16,970 matches
-
ne convinge de necesitatea năzuinței în existența noastră: În nesfârșirea ei ambițioasă,/ În patosul cu care mai speră la urmași,/ Stă viața noastră." Urmărind alte unghiuri, inedite, ale spiritului, Păunescu își fixează propria condiție de poet dincolo de aglomerările onomastice. Poemul "Tinerețea unchilor mei Ioan și Dumitru" se umple de gravitate: "Poetul e istoria familiei sale, sublim nămol eterogen/ De fluiere, de fântâni, și de tragedii./ Sub ceața care iese din miile de familii/ Ce se ivesc prin nunți și despărțiri,/ Poetul
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
este fereastra-oglindă în care se purifică o existență măruntă de vierme târâtor. Un poem intitulat "Testament" explică conținutul volumului "Fântâna somnambulă". Aceasta, ca și "Mieii primi", cuprinde versuri ce vor cânta cu predilecție adolescența, de care poetul se desparte și tinerețea în care intră și care-i generează un fel de spaimă. Testamentul este bizar. El este expresia rămasului bun și a încrederii. Unde sunteți voi prieteni buni/ Cu care am crezut că voi muri de gât". Poemului "Fântâna somnambulă" nu
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
decât înțelepciunea de a-mi aduce aminte de mine,/ și de a mă lua/ Drept ceea ce sunt.". Istoria unei secunde" debutează cu poemul "Pe cont propriu", în care mărturisește cum că poezia este un risc pe cont propriu. Primăvara simbolizează tinerețea și totuși, deși totul este posibil, simțim un vag sentiment de tristețe. "A fi deznădăjduit de libertate/ Oricare se poate. Egale sunt toate/ Când ora se poate. Când noaptea se poate/ Când moartea se poate,/ Când totul se poate". "În
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
de priveghi", Petre Stoica "Alte poeme", Horia Zilieru "Alcor" Gaz. lit., nr. 13 1968. M. R. Paraschivescu "Tristele", Maria Banuș "Tocmai ieșeam din arenă", Gherghinescu Vania "Timp sonor", H. Rădulescu Lemnaru "Primăvară Târzie") Gaz. lit. nr. 16, 1968. Marin Sorescu "Tinerețea lui Don Quijote"; Virgil Mazilescu "Versuri", Gaz. lit., nr. 27, 1968. Mircea Ivănescu "Versuri" Gaz. Lit. 32, 1968. Ion Gheorghe "Vine iarba"; Gaz. lit. nr. 33, 1969. Leonid Dimov "Pe malul Styxului", Romulus Guga "Bărci ponosite"; N. Dragoș "Moartea calului troian
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
urmă, în termenii Istoriei, nu suntem de prea mult timp. Ca să ne simțim acasă pe Pământ trebuie să mizăm pe Preistorie. * Speranța pare a fi un hormon, secreția acestuia scăzând odată cu vârsta; organismul nostru generează cea mai mare cantitate la tinerețe. Prezența lui este deseori direct proporțională cu o anume stare de bine fiziologică, excepțiile ținând ocupați preoții sau psihiatrii. * Unele din creațiile proprii dau seama mai curând de ceea ce nu sunt, arătând, poate, ce aș fi vrut să fiu. Altfel
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
al noului, ca smulgere din destin.) * Omul tranziției este omul în care se luptă fantomele trecutului cu iluziile viitorului. Disputa este tranșată uneori de vârstă, prin intermediul nostalgiilor față de trecut, acestea căpătându-și de fapt chipul în contextul dorului după propria tinerețe. În această situație, nu ceea ce a fost este regretat, ci mai curând eul acelor timpuri. Experiența acelei lumi a fost inevitabil filtrată de plăcutele umori ale unui organism tânăr, de senzația de libertate pe care o dă aparenta distanță infinită
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
își anunță venirea prin intermediul organismului, al bolilor ce încep să ne reorienteze atenția de la ceea ce se întâmplă în jurul nostru spre ceea ce se întâmplă în noi. În momentul în care începi să-ți resimți existența organică, naivul sentiment de libertate specific tinereții începe să fie împuținat de presimțirea apropierii limitei de netrecut. Când mă întreb cine va plânge după mine simt că ar trebui să devin mai bun cu ceilalți. Însă teama mea de necunoscutul morții îmi va putea fi anulată de
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
care venim în contact. Treptat, bogăția de culori afective a lumii se transformă în sepia, îndreptându-se către modul alb-negru. Semn că punctele de contact senzorial și afectiv cu lumea se restrâng odată cu apăsarea adusă de ratarea mută a idealurilor tinereții și concomitent cu transformarea corpului propriu în principalul obiect al atenției noastre. Cred că bătrânețea îmi va aduce cu sine o progresivă despărțire de această lume, astfel încât momentul morții va constitui, în bună măsură, o confirmare oficială a unei stări
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
