4,039 matches
-
în istoria luptei pentru progres social și cultural, pentru școală și instrucție în țara noastră. G. Mladenatz, cel ce îngrijește volumul de scrieri economice al lui T.Diamant, conchide la sfârșitul introducerii sale: „Teodor Diamant ne apare ca un om cult, un dezinteresat, câștigat pentru ideile cele mai progresiste ale timpului său; nu a precupețit nimic pentru a le răspândi și chiar pentru a le vedea devenite realitate. A reușit să insufle multor bărbați de seamă ai țării sale idei generoase
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
unități de viață”: educația gospodărească (matematică aplicată, științe naturale aplicate, agricultură și zootehnie, cooperație); educație sanitară (anatomie, medicină populară, igienă, educație fizică); educație cetățenească (geografie locală, istoria muncii și drept țărănesc, morală și pedagogie țărănească); educație umanistă (literatură populară și cultă, muzică și teatru, desen, „pregătire bibliotecară” și pentru activitatea culturală la sate) (Stoian, 1938, p. 174). Programa aceasta, în concepția organizatorilor școlii, trebuia „să respecte viața”, să fie adaptată „unităților de viață naturală” (grădina, câmpul, râul, pădurea) și să fie
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
să fie în conformitate cu nevoile satului, gospodăriei țărănești. Școala aceasta, care a funcționat cu doi ani de studii, a fost și ea orientată îndeosebi spre învățarea practică, rolul său fiind „să ajute pe țăran să devină mai bun gospodar și mai cult, pentru ca, în lupta vieții sociale, el să se manifeste în formele cele mai civilizate și cu șansa întreagă de a-și ocupa locul la care trebuie să aspire” (ibidem, p. 211). Țara noastră avea atunci nevoie, credea organizatorul acestei școli
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
că Îl devorează În combinație cu o zeamă iute, de ardei (faimoasele „ciuști” oltenești și muntenești), fie că intră În combinație cu diversele saramuri de pește de pe Valea Dunării ori din Deltă. Datorită omniprezenței sale, mămăliga a populat și imaginarul cult al românilor: proza lui Liviu Rebreanu, Moromeții lui Marin Preda, poezia lui Coșbuc și a celorlalți autohtoniști conțin pagini esențiale dintr-o posibilă antologie a mănăligii. Pe seama acesteia s-ar putea concepe chiar și o mitologie a mămăligii, cu pana
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
decât gălăgia voastră muribundă, de care-am fost întotdeauna scârbită și pe care acum trebuie s-o urăsc... acum la întruparea sfârșitului. (Herrmann suspină) DOAMNA WURM: Dar dumneavoastră sunteți o adevărată señora... ca mine, chiar dacă dumneavoastră sunteți bogată și cumva cultă. Dar le cam beți... și le fumați... și ați îmbătrânit. Eu nu beau, bineînțeles că nu fumez și am îmbătrânit de asemenea... DESIRÉE: Fiecăruia-i vine rândul la bătrânețe, când apucă să trăiască mai mult. BIANCA: E întotdeauna un teatru
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
adevărat invitat, dar fiecare a băgat în el... mai înainte să poată lovi ca lumea mai departe.... SCHWEINDI: Partea filozofală este în cel mai înalt grad sau cel puțin treaba domnului Jürgen și a umilei mele persoane. Noi suntem oameni culți, Karli, noi suntem pedagogi personali... de aceea mi se ridică o grămadă de probleme ca să am de a face cu granița subumană a educației voastre. KARLI (obosit): Pâine e o bucată de rahat... (Cârciumăreasa îl pocnește cu oasele de la coaste
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
Președinte Și Președintele și-a escrocat trupul de apă cu zece metri Și restul de nouăzeci împroașcă rahat despre asta Și Foamea, Foamea taie și taie, Și pământul pute Toți cei unmetrușaptezecișicinci de centimetri de măsură militară Natura cu adevărat cultă are nevoie de adevărata Militărie Și Dumnezeu folosește oamenii cu adevărat militarizați Și nici un om umflat cu aer nu știe mai ales Mai ales Ce poate să fie aia un Militar Căci Militarul este Lumea militară ca Lume. Am putea
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
odată cu preluarea puterii de către Constantin și cu convertirea Imperiului său, simultană cu cea a neînsemnatei sale persoane. Dar încă înainte de aceste date funeste, gnosticii aveau deja reputația unor magicieni, a unor taumaturgi care nu profesează aceleași credințe ca și preoții cultului păgân. Oficialilor cultului sacru, ierarhiilor puterii religioase nu le plac acești bărbați și aceste femei care propovăduiesc pe terenul lor și ademenesc mult mai lesne ca ei recurgând la argumente hedoniste. Religiile oficiale susțin toate iubirea pentru aproape, dar își
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
critică, Oradea, 1999; Opera literară a lui Pavel Dan, București, 1999; Templul de vise, Oradea, 1999; Eminescu în orizontul criticii, Pitești, 2000; Eminescu în oglinzile criticii, Cluj-Napoca, 2001; Absent din agora, Deva, 2001; Romancierul Rebreanu, București, 2001. Antologii: Antologia basmului cult românesc, Cluj-Napoca, 2002. Repere bibliografice: Constantin Călin, Constantin Cubleșan, „Nepăsătoarele stele”, ATN, 1968, 9; Al. Căprariu, „Miniaturi critice”, TR, 1969, 43; Petru Popescu, „Clopotele de apă”, VR, 1970, 8; Nicolae Baltag, Etica vieții, etica muncii, LCF, 1974, 5; Al. Covaci
