2,037 matches
-
Ușa bucătăriei era deschisă, femeia se apropia din ce în ce mai mult, o să apară, dacă această nouă întâlnire nu este o întâmplare fortuită, o simplă și întâmplătoare coincidență, dacă e prevăzută și consemnată în cartea destinelor, nici măcar un cutremur nu-i va putea bara drumul. Dând din coadă, Găsit intră primul, imediat apăru Isaura Madruga. Ah, eclamă ea, surprinsă. Lui Cipriano Algor nu i-a fost ușor să se scoale, scaunul scund și picioarele deodată șovăielnice erau vinovate pentru figura jalnică pe care știa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
multe vase provenite și din zone faimoase prin infecțiile aproape permanent înregistrate acolo. Ce era de făcut? Măsura la care, prin tradiție, se apela din capul locului era instituirea carantinelor, carantine terestre și carantine maritime, ca principal mijloc de a bara contagiunea. Încă din vremurile în care făcea ravagii neîndurătoarea ciumă, întreruperea totală a circulației persoanelor și mărfurilor păruse a fi soluția fără greș a problemei înlăturării marilor molime. Dar de vreun sfert de secol, prestigiul care păruse de nezdruncinat al
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
murg de căpăstru. Dacă venea vreo rafală de viscol mai puternică, se așeza în fața lui. Când au ajuns pe la fostele livezi ale Mirăuțănilor, s-au lovit de troiene înalte. Unele erau aproape de netrecut. Au ajuns la un troian care le bara drumul pe cale lungă. S-au oprit. „Cum trecem noi malu’ aista, băietu’ tatii?” - l-a întrebat pe murg. Un sforăit și un clătinat de cap păreau să spună: „Hai să ne gândim ce-i de făcut. Și om găsi noi
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
niște șerpi uriași. Pășeau cu grijă printre ele, atenți la zonele friabile ce stăteau gata să se desprindă din mal. Ceva mai în față, la vreo sută de metri, o stâncă de mari dimensiuni era prăbușită de-a curmezișul albiei, barând cursul apei. Trunchiuri de copaci și crengi aduse de pârâu, zăceau acolo pe jumătate scufun date. Apa se arunca furioasă peste ele, dispărând de partea cealaltă într-o vâltoare invizibilă din locul în care se aflau cei doi. Pe măsură ce se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
vorbească, ca și când nu auzise întrebarea moș neagului, astea cred că sunt mai ușor de găsit, de la un pistol de împușcat bolțuri. Confecționăm un exploziv artizanal, îl lămuri el pe Calistrat. E destul de puternic iar dacă îl așezăm cum trebuie și barăm bine gura minei, am putea reuși să ne facem treaba cu el. Vorbești serios? întrebă Ileana. Foarte serios. Numai să putem găsi îngrășământul, ăsta este materialul care mi se pare cel mai dificil de procurat. Așa o cantitate bate la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
adică un plus de ajutor nu strică, i-a răspuns Vasile. Mă întreb însă, când te duci, cum îl aduci, cum plănuiești să faci asta? -Păi .... se gândi o clipă Dondică, ajutându-se de arătătorul de la mâna dreaptă cu care bara buzele. M-am hotărât: am să plec chiar amu și mâine dimineață o să încep lucrul. -Tocmai bine! Zise Vasile, pentru că eu și tata mergem la iarmaroc după niște scânduri, iar mama și cele două surori ale mele se duc la
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
sticlă până ca Yanar să-i simtă prezența. Deschise ușa. O închise, când prezicătorul îi simți prezența. Omul ridică ochii și tresări. În spatele lui Yanar, mai era o ușă, iar Gosseyn se duse spre ea. Sărind în picioare, Yanar îi bară drumul și-l sfidă. - Vei intra numai dacă mă omori pe mine. Gosseyn se opri. Sondase deja încăperea de după ușă. Nici o impulsie vitală. Aceasta nu dovedea, neapărat că nu era ocupată. Dar aceasta atenuă considerabil impresia sa de urgență. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
ușile glisante ilustrate de Kano Eitoku, se uitau cu ochii mari la rogojinile tatami cu chenarele lor de brocart coreean și priveau, minunându-se, pereții lustruiți și poleiți. Gărzile mânau mulțimea prin poarta grajdului unde, în mod neașteptat, drumul era barat de Nobunaga și de câțiva slujitori. Nu uitați contribuția! O sută de mon-i fiecare! striga Nobunaga. Lua banii cu mâinile lui și-i arunca peste umăr. În spatele lui se înălța, cu repeziciune, un munte de monede. Soldații îndesau banii în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
