2,172 matches
-
asta e medie? da’ ce, se face carte? tu Înveți vreodată vreo ceva? ce-i asta?»... mă deranja, niciodată nu mi-a spus mama « Vai tu ești frumoasă, ești deșteaptă!», mă liniștea când copiii Îmi spuneau că sunt slabă, mă consola « Lasă că ai să te Îngrași!» , mama e de concepția că fata trebuie pupată doar În somn, așa a făcut toată viața cu mine...”. Punctul culminant al expozeului maltratărilor la care era supusă Îl are ca protagonist pe tatăl său
Fetele nopţii : povestiri de viaţă by Daniela Mirela David () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1167_a_1953]
-
e medie, da ce se face carte, tu Înveți vreodată vreo ceva, ce-i asta?» Mă deranja, pentru că niciodată nu mi-a spus mama « Vai tu ești frumoasă, ești deșteaptă», mă liniștea când copiii Îmi spuneau că sunt slabă, mă consola «Lasa că ai să te Îngrași», mama e de concepția că fata trebuie pupată doar În somn, așa a făcut toată viața cu mine. și, cum ți-am spus, cu timpul am plecat de mai multe ori de acasă, prietenul
Fetele nopţii : povestiri de viaţă by Daniela Mirela David () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1167_a_1953]
-
-si petreacă o seara cu cineva, să mai stea de vorba, să-și spună problemele. Astea sunt așa de disperate, ca sunt dispuse sa plătească oricât”, comentează Carlos, și continua „Dar e și multă muncă - să le asculți, să le consolezi... mai bine e cu alea care vor numai sex...”. Vocea legii Mihai și Carlos recunosc că există anumite riscuri În meseria lor. Codul Penal nu face distincție Între prostituția masculină și cea feminină, pedepsindu-le În același fel. Dar În
Fetele nopţii : povestiri de viaţă by Daniela Mirela David () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1167_a_1953]
-
nu numai să-l citească și să-l discute, ci să și ceară tipărirea lui. Până mai anii trecuți, chiar se spunea, de pildă, în presa literară acest lucru, că dacă nu placi cititorului din timpul tău, atunci zadarnic te consolezi cu ideea că vei plăcea cititorului viitorului, cu alte cuvinte se pornea de la ideea existenței unui tip de cititor care s-a născut în zilele noastre și ale cărui gusturi și preferințe vor fi aceleași și mâine, înțepenite adică pe
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
ca și cum fața i-ar fi fost mai goală decât trupul. Rămaseră culcați multă vreme, Îmbrățișați. Umiliți și legați unul de altul prin umilință. Până când Nina se desprinse de el și bâjbâi după o țigară, o aprinse și Încercă să-l consoleze: Nu-i nimic, copile, și să-l facă să-nțeleagă că În clipa aia pătrunsese Înăuntrul ei mai adânc decât prin dragoste fizică. Îi spuse din nou „copile“ și Îi șopti blând: Hai să faci baie și să te culcăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
repetă cuvintele lui Ted: —Nu ești În cea mai bună formă. Și ale Yaelei: —Mare dobitoc ești. Când Nina ieși din baie, peste douăzeci de minute, curată, parfumată, Îmbrăcată Într-un halat maroniu, dispusă să se Împace și să-l consoleze, găsi hainele soțului ei Împrăștiate pe jos, focul pe cale să se stingă și papucii Îmblăniți aduși de Uri din Portugalia zăcând lângă ușă ca doi pisoi morți. Fima dispăruse. Dar observă că terminase băutura și că uitase cartea despre Leibowitz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
stătea o șopârlă cenușie, uitându-se ca și el, cu ochii pierduți, spre dealurile Betleemului. Sau poate urmărind o muscă invizibilă pentru Fima. Cândva pe aceste dealuri și prin văile șerpuitoare dintre ele umblau judecători și regi, cuceritori, profeți care consolau și amenințau, salvatori și reformatori ai omenirii, escroci, impostori, vizionari, preoți și auzitori de voci, călugări, trădători, mântuitori, prefecți romani, guvernatori bizantini, generali musulmani și prinți cruciați, asceți, pustnici, făcători de minuni și martiri. Până În ziua de azi Ierusalimul mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
nu va mai reuși acum să adoarmă. Pentru o clipă Îi dădu dreptate lui Yeri, doctorului Tadmor, că o părăsise pe Annette fiindcă minciunile Îl sufocau. Însă aproape imediat Își spuse: Ce nemernic ești! Pe nesimțite mâna sa Începu să consoleze penisul. Văzu deodată un străin, un om echilibrat și rezonabil, ai cărui părinți nici măcar nu se născuseră Încă, omul care va sta aici, În această cameră, peste o sută de ani, Într-o noapte rece de iarnă, privindu-l din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