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286544_a_287873]
-
relațiile rimei cu accentul și prezentarea unor tipuri de rime, ca „rima minus” și „rima zero”, a căror frecvență vădește „primatul acordat de estetica folclorică sensului”. În Lectura textului folcloric (1986), autorul face mereu trimitere, prin opoziție, la textul literar cult, pentru a demonstra că poezia folclorică își are un mod propriu de existență, un statut diferențiat, aparținând unui tip de cultură „puternic semiotizată”, ale cărei note caracteristice (tradiționalitate, oralitate, variabilitate, anonimat) fac din ea o „formă specifică” de creație sincretică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286375_a_287704]
-
este „un studiu al efectelor devastatoare pe care dragostea le poate cauza”233. „Originalitatea Elegiei este evidentă dacă se ia în considerare, în ciuda profunzimii analizei medievale asupra dragostei, raritatea textelor scrise din punctul de vedere al unei femei. Fiammetta, fiind cultă, se adresează altor doamne literate, astfel încât ele să o compătimească și să învețe din greșelile ei. Acestă formă epistolară reprezintă o interesantă anticipare nu doar a doamnelor învățate cărora le este dedicat Decameronul, ci și a eroinelor îndrăgostite de mai
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
după câteva rituri mistice, este din nou purtată pe brațe în pat, unde va începe "jocul sexual". Următoarea etapă, sahajiya, este etapa propriu-zisă a jocului. Japa, traductibilă prin sentimentul care există în momentul despărțirii în zori și aradhana care semnifică cult reprezintă ultimele două părți ale ritualului. Ceea ce trebuie reținut în legătură cu tot acest ceremonial erotic este caracterul său fantastic. Ritualul propriu-zis este compus din opt părți. Despre ultima parte a acestuia, aradhana nu se cunosc detalii, astfel că numărul etapelor se
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
a unei atitudini de frondă socială, morală și estetică, prin afirmarea ostentativă a preferinței pentru reperele de valoare și stabilitate ale spațiului rural, pentru formele naturale de viață și de simțire, pentru expresia directă, neaoșă, nesupusă interdicțiilor și normelor limbajului cult (Mărturie). După ce exaltă forța biologică, instinctul constructiv, simțul dreptății, comportamentul primitiv, de ființă ancenstrală, telurică, în Taica, fiul își clamează la rândul său dorința aprigă de a răspunde necesităților vitale (Mi-e foame, mi-e sete!). Spaima organică în fața intemperiilor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286492_a_287821]
-
coerent toate principiile, sistemul etic al lui U. este dominat de demnitatea apartenenței etnice, de dragoste de țară, de dorința afirmării adevărului, a dreptății și binelui. Ca și în cazul altor culturi, proza cronicarilor români este primul stadiu al literaturii culte. Narațiunea lui U. este simplă, lapidară, densă, fiecare propoziție fixează o informație, un adevăr istoric, devenind parcă un material cu care se construiește edificiul imaginar al istoriei neamului. Probabil influențat de sobrietatea și concizia scriitorilor latini, dar lăsându-se și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290371_a_291700]
-
sta astfel, împrejurarea că Chandler însuși a ales să se exprime în una dintre cele mai directe modalități artistice ar constitui un grav compromis. Faptul că știe exact cui se adresează, că încearcă să atragă niște oameni civilizați, dar nu culți, nu-l plasează într-o postură tocmai favorabilă. Dacă am lua considerațiile de acest fel în litera, nu în spiritul lor, Raymond Chandler ar apărea drept unul dintre marii manipulatori din spațiul literelor americane. Din fericire, lucrurile nu stau așa
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
așa cum face Philip Marlowe, așteptând eventualii clienți, și să dialoghezi cu personajele lui Shakespeare. „Pur și simplu știe prea multe pentru un detectiv”, concluzionează unul dintre exegeții chandlerieni (Marling, 1986, p. 93). Și totuși, Marlowe rămâne unul dintre cei mai „culți” detectivi ai lumii anglo-saxone, după cum se va vedea în celelalte cărți - îndeosebi în The Long Goodbye și Playback. E adevărat că nu stă în obișnuința autorilor de romane polițiste să invoce personaje precum Dalai Lama sau Richelieu ori să construiască
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
scris și Beethoven, și Schubert, și Liszt, și Brahms. Creator cu fundament folcloric, neputând fi nici desprins de, nici redus la acesta, C. se avântă pe jumătate din trunchiul viguros al literaturii populare pentru a se înscrie în specia literaturii culte. El este miticul Centaur, de o unică splendoare, al culturii noastre. Apărut după începuturile noastre literare, străin de influențele de imitație ale timpului și într-o perioadă când poporul își păstra încă arta lui orală, Creangă aduce prospețimea sufletului artistic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286480_a_287809]