de construcții considerate a fi cele mai dificile. Funcționarul însărcinat cu stăvilirea râului Ashimori i se plângea adesea lui Hideyoshi: — Cu ploile abundente din munți, nivelul apei crește zi de zi. Pare să nu fie nici o cale de a-l bara. Kanbei se dusese în ajun cu Rokuro, să inspecteze locul, și înțelegea impasul în care se aflau. — Curentul e atât de puternic, încât chiar și când împingem în apă bolovani urniți de douăzeci-treizeci de oameni, sunt luați la vale imediat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
către Echizen, iar în cincisprezece, părăsi Kiyosu. De cum traversă Râul Kiso și intră în Mino, însă, Katsuie începu să fie tulburat de zvonuri care spuneau că armata lui Hideyoshi închisese toate trecătorile din munți, între Tarui și Fuwa, și-i bara drumul spre casă. Katsuie tocmai se hotărâse să-l atace pe Hideyoshi, dar acum situația se răsturnase, iar drumul spre casă era la fel de periculos ca o pojghiță de gheață subțire. Pentru a ajunge în Echizen, Katsuie trebuia să treacă prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
le alunga. Între gura de beci și pat spațiul era strâmt și tocmai acolo s-a găsit să se oprească într-o zi un curcan încăpățânat. Alexandra voia să iasă din odaie, dar n-avea pe unde deoarece curcanul îi bara calea dintre pat și gura de beci. De partea cealaltă a chepengului se afla plita, și mătușă-mea Ana, cea mai vârstnică dintre surori, toată ziua nu făcea altceva decât să gătească. Așa că, era lucru știut, prin dreptul plitei nimeni
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
Numai că, dintr-odată, lucrul acesta nu mai era atât de ușor de făcut. Cei care până acum ne priviseră în tăcere, oamenii aceia atât de cruzi, cu fețe atât de ciudate, se strânseră deodată într-un bloc uman compact, barându-ne drumul. Maro nu înțelese exact, ezitând, ori se prefăcu a nu înțelege, nu mai puteam ști exact, întrucât eram peste măsură de panicat. Nu-mi imaginasem nici o clipă că se va ajunge atât de departe. Încercarăm să mai înaintăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
groparii o lăsaseră lângă catafalc și am pornit-o după tata, dar între timp ușa mascată se și închisese, iar în fața ei stăteau milițieni, și știam că pe-acolo n-am cum să ies, atunci secretarul tovarășului Bherekméri mi-a barat calea și eu i-am tras una cu ranga peste coapse, de s-a chircit de durere, înjurând, și m-am întors și am sărit de pe podium și fluturând ranga pe deasupra capului, am strigat, la o parte, toată lumea la o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
să vină și vreo furtună! Căutând a-și motiva spusele, se uită spre cer, îngemănându-și gândurile cu norii cenușii prevestitori de vreme rea. Alex dădu să mai urce câteva treapte pentru a intra în clădirea poștei. Olga însă îi bară voit drumul forțându-l să rămână În fața ei. După fizionomia feței era de bănuit că ar fi vrut să-i spună multe, dar se rezumă doar la câteva replici din portofoliul împovărărilor ei: - Și ne însurăm, domnule inginer Georgescu? - Mai
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
cu polițistul. Du-te, fata mea. Marie Îl strînse iute În brațe. Știa că el va controla perfect situația și Îi era recunoscătoare. Era pe punctul să ajungă la mașină, dar văzu că era prea tîrziu. Sosea Fersen, care Îi bară drumul. Coborî rapid din mașina 4x4 și i se adresă de departe. - Ai ceva mai bun de făcut decît să răspunzi la Întrebările mele? - Am de ales? Era evident că nu, Fersen nici măcar nu-i răspunse, trecînd deja la o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
lui, ajungîndu-i la marginea hainelor. - Fir-ar să fie! Nu sta ca de lemn! Du-te să cauți un extinctor! Lucas smulse o față de masă care se usca pe o frînghie, Îl Împinse la o parte pe Loïc care Îi bara trecerea și, sărind În cercul de foc, o aruncă peste Marie ca să Înăbușe flăcările, În timp ce Loïc, În fine ieșit din amorțeala care-l paralizase, venea să-i dea o mînă de ajutor. Polițistul se aplecă peste tînăra femeie lividă. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
