1,886 matches
-
și iar în jurul lui. Privind în jos, vedea doar o mare urâtă de oameni. Nimeni nu-i mai respecta orele de vizitare. Câțiva bărbați mărșăluiau la periferia livezii, lovind pământul cu bețe și suflând din fluiere, în sensul acelor de ceasornic, conform ordinelor domnului Chawla, pentru a-i avertiza asupra oricărui incident. Cine știa ce se putea întâmpla în zilele acelea periculoase, la ce trebuiau să fie atenți, ce întâmplare neaștepată putea să apară? Nu erau în siguranță. Și, în plus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
că nu pot s-o uimesc, dar asta nu mi se pare chiar atât de groaznic. Absența uimirii ne dă siguranță, ne îndreptăm spre o stare de bine distribuită în manieră echitabilă. Este un adagio precis ca și ticăitul unui ceasornic pe noptieră. Trupurile sunt calde, sexele, mușchi bine educați, pulsează blând. Dar în partitura asta, iubita mea, există ceva mort, mă gândesc, în timp ce părul tău îmi intră în gură, și te strâng cu putere, pentru că în noaptea asta îmi este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
ar fi observatorul meteorologic din Petkwo: un acoperiș de tablă sprijinit pe patru stâlpi de lemn cam șubrezi acoperă, înșirate pe o etajeră, barometre, higrometre, termografe, cu bobinele lor de hârtie gradată, ce se-nvârt cu un ticăit lent de ceasornic, sub presiunea acului care oscilează. Rotația unui anemometru în vârful unei antene înalte și pâlnia bondoacă a unui pluviometru completează dotarea fragilă a observatorului. Izolat pe marginea unui taluz al grădinii municipale, proiectat pe cerul cenușiu, uniform și imobil, observatorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
minte ori de cîte ori s-ar fi simțit neînsemnat, inutil, sfîrșit; retrăind momentele, s-ar fi revigorat, fie și trecător; cu vremea, amintirile deveneau un bun tot mai de preț; se apropia, repede, ziua de pe urmă. MÎine. Pe un ceasornic al existenței, Thomas trecuse de ora prînzului, ornicul se putea opri Înainte de miezul nopții, mîine devenea un nonsens dacă mureai În somn. Murind conștient, fie și În chinuri, era Înfricoșător; sfîrșind subit era imoral, un fel de sustragere, În ultima
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
punct, nici un minut mai devreme sau mai târziu, supa e pe masă, în așa fel, încât zilnic mâncăm aproape aceleași feluri, în aceeași ordine și aceeași cantitate. Urăsc schimbarea și Elena o urăște și ea. La mine acasă trăim după ceasornic. Mă rog, da; asta-mi amintește ce zice amicul nostru Luis despre menajul Romera, care obișnuiește să spună că sunt soț și soție necăsătoriți. Într-adevăr, nu există burlac mai înrăit decât bărbatul însurat fără copii. Odată, ca să înlocuim lipsa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
propage. Orice romancier, cu ocazia unui roman de-al său, ar putea scrie altă carte - roman veridic, autentic - spre a-și face cunoscut mecanismul ficțiunii. Când eram copil - presupun că și azi lucrurile se petrec la fel - mă interesau mult ceasornicele; tatăl meu sau câte unul din unchii mei obișnuiau să mi-l arate pe-al lor; îl examinam cu atenție, cu admirație; îl duceam la ureche; îi ascultam tic-tacul precipitat și perseverent; vedeam cum minutarul înainta foarte lent; în cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
lama unui briceag - capacul din spate și-mi arătau complicatul și subtilul organism... Ceea ce fac romancierii care scriu acum cărți pentru a explica mecanismul romanului lor, pentru a arăta cum procedează când scriu, nu este altceva decât să ridice capacul ceasornicului. Ceasornicul domnului Lacretelle e prețios; nu știu câte rubine are mecanismul, totul e însă lustruit, strălucitor. Să-l contemplăm și să spunem câte ceva despre cele observate.“ Ceea ce merită un comentariu: În primul rând, comparația cu ceasornicul e cu totul nelalocul ei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
unui briceag - capacul din spate și-mi arătau complicatul și subtilul organism... Ceea ce fac romancierii care scriu acum cărți pentru a explica mecanismul romanului lor, pentru a arăta cum procedează când scriu, nu este altceva decât să ridice capacul ceasornicului. Ceasornicul domnului Lacretelle e prețios; nu știu câte rubine are mecanismul, totul e însă lustruit, strălucitor. Să-l contemplăm și să spunem câte ceva despre cele observate.“ Ceea ce merită un comentariu: În primul rând, comparația cu ceasornicul e cu totul nelalocul ei și corespunde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