o știam mai demult). Fie deoarece ceea ce știu ei deja depășește într-un fel utilitatea oricărui sfat, fie pentru că orice sfat este inutil la vârsta lor. Pot doar să le mărturisesc că în cazul meu diferența de înțelegere este semnificativă, tinerețea fiindu-mi caracterizată de o cruntă naivitate dublată de continui încercări de trasare a caracterului. Însă asta nu constituie o garanție că și pentru ei va fi la fel. În rest, aș risca să le răpesc iluzia eternității care le
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
ai ales prietenii care trebuie. Înțelepciunea bătrâneții vine din conștientizarea limitelor, mediată de prezența tot mai activă ca limită a propriului corp. Ea aduce cu sine economia vieții personale, eliminând din risipa pe care-o provoacă sentimentul infinității existenței proprii. Tinerețea are față de moarte doar abordări teoretice, odată cu vârsta acestea căpătând tot mai multă realitate. * Chirurgia contemporană poate să facă din moarte un moment de întregire: îți vei regăsi în mormânt organele ce au ajuns acolo cu mult înaintea ta. * Omul
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
ce sprijină în mod eficient un eu orgolios, ne duce uneori în vecinătatea ridicolului. Ea poartă inevitabil cu sine vârsta la care s-a născut, fiind deseori chipul pe care-l ia dorința noastră de a ne cantona în propria tinerețe. Cred că inteligența trebuie să aducă cu ea schimbările de atitudine pe care vârsta pe care-o avem le cere. Altminteri, riscăm să fim efigia "morții" noastre la vârsta propriei tinereți, fiind dominați de nostalgia după chipul pe care dispoziția
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
ia dorința noastră de a ne cantona în propria tinerețe. Cred că inteligența trebuie să aducă cu ea schimbările de atitudine pe care vârsta pe care-o avem le cere. Altminteri, riscăm să fim efigia "morții" noastre la vârsta propriei tinereți, fiind dominați de nostalgia după chipul pe care dispoziția noastră din acele vremuri îl dădea lumii. * Marea reușită a creștinismului: să-ți faci din propria minte instrumentul de exercitare a puterii altora asupra ta. Acesta este rolul conștiinței morale. * Într-
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
vârstă ca tine, încercând să-ți găsești modelele și cu discreta speranță că vei ajunge la o anume înțelegere a vieții de care-i credeai suspecți, dintr-o dată direcția interesului se schimbă către cei al căror singur avantaj îl constituie tinerețea. De fiecare dată e o fugă după viitor: al tău prin tine în primul caz și al tău prin ei în cel de-al doilea. Bătrânețea este în primul rând o stare de spirit; doar că stările spiritului depind de
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
Și el chiar gătea, nu ca numărul șase. L-am cunoscut într-un restaurant; intrase alene, flancat de doi colegi masivi, cu figuri sinistre, și ceruse apă cu o voce moale, dar autoritară. Aflat în amurgul celei de-a doua tinereți, era un bărbat mai degrabă scund, însă emana forță prin toți porii și se purta de parcă totul din jur i-ar fi aparținut. Era un brunet supraponderal, foarte elegant și plin de aur. Ospătarul fugise după apă ca un pompier
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
întâmple undeva pe lângă un pat... Numărul patru, prospătură de o naivitate delicioasă... Am recitit ce-am scris despre el și-mi dau seama că l-am prezentat un pic exagerat: nu era un exemplar masculin chiar atât de remarcabil, dar tinerețea lui îmi părea pe atunci extrem de sexy. Oricum, mi-a înfipt cuiul în inimă cu ceaiul lui gol. Mă întreb necontenit și zău că aș vrea să o încerc și pe asta: ar face față cu două deodată? Numărul cinci
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
în sfârșit mare. Am rămas o pisicuță, dar în cei câțiva ani de gospodărie m-am domesticit sută la sută. Am o firmă de succes, aștept un copil și bărbatul meu numai extraterestru nu e. (O fi fost el prin tinerețe, dar pe vremea aceea cred că nu mă dăduseră ai mei nici la grădiniță. Încă mă mai sperii dimineața, când mă trezesc cu figura lui buhăită de somn la doar un sfert de metru distanță de mine...) La noi în
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
bănuiala în neliniște, neliniștea în presimțire și de aici decurg acțiunile ei. Munteanca își cunoaște barbatul asa cum știe semnele vremii. În aceste ceasuri de cumpănă, de căutare a adevărului despre omul ei, marea descoperire a Vitoriei rămâne însă păstrarea tinereții, a iubirii. Tema fundamentala, axul romanului în jurul căruia sunt polarizate timpul și spațiul, este căutarea adevărului în labirintul său interior. Vitoria pare aceeași, în exterior, dar viața ei interioară se adâncește. Acolo, în sine, se hotărăște totul. Întreaga strategie a
