19,069 matches
-
luă Scrisoarea și o ascunse sub o Piatră Mare, liniștindu-se la gândul că, dacă Ea n-o să-l vadă mâncând Smochinele, nu o să poată nicidecum să-l pârască; însă fiind de data asta învinuit și mai tare decât înainte, mărturisi Vina, admirând Hârtia ca pe un Lucru Dumnezeiesc, iar pe viitor promise cea mai mare Fidelitate în orice Însărcinare (ed. a 3-a, Nicholson, Londra, 1707, pp. 3-4)"50. Prin urmare, așa cum arată și minunata poveste de mai sus, sensul
Brandingul de angajator by Mihaela Alexandra Ionescu [Corola-publishinghouse/Administrative/900_a_2408]
-
motivația că au tot dreptul să o facă. Dacă afirm că sunt dezinteresat, trebuie s-o și dovedesc. în postura de om de stat fără stat, mă lovesc de numeroase obstacole. în primul rând, nu sunt tocmai dezinteresat. Trebuie să mărturisesc că doresc să am un cuvânt de spus și că implicarea în evenimente istorice îmi dă satisfacție. în al doilea rind, cunoștințele mele sunt limitate. Pot, cu siguranță, să greșesc. Am făcut avere în domeniul piețelor financiare tocmai datorită faptului
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
câștiguri au adus suprize neplăcute. Investitorii au fost dezamăgiți, iar managerii au trecut și ei prin perioade de criză. După zilele amețitoare de succes, puțini erau dornici să reia cu aceeași energie corvoada managementului obișnuit. Președintele unei corporații mi-a mărturisit: „Nu am un public pentru care să joc”. Situația s-a agravat în urma unei recesiuni și multe dintre conglomeratele ambițioase s-au dezintegrat pur și simplu. Investitorii se așteptau la ce e mai rău, iar pentru unii chiar așa s-
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
stare de lucruri reală sau una ideală. Nu poate fi o reprezentare completă a realității, pentru că se bazează pe un singur aspect al acesteia, filosofic și abstract, lăsând deoparte altele, cum ar fi puterea politică sau contextul istoric. Trebuie să mărturisesc că a durat mult până când am recunoscut că noțiunea de societate deschisă nu este ancorată adecvat în teoria politică. Doar recent am realizat toate implicațiile acestui lucru. Când am citit prima dată Societatea deschisă și dușmanii ei, am fost atât
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
din Șerboieni, sub acuzația că ar fi răspândit manifeste pentru instigarea țăranilor. Conform aceleiași surse soția arendașului Haralambie Protopopa îl identifica printre cei care au condus revolta țăranilor din Șerboieni, Argeș, pe studentul I. Popescu. Mai târziu, un alt țăran mărturisea ca fiul preotului din Șerboieni, studentul I. Popescu "mai fusese prin sat și făcuse propagandă printre țărani, îndemnându-i să se ridice la luptă ca în alte părți"14. M. Iosa interpreta evenimentul drept o dovadă limpede a implicării studenților
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
utiliza în corespondență numele de Popescu și nu de Popp20. Este vorba despre două scrisori expediate de Pușcariu 21, în care cerea informații despre Popescu Șerboianu, care ceruse să devină student ordinar (cerere refuzată însă). În aceste condiții Sextil Pușcariu mărturisea: "Nu știu dară ce sfat să-i dau: ar fi bine să vină aici pentru ca să scape de mizeriile de acolo și pentru ca să avem între tinerii noștri un om cinstit și harnic; nu știu însă cum o va duce cu paralele
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
profilului revistei Gazetei Țăranilor, a "descris în culorile cele mai nereale" subiectul, considerând că face astfel "serviciu păturei țărănești, păstrătoarea celor mai îndepărtate datini strămoșești, deși nu totdeauna cele mai creștine, mai curate și mai cuviincioase"122. Însă în timp mărturisea că diversele atitudini, conduite și comportamente ale poporului trebuiau schimbate, comparându-i situația cu cea a unui bolnav, care ar trebui să fie tratat. Prin urmare, cea mai mare stavilă pentru însănătoșirea acestuia o vedea în spiritul vremii și în
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
cremaționistă "Oganj" din Belgrad a calității de membru de onoare cuprinde din nou trimiteri explicite la crezul său. Astfel, Șerboianu considera că cremațiunea răspundea ideii unui umanitarism universal, ajutând la ideea de înfrățire a popoarelor în fața morții. Prin urmare, el mărturisea că: Nu mi-am făcut decât o datorie de conștiință, cunoscând că numai clerul a fost acela, care mai mult din spirit de opoziție decât dintr-o convingere bazată pe temeiuri scripturistice s-a opus si se opune incinerării. Nu
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
poziția arhimandritului, ci și lipsa de reacție a forurilor conducătoare ale Bisericii Ortodoxe Române: "Iată-l pe sâmbrașul diavolului! Cântăriți-i credințele! Înțelegeți neobrăzarea cu care stă de vorbă cu "Biserica", prețuiți-i spiritul concesiv și "admirația" pe care o mărturisește față de "spiritul ei conservator"!... Așa se întâmplă când conducătorii bisericii au altceva de făcut..."204. Câteva luni mai târziu, Glasul Monahilor critica vehement activitatea pro-cremațiune a arhimandritului, încadrând-o ca propagandă ce urmărea "silirea" populației de a-și incinera decedații
