16,970 matches
-
puterii de stat, din aparatul de represiune. Personajele formidabile sunt cel titular, pe numele din acte Augusta, soția lui Bazileu, și mama ei, Die Goia. Identitatea primeia e denunțată încă de pe copertă, unde o femeie trecută de multișor de vârsta tinereții e surprinsă într-o poziție nu tocmai decentă. În text aceasta întrupează tot ce poate fi mai abject, mai abominabil, de la răutate bestială la vulgaritate extremă. Ieșită din țigănime, Marea Doamnă Dracula e o tirană arogantă, care tratează oamenii ca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288387_a_289716]
-
credinței religioase a acestora și se ferea să provoace o reacție necontrolată; își manifesta hotărârea unei reîntoarceri progresive spre păgânism, după cum ne mărturisește Ammianus spunând că: Deși era înclinat spre cultul divinităților păgâne din primii ani ai copilăriei, iar în tinerețe dragostea pentru acest cult i-a devenit arzătoare, anumite motive îl făceau la început să se ocupe cât mai pe ascuns cu putință, de cele referitoare la religie. Dar, când motivele de teamă au fost înlăturate și a înțeles că
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
lasă să se întrevadă că zestrea sa este aceea de povestitor. E ceea ce face farmecul operei sale de căpătâi, Suvenire contimpurane (1888). Scriitorul este, prin structură, un memorialist. Având voluptatea spunerii, el nu reconstituie întâmplări de odinioară („din copilărie”, „din tinerețe”, „din anul 1848”) de dragul adevărului. Nici nu plăsmuiește, ci învăluie totul într-un abur de poveste, așa încât anumite istorii - nunta beizadelei Grigore sau aventurile prin care trece răpitoarea cucoană Marghiolița - par să fi fost aievea, dar tot atât de bine ar fi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289700_a_291029]
-
Întâmplare, liber arbitru 84 Speranță, Încredere - dezamăgire, neîncredere, consolare 85 Spirit, glumă, ironie - cinism, sarcasm 87 Stăpânire de sine, calm, abținere - mânie, furie, ostilitate, agresivitate 88 Tact, maniere, diplomație 89 Tăcere - limbuție, vorbărie, clevetire 91 Timpurile: trecut, prezent, viitor 92 Tinerețe, maturitate, bătrânețe 94 Virtute - viciu 95 Voință - pasivitate, blazare 99 PARTEA A DOUA Reflecții personale privind psihologia omului și existența sa (Tiberiu Rudică) 101 Referințe bibliografice 221 „Proverbele sunt lacrimi picurate din ochii fizici și spirituali ai umanității de-a
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
-i poți face față, ca să nu trebuiască să pari ceea ce nu ești.” (G.Cr. Lichtenberg) Cine nu vrea când poate, atunci când vrea nu poate. (Degeaba vrei, de exemplu, să faci la bătrânețe ceea ce ai fi putut și n-ai făcut la tinerețe: „Când nu poți face ce vrei, trebuie să faci ce poți”.) și țâțoasă, și lăptoasă, și devreme acasă. (Cel care manifestă pretenții exagerate trebuie să se pregătească de surprize neplăcute.) Ambiția Îmbată la fel ca și vinul. (Pentru ambițiosul incurabil
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
La lelița jucăușă, stă gunoiul după ușă”: „Dă, Doamne, tot sărbători și numai o zi de lucru, și atunci să fie nuntă”.) Ai carte, ai parte. (Alte proverbe ne oferă explicația: „școala face omul, om/ ș-altoiul, pomul pom”; „Secretul tinereții la bătrânețe se apreciază”.) „A ști este a prevedea; a prevedea este a putea.” (A. Comte) Nu se Îngrașă porcul În ajun (sau la Ignat). (Cei indolenți lasă totul pentru ultimul moment, crezând, de exemplu, că o inspirație sau o
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
Un lucru, când nu este făcut la vremea lui, devine aproape imposibil de Înțeles și de acceptat mai târziu. Din fericire, și reciproca este la fel de adevărată: „Omul deprins a face un lucru bun nu știe a lucra prost”; „Deprinderea din tinerețe rămâne și la bătrânețe”.) Un cusur, cât de mic ar fi, este totdeauna Începutul unui mare defect. (Când accepți să faci mici concesii, sfârșești prin a suporta mari compromisuri.) „Sufletul se formează prin deprinderi și ajungi să gândești după cum trăiești
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
să trăiască a Început să Îmbătrânească”. Ne-am putea gândi și la următoarea interpretare: dacă dorești să obții cât mai repede Înțelepciunea, ai toate șansele să dobândești o falsă Înțelepciune, deoarece te frustrezi tocmai de acele experiențe de viață ale tinereții și ale maturității din care adevărata Înțelepciune Își trage rădăcinile.) Orice lucru nou devine vechi o dată cu trecerea zilelor. (Mai ales atunci când nu știm să-i descoperim noi caracteristici sau noi Întrebuințări. Înțelepciunea populară se Încăpățânează să găsească Însă și excepții
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
