19,653 matches
-
con s trucție sau, și mai bine, construiești fără autorizație și dacă vine vreun control, dai „dreptul“. Cuvân tul în sine m-a fascinat și am mai scris despre el. Cum a ajuns șpaga să fie un drept? Ne-am obișnuit atât de mult cu corupția, încât o acceptăm social, o îmblânzim prin cuvinte ca s-o facem suportabilă. Când bunica mea s-a îmbolnăvit, mama a vrut să dea șpaga de rigoare la medic. Medicul a refuzat, drept pentru care
Eu votez DNA!De ce merită să apărăm instituţiile anticorupţie by Cristian Ghinea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1332_a_2898]
-
v-ați culcat imediat? M-am culcat. — Și soția dumneavoastră? Burghezii din Calais luceau mohorâți în lumina slabă. Trebuie să fi costat cel puțin 10 lire. Brațul ridicat al lui Pierre de Wissant putea să scoată ochiul cuiva. —A citit. Obișnuiește să citească înainte să adoarmă. —Vă deranjează? Faptul că citește? Faptul că citește după ce faceți dragoste. —Ar trebui? Unii oameni îl pot percepe ca pe un abandon emoțional. Crezi că a sta în așternuturi calde care miros a sex și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
soția mea ridicându-se din pat, luând cartea de pe noptieră și rezemându-se la loc pe perne. Am încercat să îmi amintesc volumul așezat pe chenarul de satin albastru al păturii electrice. Nu era una dintre cărțile acelea pe care obișnuia să le citească în liceu, groase și cu cotoarele tocite de atâta răsfoit, pe care le lua uneori în pat. Doamna Bovary. Anna Karenina. Cartea lui Thackeray despre colonel. O știam bine pe asta. Am citit-o în timpul celei de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
pe care nu le vorbeam. Nu ești unul dintre cei aleși, mormăise el. Mă întrebam dacă era o glumă sau un test. L-am privit cum îmi studia certificatul. Când îl văzusem prima dată, fusesem uimit, și încă nu mă obișnuisem. În actele germane și olandeze, chiar și în documentele DP, se înregistra religia posesorului. Certificatul de identitate care ținea locul unui pașaport eliberat de Consulatul General al Statelor Unite menționa doar cât de înalt eram, dacă aveam vreun semn particular pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
să ajungem la povestea despre îmbăiatul Suzanei? Și ce vor să spună prin Sodoma și Gomora? Anne, Peter, nu vă mai întreceți! Primul lucru pe care l-am remarcat a fost părul ei. Îmi luase mai mult timp să mă obișnuiesc să văd femei cu păr decât femei fără păr. Ce spui de asta, doctore? Părul lui Susannah era blond-închis și foarte mătăsos. Îl purta lung pe atunci, i se revărsa pe umeri încadrând o pereche de ochi catifelați, ca în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
de banii mei. Avea nevoie de mine. Nu a fost vina mea. A fost primul prieten pe care mi l-am făcut în America. Herry era un client fidel al restaurantului unde lucram eu. Asta era înainte să se căsătorească. Obișnuia să vină de trei-patru ori pe săptămână, uneori cu câte o fată sau cu încă un bărbat, dar de obicei era singur. Ziarele, documentele și broșurile îi țineau companie. Mai aruncam și eu un ochi pe ele în timp ce îi serveam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
o buclă de pe frunte cu dosul palmei. Prima dată când și-a tuns părul în ceva ce se numea tunsoare pudel nu mi-a plăcut. Prefer părul lung la femei. Această preferință e de înțeles. Dar am ajuns să mă obișnuiesc cu această coafură de fetișcană. Era numită după un câine, dar dădea un aer felin ochilor ei alungiți și pomeților înalți. Părea în același timp vigilentă și mulțumită, deși se putea să fie doar din cauza sarcinii. Ce este? Un articol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
mine chiar înainte să închidă ușa. Foarte nehotărâți oamenii ăștia. Am insistat să conduc eu. Madeleine nu se împotrivi. Nu știa că brațul meu drept era amorțit. Nici nu băgă de seamă că țineam volanul cu o singură mână. Se obișnuise deja cu asta. Dar nu se putu abține să nu mă întrebe, în timp ce depășeam o mașină care pierdea vremea pe banda de viteză, lăsând în urmă panouri cu reclame la benzină, pastă de dinți și mașini de vânzare la mâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