este altceva decât să ridice capacul ceasornicului. Ceasornicul domnului Lacretelle e prețios; nu știu câte rubine are mecanismul, totul e însă lustruit, strălucitor. Să-l contemplăm și să spunem câte ceva despre cele observate.“ Ceea ce merită un comentariu: În primul rând, comparația cu ceasornicul e cu totul nelalocul ei și corespunde ideii de „mecanism al ficțiunii sale“. O ficțiune de mecanism, mecanică, nu este și nici nu poate fi un roman. Un roman, ca să fie viu, ca să fie viață, trebuie să fie, ca și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
O ficțiune de mecanism, mecanică, nu este și nici nu poate fi un roman. Un roman, ca să fie viu, ca să fie viață, trebuie să fie, ca și viața, organism, nu mecanism. Și nu e de niciun folos să deschidem capacul ceasornicului. Întâi de toate pentru că un adevărat roman, un roman viu, nu are capac, iar apoi pentru că ceea ce vrem să arătăm nu este un mecanism, ci rărunchii fremătători de viață, calzi de sânge. Și asta se vede și la exterior. E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
fremătători de viață, calzi de sânge. Și asta se vede și la exterior. E ca furia ce se vede pe față și-n ochi, fără a fi nevoie să deschizi niciun fel de capac. Ceasornicarul, mecanic fiind, poate deschide capacul ceasornicului astfel încât clientul să vadă mecanismul, dar romancierul nu trebuie să deschidă nimic pentru ca cititorul să simtă zvâcnind rărunchii organismului viu al romanului, care sunt înșiși rărunchii romancierului, ai autorului. Și cei ai cititorului identificat cu el prin lectură. Pe de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
roman. Rămâne, așadar, că romancierul care povestește cum se face un roman povestește cum se face un romancier sau cum se face un om. Și-și arată măruntaiele omenești, eterne și universale, fără a trebui să deschidă niciun capac de ceasornic. Povestea cu deschiderea capacelor de ceasornic este pentru literații care nu sunt ceea ce se cheamă romancieri. Capac de ceasornic! Copiii spintecă o păpușă, mai cu seamă când e alcătuită din mecanisme, ca să-i vadă intestinele, ca să vadă ce are înăuntru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
povestește cum se face un roman povestește cum se face un romancier sau cum se face un om. Și-și arată măruntaiele omenești, eterne și universale, fără a trebui să deschidă niciun capac de ceasornic. Povestea cu deschiderea capacelor de ceasornic este pentru literații care nu sunt ceea ce se cheamă romancieri. Capac de ceasornic! Copiii spintecă o păpușă, mai cu seamă când e alcătuită din mecanisme, ca să-i vadă intestinele, ca să vadă ce are înăuntru. Și, într-adevăr, ca să-ți dai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
cum se face un om. Și-și arată măruntaiele omenești, eterne și universale, fără a trebui să deschidă niciun capac de ceasornic. Povestea cu deschiderea capacelor de ceasornic este pentru literații care nu sunt ceea ce se cheamă romancieri. Capac de ceasornic! Copiii spintecă o păpușă, mai cu seamă când e alcătuită din mecanisme, ca să-i vadă intestinele, ca să vadă ce are înăuntru. Și, într-adevăr, ca să-ți dai seama cum funcționează o păpușă, o marionetă, un homunculus mecanic, e nevoie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
seamă când e alcătuită din mecanisme, ca să-i vadă intestinele, ca să vadă ce are înăuntru. Și, într-adevăr, ca să-ți dai seama cum funcționează o păpușă, o marionetă, un homunculus mecanic, e nevoie să o spinteci, trebuie să deschizi capacul ceasornicului. Dar un om istoric, un om adevărat, un actor în drama vieții, un personaj de roman? El își poartă măruntaiele pe față. Sau, altfel spus, interioritatea lui - intranea -, ceea ce are înăuntru, îi este exterioritatea - extranea -, ceea ce e în afară; forma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
răsăritul, răsunară cele dintâi chemări la rugăciune, lumina deveni mai vie. Discutam, construiam o mie de variante sumbre de viitor, apoi discutam din nou, prea istoviți ca să ne oprim. Baskerville Își Întinse oasele, se opri În plin elan, Își consultă ceasornicul și se ridică precum un somnambul, scărpinându-și trudnic ceafa: Ora șase deja, Dumnezeule, o noapte albă! Cu ce Înfățișare am să dau piept cu elevii mei? Și ce va zice oare reverendul văzându-mă sosind la ora asta? — Ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Dar nu le vom abandona de bună-voie. O nouă tăcere. Apoi o altă intervenție, În același sens și tot atât de scurtă. Dl Pokitanoff Își consultă, ostentativ, ceasul. Prim-ministrul