18,324 matches
-
fi posibilă „decodarea“ nivelurilor multiple de semnificare. În concluzie, de poezie - divina capcană în care se zbate vulpea vie / și mișcătoare a ideii, a trăirii - trebuie să ne apropiem cu toată ființa, cu sensibilitatea și inteligența noastră, cu știința semnului lingvistic și artistic. SUBIECTUL al IIIlea (30 de puncte) Relația dintre două personaje dintro operă epică, aparținând lui Liviu Rebreanu Liviu Rebreanu, Ion (relația dintre Ion Pop al Glanetașului și Ana lui Vasile Baciu) INTRODUCERE: Personajele realiste Pornind de la convingerea că
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2893]
-
pseudo-filosofice ale epocii noastre (existențialismul, fenomenologia, structuralismul etc.) Iată de ce, pentru a umple lacuna imensă a științelor despre viață, istoria gîndirii moderne a schițat o revenire la o aprofundare indispensabilă. Preocupată de stăvilirea maladiilor psihice (bolile spiritului, conform prudentei sintagme lingvistice), psihologia profunzimilor încearcă să sondeze abisurile extra-conștiente. Ea se vede obligată să apeleze la un fel de introspecție deghizată și ca atare insuficient de metodică, în fond, vechea cercetare filosofică, indiferent dacă era sau nu o formă de introspecție exagerat
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
Elanul se încarnează pas cu pas, în măsura în care reușește, grație spiritului rațional valorificator, să combată zilnic falsele motivații psihopatice încă de la ivirea lor insidioasă în intrapsihic. Termenul "a se încarna" posedă un sens precis dacă îl înțelegem pornind de la rădăcina sa lingvistică: omul trăiește spiritual și trupește. Carnea-somă este vie atît timp cît este animată de spirit: intenționalitatea rațional motivantă (elanul motivant). Dacă intenția animantă moare, soma nu mai este decît materie inertă. Spiritul trebuie să se încarneze (etimologic, cuvîntul provine de la
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
moartea trupului, pură ficțiune metafizică, și învierea etică în timpul vieții, care se referă la decăderea banală, la căderea adamică, numită "moartea sufletului": moartea elanului animant. Este evident că termenul de "înviere" nu are aici nici un alt sens în afara semnificației sale lingvistice: redresare. Distincția aceasta de o importanță fundamentală este clar stabilită în epistolele apostolului Pavel. Eroarea dogmatică rezidă, nu numai în înțelegerea greșită a mitului Treimii, ci și poate chiar în mai mare măsură în interpretarea falsă a acestor epistole. Aunci
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
animant). Toate ambivalențele se datorează valorficării contradictorii a spiritului pervers, care creează astfel cele două forme ambivalente ale maladiei psihice: nervozitatea-banalizarea. Iată de ce prudența limbajului înglobează psihopatiile în termenul de "maladii ale spiritului". Intenția în general prost înțeleasă a prudenței lingvistice este fără îndoială includerea în maladile spiritului a contrapolului ambivalent al nervozității inhibitive: banalizarea triumfantă, flagel al vieții sociale, cauza principală a domniei nedreptății în lume. Înțelepciunea mitică o exprimă prin simbolul "Prințului Lumii" reprezentat de Satan, simbolul intențiilor subconștiente
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
de sublimările și spiritualizările care îi călăuzesc pe oameni și de perversiunile și superstițiile care îi afectează pe indivizi. Dar toate aceste forțe motivante sînt la rîndul lor motivate de tradițiile comune unei colectivități sau alteia. Din punct de vedere lingvistic, motivele poartă numele de rațiuni de a acționa, iar unele dintre aceste rațiuni motivante fac parte din raționamentul unor generații de mult dispărute. Transmise încă din prima copilărie, ele devin motive predominante, principii de acțiune cu atît mai dificil de
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