gloria mundi.) Tu poți să Întârzii, dar timpul nu va Întârzia. (Când lucrurile nu sunt făcute la timpul lor, apare inevitabil regretul constatării faptului că totul a devenit prea târziu: „Timpul pierdut nu se mai Întoarce”; „Cine nu Învață la tinerețe va plânge la bătrânețe”; Cine n-aleargă la tinerețe nu odihnește la bătrânețe”. Așadar: „Nu lăsa pe mâine ce poți face azi”.) „Fiecare zi este o existență În miniatură.” (J.L. Averbury) Gândindu-te la trecut, afli despre viitor. (Evaluându-ți
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
va Întârzia. (Când lucrurile nu sunt făcute la timpul lor, apare inevitabil regretul constatării faptului că totul a devenit prea târziu: „Timpul pierdut nu se mai Întoarce”; „Cine nu Învață la tinerețe va plânge la bătrânețe”; Cine n-aleargă la tinerețe nu odihnește la bătrânețe”. Așadar: „Nu lăsa pe mâine ce poți face azi”.) „Fiecare zi este o existență În miniatură.” (J.L. Averbury) Gândindu-te la trecut, afli despre viitor. (Evaluându-ți cu obiectivitate greșelile făcute, poți anticipa mai bine consecințele
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
noastră este tocmai ceea ce facem noi din ea.” (S. Smilles) Fiecare vârstă cu nebunia ei. (Fiecare vârstă are iluzionările și efuziunile ei sentimentale, care ne Încântă, dar care ne fac adesea să exagerăm, să forțăm limitele permise: de exemplu, În tinerețe credem că „tot ce zboară se mănâncă”; la bătrânețe ne iluzionăm În ideea că mai putem spera la miracolul „păsării Phoenix”.) Zilele omului sunt ca floarea câmpului. (Mai ales cel care este un creator, un om al proiectelor Îndrăznețe simte
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
ca floarea câmpului. (Mai ales cel care este un creator, un om al proiectelor Îndrăznețe simte acut această nevoie de timp, trăind puternic sentimentul efemerității existenței proprii: „Vremea vremuiește, și omul Îmbătrânește”; „Vor veni bătrânețele să-l Întrebe unde sunt tinerețile”.) „Când Îți propui un scop, timpul, În loc să crească, scade.” (Rivarol) „Cu momentul În care ne naștem timpul Începe să ne ia viața Înapoi.” (Seneca) „Degeaba ne-am tângui, degeaba ne-am zbuciuma, degeaba am Întreba; răspuns nimeni n-o da
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
trei după-amiază”; „Timpul costă bani”.) „Omul care nu se gândește sau nu prevede lucrurile Îndepărtate are necazul aproape.” (Lun Yu) Nu aduce anul cât aduce ceasul. Faptul acesta poate fi privit atât ca o consolare, cât și ca o speranță.) Tinerețe, maturitate, bătrânețetc "Tinerețe, maturitate, bătrânețe" Nu te teme să nu-ți Îmbătrânească trupul, teme-te să nu-ți Îmbătrânească sufletul. (Ce folos, Într-adevăr, de trup Încă voinic, dacă sufletul și-a pierdut - vorba poetului - „tinerețea dorului”: „Când Îi bine
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
costă bani”.) „Omul care nu se gândește sau nu prevede lucrurile Îndepărtate are necazul aproape.” (Lun Yu) Nu aduce anul cât aduce ceasul. Faptul acesta poate fi privit atât ca o consolare, cât și ca o speranță.) Tinerețe, maturitate, bătrânețetc "Tinerețe, maturitate, bătrânețe" Nu te teme să nu-ți Îmbătrânească trupul, teme-te să nu-ți Îmbătrânească sufletul. (Ce folos, Într-adevăr, de trup Încă voinic, dacă sufletul și-a pierdut - vorba poetului - „tinerețea dorului”: „Când Îi bine de trăit, atunci
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
și ca o speranță.) Tinerețe, maturitate, bătrânețetc "Tinerețe, maturitate, bătrânețe" Nu te teme să nu-ți Îmbătrânească trupul, teme-te să nu-ți Îmbătrânească sufletul. (Ce folos, Într-adevăr, de trup Încă voinic, dacă sufletul și-a pierdut - vorba poetului - „tinerețea dorului”: „Când Îi bine de trăit, atunci am Îmbătrânit”.) „A Îmbătrâni Înseamnă a trece de la pasiune la compasiune.” (A. Camus) Cinstește pe bătrâni, că și tu ai să fii bătrân. (Desigur, nu numai pentru aceasta, ci, În primul rând, pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
nu putem spune decât puține lucruri despre ceea ce ar trebui să reprezinte cu adevărat destinul omului În lume. Μ Înțelepciunea Își are principalul izvor În regretele bătrânilor: de exemplu, regretul faptului că n-am știut să păstrăm pentru bătrânețe avantajele tinereții; sau faptul că ceea ce am gândit cu generozitate la vârsta tinereții am Înlocuit cu un exces de prudență la vârsta bătrâneții etc. Μ Ne tulbură ideea morții, dar dacă amenințarea acesteia n-ar exista, poate că n-am ști să
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
reprezinte cu adevărat destinul omului În lume. Μ Înțelepciunea Își are principalul izvor În regretele bătrânilor: de exemplu, regretul faptului că n-am știut să păstrăm pentru bătrânețe avantajele tinereții; sau faptul că ceea ce am gândit cu generozitate la vârsta tinereții am Înlocuit cu un exces de prudență la vârsta bătrâneții etc. Μ Ne tulbură ideea morții, dar dacă amenințarea acesteia n-ar exista, poate că n-am ști să ne bucurăm Într-atât de viață. Μ Se pare că unul
