2,268 matches
-
I-am spus bunei domnișoare că poate, examinând cărțile tatălui ei, aveam să găsesc vreo urmă din acea descoperire a lui de la Provins și că În studiul meu aveam să dau o amplă mărturie despre el. Ea a fost entuziasmată, bietul ei papà, mi-a spus că puteam să rămân toată după-amiaza și să mă Întorc și a doua zi dacă era necesar, mi-a adus o cafea, mi-a aprins lumina și s-a Întors În grădină, lăsându-mă stăpân
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Muntele Alb, la Praga sunt masacrați protestanții, lui Commenius Îi ard casa, biblioteca, Îi omoară soția și fiul, iar el scapă fugind de la o curte la alta și tot repetând ce mare și plină de speranțe era ideea rozacruceenilor.” „Păi, bietul de el, voiai să se consoleze cu barometrul? Dar scuză-mă o clipă, știi că noi, femeile, nu sesizăm totul imediat, așa ca voi: cine a scris manifestele?” „Aici e partea frumoasă, nu se știe cine. Lasă-mă să pricep
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Ascultă Amparo, hai să să ne culcăm?” „A, nu, acum vreau să aud sfârșitul”. „Brambureală generală. Toți sunt rozacruceeni. În ’27, Francis Bacon scrie Noua Atlantidă, iar cititorii cred că el vorbește despre țara rozacruceenilor, chiar dacă nu-i numește niciodată. Bietul Johann Valentin Andreae moare continuând să jure Întruna fie că nu a fost el, fie că, dacă a fost, a zis-o În glumă, dar de-acum nu mai e nimic de făcut. Avantajați de faptul că nu există, rozacruceenii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
multe despre asta... Toi, apocryphe lecteur, mon semblable, mon frère... Lui Petru i se urcă la cap, se ia În serios, Ioan amenință că va spune adevărul, Petru și Pavel pun să fie prins, Îl cetluiesc pe insula Patmos și bietul de el Începe să calce-n străchini, vede lăcuste pe tăblia patului, faceți trâmbițele acelea să tacă, de unde vine tot sângele acesta... Iar ăilalți Îl vorbesc că bea, că are arterioscleroză... Și dacă o fi fost chiar așa?” „Așa a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
teatru, scenarii pentru radio și film, ediții În Braille pentru orbi, concesiunea rezumatului pentru Reader’s Digest, garanții În caz de proces pentru calomnie, dreptul autorului de a aproba modificări de redactare, competența tribunalului din Milano În caz de litigiu... Bietul ASP probabil că era epuizat, cu privirea deja pierdută În vise de glorie, până să ajungă la acele clauze În paguba sa, În care se spune că zece mii e tirajul maxim, dar nu se vorbește de tirajul minim, că suma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
vulturești, poartă plete până la umeri, ca pictorii de odinioară, și barbă, dar nu stufoasă, doar câteva smocuri Între bărbie și obraz, și mustăți care cad În jos peste buză În șuvițe, se Înțelege, pentru că buza e mult Înălțată deasupra dinților bieții de ei, iar dinții le ies În afară, puțin cam Încălecați. N-ar trebui, cu dinții ăia, dar surâd cu blândețe, Însă ochii (v-am spus că sunt vulturești, nu?) te privesc Într-un fel neliniștitor”. „Facies hermetica”, comentă Diotallevi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
ți-a plăcut trusa?“. Iar el a zis: „Ei, a fost ca lumea“, dar el credea c-o să-i arate cum să facă magie pe bune, iar acolo erau doar scamatorii. Își mușcă buza și clătină capul. Doar simple scamatorii! Bietul micuț. Avea vreo opt ani. Helen zîmbi. Cred că-i plăcut să ai un frățior. Eu și fratele meu aveam vîrste apropiate și nu făceam decît să ne certăm. Odată mi-a legat o coadă de mînerul ușii și apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Ce spune Dan e incredibil. — Dan, Încetează, Îl avertizez eu. Nu vreau să discut despre asta acum. Dan se uită la mine și clatină din cap, cu o expresie de dezgust pe chip. — Ne vedem acasă, zice și părăsește restaurantul. Bietul Gregory nici nu știe ce să spună. — Ăăă, Ellie, mă simt Îngrozitor că am deschis discuția. N-am vrut să Încep o... — Bărbatu-meu e un bădăran, zice Trish, Înghiontindu-l. Du-te afară și vorbește cu Dan. Trish mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