Îl vede, trage, la rându-i, de un lanț, cercetează Îndeaproape un ceasornic cizelat. E doisprezece fără douăzeci. Își pierde capul, lovește podeaua cu bastonul, cerând să se treacă la vot. Patru deputați se retrag În grabă, sub diverse pretexte; cei șaptezeci și doi care rămân spun, cu toții, „nu”. Nu ultimatumului țarului. Nu plecării lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Nu-mi aduc aminte să fi simțit vreun șoc oarecare. Așa că am sfârșit prin a mă liniști. Ca să mă trezesc dintr-un salt atunci când cineva bătu la ușă, strigând o frază pe care n-o puteam Înțelege. Mi-am consultat ceasornicul, era unu fără zece. Mi-am pus halatul și am deschis ușa. Coridorul era gol. Dar auzeam, la distanță, conversații purtate cu glas ridicat, puțin obișnuite noaptea, atât de târziu. Fără a fi Într-adevăr neliniștit, m-am hotărât să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
ciudată de plante, pe care i‑a dat‑o chelnerului să i‑l facă. — Ador ceaiul, zice Kent, zâmbindu‑mi. E atât de calmant. Apropo, Rebecca. În Anglia, e obiceiul să răsucești ceainicul de trei ori în direcția acelor de ceasornic, pentru a scăpa de diavol. Așa e? Sau în sens opus acelor de ceasornic? Să răsucești ceainicul? N‑am auzit în viața mea de nici un ceainic răsucit. — Ăă... stai să‑mi amintesc. Mă strâmb, gânditoare, încercând să‑mi amintesc când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Ador ceaiul, zice Kent, zâmbindu‑mi. E atât de calmant. Apropo, Rebecca. În Anglia, e obiceiul să răsucești ceainicul de trei ori în direcția acelor de ceasornic, pentru a scăpa de diavol. Așa e? Sau în sens opus acelor de ceasornic? Să răsucești ceainicul? N‑am auzit în viața mea de nici un ceainic răsucit. — Ăă... stai să‑mi amintesc. Mă strâmb, gânditoare, încercând să‑mi amintesc când a fost ultima oară când am băut ceai dintr‑un ceainic. Dar singura imagine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
am băut ceai dintr‑un ceainic. Dar singura imagine care îmi vine în minte este Suze aruncând un plic de ceai într‑o cană, în timp ce rupe cu dinții ambalajul de la un KitKat. Cred că e în sens invers acelor de ceasornic, zic în cele din urmă. E din cauza vechii zicale „Dracu’ se strecoară în juru’ ceasului... da’ nu merge niciodată de‑a‑ndăratelea.“ Ce spun eu aici? Și de ce mi‑oi fi luat brusc accentul ăsta scoțian? O, Doamne, am băut prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
poate vorbi și nici de găsit nu poate fi găsit. Prin urmare, Tolea incearca numărul miracol. Miercuri la prânz, seara, noaptea, dimineața, să zăpăcim adversarul. În orele amnezice, încolăcite, lenevoase, când vântul țiuie, neauzit, prin spații confuze și plesnesc capacele ceasornicelor și se înmulțesc stopurile cardiace. Într-o astfel de gaură a timpului, dom’ Dominic avu, brusc, iluminarea: dacă am întrebat a mia oară la informații și ni s-a comunicat că telefonul nu e defect, nici pe alt nume, nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
înțeleagè cè raiul n-a fost și nu este o țarè obișnuitè și cè Dumnezeu nu-i un leader politic oarecare, În aceastè clipè, însè, ținând între degete paharul de bere, pe care-l rotește încet în sensul acelor de ceasornic, Șerban așteaptè de la mine mèrturisiri complete despre femeia pe care o iubesc, Cum e? E bunè la pat? savurând în așteptarea detaliilor porcoase pe care nici nu concepe sè nu i le dau, eu, salvat de Rudi, care ne așazè
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
-l sape la margine de râu, Ne pună-n încăperea aceluiași sicriu; De-apururea aproape vei fi de sânul meu... Mereu va plânge apa, noi vom dormi mereu. {EminescuOpI 130} SCRISOAREA I Când cu gene ostenite sara suflu-n lumânare, Doar ceasornicul urmează lung-a timpului cărare, Căci perdelele-ntr-o parte când le dai, și în odaie Luna varsă peste toate voluptoasa ei văpaie, Ea din noaptea amintirii o vecie-ntreagă scoate De dureri, pe care însă le simțim ca-n
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
se plimbau agale pe alei, cu spatele înainte, semnalul sonor nu mai era claxonul, ci piuitul. Fiind un trafic de retragere spre casă, tot orașul era un univers de piuituri. Girofarul ambulanțelor se rotea în sensul invers al acelor de ceasornic și sirena suna de la Do la Si în octava a II-a. Un câine fugărea prin iarbă o pisică, cu coada ridicată ca o lance, vibrând amenințător pe la botul mâței, care se retrăgea zbârlită strategic cu dosul spre înainte. Știrile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]