constă tocmai în rezistența lucidă în fața tentațiilor perverse, atît a celor de resemnare, cît și a celor de agresiune cu orice preț. Indignarea este trăsătura comună tuturor vanităților culpabile și tuturor acuzațiilor tînguitoare și agresive. Ca și înțelepciunea mitică, prudența lingvistică condamnă fuga de răspundere reprezentată de indignare și în principiu resentimentul. Dar ea este și un proces dinamic, cauza și totodată efectul oricăror deliberări morbide: indig-nîndu-ne, devenim treptat nedemni. Omul nu este demn de recompensă (bucuria) decît în măsura în care nu se
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
răspunde proiectelor Secției de Filologie a Academiei Române. Au fost înființate departamente de lexicologie-lexicografie, dialectologie, toponimie, istorie literară și folclor. În urma angajării unui număr sporit de cercetători, s-a trecut la elaborarea unor lucrări de anvergură: Dicționarul limbii române, Noul atlas lingvistic român pe regiuni. Moldova și Bucovina, Tezaurul toponimic al României. Moldova, Dicționarul literaturii române, Arhiva de Folclor a Moldovei și Bucovinei. Pentru realizarea unei baze de date corespunzătoare, s-a întocmit un chestionar dialectal (de I.A. Florea, Zamfira Mihail
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287559_a_288888]
-
-a (în 2002), urmând să fie încheiată partea a 3-a din tomul XIII cuprinzând litera V, precum și literele W, X, Y, să se definitiveze și literele E și L. În 1987 s-au tipărit primele părți din Noul atlas lingvistic român pe regiuni. Moldova și Bucovina, continuate, în 1997, de volumul al doilea. În 1993, 1995 și 2002 s-au publicat trei volume de texte dialectale, întregite în 1997 de un studiu asupra specificului anchetei dialectale. În 1991 și în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287559_a_288888]
-
omul comun, lupta cu inerția, răul uman, alienarea ipotetică, liniștea interioară. Creația de referință rămâne indiscutabil Moartea căprioarei. Considerațiile stilistice, generos plasate în cuprinsul cărții, sunt pertinente și întregesc analiza, chiar dacă demonstrația este apăsat didactică, inventariind scrupulos neologismele, locuțiunile, clișeele lingvistice, termenii populari, cuvintele tehnice etc. Este un exercițiu util, deși valoarea poeziei lui Nicolae Labiș trebuie căutată în altă parte, în spațiul unui neoromantism patetic și vehement, al unei descătușări energetice de tip nietzscheean, altfel spus dionisiac. Cronotopul labișian (în
NICOLAE LABIȘ – RECURS LA MEMORIE DIMENSIUNI SPAŢIO-TEMPORALE ÎN POEZIA LUI NICOLAE LABIȘ by MIHAELA DUMITRIŢA CIOCOIU () [Corola-publishinghouse/Science/91867_a_107354]
-
pare că zbura-va din nou, ultima oară, Spre un cimitir mai sobru și mai demn.” Poezia lui Labiș surprinde prin diversitatea tematică și prin bogăția verbală, stilistică. În imagistică, el recurge ades la elemente din natură, dar și elemente lingvistice din stiluri funcționale cât mai diverse. Cuvintelor vechi, uzate, le redă viață, făcând asociații surprinzătoare, și, folosește adesea imagini vizuale și picturale nefiind un pastelist. Senzațiile auditive sunt transpuse vizual: „Cu foșnet vestejit răsună valea” sau „Așteptam într-un loc
NICOLAE LABIȘ – RECURS LA MEMORIE DIMENSIUNI SPAŢIO-TEMPORALE ÎN POEZIA LUI NICOLAE LABIȘ by MIHAELA DUMITRIŢA CIOCOIU () [Corola-publishinghouse/Science/91867_a_107354]
-
a unor termeni „direct legați de unele trăsături profund caracteristice ale conținutului.” Întâlnim des în poezia sa ideea de puritate, de alb. Cuvântul pur este frecvent cu sensul de curat, imaculat. Poetul merge atât de departe în căutarea purității legată lingvistic de ideea de alb, încât la un moment dat are impresia că el e singurul care întunecă lumea: „Și-i totul alb și parcă-s rușinat Că singur eu lumina o întunec.” (Frământare intimă) Meșter al cuvântului și bun cunoscător
NICOLAE LABIȘ – RECURS LA MEMORIE DIMENSIUNI SPAŢIO-TEMPORALE ÎN POEZIA LUI NICOLAE LABIȘ by MIHAELA DUMITRIŢA CIOCOIU () [Corola-publishinghouse/Science/91867_a_107354]
-
