19,653 matches
-
m-a încântat niciodată. Nici Salvador Dali și nici unul din tipii ăia. Eu sunt un tip de rând din Long Island. Mâna lui Claire continua să-l mângâie. Era caldă, dar tandrețea ucigătoare din seara trecută dispăruse. — Când eram mică, obișnuiam să-mi petrec vara în Easthampton. Era superb. Danny izbucni în râs, bucuros că citise ghidul turistic primit de la Considine. — Huntington nu e tocmai în Easthampton, iubire. Claire se strânse toată la auzul drăgălășeniei și începu să-și retragă mâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
nici el însuși nu putea să observe diferența. Terry Lux o ținuse pe Claire De Haven de trei ori la dezintoxicare în clinica lui. Terry Lux avea angajați care măcelăreau găini cu bețe zoot. Terry Lux îi spusese că Loftis obișnuia să-i facă rost lui Claire de heroină. Marty Goines murise din cauza unei supradoze de heroină. Terry Lux prepara morfină pentru curele de dezintoxicare ale dependenților chiar la clinica lui. Buzz rămase cu lupa aproape de perete și continuă să studieze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
doza folosită. Se pare că a existat într-adevăr practica tainică a unor cârciumari (indiferent de etnie) de a macera anumite plante psihotrope în băuturi alcoolice, pentru a le face „mai tari”. Cârciumarii din zona Munților Apuseni, consemna Gheorghe Pavelescu, „obișnuiesc să pună în butea cu vin o bucată de mătrăgună [...], că atunci omul care bea nu mai pleacă până termină banii”. Pentru găsirea și aducerea mătrăgunei, cu îndeplinirea întregului ritualul cunoscut, se plăteau două vrăjitoare „care știu s’o culeagă
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
opiaceu puternic : „Să tai o felie de pâine, să o ungi cu tiriiac, să-i dai calului să mănânce și să ungi la rană cu tiriiac” (mss. BAR nr. 842, din 1819). în ceea ce privește narcotizarea animalelor, se știe că țăranii români obișnuiau să folosească diverse droguri naturale la vânat și pescuit. Unele plante narcotice erau puse în apa râurilor sau a bălților, peștii amorțiți fiind prinși apoi cu mâna sau plasa. Sunt tehnici arhaice de pescuit, care au supraviețuit în unele enclave
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
ca și de unele relatări antice. Claudius Aelianus, de exemplu, nota că „despre traci s-a dus vestea că sunt grozav de bețivi” (Felurite istorioare, III, 15). Grecii foloseau zicala „a bea ca un trac”. Pomponius Mela scria că tracii obișnuiau să grăbească în mod artificial coacerea strugurilor acoperindu-i cu frunze uscate (Descrierea pământului, II, 2, 16). Ca martor ocular, Ovidiu nota că geții lăsau vinul să înghețe („Și-n vas îngheață vinul/ De-l scoți în bolovani, păstrând figura
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
uzual al vrăjitoarelor este mătura, pe când în cultura folclorică românească vrăjitoarele (strigoaiele) zboară călare pe melițe sau pe limbi de melițe : „Strigoii ieșeau pe la răscruci, pe la miezul nopții, călare pe melițoi” (220, p. 187). Or, această unealtă de lemn, foarte obișnuită în gospodăria tradi- țională românească, este impregnată în mod normal cu o substanță uleioasă provenită din zdrobirea cânepii (Cannabis sativa), chiar dacă are un conținut redus de canabinol. Din păcate, ingredientele folosite la prepararea alifiei haluci- nogene nu sunt precizate în
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
de prohibiția religioasă a consumului de alcool (o „abominabilă lucrare a diavolului”, conform Coran, V, 92) și din belșug alimentat de întinsele culturi de mac din podișul Anatoliei (existente și astăzi). Una dintre regiunile Anatoliei se numea chiar Afyon-karahisar. Turcii obișnuiau să numească afionul, tutunul, cafeaua și vinul „cele patru coloane ale cortului voluptății”. „Musulmanii - spune Lazăr Șăineanu - au o mare pasiune” pentru afion, care se bea dizolvat în vin, rachiu sau cafea „spre a provoca pretinse [sic !] sensațiuni voluptoase și
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
îl înghite ca o lipitoare, în timp ce mintea o animalizează. Înnegrește inima ca pe un horn, umple plămânii cu funingine, face corpul să miroasă urât, iar dinții îi face mai negri decât smoala”. Așa cum voi arăta peste câteva pagini, Nicolae Mavrocordat obișnuia în acei ani să-și administreze opium, fără să considere că acest fapt ar intra în contradicție (morală, medicală sau de altă natură) cu poziția sa extrem de critică față de utilizarea tutunului. Nu este poate întâmplător faptul că în serviciul domnitorului
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