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
de a ne identifica chiar cu persoana iubită, până la uitarea de sine; apoi, În celelalte iubiri Își spune cuvântul experiența... Μ Un fapt interesant: nu suntem la bătrânețe Într-atât de exigenți și de intransigenți În aprecieri pe cât suntem la tinerețe. La bătrânețe Înlocuim aceste atitudini cu surâsul binevoitor și cu dispoziția de a fi gata să iertăm. Dar poate că așa trebuie să fie În viață: tinerii să ne dea revoluțiile, iar bătrânii să tempereze, apoi, excesul de zel al
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
rutinizează. Μ Frumusețea este peste tot, trebuie doar să știm să o observăm. Ea poate să Însemne, de exemplu, o proporționalitate deosebită a formelor exterioare, dar și curățenia sau puritatea unui conținut de viață; poate să exprime exuberanța sau spontaneitatea tinereții, dar și misterul diafan din unele construcții mitice etc. Μ Mintea ne ajută să Înțelegem, inima - să credem. Μ Sensul evoluției psihologice a omului nu este, cum ar părea la prima vedere, acela de a se realiza o omogenizare a
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
Încercăm tot mai mult să Înțelegem și să ne convingem că trebuie să-l iertăm... În speranța că așa Îl vom face și pe el să ierte, apoi, pe altul. Μ Dacă basmul s-ar realiza, Într-adevăr, și aspirația „tinereții fără bătrânețe și a vieții fără de moarte” s-ar Împlini, ce-ar face oare omul cu tinerețea sa veșnică? Cum s-ar descurca În absența unui „trecut” sau a unui „viitor”? (Cui ar mai da socoteală?) În absența unui bilanț
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
că așa Îl vom face și pe el să ierte, apoi, pe altul. Μ Dacă basmul s-ar realiza, Într-adevăr, și aspirația „tinereții fără bătrânețe și a vieții fără de moarte” s-ar Împlini, ce-ar face oare omul cu tinerețea sa veșnică? Cum s-ar descurca În absența unui „trecut” sau a unui „viitor”? (Cui ar mai da socoteală?) În absența unui bilanț al vieții, cum și-ar mai da seama de creșterile sau scăderile sale morale? și, apoi, traiul
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
este în concordanță cu trăirile și cu puritatea, sensibilitatea și bucuria tăcută ce-i definesc personalitatea."29, astfel încât "în majoritatea poeziilor, glasul ce străbate din lirica Anei Blandiana este rezultatul confruntării cu diferite experiențe."30 Bucuria de a trăi, specifică tinereții, cunoaște diverse forme, de-a lungul vârstelor, la fel și frenezia simțurilor, care, treptat se estompează, devenind tăcere. Deși, odată cu dobândirea unei anumite maturități scriitoricești, autoarea adoptă o poziție a dezinhibării, interiorul deschizându-se tot mai mult și devenind exterior
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
semnul identificării poetului cu viața semenilor, realitatea interioară a Anei Blandiana regăsind suficiente resurse de luptă contra celei exterioare, care nu este, pare-se, chiar atât de aprigă și de neînvins, așa cum o percepe ea la acea minunată vârstă a tinereții, spre final, exteriorul devine sufocant, poeta simțindu-se captivă într-un Univers pe care nu îl înțelege, în care nu se regăsește, dar, mai ales, contra căruia nu mai are puterea să lupte. Și în acest lucru stă tragicul. S-
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
căutări a propriei identități, Persoana întâia plural, 1964; Călcâiul vulnerabil, 1966; A treia taină, 1969; 50 de poeme, 1970, devin toate volume programatice, laitmotive ale începutului de creație artistică al autoarei. Ele sunt marcate, astfel, de vitalismul și de entuziasmul tinereții, urmând ca, apoi, treptat, aceste stări entuziaste să scadă, până la anihilare. Este momentul în care autoarea începe să se confrunte cu cenzura comunistă, cenzură de care încearcă să scape, prin crearea unei realități interioare, total diferită de cea exterioară, de
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
redefinire a sinelui. Învelișul lingvistic al termenului, alcătuit din diftongi ascendenți, deschiși, semn al luminozității unui spirit înalt este legat de grupul consonantic surd pl, care creează o splendid imagine auditivă ce pare că redă sunetul ploii. Legătura indisolubilă între tinerețe și ploaie se realizează și prin menținerea vibrației interioare, specifice Anei Blandiana, spre deosebirea de tristețea promovată de ploaie, regăsibilă la alți autori, care degenerează spre o stare apocaliptică George Bacovia. Totuși, deținând un semantism preluat de la aceștia, ploaia declanșează
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]