tablou cu cei doi, În cele mai compromițătoare poziții pe care le poate invoca creierul meu ostenit. Asta Îmi alimentează furia și dorința puerilă de a mă răzbuna În singurul fel pe care-l cunosc, anume culcîndu-mă cu Charlie Dutton. Bietul Charlie Dutton. Mă Întreb dacă o ști că am plănuit totul dinainte, că plănuiesc să-l seduc În cel mai eficient mod de care sînt În stare: la lumina senzuală a lumînărilor, Îmbrăcată Într-o ținută seducătoare și gătind ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
Continuă, îi zice printre chicoteli. Spune-o din nou. — Te iubesc, repetă Bobby, devenit brusc sfios. — Mă iubești? O, dragă, mă iubești? Poate că lucrurile se mișcă în direcția cea bună. Bobby desface brațele. Rămâi acolo, soldat! Mă iubești? Dumnezeule, bietul de tine! Biată corcitură. N-ai idee, nu? — Ba da, protestează Bobby neconvigător. Corcitură? Stai puțin. Ce vrea să spună cu asta? — O, nu-ți face probleme, zice ea, văzându-i chipul. Ești foarte bun. Foarte convingător. Pe ei poți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
i se pare îngrozitoare pe căldură. Nu știe cum suportă Bridgeman. Din fericire, el nu trebuie s-o suporte prea mult, pentru că a doua zi pleacă spre o petrecere pe Coasta de Azur. Pe Jonathan îl trădează chipul său chinuit. Bietul Bridgeman, râde Muskett. Bietul funcționăraș Bridgeman, care muncește pentru Patter toată vara. Poate o să aibă noroc altă dată. După această discuție, birourile de la Spavin & Muskett i se par un iad. Face toată treaba cufundat într-un nor de gelozie, torturat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
Jonathan se grăbește să meargă. Merge pe lângă Star, care-și duce bicicleta de ghidon. Discută despre cercetările profesorului Chapel legate de poporul Fotse, care trăiește într-o zonă îndepărtată, inaccesibilă, din vestul Africii. — Cred că sunt minunat de primitivi. — Păcat, bieții de ei. Majoritatea nu poartă haine nici măcar când ies. Poartă doar mărgele și aceste minunate brățări. Face un gest din braț pentru a produce clinchetul pe care-l iubește. Am crezut că ești de acord cu primitivismul. Ești un tip
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
tip... nu piun polițai... agresorul meu Ocky. — Tacă-ți fleanca de ciripitor căcăcios, zice Ghostie, iar eu Îl pot simți de aici pe Ocky cum tremură. Osavem grijă de tine mai târziu. Știm totu despriamicu tău. — Nus ciripitor... imploră Ocky. Bietul Ocky. Mereu Între ciocan și nicovală. — Lexo are dreptate, spune Ghostie. Tipu ăsta știe șmenu. I-am tras-o băiatului. — I-am tras-o la greu, vocea batjocoritoare a lui Lexo continuă, puțoii morți nu spun nimic. Am putea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Știm că fața noastră e prea lipsită de expresie ca să mai exteriorizeze ceva. — O vreme am fost puțin cam paranoic. Îi testam pe toți Încercând să găsesc vreo fisură. Adică, toate chestiile alea pe care ți le-am zis despre bietul Inglis, de parcă mi-ar păsa cu cine și-o trage. Însă ai fost tare Bruce, trebuie să recunosc. Oricum, am fost sonat să țin materialul ăsta la birou. Lucram la o chestie personală, În timpul pauzelor știi, când aveam un minut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
în bisericuța din Ierusalim... Eu mă tot rog fierbinte bunului Dumnezeu și tare mi-e nădejdea că rugăciunile noastre vor găsi milă și îndurare în ceruri! De multe ori mă gândesc și mă cutremur, ce-ar fi dacă ar trăi bietul tatăl tău? Cum era el de inimos, vai, Doamne, poate că nici tu n-ai fi unde ești, căci el nu te-ar fi lăsat pentru nimica-n lume. Dar eu, sărmană văduvă, ce să fac? Plâng și mă rog
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
capricioase, ca niște linii grosolane pe o hârtie boțită. Ici-colo, ca mușuroaiele, înțepenite, poate chiar înghețate, înaintea șanțurilor, zărea sau bănuia posturile de ascultare. La vreo treizeci de metri, în stânga, începe sectorul căpitanului Cervenko... "Ce-o fi făcând oare Cervenko?... Bietul Cervenko..." În față câmpului zăcea neted, pierdut în noapte și biciuit de vântul ce mai scutura în răstimpuri stropi mari de apă din văzduh. Apostol Bologa știa că, exact la cinci sute optzeci și trei de metri, se află prima
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
că ați venit să vă bateți cu românii, Doamne, ferește-ne și iartă-ne... Bine însă că te-a luminat Dumnezeu și ai stat pe loc, că de puneau mâna pe tine, mândrul mamei, vai, Doamne! Pățeai și tu ca bietul protopopul nostru, ba poate și mai rău... Ce noroc că nu ne-am culcat, zău așa! De obicei pe vremea asta suntem adormite, dar azi parcă Dumnezeu ne-a șoptit să mai stăm... Și uite așa vorbeam cu toantă asta