cărora a realizat un tip remarcabil de poezie reprezentativă pentru lirismul unei generații. Ceea ce surprinde cu deosebire în poezia lui Labiș este predilecția sa pentru muzicalitate. El a lăsat poezii care impresionează printr-o căldură și armonie limpede, fără stridențe lingvistice, trunchieri sau licențe poetice, cu un acord perfect, versul bucurându-se de o mare claritate și corectitudine morfologică și sintactică. Labiș folosește un vocabular bogat, cu termeni populari și regionali, alături de neologisme rare sau cotidiene. Folosirea ponderată a elementelor vechi
NICOLAE LABIȘ – RECURS LA MEMORIE DIMENSIUNI SPAŢIO-TEMPORALE ÎN POEZIA LUI NICOLAE LABIȘ by MIHAELA DUMITRIŢA CIOCOIU () [Corola-publishinghouse/Science/91867_a_107354]
-
trăite ca artă. Ne conturăm astfel imaginea omului Creangă, modest, simplu, dar înțelept și nobil în caracter. Atunci când vorbim însă de scriitorul Creangă, o analiză a scrierilor sale din aceeași perspectivăa vieții ca artăscoate la iveală o serie de modalități lingvistice și literare prin care se constată arta de a trăi a autorului (în scrierile autobiografice) sau a personajelor sale (în celelalte scrieri). Din Fragment de autobiografie, Corespondență sau Articole, transpare originalul Creangă, cel ce a încheiat pactul autobiografic cu cititorul
Ion Creangă sau arta de trăi by Ana-Maria Ticu () [Corola-publishinghouse/Science/1209_a_1921]
-
adecvate demersuri de organizare, necesare funcționării sistemelor naționale de urgență, pentru a se asigura că apelurile către acest număr sunt preluate și gestionate în mod corespunzător. În același timp, se impuneau eforturi în vederea atenuării dificultăților de înțelegere cauzate de barierele lingvistice, ținând cont de posibilitățile de care dispun diferitele sisteme de urgență naționale; așadar, apelul unic de urgență la nivel european putea fi utilizat, după caz, în paralel cu oricare alt sistem național. Inițierea de către România a demersurilor de integrare europeană
Asistența urgențelor chirurgcale din București by Mircea Beuran () [Corola-publishinghouse/Science/91916_a_92411]
-
secția de romanistică. A obținut titlul de doctor cu o teză despre Grigorie Țamblac. Dificultăți de tot felul i-au șubrezit sănătatea, astfel că s-a stins înainte de a împlini 52 de ani. Contribuția lui I. la studiile literare și lingvistice slavo-române îl recomandă ca o autoritate în acest domeniu în Rusia primelor decenii ale secolului al XX-lea. A realizat ample descrieri de manuscrise, exegeze și ediții de cronici slavo-române din secolele al XV-lea și al XVI-lea, a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287493_a_288822]
-
-lea. A realizat ample descrieri de manuscrise, exegeze și ediții de cronici slavo-române din secolele al XV-lea și al XVI-lea, a elaborat studii consacrate culturii și literaturii române în limba slavonă sau folclorului românesc, precum și articole privind raporturile lingvistice slavo-române și specificul vechilor documente românești. Până astăzi își păstrează valoarea documentară voluminosul catalog, cu largi extrase din texte, Slavianskie i russkie rukopisi rumânskih bibliotek (1905), în care sunt descrise peste patru sute de manuscrise slavo-române și slave din Biblioteca Academiei Române
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287493_a_288822]
-
i leghend, Moscova, 1902; ed. 2, Moscova, 1908. Repere bibliografice: Damian P. Bogdan, Texte slavo-române în lumina cercetărilor rusești, București, 1957; Valeriu Ciobanu, A.I. Iațimirski și folclorul român, RITL, 1959, 3-4; Ecaterina Fodor, Cercetările lingviștilor ruși și sovietici despre relațiile lingvistice slavo-române, RSL, 1962, 221-233; A.S. Kidel, Aleksandr Ivanovici Iațimirski. Biobibliografia, Chișinău, 1967; G. Mihăilă, Studii de lexicologie și istorie a lingvisticii românești, București, 1973, 184-186; Alexandrina Matcovschi, Iațimirski Aleksandr Ivanovici (Biobibliograficeskii spravocinik), Chișinău, 1979; Datcu, Dicț. etnolog., II, 5-6. Il
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287493_a_288822]
-