o electriză. Mai Înainte chiar de a-l privi, știu că plicul era gol și că avea o pecete de ceară Întocmai cu aceea primită de Gildas și de Yves. Doar semnul gravat cu poansonul era diferit: un oval alungit barat de o linie verticală. După pescăruș și crab, peștele. - Al treilea menhir de pe care a picurat sînge are simbolul ăsta? Întrebarea era pur formală, iar specialistul În crime ritualice Încuviință scurt. La fel ca ea, se duse din nou cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
prin gura de metrou, ciulind urechile la împușcăturile răzlețe venite de pe acoperișuri, fofilîndu-se în patru labe pe lîngă parapetul care fusese ciuruit între timp de gloanțe de la un capăt la celălalt. După doar cîteva mișcări descoperi că drumul îi era barat de un morman de carne și zdrențe năclăite în sînge. Două cadavre, bărbat și femeie, căzute unul în brațele celuilalt, găurite parcă fiecare exact în aceleași puncte vitale, se încăpățînau și după moarte să rămînă în încleștarea lor fatală. La
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
cu Doctor Istrate, Fabrica de Chibrituri, Calea Rahovei și intră pe bulevardul Tudor Vladimirescu. Ei, acu’ e-acu’, dom’ Roja, cînd să facem la stînga pe Calea 13 Septembrie, la vreo cincizeci de metri de intersecție, ce să vezi? Drumul e barat de o șandrama cît toate zilele, mai ceva ca baricada de la Inter, dacă vă vine să credeți. Ce e însă ciudat e că locul pare părăsit, că nu zărim nici o armă îndreptată înspre noi. Liniște de mormînt, nu altceva. O
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
la dreapta. Am luat-o și eu la dreapta în viteză și am apucat să-i văd luminile de poziție din spate hăt, în capătul străzii. I-am dat blană în spatele lor, de era cât pe ce să le bușesc bara de protecție. Madeleine îmi arătă degetul mijlociu și viră într-o parcare bine luminată. Am frânat brusc, m-am retras strategic și am stins farurile. Din stradă l-am zărit pe marinar sprijinit de Packard și fumând o țigară, în timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
amintirile la care se refereau bătrânii puteau fi, în întregime sau în parte, pură închipuire. Asta s-a întâmplat într-o zi în care Mopsul se lăuda: „Hei, puișori, în meseria mea n-aveam voie să greșesc. Dacă nu prindeam bara, adio. În câteva secunde ar fi trebuit să-mi fac formalitățile pentru lumea cealaltă. De aceea am învățat să fiu mai atent decât alții. Siminel, tu dacă greșeai nimereai cel mult într-o hazna, Anton dacă greșea, îl ținea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
e bună. Așa că nu mai vorbi prostii. Mai bine pregătește-te de nuntă cu Augusta”. „Nici nu mă gândesc”, s-a opus el dând să plece. Frate-său i-a sărit atunci în față și a împins ușa cu piciorul, barându-i calea. „Mă, tu înțelegi de vorbă bună sau nu? Să știi că pot folosi și alte metode dacă ești căpățânos”. „De pildă?” s-a grozăvit Dinu. „De pildă, te bat până-ți ies gărgăunii din cap”, l-a lămurit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
ridic moralul, m-am hotărât să mă duc în sala cu oglinzi unde nu mai fusesem de la moartea lui Dinu. Și abia acolo m-am speriat de-a binelea. Căci Francisc nu mi-a mai permis să intru. Mi-a barat calea. Am crezut că nu m-a recunoscut, am încercat să trec pe lângă el, însă o mână cu degete puternice mi s-a înfipt în umăr, trăgându-mă îndărăt. Bruta m-a privit cu ochi de gheață, neînduplecați, de parcă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
fel de test, pe care știu că-l pot trece, însă în același timp nu-mi pot permite să-l pic). Și peste minute de fugă, iată că mă ajunge din urmă. Nici nu pot spune că ne luptăm. Îmi barează toate mișcările și mă imobilizează imediat. Apoi mă slăbește, știe că asta aștept, după care iar mă imobilizează și mă aduce înapoi la cabană. Restul nopții îl petrecem în liniște. Numai câteodată mai schimbăm două vorbe. În rest, el satisfăcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
printre lamelele obloanelor, precum două coji de săpun. Din vârf, de la gămăliile stâlpilor de înaltă tensiune, vîrîndu-și lăbuța în tablourile electrice, au decuplat soneriile, alarmele, energia electrică, despre care se spunea că ar juca în ultimul val de garduri metalice, barând calea către libertate. Regele, încă sedat, mai aluneca, își mai frângea gâtul. Dar la dânsul, orice schimbare intervenită în starea de sănătate, mai curând ameliorare se chema că era, într-atît era tipul de turbat de bolnav. Sinistratul a intrat peste
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]