unui dubitativ semn de întrebare : „«Șamanism» la români ?” (31, pp. 193 și urm.). Nu numai tutunul, ci și băuturile alcoolice erau folosite de hasizi pentru provocarea extazului. În unele legende hagiografice se spune că, în nordul Moldovei, Baal Șem Tov obișnuia să bea un vin foarte, foarte tare al localnicilor. O băutură care se numea „vin închegat”, susține Moshe Idel într-un studiu recent. „Mai caut încă informații despre vinul închegat”, spune profesorul Idel (243). Este posibil să fie vorba de
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
Mavrocordat Vodă era extrem de critic la adresa celor care, abia „sculați de dimineață”, se simt mânați „ca de o teribilă nebunie [...] ca să tragă o doză [de tutun] și să-și umple măruntaiele cu funingine” (228). Chiar contemporanul fanariotului Mavrocordat, Dimitrie Cantemir, obișnuia - povestește fiul său, Antioh - să bea o cafea și să „tragă din narghilea, după obiceiul turcesc”, dis-de-dimi- neață, imediat ce se scula din pat (257, p. 101). Fumatul „pe burta goală” mărea efectul narcotic și psihotrop al tutunului. Boierii români „se
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
doar încă un truc pentru a mări stresul. Anrella îi zise cu blândețe. - Ești obosit, Lesley, și te afli sub o mare solicitare fizică. Jur pe cuvântul meu de onoare că ceea ce ți-am spus este adevărat. - Ce înseamnă onoarea obișnuită pentru o superfemeie? Ea rămase calmă. - Dacă te-ai gândi la implicațiile refuzului tău de-a ucide pe cei ce vor veni să ne atace, vei înțelege că ceea ce ne îndreptățește faptele sunt intențiile noastre onorabile. Și, Lesley, trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85100_a_85887]
-
la intrarea motelului Mountainside. Craig îi putea vedea privind pieziș la Anrella și la el însuși, ca și spre duzina bătătoare la ochi de femei ale serviciului secret, care stăteau în poziții diferite în jurul ușii. Bătrânii din Mountainside nu erau obișnuiți ca străinii să le invadeze intimitatea. Dar, recent, se petrecuseră o mulțime de lucruri ciudate. Gândurile lor erau un amestec de agitație și iritare. Vorbeau între ei, uluiți. Era vreo opt și zece când unul dintre ei își șterse transpirația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85100_a_85887]
-
Tăcut, samuraiul începu să rupă niște surcele stivuite pentru foc. Ascultând trosnetul lor ascuțit, îndura văicărelile obișnuite ale unchiului său. Tăcea, dar nu pentru că nu era deloc mișcat sau pentru că nu se gândea la nimic. Pur și simplu, nu era obișnuit să-și arate sentimentele și nici nu-i plăcea să-i contrazică pe alții. Pe deasupra, poveștile unchiului său care se agăța de niște evenimente de mult trecute îl apăsau pe suflet. Cu unsprezece ani în urmă, când Stăpânul construise un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
intrarea în oraș era o piață unde negustorii care întinseseră pe jos de toate, de la oale, ceaune, ulei până la sare, țesături de bumbac și vase de pământ, strigau cât îi ținea gura la mulțimea de trecători. Samuraiul și însoțitorul său, obișnuiți cu viața liniștită din vale, nu puteau decât să fie uimiți de atâta lume. Trecură râul traversat în zbor de bâtlani albi și ajunseră la poalele dealului pe care se înălța castelul. În fața porții grele de fier stătea de pază
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
sentinței. Seniorul Shiraishi își duse pumnul la gură, tuși de două-trei ori și zise: Ce părere ai, senior Velasco? — E bine. Însă am doar două lucruri de spus. În primul rând, vă rog să adăugați niște cuvinte pe care noi obișnuim să le spunem când ne adresăm Sfinției Sale Papa. Se scrie așa: „Cu smerenie vă sărutăm picioarele.” — Să scriem că Stăpânul îi sărută picioarele Papei? — Așa se obișnuiește, zise misionarul cu voce puternică și neînduplecată. Înalții oficiali își ridicară capetele supărați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
spus. În primul rând, vă rog să adăugați niște cuvinte pe care noi obișnuim să le spunem când ne adresăm Sfinției Sale Papa. Se scrie așa: „Cu smerenie vă sărutăm picioarele.” — Să scriem că Stăpânul îi sărută picioarele Papei? — Așa se obișnuiește, zise misionarul cu voce puternică și neînduplecată. Înalții oficiali își ridicară capetele supărați, iar chipul seniorului Shiraishi se strâmbă într-un zâmbet amar. În ce privește trimiterea unor padren pe domeniile Stăpânului, atacă mai departe misionarul, încurajat de slăbiciunea de o clipă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
