2,210 matches
-
deschide greu, apoi cade la loc, bubuind strident. Mihai se grăbește să ajungă în stradă, să caute un taxi. Abia după ce urcă în tren, reușește să ofteze ușurat, iar graba sa pare preluată obsesiv de zgomotul îndrăcit al șinelor. O țigancă în vîrstă, care moțăie amețită de rachiu, așezată turcește pe o boccea în capătul vagonului, îl îmbie cu un pumn de gume de mestecat și țigări străine; a fost în Capitală să-și plaseze marfa luată de la vaporeni și n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
culeagă brîndușe. Acum nu mai așteaptă nimic. Poate cîrdul de ciori, să se repeadă asupra lui, să-l sfîșie. Bună ziua! Întîi zărește țeava automatului, apoi botul unui cîine-lup. N-aveți o țigară? întreabă grănicerul. Mihai scoate pachetele Kent cumpărate de la țigancă. Soldatul vrea să ia o țigară din cel început. Mihai insistă să-l primească tot. Pe celălalt îl bagă la loc în buzunar i-ar plăcea să-l ofere lui Petre Graur!... Schimbă două-trei vorbe cu tînărul care abia așteaptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ciudățenia împrejurărilor și a situației, simțeau că decorul se modifică. Alții erau derutați și așteptau neîncrezători. Iar alții șușoteau că treaba aceasta e dintre cele mai obișnuite, că s-au mai văzut prinți însurându-se cu te-miricine, chiar și cu țigănci luate de-a dreptul din șatră. În ceea ce-l privea pe Rogojin, acesta stătea în picioare și se uita în jur, cu fața strâmbată într-un zâmbet imobil, nedumerit. — Prințe, dragule, vino-ți în fire! îi șopti îngrozit generalul, apropiindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
În crearea unei grupări anti-ceaușiste, un document strict-secret al Securității pune În alertă agenții operativi. „Numitul Tăcu Alexandru urmează să fie lucrat În cadrul acțiunii «Venusă de către compartimentul 0544 Iași”, semnează gen. Aristotel Stamatoiu. * 253 „La Matale” s-a Închis. Maria, țiganca ce altă dată Își găsea fericirea Înecata Într-un pahar de „Party”, dat pe gratis, umblă acum pe străzi În căutarea unui alt sălaș al lui Bachus. Nici Clocoteală, lăutarul care-și plimba acordeonul prin zonă, nu a mai fost
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
sunetul, iar Juliei Îi venise ideea că vocile lor, lipăitul apei și frecatul picioarelor În cadă ar putea fi auzite În camerele de jos. — Uite ce piele neagră ai, În comparație cu a mea, continuă Helen. Pe bune, ești oacheșă ca o țigancă. Presupun că apa mă face să par mai neagră, răspunse Julia. — Dar pe mine nu mă face să par mai neagră, zise Helen. Își Îndesă carnea rozaliu-gălbuie a stomacului. Mă face să arăt a șuncă presată. Julia deschise ochii și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
familia. Mama Karei și bunicii refuzeaseră să vorbească despre el și numele îi era interzis la reuniunile de familie. Numai că, desigur, zvonurile circulau: ba că era homosexual, ba că era heterosexual și fusese căsătorit, dar se încurcase cu o țigancă de la Roma, ba că împușcase un tip din cauza altei femei, ba că nu se căsătorise niciodată și că era un cântăreț de jazz alcoolic... Kara voise dintotdeauna să afle adevărul despre el. - Ce-i cu el, mamă? - Vrei să afli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
am crezut vreodată că un om mai poate fi conștient după o asemenea bortă în cap. Românii... prăpădiții neamului, pe acolo. Slugi și cerșetori, iar care au vreo slujbă onorabilă nu se recunosc din această nație. Tragedii și indiferență: o țigancă din Murgeni (cu copil) bătută crunt de alt cerșetor din Sibiu pentru locul de cerșit; un vasluian, Crețu Ștefan din Trestiana, înșelat de un antreprenor grec de două ori: să muncească trei luni în Maroc și să-i dea lichidarea
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
stambă a rochiei, brațul Cosettei zvâcnea regulat și spătarul, necunoscând noțiunea de puls, avea o senzație ciudată. Simțea emoționat cum sângele Cosettei pleacă din ventriculul stâng prin artera aortă, răspândindu-se prin capilare de-a lungul superbelor ei țesuturi de țigancă și reîntorcându-se apoi direct în auriculul drept. — La ce te gândești? - întrebă cu gingășie Cosette când, în sfârșit, intrară în pupă. — La zbuciumata noastră istorie - răspunse spătarul. Uite... poate aș vrea acum să-ți spun și eu... pentru că meriți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
