1,871 matches
-
inversă de gravitație, zise Ripley apăsând mai multe butoane. Pornim! Cu botul spre cer, în accelerație constantă, remorcherul făcu brusc un salt înainte. Pe măsură ce câștiga altitudine, curenți atmosferici puternici băteau tot mai tare în acest cocon metalic fără să-l devieze de pe traiectorie nici să-i zădărnicească eforturile titanice. Lambert se uită țintă la un anumit indicator. ― Un kilometru altitudine. Ascensiunea continuă, inserție orbitală în cinci virgulă trei două minute! Dacă ne menținem fără probleme până acolo, se gândi ea. ― Pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
mult decât era nevoie de pasarelă. ― După calculele mele, bazate pe timpul pierdut pentru a atinge planeta asta și pentru a pleca de pe ea, neprogramată în itinerariul nostru, deci pe timpul consumat pentru ocol... ― Mai scurt, o întrerupse Dallas. Știu că am deviat. Cât, până la Pământ? Ea își turnă cafea, se lăsă într-un fotoliu și zise eu o expresie întristată: ― Zece luni. ― Dumnezeule! Ripley se uită în fundul paharului. Norii albăstrui și iarba grasă și plaja pieiră într-o îndepărtată pâclă decolorată. Zece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
mai mult decât se știe oricum? Voluminosul Dosar nu este mult mai gros și nici așa catastrofic, comparat cu al atâtor semeni aparent mai nevinovați sau mai inofensivi. Urmăritorii sunt și ei urmăriți, suspiciunea și frica își stimulează și își deviază emisia. Complicațiile păreau mult reduse, în cazul familiei Gafton. Dacă știi despre cei din preajmă tot ce se poate ști, parcă scade și teama, nu-i așa... Timidul Matei Gafton, visătorul concordiei universale, sacrificându-se pentru igiena socială, scriind petiții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
pedepsit și se află sub ochiul mărit al urmăritorilor, n-ar mai fi drept de vorbit despre frivolitate. Deși până și acest termen își câștigă, într-o lume a seriozității opresive și tâmpe, o nouă valență. O formă, fie și deviată de libertate. Mică mică, dar rebelă, totuși. Măcar, iritantă. Iritantă, cel puțin! Dar dacă acest Țăndărică spilcuit a fost, pur șisimplu, manipulat de Instituția Exemplară? Dacă a căzut în capcana pe care i-o întinseseră? Doar nimic nu este lăsat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Strângem pungile, balansăm ușor cadavrul, în aerul dospit, roz al zilei otrăvite. Primejdia pândește, privirea e tulbure, amețită de toxinele zilei. Gheara nevăzută e aproape, gata să înhațe, dar imprudentul cadențează sprinten, nici că-i pasă, unda fatală a și deviat spre alții, a trecut, suntem încă vii, mai mult nu se îngăduie, nici nu vrem, avansăm în neștire, ca și cum am sta pe loc. Aici e un cub, o casă, o treaptă de beton, un comutator, filamentul, soneria, e vineri, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
lestul zilei, artificiile umilitoare. O singură linie secretă să te însoțească. Nici un amănunt nerod al zilei. Nimic, greieraș, doar principiul suprem. Doar flacăra, doar rugul... Era atent, foarte atent, prea atent. Nu clipea, nurespira, să nu tulbure imaginea, să nu devieze cuvintele. Dar ațipea, iarăși ațipea... Se încleștă de marginea băncii, aproape lăcrimă din cauza încordării, nu cumva să clipească, să năruie totul, dar izbucnise deja bruiajul, ziua își bolborosea, neobosită, mizeriile... cum s-o amuțești, cum s-o ignori... S-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
în șoaptă deveni reproș strident, punând în mișcare timpul printre obiecte. Vocea 1 Nu trebuia să perceapă feed-back-ul! Vocea 2 Oricum nu înțelege. Vocea 1 A simțit. Tu nu înțelegi că a simțit? Vocea 2 Ai văzut vreun semn? A deviat de la normal? Vocea 1 A observat reversul. Vocea 2 Și ce? Oricum e bătrână. Vocea 1 Dar trebuie să ajungă la... Vocea 2 E obligatoriu? Vocea 1 Te răzvrătești? Vocea 2 Mă revoltă orbirea ei! Vocea 1 Trebuie să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
curgea frica și sângele o ducea mai departe spre degete, se zbăteau picioarele până atingeau tavanul, da, se zbăteau, cataclismul a împietrit-o. Frica e un sculptor macabru prin felul în care modelează atitudinile pline de o melancolică morbidețe, melancolia devia într-o tristețe grea, vâscoasă, apăsătoare pe stern, ca o lespede de granit, pe care trebuia să o accepți ca pe o carapace de preț, un corp în plus de purtat până la moarte, un geamăn autist care știa atât: să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
