2,880 matches
-
ci o realitate emergentă, mobilă, cumulativ-generativă. Relația profesor-elev se cere a fi regândită în noul context. Formatorul încetează a fi un simplu orator, ce expune cunoștințe, poziționându-se de acum încolo mai ales ca un tutore, ca un acompaniator al educatului pe drumul cunoașterii. Educatul devine responsabil, ca și coechipierii lui, de actul în care este antrenat, construindu-și sau reorientându-și traseul în funcție de voința și ritmul propriu. Educatul este ajutat și incitat să-și procure cunoașterea pe cont propriu. Își elaborează
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
mobilă, cumulativ-generativă. Relația profesor-elev se cere a fi regândită în noul context. Formatorul încetează a fi un simplu orator, ce expune cunoștințe, poziționându-se de acum încolo mai ales ca un tutore, ca un acompaniator al educatului pe drumul cunoașterii. Educatul devine responsabil, ca și coechipierii lui, de actul în care este antrenat, construindu-și sau reorientându-și traseul în funcție de voința și ritmul propriu. Educatul este ajutat și incitat să-și procure cunoașterea pe cont propriu. Își elaborează, măcar în parte, propria
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
-se de acum încolo mai ales ca un tutore, ca un acompaniator al educatului pe drumul cunoașterii. Educatul devine responsabil, ca și coechipierii lui, de actul în care este antrenat, construindu-și sau reorientându-și traseul în funcție de voința și ritmul propriu. Educatul este ajutat și incitat să-și procure cunoașterea pe cont propriu. Își elaborează, măcar în parte, propria cunoaștere. Devine curios, explorator, căutător al propriului câmp de cunoaștere, a cărui cuprindere și-o stabilește singur. Poate să găsească mai mult sau
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
externe la structurile de cunoaștere ale subiectului, dar și o restructurare a aparatului cognitiv. A învăța înseamnă a genera acel proces de autoconstrucție mentală, ce angajează tot spectru relațional al individului cu sine, cu alteritatea, cu societatea. Întreaga personalitate a educatului este antrenată: voința de a cunoaște, anticiparea scopurilor, alegerea strategiilor, autoconducerea și corecția adaptativă, autoreflecția strategică, saltul în metacognitiv. Cu cât volumul cunoașterii se dilată, cu atât analiza reflexivă este mai importantă. Cu cât sunt mai multe lucruri de predat
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
de autonomizare. Unul fără celălalt nu are valoare și relevanță. Unii autori au sugerat un nou termen pentru a surprinde autoînvățarea în condițiile tehnologiilor informaționale: neoautodidaxia (Le Meur, 2001). Această ipostază prilejuiește o mai mare autonomizare privind accesarea cunoașterii, dând educatului un control în direcțiile: pedagogică, datorită multitudinii resurselor ce pot fi interpelate; psihologică, educatul prelungindu-și singur școlaritatea și îmbogățirea cultural-profesională; socială, creând noi obișnuințe sau competențe la nivel comunitar, dilatând spațiul de posibilități și de progres. Neoautodidaxia instaurează un
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
un nou termen pentru a surprinde autoînvățarea în condițiile tehnologiilor informaționale: neoautodidaxia (Le Meur, 2001). Această ipostază prilejuiește o mai mare autonomizare privind accesarea cunoașterii, dând educatului un control în direcțiile: pedagogică, datorită multitudinii resurselor ce pot fi interpelate; psihologică, educatul prelungindu-și singur școlaritatea și îmbogățirea cultural-profesională; socială, creând noi obișnuințe sau competențe la nivel comunitar, dilatând spațiul de posibilități și de progres. Neoautodidaxia instaurează un demers formativ permanent, dinamic, independent de alteritate. Actorul social își poate croi un destin
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
a gestiona timpul, de a anima și susține indivizii sau grupul, de a-i pune pe elevi în situația de autoevaluare, de a face sinteze etc. În cadrul unui dispozitiv de formare virtual, aceste atribute se deplasează progresiv (nu total) spre educați. Toate aceste activități funcționează ca un prealabil și un stimulent pentru formarea unor competențe autoformative. Se-nțelege că spațiul informal dobândește un statut cu totul special, devenind un referențial complementar al autoformării. Capitolul 2. Mondializarea și informatizarea procesului educativ 2
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
mai rămâne doar informația ca atare, ci asimilarea, dispunerea și antrenarea acesteia acolo unde trebuie. Constituie o obligație integrarea informației la nivelul cunoștințelor, iar a acestora din urmă în cultură. A învăța în noile condiții înseamnă a-i ajuta pe educați să navigheze inteligent în noile spații informaționale, a converti cunoștințele în cultură, pentru ca, mai apoi, acestea să ajungă la nivelul bunelor practici. 2.5. Educația - vector și rezultat al globalizării Educația este un proces de universalizare a ființei umane, de
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
la nivel mondial, global. Societatea cunoașterii obligă la o mai evidentă conectivitate între indivizi și comunități. Cum realitatea cunoașterii este dinamică, în aceeași măsură trebuie să fie și realizarea contactelor. Capacitatea de a găsi o informație este noua calitate a educatului din secolul nostru. Trebuie să fii conectat permanent cu alții, la nivelul unei rețele, pentru a fi în siguranță. A stăpâni noile tehnologii a devenit o chestiune de securitate individuală, de progres personal sau colectiv. În același timp, NTIC facilitează