LIMBA ŞI LITERATURA ROMÂNĂ GHID DE PREGĂTIRE PENTRU EXAMENE ŞCOLARE by CRINA- MIHAELA CHIRIAC () [Corola-publishinghouse/Science/625_a_1292]
-
răsfrângea lumina castanie a părului, erau duși departe... acei ochi aprigi și încă tineri căutau zări necunoscute” * “Vitoria se uita ascuțit și cu îndârjire căci era dragostea e de douăzeci și mai bine de ani. Așa-I fusese drag în tinerețe Lipan, așa-I era drag șiacum. Fiind ea așa de aprigă și îndârjită, Lipan socotea că a venit vremea să-I scoată unii demoni ce o stăpâneau” * “Muierea îndura fără să crâncenească puterea omului ei și rămânea neînduplecată, cu dracii
LIMBA ŞI LITERATURA ROMÂNĂ GHID DE PREGĂTIRE PENTRU EXAMENE ŞCOLARE by CRINA- MIHAELA CHIRIAC () [Corola-publishinghouse/Science/625_a_1292]
-
Domnului și la Sfântul Gheorghe” * “Stăpâna intră în casă, aprinse candela și se închina la icoană” * “Ființa ei începea să se concentreze asupra acestei umbre, de unde trebuia să iasă lumina” * “Abia acum înțelesese că dragostea ei se păstrase ca în tinerețe” * “Obrazul Vitoriei parcă era un portret neclintit” Caracterizarea făcută de alte personaje: * “Iar se oțărăsc în tine cei șapte draci!” Îi zicea râzând Nichifor * “Mama asta trebuie să fie fărmăcătoare; cunoaște gândul omului”, cugeta cu uimire Gheorghiță * “Munteanca asta de
LIMBA ŞI LITERATURA ROMÂNĂ GHID DE PREGĂTIRE PENTRU EXAMENE ŞCOLARE by CRINA- MIHAELA CHIRIAC () [Corola-publishinghouse/Science/625_a_1292]
-
de vedere psihologic, cât și moral. Fiecare vârstă a omului are un profil psihomoral specific, căruia nu i se poate sustrage. Viața Începe cu aspirații și se termină cu regrete, făcându-ne să oscilăm Între plăcere și durere (N. Zahariaă. Tinerețea, cu care Începe viața, este vârsta iluziilor și a exuberanței. Vârsta adultă este cea a experiențelor stabile și a echilibrului. Bătrânețea este vremea reflecției și a regretelor. Tânărul este cel care privește către viitor. Adultul trăiește În prezent. Bătrânul se
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
a Înfrunta și primi moartea cu seninătate. Bossuet susține că putem suporta și chiar Învinge moartea numai dacă vedem și Înțelegem slăbiciunile vieții. Nu trebuie să ne lăsăm amăgiți de plăcerile vieții, Întrucât „mărirea este un vis, bucuria o eroare, tinerețea o floare care se scutură, iar sănătatea un nume Înșelător” (Bossuet, Oraison funèbre de Marie-Thérèse d’Autricheă. Plăcerile vieții, de care ne agățăm, sunt trecătoare și Înșelătoare, dar lasă urme dureroase În noi. Renunțarea la plăcerile vieții ne ajută să
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
nu numai prin știința literaturii (sau prin alte științe), ci și prin propriile-mi experiențe de viață. M-a ajutat, de asemenea, spațiul, „țara Bacovia”, în care locuiesc de aproape 48 de ani, deși ea nu mai e cea din tinerețea sa, și nici barem din a mea. Oricum, reperele ei n-au dispărut în totalitate. Formată din „dispersii”, nesubordonată vreunei teze anume, cartea aceasta e, în ciuda acestui fapt, una omogenă și demonstrativă. Demonstrez prin ea, întîi, că Bacovia, autorul a
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
mers „de foarte multe ori”.4) O glumă serioasă, suplimentul său de explicație coincide cu ceea ce a scris S. P. Radianu în monografia județului Bacău: „Numele de Bacău derivă de la Bacovia, calea zeului vinurilor numit la romani Bacchus”.5 ) în tinerețea poetului, ținutul (acoperit peste 30 la sută de vii), avea cîteva vinuri reputate: de Jăvereni (azi Viișoara), de Flocești (localitate devenită între timp Florești), de Tîrgu Ocna, de Gioseni, de Răcăciuni. Lista poate fi lungită cu „vinurile țărănești” bune de
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
-și face drum printre ei ca să ajungă acolo unde trebuie să fie, aceeași atitudine sufletească ca [la] cei mai distinși dintre noi./ Opera lui întreagă îmi apare ca povestea sufletului său cinstit și drept, luptînd să-și menție idealul din tinerețe, în mijlocul desfășurării sălbatice de pofte, în goana asta nebună pentru a ajunge”. Cînd au fost scrise, Bacovia publicase doar 31 de poeme și nimeni nu avea încă imaginea întregului lor buchet. Dar dacă ar fi fost adunate laolaltă, ar fi
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
întrucît are în spate un cvartal de blocuri turn, iar lîngă ea un hotel cu 14 etaje. Catedrala nouă care se ridică alături, la nord vest, va fi de două ori mai înaltă și de zece ori mai încăpătoare. în tinerețea lui Bacovia, fundalul era aproape gol și doar o clădire din vecinătate avea etaj. Zările erau libere și se putea privi adînc în ele pînă la linia orizontului. Impresia poetului că ea „se uită” cu severitate și trufie e legată
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]