mai bogate în grâu, prilej de a scăpa de Căpcăunu, preocupat cu dirijarea avioanelor burdușite cu grâu, roind ca bondarii pe deasupra satelor și împrejurimilor sale. Și, în timp ce profesorul gravita pe deasupra câmpiilor, semnalizând cu palete uriașe piloților locul de aterizare, avioanele deviau de la traiectorie, pentru că taman în acea vară de pomină Globul blestemat apucase să se apropie și mai mult de Pământ, prilej de a ne muta locul de joacă pe Lună, spre disperarea sărmanilor noștri părinți și a rusnacilor. Grâul crescuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
bărbat îmi dădea papucii fără nici un motiv aparent, dar nu mă așteptasem la așa ceva din partea lui Luke Costello. Eram împreună de mai bine de șase luni. începusem chiar să cred că era o relație frumoasă. Mă străduiam din răsputeri să deviez undele de șoc și durere și să mă prefac, în fața lui Margaret și a lui Paul, că totul era bine. Dintr-odată, pe când alunecam în prăpastia unei amărăciuni care mă împietrea și îmi întorcea stomacul pe dos, Margaret a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
pe curajoasa, am glumit eu. —Știu, a replicat ea foarte serioasă. Nu, ascultă, a fost o glumă... — Cred că ai fost foarte geloasă atunci când s-a născut Helen, m-a întrerupt Josephine. —Deloc, am spus eu surprinsă. Surprinsă pentru că Josephine deviase de la subiect. Nu mă redusese la o epavă plângăcioasă, incapabilă să se mai exprime coerent, așa cum văzusem că făcuse cu Neil și cu John Joe. Hahaaaaa! Sper că știe să piardă. Nici nu-mi amintesc prea bine când s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
că a cochetat și dânsa cu scrisul când era tânără și că a citit mult din literatura universală. Alunecăm de la poeți, prozatori, la filosofi. Domnul mă Întreabă ce părere am de Petre Țuțea și bineînțeles că de la Petre Țuțea am deviat la Emil Cioran și vreo jumătate de oră am discutat numai filosofie. Mă uit la ceas și mă scuz că trebuie să plec, că am stat la ei o oră și mai am de recenzat.Doamna Îmi dăruiește la plecare
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
la ritmul meu. În zilele mai sănătoase, preț de un minut și jumătate reglam mai mult de trei sute de oameni după voia mea, dar niciodată n-am tras vreun folos din asta. Acum nu puteam să înghit nici o îmbucătură. Am deviat de la marele ritm. Am dat pe de lături cu disperare. Poate că nici Adél nu știa adevăratul sens al acelui cuvânt. De altfel, nici nu am văzut-o pe Adél. În locul ei stătea altcineva și nimeni nu s-a sesizat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
de la hatul unde s-a așezat pentru a privi peisajul deosebit de frumos, pe care nu-l vedea pentru prima oară, dar de care era încântată mereu. A continuat să meargă spre șipot căutând cu atenție cărarea, ca nu cumva să devieze calea spre imaș și din întâmplare să nimerească peste vreo cornută care nu știe decât să dea cu capul indiferent cine-i iese în cale. În sfârșit a ajuns la șipot, a pus ulciorul la umplut, a luat o gură
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
eu, urlă. Se năpusti. Înaintarea era rapidă, dar greoaie. Desfăcu brațele, hotărât, parcă, să strivească și fu năucit văzându-l pe Gosseyn lăsându-se drept în colacul labelor lui de urs și trimițându-i o directă violentă în falcă. Lovitura devie puțin, dar îl stopă pe Jurig. Îl înșfăcă pe Gosseyn, încurcat. Era din ce în ce mai nesigur, tot încercând să-l strângă pe omul care, după o lovitură atât de eficace, se dovedea nu doar mai rapid, dar chiar și mai puternic decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
calmul la care îmi făcusem iluzia că aș putea ajunge, cu toate că experiența mă învățase că orice s-ar întîmpla n-aș putea fi calm și că pretexte voi găsi întotdeauna cele mai neînsemnate nemulțumiri se vor mări suficient ca să-mi devie insuportabile, Atunci mă întreb întrucît Ioana avusese dreptate. O iubisem sau o iubesc pe Ioana? Se poate da o definiție a dragostei? Îmi fac socoteala la câte n-aș face sau n-aș renunța pentru Ioana. Și cu toate că frământările dintre
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
Hideyoshi. — Într-adevăr, fu și Kanbei de acord. Castelul Takamatsu se înalță pe o câmpie înconjurată, în mod convenabil, de munți. Nu numai atât, dar pe câmpie curg Ashimori și alte câteva râuri. N-ar trebui să fie dificil să deviem apele acestor râuri, inundând castelul. E un plan cutezător, la care majoritatea generalilor nici nu s-ar gândi măcar. Nu pot să nu admir repeziciunea cu care ați înțeles situația, stăpâne. Dar de ce ezitați să-l puneți în aplicare? Ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