bea și el puțin. Lângă Metodiu, vistiernicul Ximachi își reluase sfaturile pentru drumul către Papă. Ce-i șoptea, ce-i spunea, noi nu vom ști-o niciodată. Am putea-o afla cu siguranță, am mai putea zăbovi să vedem dansul țigăncilor ce va transforma ospățul într-o scenă care ne-ar transforma pe dată stilul; dar fiindcă ținem atâta la stil, ne ridicăm de la masă, ne înălțăm deasupra încăperii, mai apucând să-l vedem pe Ramza-pașa descoperind în ciorba de potroace
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
era până atunci depărtată printr-o mare cultură, se potoli. Cei trei moldoveni și cu țigăncușă stăteau pe prora în niște jilțuri de răchită, privind visători jocul leneș al valurilor. — La ce te gândești, spătare? - sparse tăcerea glasul cald al țigăncii. Spătarul Vulture se scărpină agale în barbă, părând că picotește. — Doar aparent picotesc - răspunse el cu blândețe. în adevăr însă, două lucruri simt cum mă tulbură: apropierea de țară și apropierea de tine. Vezi, spătare! - zise alintat Cosette. Și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
o ureche și mă duce așa, spre inima pădurii. A Codrului. Ne omoară țânțarii. Femeile și-au acoperit capetele și brațele cu broboade, barijuri și chiar prostiri; picioarele cu fustele slobozite până la pământ. Când ne oprim undeva, se chincesc, ca țigăncile, ele au cu ce se apăra - dar eu? În pantaloni scurți, În bluză cu mâneci scurte... - Dă-i o rochie de-a mătale, doamnă, că rămâi făr’ de el, Îți Înghit țânțarii copchilu di jiu!, zice Ileana. Mama caută În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
să mă mir public că o gafă a unui ministru de Externe, precum cea privind deportarea infractorilor în deșert, poate să ocupe mai mult spațiu în ziare și la televiziuni decât viziunea unui președinte de țară care vorbește despre păsărici, țigănci împuțite și găozari referinduțse direct la jurnaliști. Dincolo însă de ceea ce mi se pare mie a fi o campanie orchestrată, rămân problemele reale ale membrilor acestui guvern. Dacă scandalurile de corupție, adică tema principală a națiunii române din ultimii ani
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
Camil Petrescu, Mihai Eminescu etc. O noutate o constituie „silentiumul“, în care ți se asigură liniștea (și paza) - un spațiu de relaxare și lectură, în care ești invitat de „hostesele“ Bookfest. Ai zice că nimerești, dacă nu ești atent, La țigănci. La ieșire, după ce ai citit sau ai făcut poze, te liniștești - e tot târgul din 2007 și Editura „Zodia fecioarei“ tot n-a reușit să își amenajeze locația. (Scriu în „centrul de Internet“ al Bookfest, care... nu are încă Internet
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
s-a reușit să se facă acest scenariu. Nu aș vorbi de fidelitate, fiindcă nu putea să transpună tot ce era în roman, însă autenticitatea, esența, veridicitatea, sinceritatea sunt de remarcat. Sunt prea emoționat acum, dar voi folosi vorbele unei țigănci din Roșia: «Părinte, când am văzut că faci un film despre copilăria dumneata, m-o pălit plânsul!Ă“. Armand Assante, venit la proiecția filmului California Dreamin’ (nesfârșit), a vorbit la superlativ de Cristian Nemescu: „Cristi era extrem de talentat și avea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
până la casă. Studenta se grăbea, așa că o lasă pe bătrână de partea cealaltă a străzii, se scuză și pleacă. Nu primește decât un „mulțumesc oricum“. Seara, altă studentă așteaptă la trecerea de pietoni să se facă verde. Lângă ea, o țigancă bătrână în cărucior cu rotile. O roagă s-o treacă strada. Fata cade pradă corectitudinii politice, apucă mânerele și împige. Căruciorul e greu și nu poate ține linia dreaptă. Țiganca vociferează, dă indicații. Pe partea cealaltă de stradă, cere să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
trecerea de pietoni să se facă verde. Lângă ea, o țigancă bătrână în cărucior cu rotile. O roagă s-o treacă strada. Fata cade pradă corectitudinii politice, apucă mânerele și împige. Căruciorul e greu și nu poate ține linia dreaptă. Țiganca vociferează, dă indicații. Pe partea cealaltă de stradă, cere să fie dusă mai departe. Studenta mai împinge puțin (oamenii se uită ciudat - ce-i ăsta, film?), dar se grăbește să ajungă undeva. Își cere scuze, spune că e greu și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