sub unele aspecte ușor simplistă. În autobuz, În drum spre serviciu, văzu pe banca din spate o femeie dintr-o țară arabă, umflată de plâns, iar lângă ea o fetiță de șapte-opt ani, fiica ei probabil, care Încerca s-o consoleze repetând Întruna: „N-a făcut asta intenționat“. În acea clipă cuvintele „intenție, intenție bună, intenție rea, fără intenție“ i se părură păstrătoarele tainelor universului: viață și moarte, singurătate, dorință, gelozie, minunile luminii, pădurile, munții, câmpiile și apele - oare există sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
spuse: Ce Înțeleg eu din dragoste? Cândva credeam că iubirea e punctul În care se Întâlnesc cruzimea și compasiunea. Astăzi sunt convins că toate astea nu sunt decât vorbe goale. Mi se pare că n-am priceput niciodată nimic. Mă consolează oarecum gândul că unii Înțeleg și mai puțin decât mine. E În regulă, Tamar, plângi, nu Încerca să te stăpânești, nu te sfii, lacrimile te vor ușura. Am să-ți fac un ceai. Nu-i nimic. Peste o sută de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
În el? O carte? Umbrela? Un plic? Poate un pachețel? Ceva care-i aparținea Tamarei? Sau Annettei Tadmor? „Cocorii zboară și se rotesc“, i se ivi brusc În minte un vers uitat dintr-un cântec vechi pentru copii. Și se consolă cu speranța că ceea ce uitase pe scaunul din autobuz nu era decât un exemplar din ziarul Maariv, pe care Îl găsise acolo. Din vina ministrului și a cocorilor nu era În stare să-și amintească nici măcar titlul articolului. 24 Rușine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
de la mine o palmă peste obraz! Minunat! zâmbi Eitan, Îți stau la dispoziție. Am să-ți Întind chiar și celălalt obraz, dacă asta te va ajuta să-ți mai liniștești puțin hormonii. După care Sfântul Augustin al nostru ne va consola pe tine și pe mine, Împreună cu toți Îndoliații Sionului și ai Ierusalimului, spuse și, Întorcându-se cu o rotație perfectă, se Îndepărtă cu pași elastici, netezindu-și puloverul alb, pe gât, și lăsând tăcerea să se-aștearnă În urma lui. Cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
ceruse decât un control de rutină. Cine știe? Poate că și pe ea o părăsise soțul. Sau Își găsise o amantă tânără. Sau poate fusese ucis pe când servea ca rezervist În Teritorii, și nu avea pe nimeni care s-o consoleze. 25 Degete care nu erau degete La șapte coborâră jaluzelele și Încuiară clinica. Ploaia și vântul se opriseră. Un frig limpede, sticlos se lăsase deasupra Ierusalimului. Stelele străluceau cu o intensitate tăioasă, iernatică. Iar din partea de est, clopotele bisericilor creștine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
orașul În păstrare. Iar noi Îl umplem de opresiune, prostie și nedreptate. Ne umilim unii pe alții, ne jignim, ne chinuim, nu din răutate, ci doar din lene și frică. Încercăm să facem bine, dar provocăm numai rău. Încercăm să consolăm, dar rănim. Aspirăm să sporim știința, dar sporim suferința. — Tu să nu mă judeci pe mine, i se adresă Fima lui Yoezer pe ton superior și iritat. Să taci. Și ce e În general În stare să Înțeleagă un nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
de la distanță contra bătrâneții și a morții, a strigătului disperat al unui om care căzuse deja victimă acestei stări cumplite și Îi atenționa pe ceilalți că va veni și vremea lor. Amintindu-și acum de această fantomă, zâmbi și se consolă cu cuvintele funcționarului concediat din restaurantul doamnei Scheinfeld, omul pe care Dumnezeu Îl uitase: Nu-i nimic. Cu toții vom muri. Urcând pe strada Strauss, se opri În fața vitrinei țipătoare a unei agenții de voiaj ultrareligioase, numită Aripile Vulturilor. Rămase multă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
mână pe brațul lui. Fima n-o așteptă să se hotărască, ci i-o luă Înainte și o Îmbrățișă cu putere, lipindu-i capul de umărul lui, de parcă nu el, ci ea ar fi fost cea care trebuia să fie consolată. Parcă Încercând să-i ofere ei situația sa de proaspăt orfan. Yael murmură la pieptul lui ceva pe care Fima nu-l Înțelese și nici nu făcu efortul să-l Înțeleagă, pentru că savura descoperirea că Yael, ca și prim-ministrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