e nimic în neregulă cu el. Femeia care nici măcar nu își face găuri în urechi îmi spune mie că nu e nimic în neregulă să merg pe stradă cu un număr tatuat pe braț. —Vreau să zic că m-am obișnuit cu el. —Tu te-ai obișnuit cu el. Și asta înseamnă că e în regulă. Că e al naibii de grozav să merg pe stradă cu un număr tatuat pe braț. Nu am spus asta. Am spus doar că face parte din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
Femeia care nici măcar nu își face găuri în urechi îmi spune mie că nu e nimic în neregulă să merg pe stradă cu un număr tatuat pe braț. —Vreau să zic că m-am obișnuit cu el. —Tu te-ai obișnuit cu el. Și asta înseamnă că e în regulă. Că e al naibii de grozav să merg pe stradă cu un număr tatuat pe braț. Nu am spus asta. Am spus doar că face parte din tine. Ezită. Un alt panou publicitar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
ca să își acopere ochii. S-a încruntat când a văzut festinul acela absurd. Privirea ei a coborât spre masă. S-a oprit când a ajuns la borcanul cu mâncare pentru bebeluși. Am spus ceva despre cum crezusem că era sirop obișnuit de mere și l-am dus înapoi în frigider, dar era prea târziu. Știam la ce se gândește. Ce bărbat ia mâncarea de la gura copilului? Nu putea înțelege. Frigiderele din copilăria ei fuseseră pline ochi cu fructe coapte, lapte cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
el într-un articol scris cu ocazia publicării jurnalului. Dar acele reportaje erau la fel de iluzorii ca și zvonurile. Acum el se afla în bucătăria mea. Nu puteam să mă mai prefac că nu există. Ești ca un fiu pentru mine, obișnuia el să spună, când îi aduceam mâncare în spitalul de la Auschwitz. —În Basel, spuse Madeleine. Luă o scrisoare de pe masă și începu să îmi citească din ea. —Herbstgasse 11, Basel, Elveția. Am luat coala de hârtie din mâna ei. Dragă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
domnul Kanin și toți ceilalți probabil nu știau că cei pe care Anne îi numea van Daan erau de fapt van Pels. Dar nu voiam să îmi asum riscul. Piesa s-a jucat timp de un an și jumătate. Mă obișnuisem să văd anunțurile și să aud laudele oamenilor care erau mai în urmă cu noutățile decât soția mea și sora ei sau, în ocaziile rare când o lăsam pe Madeleine să mă târască la vreun spectacol, să trec pe lângă poze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
și veni din bucătărie, la timp ca să vadă pisica ieșind din cutie. Ce e asta? întrebă ea. —A ce arată? Pisica nu cercetă toată camera cum fac majoritatea pisicilor în anumite locuri, ci o traversă rapid. Era un animal curajos, obișnuit cu luminile puternice, cu aplauzele zgomotoase și cu străinii. Merse tiptil până la canapea, sări pe ea, se plimbă pe spătar și apoi sări la loc pe podea. Copiii o urmăreau cu atenție. Asta e o surpriză, spuse Madeleine. Am tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
pe care am încercat să îl recreez pentru soția mea, pentru copiii mei, pentru mine și pentru nereușita mea. În timp ce lacrimile tăcute făceau loc suspinelor și oamenii se întorceau să se uite, pentru că asta era mai mult decât ceea ce erau obișnuiți să vadă, am plâns pentru a doua moarte a părinților mei, cea pe care o cauzasem prin tăcere. Este amuzant felul diferit în care oamenii reacționează la faptul că au fost înșelați. Unii o iau personal, deși soția mea - singura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
tava din mâinile ei și am dus-o pe pat. Apoi mam întors către ea. -Cine v-a trimis să-mi dați asta? -Cu asta mă ocup. Aduc masa tuturor paciențiilor. -Pacienți? -Da. Sunteți nou pe aici, dar o să vă obișnuiți. De obicei micul dejun îl duc fiecăruia în cameră, iar celelalte mese le veți lua la cantină alături de ceilalți. Acolo suntem mai multe. Am privit-o în tăcere. Amabilitatea ei era născută din pactul pe care încerca să-l facă
A doua oară unu by Cristi Avram () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92958]
-
mult, dar care nu se plictisesc așteptând, căci știu că o mână expertă le va adăposti într-un târziu, le va răsfoi sau le va muta pe noptieră. Răbdarea cărților e infinit mai mare decât a oamenilor. Ele s-au obișnuit să vadă chiar și secolele scurgându-se unele după altele.” Nicolae Manolescu 620. „O carte bună e aceea care ne cultivă sau ne inspiră sentimentele frumoase: aceea pe care, când o citim, ne simțim mai luminați sau mai buni.” Garabet