fiecare dintre ei este la rândul său stăpân peste câte un mic domeniu în munți. Poate că Stăpânul a ales pentru această misiune niște războinici de rang mijlociu în locul unor oameni de seamă influenți de la castel din cauză că nobilii japonezi nu obișnuiesc să-și prețuiască solii. Însă mie îmi place mai mult așa, pentru că nu mai trebuie să le dau ascultare în tot ce-mi poruncesc și pot să mă port după bunul meu plac. O dată vicarul iezuit Valignano a trimis la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
să-i cucerești cu forța armelor decât cu aceea a cuvintelor. — Cu forța armelor? am strigat eu fără să vreau. Voi nu socotiți Japonia la adevărata ei valoare. Această țară nu e ca Nueva España sau ca Filipine. Japonezii sunt obișnuiți cu bătăliile și sunt neînfricați în luptă. Știați că iezuiții au dat greș tocmai pentru că au gândit la fel ca voi? Cu toate că ei se arătau nepăsători, am început să le înșir una după alta greșelile propovăduirii iezuite. Ca de pildă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
cabina lor și acum îi consola pe samurai și pe Tanaka. Când Velasco s-a apropiat de ei, au simțit mirosul puternic al trupului său și li s-a făcut și mai tare greață. — Răul de mare trece când te obișnuiești cu călătoria pe ape. Peste patru-cinci zile, nu veți mai simți nimic nici măcar pe timp de valuri mari sau de furtună. Samuraiul nu putea da crezare cuvintelor lui Velasco. Însă, îl fericea pe tânărul Nishi Kyūsuke care se plimba pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
-se după pomană. Umflat de atâta trai îmbelșugat, arhiepiscopul ne-a întâmpinat binevoitor la început, uitându-se plin de curiozitate la cei patru soli care tăceau mâlc cu chipurile lor bățoase, după cum e obiceiul japonezilor. Apoi le-a pus întrebările obișnuite despre Japonia în timp ce-și apăsa din când în când pieptul cu mâna lui grasă, căci suferea cu inima, dar era limpede că acea țară orientală nu-l interesa câtuși de puțin. Am fost nevoit să vorbesc ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
în vreme ce Velasco și cei trei soli au mers pe jos împreună cu primarul până la conacul acestuia. Apoi, așa frânți de oboseală cum erau, au fost nevoiți să asculte un șir de saluturi nesfârșite, după care a fost adusă mâncarea. Japonezii nu obișnuiesc să mănânce carne. La explicația lui Velasco, primarul și oamenii de vază se uitară din nou la soli cu aceeași privire cu care cântăreau dobitoacele. După masă, primarul puse o slugă să-i aducă din cabinetul său globul pământesc. Voia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
au dus cu trăsura să-l întâlnească pe primar, au trecut pe la sfetnicii de vază și au fost poftiți de fețe bisericești de rang înalt. Prinși în vârtejuri de cuvinte necunoscute și nevoiți să înghită mâncăruri cu care nu erau obișnuiți, solii s-au străduit și au răbdat totul fără să crâcnească. Aceasta este Europa, le zise Velasco pe un ton ironic. Era în după-amiaza când au privit întreaga Sevilie din vârful unei catedrale uriașe. Velasco le-a arătat atunci una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
La gândul că trebuia să mai ia încă o dată de la capăt călătoria aceasta cumplită, samuraiul rămase fără aer. Dar își zise că asta era soarta lui, n-avea încotro, trebuia să i se supună. Ca și țăranii din vale era obișnuit de multă vreme să rabde și să se supună... După ce se trezi, trecu ceva timp până să-și dea seama că nu era în Japonia, ci într-o mănăstire dintr-o țară străină. Ploaia cădea pe o fereastră dintr-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
potrivnice față de această hotărâre ale părintelui Velasco și ale părintelui Valente. Episcopul își coborî privirea către cei doi în timp ce înfășura foaia de culoarea fildeșului. Așa era obiceiul, să se asculte și părerile potrivnice, dar era numai o formalitate. Nu se obișnuia să se împotrivească cineva la o hotărâre sau la o judecată a tribunalului bisericesc. Velasco clătină din cap, dar părintele Valente... Părintele Valente se ridică încet de pe scaun. Episcopii priveau cu neîncredere cum părintele scotea din straiele sale călugărești ponosite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
erau presărate ici-acolo. Nu se vedea nici o barcă și totul era liniștit. Acesta era mormântul părintelui Vasquez și al altor nenumărați misionari. Iar în curând avea să-mi fie și mie mormânt... Când cade prima zăpadă, oamenii din vale obișnuiesc să facă găluște nesărate, să înfigă în ele câte trei fire de iarba sângelui și să le aducă drept ofrandă lui Buddha. Găluștele de ofrandă se fierb apoi în oală și se mănâncă împreună cu familia. Se spune că la masă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]