partea cealaltă de stradă, cere să fie dusă mai departe. Studenta mai împinge puțin (oamenii se uită ciudat - ce-i ăsta, film?), dar se grăbește să ajungă undeva. Își cere scuze, spune că e greu și nu mai poate împinge. Țiganca urlă disperată să n-o lase în mijlocul drumului și aruncă niște blesteme pe care, din fericire, fata nu le-a priceput. Ce concluzie am tras eu din toate astea? Că ar fi cazul s-o las mai moale cu facerea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
la o sută, le publicăm împreună, iar Poșta Română se va privatiza și ne va da un premiu. Cadență! Mirel 21 noiembrie 2005 București: - stații de măsurarea poluării inutile; - pumni în barbă; - scuipat în fața „fraierului“; - televiziuni private; - private privatizate cu țigănci la intrare ce întreabă autoritar „te piși sau te caci?“; - posturi pirat de manele; - excremente de câine (am început să-i hrănim occidental, cu boabe chimice). Căcățelul canin se lipește de trotuar, ca la Paris, apoi se depune grațios pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
mi-am spus că e posibil să mă-nșel a fost în momentul în care președintele nostru, aflat spontan într-un supermarket, a furat la fel de spontan un telefon unei jurnaliste, gratulând-o și mai spontan cu celebrele epitete „păsărică“ și „țigancă împuțită“. Odată deschisă o asemenea perspectivă, care deja punea sub semnul întrebării inteligența politică a președintelui, l-am urmărit pe Traian Băsescu în ieșirile sale publice, i-am ascultat discursurile libere în fața presei, am încercat, pe scurt, să-mi dau
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2180_a_3505]
-
luat alte cărți, hotărât să mă duc și să văd. Am găsit greu strada, dacă stradă se putea numi, câteva case răzlețe la jumătate de oră de mers pe jos de la capătul tramvaiului 1. Am intrat în curte unde o țigancă groasă și urâtă scutura ceva și am întrebat dacă acolo stătea Ilie Călărașu. - Aicea stă, îmi răspunse femeia cu o voce izbitor de mieroasă, față de urâțenia balaoacheșă a chipului ei. E la servici, dar trebuie să pice. Tu cine ești
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
trebuie să fii Marin, zise. De ce trebuia să fiu chiar acel Marin? De unde dracu știa? - Hai în casă, zise. - Da tu, zic, cine ești? - Sunt muierea lui! M-am posomorât. Va să zică asta era. Ilie se despărțise de Florica și luase țiganca asta. Am avut o ezitare. Să mai intru sau să plec? - Intră, zise ea, că Ilie trebuie să vie și el acuma. Săptămâna asta lucrează noaptea, de la unsprezece la șapte, dar după ce iese din schimb se mai duce și el
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
Mă interesa acel secret și vroiam ca pe un drept al meu, să-l aflu. Poate de aceea îmi doreau unii să ajung rău? - Și i-a plăcut lui de tine?! am întrebat-o și am izbucnit în râs. Dar țiganca a zâmbit și ea, deloc turburată. - I-a plăcut, Marine, mi-a răspuns senină. De ce să nu-i placă? Sunt muiere tânără și știu să am grijă de-un bărbat. De Ilie trebuie să ai grijă. Așa e el. Așa
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
răspundea cu blândețe. Ar fi putut s-o ponegrească pe cealaltă. Oricum, părăsind-o pe Florica, nenea o fi ponegrit-o fără doar și poate, îl cunoșteam bine și gândeam că în orice caz n-a lăsat-o el degeaba. Țiganca știa, dar spre deosebire de altele din rasa ei, nu-i mergea gura la rele. - Și bordeiul ăsta, zic, plătiți chirie... - Plătim. - Și tu lucrezi undeva? - Lucrez! Sunt muncitoare la o fabrică de mobilă. Săptămâna asta sunt după masă. - Ai frați, surori
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
eram mesagerul unei împăcări, pe care poate o dorea, ci venisem... Ei, de ce venisem? - Ai fost și ai văzut-o? zise ea intuind că știam eu ceva, nu venisem de-a surda. - Da, am fost chiar azi. - Cine e? - O țigancă, zic. - Și pentru o țigancă, Marine? Pusese întrebarea ei spontan și cu un patetism simplu, ca și când era pentru ea un adevăr de nezdruncinat că o țigancă nu putea lua decât tot un țigan... și iată, tocmai ea fusese schimbată astfel
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
care poate o dorea, ci venisem... Ei, de ce venisem? - Ai fost și ai văzut-o? zise ea intuind că știam eu ceva, nu venisem de-a surda. - Da, am fost chiar azi. - Cine e? - O țigancă, zic. - Și pentru o țigancă, Marine? Pusese întrebarea ei spontan și cu un patetism simplu, ca și când era pentru ea un adevăr de nezdruncinat că o țigancă nu putea lua decât tot un țigan... și iată, tocmai ea fusese schimbată astfel... Dumnezu i-a făcut pe
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]