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
toate cele patruzeci și trei de kilograme ale ei întinse ca o pânză în timp de uragan, să simtă că începe să zboare. Pe vaporul respectiv, Jina și-a lăsat capul pe-un umăr ca să-l vadă mai bine. Era obișnuită să se uite în sus la bărbați. De prin clasa a IV-a, a devenit limpede că n-avea să crească mai înaltă de-atât. Măsurând abia un metru și cincizeci și doi de centimetri, Jina avea posibilitatea să tragă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
tăcere tristă. Viața trebuie să ți-o trăiești vara, a zis Zach îndepărtându-se. Așa cred eu. Să le ia dracu’ de recolte. De muncit nu termini niciodată; dar sezonul de mers pe râu e scurt. Taică-miu s-a obișnuit să plec în perioada asta. La începutul sezonului, merg la Snake, Salmon-ul e în iulie, chiar dacă e un adevărat circ. Patru companii, și, în fiecare dimineață, la lansare, câte-o sută de oameni. Zach s-a ridicat și și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
de mitologie sau de Zach ? Jina a fost surprinsă de întrebarea directă a lui Mike. Poate că, acum că-i refuzase cererea în căsătorie, bărbatul își dăduse seama că nu era așa de greu să fi crud. Iar omul se obișnuiește repede cu asta. Jina s-a uitat la o scamă aninată de cămașă, apoi la umerii lui largi. Fixându-l așa, piciorul stâng i-a amorțit, ca și când deja începuse să se detașeze. Voiam numai să zic că mi se pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
care-l face pe om să rămână acolo unde sunt radio-uri. I-am auzit vocea de parc-ar fi stat chiar lângă mine, de parcă mi-ar fi cântat la ureche. La început, mi-a fost foarte greu să mă obișnuiesc cu ideea. Dar Elvis s-a tot întors. Venea așa de aproape încât aș fi putut să-l împușc fără probleme, dar el voia să-mi cânte melodiile alea din tinerețea mea. Să-mi aducă aminte că odată, demult, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
privind pereții gigantici și o fâșie subțire de cer cenușiu care alergau pe lângă ei. A început din nou să îngâne acea notă atotcuprinzătoare. De data mai tare, fiincă râul era blând, ca un cor care-ți face terța. Jina se obișnuise într-atât cu nuanțele apei încât știa acum când curentul se întețea. Înainte ca următoarea vâltoare să-și facă apariția. Tocmai de asta, când gabara s-a izbit de bolovan, Jina a fost luată pe nepregătite, iar faptul că Zach
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
de creștet. Ochii femeii, care aveau aceeași nuanță de verde-cenușiu ca ai lui Andy, au făcut cute în colțuri. Femeia s-a întors către Danny. Nu i-a spus nimic, dar puștiul a făcut un pas în spate. Danny era obișnuit să detecteze ura oamenilor. Ura lor îl ardea și de la treizeci de metri distanță. Trebuie să te întorci, i-a spus femeia. Știi drumul ? Danny a dat din cap. Era completamente pierdut, dar n-avea nevoie de-un tată care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
se stingea brusc în cenușiul apusului, cu faptul că frumusețea durează așa de puțin, cu ideea că devotamentul și prietenii sunt lucruri rare. Faima și banii n-or să te facă fericită. Crede-mă când îți spun că omul se obișnuiește cu orice și curând o să-ți dorești mai mult. Alice a ridicat ochii, iar Irene s-a rugat ca nimeni să nu rostească acel lucru care era evident: în locul lui Alice, și ea ar fi făcut la fel. Dintre ele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
crize cu termene fixe, care aveau la origină gestul nobil al lui Rim, intrau în uzul vieței ei robotnice. Nu-i da în minte să revizuiască acea stare de lucruri, nici să se irite împotriva nimănui. Dimpotrivă, despre toate astea obișnuia a spune respectuos: - Rim se ocupă de-aproape ele afacerile noastre! Dar năduful ei de femeie grasă și scurtă în gât evolua spre o emfizemă clasică. Erau acum oroprietari și greutățile bănești erau compensate de schimbările fericite pe care acest
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]