Anglia în timpul războiului. Am auzit că s-a ascuns împreună cu o familie pe nume Frank, zise el. I-am spus că nu știu nimic despre un dentist pe nume Pfeffer sau despre respectiva familie Frank. Adevărul nu l-ar fi consolat oricum. Poate nu ești de aceeași părere cu mine, doctore, dar nu ești în măsură să judeci. Nu cunoști veninul amintirilor. Nu e nimic de povestit, i-am spus acum doctorului. Am venit cu vaporul. A acostat la New York. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
fizică. O revistă de știință din anii ’60 se pronunță cu optimism: „la începutul mileniului următor, un computer va cântări chiar mai puțin de două tone!“. Probabil că mă aflu într-o situație similară încercând să fac pe futurologul. Mă consolez cu gândul că, în cultură, lucrurile nu se mișcă la fel de repede. Ce nu îți poate lipsi în 2008, altfel ratezi predicția 5 jucării culturale pentru 2008 1. iPhone. 2. Un reader digital, de la Sony, de la Amazon, de la oricine. 3. Ochelari
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2192_a_3517]
-
vă înaripează mintea și inima cu simțământul dragostei pentru lume, pentru om.” M. Gorki 435. „Arta adevărată apare acolo unde între cititor și autor se naște o încredere reciprocă și sinceră.” M. Gorki 436. „Cărțile pe care le scrie îl consolează pe scriitor pentru tot ce îi refuză viața. Probabil că o viață chiar împlinită ar fi o viață sterilă pentru el. Omul satisfăcut nu scrie.” J. Green 437. „O carte demnă de acest nume aparține totdeauna epocii sale prin spiritul
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
sfinți părinți și dogmă și știință Și starea lumii-închipuită-n hărți Cum propășesc popoare prin credință...” Ioan Alexandru 794. „Te sperii la vederea unei biblioteci mari și îți zici: E trist că ești condamnat să nu știi tot ce conține ea. Consolați-vă, nu e prea mult de regretat. Vedeți cele patru sau cinci mii de volume ale fizicii vechi, în ele, până la Galileu, totul e fals. În istoria atâtor popoare, primele secole sunt niște povești absurde. După vremurile fabuloase vin ceea ce
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
ca tine, numai că mai bătrână, mai obosită. Alice nu-și dădea seama dacă tremura din cauza prostiilor debitate de Helena sau din cauză că John nu venise după ea. Bărbatul rămăsese cu cățelul ăla caraghios în loc s-o urmeze ca s-o consoleze și, în clipa aia, scriitoarea a înregistrat enormitatea a ceea ce făcuse. Nu numai că-și trădase prietenele, dar îl și dezamăgise pe John cu scrisul ei. Cel mai mare succes al ei era și cel mai jalnic efort, iar Alice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
-o în buzunar și-a repetat. Plutise pe-o parte din râul Salmon. Mersese cât de departe putuse. Cineva a bătut la ușă, iar John s-a rugat să fie Alice, s-o vadă că venise, în sfârșit, să-l consoleze ea pe el. John se ruga pentru multe și se străduia să nu-și piardă credința atunci când rugăciunile nu-i erau ascultate. Într-o zi, se gândea el, Dumnezeu o să facă o pauză din rezolvarea problemelor complicate și-o să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
cu refuzul lui. Cu sfârleze mici potrivi firele lâncede ale crizantemei și porni să povestească. Siei aventura și să-i dea floarea. "Biata fată!" își zicea în gând, ca și cum i-ar fi făcut vreun neajuns, de care vrea s-o consoleze. "Biata fată!", și, înfundîndu-și pe ochi feutrul, dezmierdă cu umărul vestonul unei cuconițe nostime, care aderă! 176 VI Mini nu uitase comisionul pe care Lina i-1 dase pentru amica Nory în ce privea pe micii sugari. Ba chiar ideea
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
în jurul acelei vești. Așteptând pe Lică, devenise mai grosolană, țipa ia babă, se răstea la Lina și cu Rim nu vorbea. Era felul ei de a se dezbăra de tot și de toți. Rim trecea prin acel purgatoriu și se consola, foiletând în birou pe Dante, ediție florentină rară. "Fecioară ciudată!" își zicea. Gum nu cunoștea existența scrisorii lui Lică, nu bănuia ce primejdie îl amenință. Dacă ar fi citit-o, ar fi explicat Siei că el o invită pentru o
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
cu porțile de fier poleite din belșug, greoaie ca un mausoleu de lux, casa iadului aștepta, liniștită, în margine de trotuar, un fulger ce nu-i cădea asupra. - Oameni cu stare! Oameni de treabă! spunea cucoana Vera pentru a se consola că Sia și Lică nu-i mai procurau distracția de după-amiază. XVI La Elena Drăgănescu, într-o zi de moină prin februarie, Nory intră cu aerul că e purtătoare de mari noutăți. Elena arăta tocmai lui Mini cărți poștale cu
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]