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
în război, asta doamna Bologa n-o putea ierta. Nu i-a scris băiatului despre aceasta pe șleau, ca să nu-l mai amărască: se hotărâse însă să-i spuie tot când va veni acasă... Totuși, acum îi era milă de "bietul Domșa, om tare de treabă", și chiar de Marta puțin, gîndindu-se la rușinea ei dacă va prinde lumea de veste. Îi și zise lui Apostol îndată să chibzuiască bine ce face, că nu-i glumă și nici jucărie o logodnă
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
s-ar putea să ai mari neplăceri pentru asemenea îndrăzneli nesocotite. Chiar directorul de la "Parvana", și doar ce român a fost el totdeauna, mi-a spus pe față să te povățuiesc să te astâmperi. Dânsul a fost prieten bun cu bietul tatăl tău, dar azi își vede de banca lui și nu crâcnește, cum nu crâcnesc nici ceilalți, aici și pretutindeni... Ascultând pe maică-sa, gândurile lui Apostol răvășeau prin colțurile celor zece zile de când e acasă, descoperind deodată lucruri peste
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
cel mare a poruncit, apoi de bună seamă că o să-i și spânzure... ― Cumnată-mea, săraca, a plâns ca o nebună de mila lor, sfârși groparul. Doi sunt din Făget, oameni cunoscuți, români, iar unul e de aici, de la noi... Bietul Horvat, domnule părinte, că trebuie să-l știi, de pe ulița gării... Vai de capul lui! Mă bătea gândul să-i spun nevestei sale, dar nu știu... parcă mi-e groază!... Și iaca așa!... Tocmai era să-i povestesc dumnealui, domnului
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
rând, oftă groparul, foarte posomorât. Se mai duse pe la vecini să le povestească nenorocirea ce s-a abătut asupra oamenilor din senin, dar se întoarse degrabă acasă, se schimbă și plecă iar la Făget. ― Poate să le fiu de folos bieților oameni, cu meseria mea, zise luîndu-și rămas bun de la Apostol și Ilona, închinîndu-se, Doamne ce năpastă!... Doamne, ferește!... A doua zi Vidor veni acasă la amiază, numai să dea de știre că cei trei au fost spânzurați într-o braniște
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
ești aici, cu căldura și parfumul tău, închid ochii... Mi-e atât de teamă pentru tine. Aici e o clinică unde sosesc mulți răniți. Vin în fiecare zi camioane întregi. Mi-e groază că te-aș putea zări printre ei. Bieții de ei sunt într-o stare inumană, unii nu mai au chip, alții gem de parcă și-ar fi pierdut mințile. Ai grijă, dragostea mea, gândește-te la mine, te iubesc și vreau să fiu soția ta. Te îmbrățișez cu tandrețe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
dragostea mea. Se văd trâmbe de fum și explozii oribile. Rămân acolo cât pot de mult, până când nu-mi mai simt nici picioarele, nici mâinile, atât este de ger, dar vreau să-ți împărtășesc o parte din suferințe. Dragostea mea, bietul de tine... Cât timp va mai dura? Te îmbrățișez cu tandrețe. Îți aștept scrisorile. Lyse a ta, care te iubește XXV În carnețelul cu coperte de piele roșie, erau o sumedenie de pagini acoperite cu un scris înclinat, ce semăna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
mare? Este vina României că nu l-a afirmat. Dar, oare, nu și a celor ce nu s-au uitat nici măcar din greșeală în ograda noastră? Este lovit un negru în Africa de Sud și, pe bună dreptate, toată lumea îl plânge pe bietul nenorocit! Eșuează pe plajă o balenă și iarăși: tragedie universală. Dar se întâmplă ceva în Europa cu douăzeci și trei de milioane de oameni, ca să nu mai pun la socoteală și milioanele vecinilor, și prea puțini sunt dispuși să vadă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
de intens fără să fie dragoste acolo. R.C.: Dar dragostea asta este demolată de sarcasm, de ironie, sunt scene amuzante, momentul în care pianista se împiedică prin submarin și distruge tot și-l lovește pe beatnik de periscop. A.C.: Și bietul beatnik a aruncat-o în tavan de câteva ori. R.C.: Beatnikul i-a pus piedică, și ea a căzut în cap și s-a trezit. Foarte bine că s-a trezit. Aș zice mai degrabă că este o prietenie specială
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2191_a_3516]