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
este astăzi, n-a luat ființă decât la-nceputul secolului al IV-lea. Sinoadele ecumenice stabilind raportul între dogme, biserică și canoane, prin biserică au înțeles natural nu numai zidurile acesteia, ci ceva mai mult: societatea vie a inșilor, cari mărturisesc aceiași credință. Au înțeles să facă din biserica lui Christos o biserică dinamică, iar nu una statică. Dacă libertatea acordată creștinismului de către Împăratul Constantin cel Mare i-a folosit în multe privințe, nu tot astfel a fost cu declararea religiei
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
toarnă peste mort, dacă nu, neînsemnatele noastre "aromate", cu care ar fi fost uns și îmbălsămat Domnul? Ce-nsemnează "pământul" pe care-l aruncăm peste mort, dacă nu o mărturisire, un "simbol" și o scuză înaintea lui Dumnezeu că " Doamne! noi mărturisim înaintea Ta fiindcă nu avem morminte săpate-n piatră că suntem noi tot "pământ" și-n pământ ne întoarcem? Iartă-ne, deci, că ne abatem de la ... tradiție! Va să zică, printr-un proces de abstracție, clericii unde le convin fac pământ din
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
noștri desăvârșesc asemenea fapte, ba încă merg până acolo că unii tăgăduiesc învierea morților, alții se-ndoiesc de ea, iar alții, fanatici și sclavi ai tradiției și a tot felul de prejudecăți, limitând sau negând Atotputernicia lui Dumnezeu, cred și mărturisesc că numai trupurile îngropate vor învia, nu și cele incinerate (arse). Acestora le voi aminti cuvintele filosofului și omului de știință Pascal, scrise pentru atei; Ce motive au ei să spună că nu se poate învia? Ce este mai greu
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
o înviere a morților, nici Christos n-a înviat. Și dacă n-a înviat Christos, atunci propovăduirea noastră este zadarnică și zadarnică este și credința voastră. Ba încă mai suntem descoperiți și ca martori mincinoși ai lui Dumnezeu, fiindcă am mărturisit despre Dumnezeu că El a înviat pe Christos, când nu L-a înviat, dacă este adevărat că morții nu înviază. Căci dacă nu înviază morții, nici Christos n-a înviat. Și dacă n-a înviat Christos. Credința noastră este zadarnică
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
utopic-religioase despre lume, Dostoievski transferă dialogul în eternitate, pe care o concepe ca pe o veșnică co bucurie, co-armonie. în planul romanului, această idee este într-un dialog mereu deschis, iar inițial în infinitul insolubil al acestuia.” Demonul, revoltatul Dostoievski mărturisea în scrisorile sale că a dorit să construiască un personaj pozitiv, reflectare a imaginii cristice. în același timp însă, opera sa stă mărturie pentru un alt model care apare în toate marile lui romane și care se opune celui reprezentat
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Antonina Bliorţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1381]
-
provoacă suferință sau remușcare, pentru această stare de indiferență fiind și condamnat. Din dispreț pentru ceilalți, iar nu din căință își asumă pedepse pe măsura faptelor comise: recunoaște public că este căsătorit cu Maria Lebeadkina, multiplică manuscrisul în care își mărturisește crimele. Lipsa căinței va face imposibilă salvarea lui Stavroghin care, deși poartă în numele său de familie simbolismul crucii (gr. stavros cruce), nu poate să-și asume suferința și, prin urmare, va fi departe de mântuire. Ceilalți demoni ai romanului au
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Antonina Bliorţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1381]
-
pozitiv, atunci fii sigur că n-ai s-o rezolvi nici în sens negativ, știi asta, fiindcă așa e făcut sufletul dumitale” . Pendularea permanentă între credința și negarea lui Dumnezeu va fi caracteristică firii lui Ivan Karamazov, chiar dacă acesta va mărturisi în unele secvențe ale romanului că nu există Dumnezeu. Opunându-se spiritului evanghelic, lui Isus care cerea să-ți iubești aproapele ca pe tine însuți, Ivan afirmă că nu poți iubi oamenii decât de la distanță. Cel care nu poate accepta
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Antonina Bliorţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1381]
-
oamenii decât de la distanță. Cel care nu poate accepta lumea lui Dumnezeu pentru că implică suferința, mai ales suferința copiilor, neagă iubirea. Nu-l acceptă pe Dumnezeu pe criterii umanitare și nu se poate apropria de oameni cu iubire, deși îi mărturisește lui Aleoșa că-l iubește și este fascinat de Katerina Ivanovna, logodnica lui Mitea. Ivan dorește să-i prezinte lui Aleoșa întreaga dramă a conștiinței sale, întrebările fără răspuns care-l obsedează și-i recită din memorie poemul Marelui Inchizitor