-
aduce prospețimea sufletului artistic popular, a cântecului și zicalei, valorificându-le și păstrându-le în putere și pentru epocile de decădere când școala, cartea și gazeta scad spontaneitatea și ofilesc memoria poetului anonim. Astfel putem avea viu în literatura noastră cultă sufletul strămoșilor noștri din veac. MIHAIL SADOVEANU În Creangă trăiesc credințele, eresurile, datinile, obiceiurile, limba, poezia, morala, filosofia poporului, cum s-au format în mii de ani de adaptare la împrejurările pământului dacic, dedesubtul fluctuațiunilor de la suprafața vieții naționale. Creangă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286480_a_287809]
-
liric ori fantastic, veselă este hohotirea interioară, setea nestinsă de vorbe, sorbite pentru ele însele, dintr-o voluptate strict intelectuală. G. CĂLINESCU Nici un model popular nu i-a putut pluti înainte lui Creangă, scriindu-și Amintirile, dar, desigur, nici prototipurile culte ale genului, primele autobiografii și memorii ale Renașterii, înmulțite apoi în toate literaturile europene. Aci, ca și în poveștile și povestirile sale, Creangă execută trecerea de la nivelul popular al literaturii la nivelul ei cult pe o cale pur spontană, prin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286480_a_287809]
-
-și Amintirile, dar, desigur, nici prototipurile culte ale genului, primele autobiografii și memorii ale Renașterii, înmulțite apoi în toate literaturile europene. Aci, ca și în poveștile și povestirile sale, Creangă execută trecerea de la nivelul popular al literaturii la nivelul ei cult pe o cale pur spontană, prin dezvoltarea organică a unei înzestrări exercitate în întregul trecut al unei vechi culturi rurale, ajunsă acum să se depășească pe sine. Poporul întreg a devenit artist individual în Creangă. TUDOR VIANU Creangă râde din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286480_a_287809]
-
folclorului, a condamnat mediocritatea și imitația, a dezavuat simbolismul și i-a prețuit pe V. Alecsandri, Victor Vlad-Delamarina sau pe I. Popovici-Bănățeanul. O atenție aparte a dat M. problemelor limbii artistice, preocupat de ruptura care s-ar ivi între literatura cultă și popor, în cazul în care latinismul și-ar impune punctele de vedere. Pentru el, „direcția nouă” însemna, între altele, și o nouă orientare în aprecierea limbii operelor literare, căreia îi cerea să fie naturală și expresivă. De aici, condamnarea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287962_a_289291]
-
tomuri, primele două fiind premiate de Academia Română. Încă de la apariție lucrarea a fost apreciată de folcloriști reputați. Z. a intenționat să realizeze o colecție exhaustivă, un corpus care să înglobeze proverbe și zicători, precum și sfaturi, idiotisme, ghicitori ș.a. din literatura cultă sau existente în circuitul oral, cu corespondențele străine ale proverbelor românești. Este o întreprindere care impune, în comparație cu ceea ce se realizase până atunci, prin metoda riguroasă de lucru și de organizare a materialului, la fiecare tip și variantă consemnându-se atestarea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290704_a_292033]
-
de postumitate. Pe de altă parte, gazetăria agresivă, practicată, cu predilecție, de nume interbelice sonore (dacă ne gândim doar la condeiul lui Pamfil Șeicaru sau Ion Vinea, alături de cel al lui Arghezi), a fost cu mare interes urmărită de categoria cultă a populației, ca modalitate delectantă de a intra în contact cu suprafața realității (mistificată sau nu) din viața politică și culturală. Vorbim așadar de un receptor nu doar alfabetizat, în condițiile în care marea masă a populației trăia la limita
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
le ballon (Orizons, Paris, 2014, autor); a coordonat cel mai important volum pe teme de specialitate din ultimele decenii, Le livre de l'hospitalité (Bayard, Paris, 2004, 1600 pagini). La noi este cunoscut, mai ales, prin volumul de autor Basmul cult sau tărâmul copilăriei, premiat de Institutul Internațional "Charles Perrault", Eaubonne, Franța, apărut la Univers, 2004. Désirs d'hospitalité. De Homère à Kafka (c) 2002 Presses Universitaires de France, Paris (c) 2015, Muguraș Constantinescu pentru ediția în limba română (c) 2015
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
cu părinții" / 312 Hotel occidental / 341 Spion fără rădăcini / 367 Asemănătorul neasemănător / 380 Oaspetele limbii / 395 Concluzii - Când dorința de ospitalitate se confundă cu dorința de literatură / 417 Prefață Cunoscut publicului românesc prin frumoasa și densa lui carte despre Basmul cult sau Tărâmul copilăriei, apărută la Editura Univers în 2004, Alain Montandon ne propune astăzi o nouă carte și o nouă temă, la fel de pasionantă și incitantă, Despre ospitalitate, de la Homer la Kafka. Cartea de față radiografiază problema ospitalității, în elementele ei
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]