul meu, e ca și cum ar fi un fiu al tău. Am cu el un copil, mă respectă, ne iubim. Nu am nimic a-i reproșa. - Ce știi tu? Am auzit că în tinerețea lui nu prea dădea pe la biserică. - Și chiar de ar fi așa!? Era cavaler, n-avea cui să-i pese cum își măsura timpul pe ceasornicul nopților sau zilelor, erau numai ale lui, pe când acum! - Fata mea, nu s-a
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
duce chiar tu acest plic la secția de planificare a primăriei. E o corespondență pe care n-o pot încredința nimănui. Toate aceste cuvinte pronunțate pe un ton imperativ îi înghețară ființa fetei ce radiase până atunci de căldura unei tinereți neînfrânate. Dezumflată, Lili fu aproape gata să scape din mână întreaga mapă pentru a se debarasa de sumedenia de hârtii. Intui că șefu’ nu poate fi abordat. Se întoarse în biroul ei, trânti înciudată dosarele doldora de hârtii din brațe
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
când copilul stă meditativ cu mâna În bărbie Înainte să se nască și Întreabă pe mama sa ce-i oferă În afară de moarte, ca să vrea să se nască și mama sa nu știe ce să-i ofere și atunci cere el tinerețe fără bătrânețe și viață fără de moarte. (Am terminat descrierea fotografiei.) V-am spus că personajul nostru adormise, dar nu este adevărat; sunt de aceea obligat să retractez, el doar ațipise sau gândea atât de intens, că am avut timp să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
mea. Nu-mi Închipui c-aș putea renunța. Orice-ar fi, oricât de Înspăimântătoare va fi stânca, trebuie să urc, trebuie ca, prin munte, să Încep o nouă viață. Patinajul mi-a secat sufletul de cele mai dragi clipe ale tinereții, nu mai se poate să-mi irosesc totul pentru gheață. Dar pentru a mă putea depărta de locul acela dureros și-atât de drag, trebuie ca timpul meu să fie plin, Încă prea plin, ca gândurile să nu se poată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
și pentru că vizionez și alte figuri feminine. (joi) Îl situez pe Hyperion În spațiul aventurii faustice; el fuge de ipostaza sa „ficțională“ spre vitalitatea erotică În felul lui Faust, ce acceptă pactul cu Mephistopheles pentru a se mai bucura de tinerețe, pe care, ca și mine, din cauza cărților, n-a gustat-o la timp. Înțeleg fausticul (sau faustescul) ca posibil itinerar amoros fără de care existența e searbădă. Însă asistentul nostru de universală nu Înțelege și mă pune să-i povestesc Faust
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Petre, știu că cei Îndrăgostiți nu pot Învăța, iar eu o singură zi am stat degeaba, când a venit Petre prima oară acum 5 zile. Apoi, m-am pus din nou pe Învățat, de ce? Am zis că acest ceva e tinerețea. Dar de ce nu-mi place societatea, de ce mă Închid mai bine În mine? Poate pentru că mi-a intrat În suflet ura pentru acea societate dușmănoasă de la patinaj și instinctul de conservare mă Îndeamnă să fug de oameni... dar eu nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
veacurile, Petre, dragă, nu te interesează În ce parte a universului se mișcă infima ta ființă? Eu văd că ție ți-e indiferentă lumea, atunci de ce te iubesc, de ce cu atâta patimă? Oare eu iubesc În tine numai bărbatul? Oare tinerețea mea Înflăcărată nu a găsit un om care să aibă ideile mele, să-mi fie și să-i fiu un stimulent În cunoaștere? Nu. Oare lucrează aici legea contrariilor? Vreau să te schimb, Petre. Trebuie să te schimb, iubirea mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
dureroasă sunteți! Nu pot uita acele zile de iarnă, când respiram cu lăcomie aerul rece, luptându-mă cu urmele lăsate pe gheață, cu iarna, cu viața. Nu pot uita acele zile de antrenament cu Fredy, când simțeam În mine vibrând tinerețea, dorința de a Învinge, puterea de a Învinge. Iar apoi, spre casă, Încurajările lui Fredy, veselia lui, veselia mea, Încununarea de succes a muncii mele grele, dar răsplătite. Priveam pe toți mândră, căci prin mine ajunsesem În mijlocul lor atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