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
dispozitivelor mediatice. (Alava, 2004) Se naște un univers autoformator, rezultat al procesului sistemic contextualizat și creator de context, care, prin intermediul actorilor și al interacțiunilor acestora cu dispozitivul, produce un spațiu extensiv de autoformare, dotat cu dispozitive interne cu funcții autoreglatorii. Educatul face mai multe lucruri simultan: decelează informația, își construiește și supraveghează parcursul și depistează noi strategii de interacțiune cu cunoașterea, de înaintare în universul informant. Noțiunea de distanță nu este totuna cu separarea geografică, iar apropierea nu se realizează automat
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
interacțiunile decalate în timp și la mari distanțe. Demersurile de formare clasice, tradiționaliste, standardizante, transmisive și centrate pe actul de predare trebuie să-și schimbe obiectivele în profitul formulelor activizante, criticiste și centrate pe actul învățării. De o manieră contextualizată, educatul se cere a fi pus în situația să genereze singur cunoașterea și să-și supravegheze propriul parcurs către adevăr. Elevul, în contextul educației virtuale, este simultan cel care învață, cel care navighează și se informează în mod cât mai autonom
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
-și supravegheze propriul parcurs către adevăr. Elevul, în contextul educației virtuale, este simultan cel care învață, cel care navighează și se informează în mod cât mai autonom și mai responsabil. Aceste trei acțiuni simultane presupun activarea mai multor capacități ale educaților (vezi Tremblay, 1996): a construi un proiect. Învățarea mediatizată necesită decantarea unui proiect care constituie scopul urmărit, dar și mijlocul navigației numerice. Acest proiect trebuie să permită interacțiunea, reperajul datelor pertinente și construirea cumulativă a cunoștințelor; a planifica strategii și
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
construi un proiect. Învățarea mediatizată necesită decantarea unui proiect care constituie scopul urmărit, dar și mijlocul navigației numerice. Acest proiect trebuie să permită interacțiunea, reperajul datelor pertinente și construirea cumulativă a cunoștințelor; a planifica strategii și tactici de învățare proprii. Educatul își amenajează propriul timp și spațiu de învățare, ținând cont de constrângerile materiale, informaționale, ambientale, reglându-și parcursul în funcție de reperele ivite la un moment dat. Utilizarea permanentă a bazelor diferite de date conduce la valorizarea tacticilor informaționale privind fructificarea ocaziilor
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
bazelor diferite de date conduce la valorizarea tacticilor informaționale privind fructificarea ocaziilor, întâlnirilor neașteptate, dar profitabile (întrucât nu totul se știe dinainte la ce se ajunge); a structura și a apropria hermeneutici de înțelegere a ceea ce se acaparează ca informație. Educatul trebuie să-și încorporeze cunoașterea într-un mod structurat, structurile generându-se continuu și progresiv în funcție de specificul fluxului informațional și de tehnicile implicite de ordonare transmise latent de acestea. Noile tehnologii transformă unele reguli ale formării, dar nu aduc fericirea
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
un mod structurat, structurile generându-se continuu și progresiv în funcție de specificul fluxului informațional și de tehnicile implicite de ordonare transmise latent de acestea. Noile tehnologii transformă unele reguli ale formării, dar nu aduc fericirea pe pământ, realizând salturi miraculoase ale educatului în universul cunoașterii. Aceasta are un mai înalt grad de difuzabilitate, dar asimilarea rămâne tot la discreția educatului. Cunoașterea disponibilizată prin rețeaua virtuală este o pură potențialitate, până la acapararea și semnificarea acesteia din partea receptorului. Construcția cunoașterii ține de interioritatea subiectului
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
ordonare transmise latent de acestea. Noile tehnologii transformă unele reguli ale formării, dar nu aduc fericirea pe pământ, realizând salturi miraculoase ale educatului în universul cunoașterii. Aceasta are un mai înalt grad de difuzabilitate, dar asimilarea rămâne tot la discreția educatului. Cunoașterea disponibilizată prin rețeaua virtuală este o pură potențialitate, până la acapararea și semnificarea acesteia din partea receptorului. Construcția cunoașterii ține de interioritatea subiectului, de raportarea acestuia efectivă, prin efort participativ și responsabilitate interpretativă. Virtualizarea formării nu lenevește mecanismele interne ale învățării
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
forma școlară născută pe fundamentele altor tehnologii. Lumea școlară este, prin urmare, în fața nevoii de a ridica o privire critică asupra ansamblului de dispozitive de mediere a cunoașterii și de a regândi spațiile și dispozitivele care-i vor permite mâine educatului să-și îmbunătățească strategiile și competențele de a cerceta ceea ce noi putem face din spiritul nostru și ceea ce spiritul nostru poate face din noi. (Jack Googy) Computerul, în calitate de instrument, este un operator al manevrării și potențializării informației. Cu ajutorul lui, poate