deține statutul ilocutoriu de aserțiune exclamatorie. ¶Austin 1962 [2003]; Chatman 1978; van Dijk 1977; Lyons 1977 [1995]; Pratt 1977; Searle 1969, 1975, 1976. Vezi și PERFORMATIV, NARABILITATE. act locutoriu [locutionary act]. Actul de a spune, de a produce un enunț lingvistic. Cînd spun "Pămîntul este rotund", de exemplu, execut actul locutoriu de a face o propoziție după regulile limbii române. Împreună cu un ACT ILOCUTORIU și (poate) un ACT PERLOCUTORIU, un act locutoriu este implicat în îndeplinirea ACTULUI DE VORBIRE. ¶Austin 1962
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
substanța). ¶Barthes 1975. analiză [analysis]. O tehnică prin care gîndurile și impresiile unui personaj sînt povestite de narator în numele său și cu limbajul său. ¶Genette 1980. Vezi și ANALIZĂ INTERNĂ, DISCURS NARATIVIZAT. analiză diacronică [diachronic analysis]. Studiul schimbărilor în sisteme (lingvistice) sau în secțiuni ale lor, de-a lungul timpului. ¶Saussure 1966 [1998]. Vezi și ANALIZĂ SINCRONICĂ. analiză internă [internal analysis]. Prezentarea făcută de un narator, în cuvintele sale, pentru gîndurile și impresiile unui personaj; o REPRODUCERE NARATIVĂ de gînduri și
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
o REPRODUCERE NARATIVĂ de gînduri și impresii în cuvinte care pot fi recunoscute ca venind din partea naratorului (în opoziție cu MONOLOGUL NARAT); o PSIHONARARE. ¶Bowling 1950; Chatman 1978; Cohn 1978. Vezi și ANALIZĂ. analiză sincronică [synchronic analysis]. Studiul unui sistem (lingvistic), așa cum apare el în unul și același moment (fără a aduce în joc factori sau elemente care aparțin altor momente). ¶Saussure 1966 [1998]. Vezi și ANALIZĂ DIACRONICĂ. anizocronie [anisochrony]. O variațiune în VITEZA narativă; o accelerare, sau o încetinire a
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
de COMENTARIU, ș.a.m.d.). "Bărbatul mîncă, apoi dormi" și "Bărbatul dormi, după ce mîncă" au aceeași substanță a discursului (limba română scrisă), dar forme diferite ale discursului. 2. După Benveniste: împreună cu istoria (histoire) sau povestirea, unul din cele două subsisteme lingvistice, distincte și complementare. În discurs (discours), se stabilește o legătură între o stare sau un eveniment și situația în care se evocă lingvistic acea stare sau acel eveniment. Discursul implică astfel o referință oarecare la ENUNȚ și presupune un DESTINATOR
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
forme diferite ale discursului. 2. După Benveniste: împreună cu istoria (histoire) sau povestirea, unul din cele două subsisteme lingvistice, distincte și complementare. În discurs (discours), se stabilește o legătură între o stare sau un eveniment și situația în care se evocă lingvistic acea stare sau acel eveniment. Discursul implică astfel o referință oarecare la ENUNȚ și presupune un DESTINATOR și un DESTINATAR. Istoria, pe de altă parte, nu prezintă asemenea implicații. Comparați "El tocmai a plecat", sau "Ți-am spus asta de
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
o salveze mîine" cu "S-a înfuriat: "Un om ca mine e acum suspect!"", sau "Ea zîmbi: "Maria, Dumnezeu s-o aibă în pază, va veni mîine să mă salveze""). Se consideră că discursul-indirect liber care din punct de vedere lingvistic nu derivă din DISCURSUL DIRECT sau DISCURSUL-INDIRECT INCIDENT ("normal") conține amestecat în el semnale ale celor două tipuri de evenimente din discurs (ale naratorului și ale personajului), două stiluri, două limbi, două voci, două sisteme semantice și axiologice. Totuși, unii
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
NARAȚIA (în accepția lui Ricardou); EXISTENTELE și EVENIMENTELE reprezentate într-o narațiune. 2. FABULA (sau materialul de bază distribuit într-o INTRIGĂ) în opoziție cu SUBIECTUL sau intriga. ¶3. După Benveniste, și împreună cu DISCURSUL (discours), unul dintre cele două subsisteme lingvistice distincte și complementare. Dacă discursul implică o oarecare referință la situația enunțului și presupune un DESTINATOR și un DESTINATAR, istoria (histoire) nu face asemenea trimiteri. Comparați "Ți-am amintit de multe ori" cu "I-a amintit de multe ori". Distincția
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]