de acolo și până la Muntele Ishii. Kyuemon și Rokuro alergau după el, lăsând o dâră de orez pisat. Îi urmau muncitorii, care înfigeau pari pentru a însemna linia stăvilarului. Când linia trasată devenea baraj, iar apele celor șapte râuri erau deviate spre a curge în interiorul său, întreaga zonă avea să devină un lac în forma unei uriașe frunze de lotus, pe jumătate deschisă. Privind cu atenție dispunerea pământului care forma granița dintre Bizen și Bitchu, oamenii își dădeau seama că, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Ecce Homo, îi blestemă pe nemți pentru berea și cârnații lor, defăimându-le bucătăria. Asemenea lui Gogol, alt neuro-castrat celebru, a colindat orașele din nordul Italiei în căutarea unui leac pentru digestie, concretizat în porții imense de paste antiacide. Am deviat de la subiect. Așadar, la toaletă, felul de a urina al lui Carol suferise o oarecare modificare, pentru că simțea cum jetul trece printr-un soi de canal pentru a se îndrepta spre exterior. Uitându-se în jos, văzuse cum șuvoiul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
cu piciorul în pământ, și coada era prea scurtă, trebuia să ne aplecăm, mă durea spatele, deci nu ne mergea treaba, nici mie, nici celorlalți, între timp mă tot gândeam la Canal, la cât de greu trebuie să fie să deviezi un întreg fluviu și la ce face tata acolo, de câteva ori ne-a scris, dar numai că e bine, și-atât, mă gândeam deci la toate astea și spatele mă durea tot mai rău, mă dureau și palmele, însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
o mașinărie care executa programe? întrebă retoric Poha. - Da, dar era vorba de propriile lui "programe" într-un număr mai mare decât cele create de sistem. Nu cred că o programare totală prin sistem, poate aduce ceva benefic umanității. - Am deviat destul de mult de la subiectul pentru care v-am chemat, spuse Poha, și orice discuție în plus nu cred că va aduce mai multă lumină, pentru moment, asupra lui. Așa că eu propun să așteptăm primele rezultate de pe Terra și în același
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
Lacus Nemorensis. În 1840, pictorul englez John Turner, care a coborât pe serpentinele drumului până la lac, a pictat cu sensibilitate romantică ruinele marii peșteri, odeion, și sculpturile acoperite aproape în întregime de mărăciniș. Cercetarea misterioaselor ruine a fost îngreuiată și deviată de o legendă căreia un avocat englez (pe numele său James Frazer) i-a dedicat multe pagini, cu pasiunea unui etnolog și mitolog: ea spunea că, în vechime, un sclav fugit putea să se ascundă în acel nemus din jurul lacului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
a menține acea imensă pauză imobilă. O mașină de poliție goni pe banda de coborâre a podului rutier, cu farurile scăpărând, cu girofarul de pe acoperiș părând să biciuiască intermitent aerul întunecat. Deasupra noastră, în vârful benzii de urcare, doi polițiști deviau fluxul traficului spre dreapta. Triunghiuri de semnalizare așezate pe asfalt pulsau ritmic: „Încetiniți... Încetiniți... Accident... Accident...“. Zece minute mai târziu, când am ajuns la capătul estic al podului, am putut vedea jos locul accidentului. Șiruri de mașini treceau pe lângă un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
că „literatura română (ca și limba română, ca vehicul de cultură) se formează aproape în întregime în zona «tradiției moderne» sau a «tradiției rupturii»”. Prima „ruptură” literară și culturală majoră are loc între ideologia posteminescianismului ruralist, paseist etnicist și xenofob, deviată către reacționarismul populist, și cercul estetizant, cosmopolit, francofil al lui Alexandru Macedonski. Stigmatizat de opinia critică în urma nefastei epigrame antieminesciene („Un X pretins poet...”) pe fondul emergenței mitului postum al „poetului național”, mentorul Literatorului va rămîne practic singurul animator al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
iar „liliacul are un miros dulce de parfum prost... se repetă, devine plicticos, plicticos...”) și „Mirela“ - episod erotic „dramatic”, absurd-parodic - în nr. 3. Cel mai extravagant dintre toate este „Minciuni trăite“, un pretins manuscris găsit, cu „început” și „sfîrșit”, care deviază în elucubrații absurdiste. Leon Baconsky vede în el un simptom al „simbolismului în derivă”: „Fantezie plastică a rebours, deplină libertate în asocieri și combinații metaforice, spirit parodic susținut de ironie și vădind intuiții surprinzătoare pentru acel moment (pe care l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]