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
operativă și un transfer operativ în contexte educative similare. Fiecare nouă întreprindere pornește de la început, inventând proceduri deja știute și experimentate; o lipsă de echipamente adecvate (computere, servere, programe), ce rămân scumpe, chiar inaccesibile pentru multe categorii de educatori și educați, care să favorizeze lucrul individual, dar, mai ales, interacțiunile în grup; costuri amplificate, datorate și întreținerii și exploatării în cunoștință de cauză a acestor mijloace tehnice (profesorii nu ar fi în stare, ei trebuind să fie asistați de administratori de
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
vadă” (să pună!) în respectiva capodoperă! Din punct de vedere educațional, internetul constituie o imensă oportunitate, de instrument-accesoriu spre o zonă a conținuturilor informale ce se pot adăuga peste conținuturile educative captate în instituțiile școlare. Această racordare ține de latitudinea educatului sau educatorului, nefiind normată de practicile didactice instituționalizate. Elevul, de unul singur, se poate duce înspre o zonă de interes după cum îi dictează pornirile individuale sau profesorul, preocupat de aceste chestiuni, îi poate sugera inspectarea unor pagini din anumite domenii
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
uz de o informație socială, chiar și atunci când nu au o colaborare formală. (2001, p. 249) Această experiență este generatoare de o anumită coeziune socială, cu implicații formative asupra ansamblului societal. În același orizont coagulant apar și comunitățile specializate ale educaților (elevi, studenți), configurându-se structuri asociative pe criterii atât cu caracter școlar/universitar, cât și extrașcolar/universitar, cu incidență atât educativă, cât și non-educativă. Se vorbește tot mai des despre campusuri virtuale, iar liniile de formare la distanță câștigă un
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
limită, îl înlocuiește pe cel real - după ce acesta din urmă a existat cu adevărat. Căci virtualitatea poate să apară numai în măsura în care există realitate! 4.2. Învățarea colaborativă Mediul informatizat de învățare predispune la o învățare colaborativă, prin multiplicarea legăturilor dintre educați, prin derularea unor activități cognitive ce presupun asamblări sau adiționări continue de valori ale cunoașterii. Învățarea colaborativă este aceaă Ăstrategie pedagogică în care se favorizează interdependența cognitivă și socială între educați, luând în calcul diferențele interindividuale și imprimând un rol
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
predispune la o învățare colaborativă, prin multiplicarea legăturilor dintre educați, prin derularea unor activități cognitive ce presupun asamblări sau adiționări continue de valori ale cunoașterii. Învățarea colaborativă este aceaă Ăstrategie pedagogică în care se favorizează interdependența cognitivă și socială între educați, luând în calcul diferențele interindividuale și imprimând un rol activ agenților educativi. (vezi Deguerry, 2004) Alteritatea (tutorele, coechipierul, egalul) este indispensabilă în învățarea bazată pe tehnologiile moderne. Punerea în acord, dezbaterea, întâlnirea directă sau mediată, sincronă sau amânată sunt utile
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
de vedere al schimburilor cognitive (și nu numai), el presupune un permanent schimb, o dinamică a relațiilor inter și pluripersonale. Este adevărat că raporturile sunt incomplete, lipsind, de pildă, substratul emoțional, concretețea raporturilor interumane. Învățarea colaborativă conexeaxă demersurile singulare ale educatului cu cele ale grupului din care face parte. Se creează un mediu prin care fiecare în parte își fasonează edificiul cognitiv și-și construiește cunoașterea pornind și de la experiențele sau informațiile altora. Tutorele are menirea de a stimula grupul, de
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
și refac, în funcție de posibilitățile personale, chiar de accidentele (fericite!) ce pot surveni pe traseu. Sistemul de educație deschis și la distanță, precum și formulele derivate de instrucție virtuală fac loc unui nou intervenient - tutorele. Acesta exercită un rol de intermediere a educatului cu conținuturile specifice, o formare la acesta a unor atitudini sau deprinderi de muncă intelectuală, de cultivare a motivațiilor. Tutoratul se referă la acea acțiune de supraveghere, îndrumare și facilitare a educaților în direcția exploatării anumitor oportunități, pentru a intra
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
tutorele. Acesta exercită un rol de intermediere a educatului cu conținuturile specifice, o formare la acesta a unor atitudini sau deprinderi de muncă intelectuală, de cultivare a motivațiilor. Tutoratul se referă la acea acțiune de supraveghere, îndrumare și facilitare a educaților în direcția exploatării anumitor oportunități, pentru a intra în posesia cunoașterii sau a-și forma anumite competențe intelectuale sau spirituale în consens cu anumite obiective. Având în vedere că tutorii lucrează de cele mai multe ori cu adulții, ei trebuie să cunoască
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]