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Antonina Bliorţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1381]
-
ucis, nedreptățile să nu triumfe întotdeauna, inocenții să nu mai cadă sistematic în lațul călăului. Și am avea o viață tristă dacă asemenea excepții ne-ar tulbura peste măsură... Dar proba de căpetenie a acuzării era următoarea: soția lui K. mărturisește - spre indignarea multora, convinși că astfel ea și-a „înfundat” decisiv omul - că în noaptea aceea socotită a crimei Joseph venise târziu acasă și-i ceruse să-i spele puloverul și cămașa. Ea a refuzat și atunci bărbatul s-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
o cred, căci nu orice pulover spălat în noaptea unei crime e plin de sânge, nu toate cămășile ne acuză, mai sunt oameni pentru care apa - caldă sau rece - e apă și nimic altceva. În sfârșit, nu toate soțiile ce mărturisesc că au refuzat să spele cămășile soților fac „turnătorie”, nu tot ce spune o soție poate folosi acuzării. Mai suntem capabili de gesturi care nu cer expertiză. Pe scurt: ingenuitatea soției mi se pare și mai importantă decât judecata dreaptă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
limita apelor engleze. El declară insula stat independent, se proclamă „Prinț al țării de pe Mare”, arborează drapel propriu, emite timbre și promulgă o constituție care-i dă dreptul să dețină arme de foc. În primul incident, un tribunal britanic își mărturisește incompetența. 25: Milioane de omizi japoneze ocupă calea ferată de la Kumi, întrerupând circulația o zi. Explicația nu poate fi decât poetică, metaforică - dar nu mă interesează. Eu vreau explicații științifice într-un secol științific, care a dezlegat până și enigma
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
Frankfurt, singur într-o casă curată, un ceas cu cuc vestea o oră a dimineții, la parter un câine urla, lăsat singur în casă. Eu mă rugam: „Ajută-mă, Doamne, să scriu doar o carte ca asta...”. Și plângeam. O mărturisesc impudic - a fi impudic în ceea ce simți și exprimi era legea scrisului lui Scott: „Trebuie să-ți vinzi sufletul...” îi spunea odată unui tânăr scriitor care căuta piatra filosofală în literatură. ...Poate mai suntem unul, doi care ardem azi în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
de Gaulle. Titlul de mareșal n-ar adăuga nimic gloriei lui”. La Élysée, după ce strânge mâna lui Georges Pompidou, Alain Poher îi predă lui Pierre Messmer plicul în care se găsește codul atomic. După festivitatea instalării ca președinte, dl Pompidou mărturisește: „Costumul pe care l-am purtat azi nu e cel mai nou... Credincioasa mea servantă s-a temut ca decorațiile și colierul Legiunii de Onoare să nu-mi agațe hainele cele mai bune...”. Dl Léo Hamon, purtătorul de cuvânt al
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
tuturor fără rușine și fără dezinvoltură: mi-e dor de voi, vreau acasă, nu mă interesează nimic. Dezvoltam o căldură sentimentală care dilata vorbe neînsemnate, amintiri de o secundă; nimicuri căpătau proporțiile unor epistole dramatice; eram ridicol și exaltat - o mărturiseam în fiecare carte poștală, dar nu ca o scuză, ci ca o evidență mortală. Unor bărbați de două parale pe Bălcescu le încredințam visuri ermetice; unui tip care știam bine ce „turna” în București despre mine îi scrisesem o ilustrată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
se poate mândri cu faptul că toți locuitorii sunt ortodocși. Aceștia se ocupă cu mineritul, exploatarea forestieră, agricultura, apicultura, comerțul. Cei mai mulți dintre catolicii care au existat pe acest teritoriu s-au repatriat, astfel încât Biserica Catolică din sat este pustie, sătenii mărturisind că acum câțiva ani, când încă se oficiau messe aici, erau aproximativ zece catolici care participau la serviciul divin. Nicolae a fost unicul copil al cantorului bisericesc Teodor Cotlarciuc și al soției acestuia Ioana, văduvă după Ioan Cozan. Botezat a
Nectarie Cotlarciuc, Arhiepiscop al Cernăuţilor şi Mitropolit al Bucovinei by Marius Vasile Ţibulcă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91906_a_107347]
-
Virginia s-a căsătorit în Suceava, cu Sârbu, iar Tudora s-a căsătorit cu un ofițer, Axintescu (Arsenescu), în Cernăuți. Despre aceste două fete nu se mai știe nimic, iar Vasile Diacon, care a încercat să dea de urma lor, mărturisește că nu a avut nicio izbândă. Cert este că e aproape imposibil să mai fie în viață (dacă ar fi trăit și astăzi ar fi trebuit să aibă în jur de o sută de ani, ținând cont de faptul că
Nectarie Cotlarciuc, Arhiepiscop al Cernăuţilor şi Mitropolit al Bucovinei by Marius Vasile Ţibulcă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91906_a_107347]