ești tu așa cum te vreau eu, de ce nu vrei să răzbați prin viață mândru, cu fruntea sus, de ce Îți pleci capul În fața tuturor obstacolelor și Încerci să te strecori neobservat, ascuns și fără grabă? Tu nu simți În tine vibrând tinerețea, viața? Ce dureros e să vorbești hârtiei, când tu nici măcar nu vrei să mă asculți... Mă părăsești? Chipul tău adorat la nebunie chiar Îmi va rămâne veșnic În minte, tu mi-ai fost idealul meu fizic În dragoste și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
opus lui Petre. Ei bine, poate a avut o mare valoare și atingerea fizică, dar cert e că Îmi place foarte mult să fiu alături de el pe gheață. Mi-aduc aminte că azi am simțit vibrând În el vigoarea unei tinereți minunate, a fost cu ocazia unei plăci frumoase la public, când ne-am avântat amândoi ca nebunii, eram Îmbătați, orbi, fericiți. Ca sportiv, este foarte bun și are o perseverență grozavă. Am spus numai calități pozitive. În orice caz, lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
imaginea lui Mircea, totuși el e singurul care va rămâne ca un fel de prim ghid al sufletului meu spre frumos, spre culoarea albastră a cerului și a iubirii. Cea mai frumoasă amintire? Mai mult, a fost sentimentul existenței unei tinereți arzătoare, descoperirea ei. De atunci, iubesc oamenii și plecările. Dar Mircea nu mai voia să mă ia pe munte. Nu-i mai plăceam, mă ocolea chiar, ce „chiar“; mă ocolea de câte ori avea ocazia. De ce? Nu știu, dar bănuiesc, cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
cam scârbă. Și totuși, undeva, În lumea asta, există dragoste albastră... Frumoasă ca speranța zorilor de zi... 16 decembrie 1964 (miercuri) De multe ori, vorbesc cu bătrânii. Ei sunt niște oameni liniștiți, ba chiar cuminți. Au Însă un mare regret: tinerețea. Zic ei că ar fi trebuit s-o trăiască până la epuizare, că vai, tinerețea asta e cât o clipă. Hei, și dacă li s-ar mai da acum măcar o zi În care să aibă iar 20 de ani, i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
zorilor de zi... 16 decembrie 1964 (miercuri) De multe ori, vorbesc cu bătrânii. Ei sunt niște oameni liniștiți, ba chiar cuminți. Au Însă un mare regret: tinerețea. Zic ei că ar fi trebuit s-o trăiască până la epuizare, că vai, tinerețea asta e cât o clipă. Hei, și dacă li s-ar mai da acum măcar o zi În care să aibă iar 20 de ani, i-ar umple toate clipele cu senzații tari, cu râsete, cu petrecere. Eu ce să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
amarnic la bătrânețe. Dar vai... mă copleșește faptul că nu voi putea cunoaște tot, ba chiar mă vizitează gândul că nu cunosc nimic. Sunt sigură că, atunci când o să fiu bătrână, o să zic și eu: „Ce rău că mi-am pierdut tinerețea cu lucruri sterile...“. Dar oare există lucruri pe lumea asta care să nu fie sterile? Mai demult, eram Într-o situație mai proastă ca niciodată. Devenisem pesimistă, singură, cuprinsă de neliniști distrugătoare. Un om mi-a dat mâna și m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Pentru a pricepe cum trebuie, de pildă, ce era D-na Maintenon față de Ludovic al XlV-lea sau D-na Sevigne față de fiica sa și ce fel de sentimente sau pasiuni nutreau, trebuie să-ți pui mai multe Întrebări asupra tinereții acestor două femei sau, și mai simplu, trebuie să-ți pui una singură, cea dintâi și aproape singura totdeauna, când e vorba despre o femeie: A iubit? Și cum a iubit?...“ Citim, timp de două ore, o jumătate de pagină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]