2,052 matches
-
festival al Tinerilor din 1989 au fost distribuite pamflete care promiteau un nou medicament minune care "vindeca" persoanele mici de înălțime, ajutându-le să crească. Pamfletele erau false și guvernul încerca să identifice persoanele mici de statura pentru a le exila în insule nelocuite și a scăpa astfel, poporul de această genă. 6. Kim Jong-il era convins că rudele hoților și criminalilor poartă aceeași genă "a criminalității" timp de trei generații, așa că îi aresta, preventiv. 7. Liderul nord coreean avea o
Top 10 cele mai demente poveşti despre Kim Jong-il. Copii învăţau că s-a născut zeu () [Corola-journal/Journalistic/58997_a_60322]
-
a retras cînd au apărut atacurile la orientarea lui sexuală. Avea să recunoască public peste cîțiva ani că e homosexual, cu regretul că n-a făcut-o mai dinainte. Acest om extrordinar avea să se întoarcă în Germania, unde se exilase pe vremea lui Ceaușescu, după o experiență de peste un deceniu într-o Românie în care nu și-a găsit locul. Își cumpărase aici un apartament pe care l-a vîndut în pierdere la plecare și, în ciuda faptului că în Germania
N.C. Munteanu la București by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/6770_a_8095]
-
proces. Grupul a fost spart, poeții au emigrat în Germania Federală. Deși ei iubeau literatura lui Brecht, dar asta e altă poveste. Singurul rămas în țară a fost Kremm, care s-a lăsat de literatură, iar primul care s-a exilat a fost Wichner, încă din 1975. Prietenii grupului, prezenți în această antologie notabilă, erau Helmuth Frauendorfer, Herta Müller, Klaus Hensel, Roland Kirsch. Toți au continuat să scrie, iar „outsiderul” Herta Müller a devenit cel mai proeminent scriitor care a făcut
„În fața realității” by Nicolae Coan () [Corola-journal/Journalistic/3124_a_4449]
-
contemporană, pentru că în continuare să se ocupe exclusiv de judecarea intransigenta a compromisurilor făcute de scriitori în timpul regimului comunist. Aventură să de critic al poeziei este departe de a se fi încheiat. Mai activ și mai inspirat decât oricând, criticul exilat la Târgu-Jiu urmărește mai departe tot ce se întâmplă în poezia noastră de azi. Comentariile sale risipite în zeci de periodice reprezintă o exegeza neîntreruptă și de mare anvergură a fenomenului liric de dupa 1989, atât de greu de cuprins într-
Criticul de poezie numărul 1 by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/16445_a_17770]
-
despre dumneavoastră. Iertați-mă, dar, prin felul în care ați reacționat, am senzația că nu numai ei întorc lucrurile înapoi și se poartă ca înainte, dar și dumneavoastră! Înainte, da, un artist putea fi radiat dintr-un spațiu, putea fi exilat, i se putea răpi dreptul la expresie. Dar azi, cînd cultura oficială nu mai înseamnă totul? Ce mai înseamnă, azi, la noi, de multe ori, un ministru? Un funcționar căruia nu-i ajung banii și care trebuie să se descurce
Scrisoare deschisă by Eugenia Vodă () [Corola-journal/Journalistic/16004_a_17329]
-
străinilor literatura română să fie izgonite din această literatură cîteva nume și cîteva lumini. Tudor Vianu stăruie - tendențios -, pe fiecare pagină, asupra caracterului "popular" al literaturii noastre. Crede însă domnia-sa că dintr-o literatură atît de "populară" poate fi exilată tocmai Miorița? Dar izgonirea, exilul celorlalți? Cum poate fi concepută o literatură română fără Bogdan Petriceicu Hasdeu, fără Vasile Pârvan, fără Nicolae Iorga, fără Octavian Goga? Tudor Vianu citează mereu pe C. Dobrogeanu-Gherea și nu e rău. Dar este bine
Glose la Virgil Ierunca (III) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16819_a_18144]
-
întrunire a tinerilor revoluționari moldoveni care a avut loc la hotelul Petersburg din Iași, a fost adoptată o petiție în 16 puncte adresată domnitorului Mihail Sturdza, petiție redactată de catre Vasile Alecsandri. VASILE ALECSANDRI. După înfrângerea mișcării pașoptiste VASILE ALECSANDRI este exilat. După ce călătorește prin Austria și Germania se stabilește la Paris, unde se întâlnește cu alți militanți pașoptiști munteni; din perioada exilului datează poeziile Adio Moldovei și Sentinela română. VASILE ALECSANDRI. În mai 1849 pleacă, împreună cu ceilalți exilați, la Brașov, apoi
VASILE ALECSANDRI, Google îl sărbătorește la 193 de ani de la naştere by Crişan Andreescu () [Corola-journal/Journalistic/80571_a_81896]
-
considerat un veritabil exilat câtă vreme, dat fiind și scheletul său european, el nu mai intenționa să se întoarcă în România (nu m-am simțit niciodată exilat - interviu cu Aurelia Boriga). Th. Cazaban a avut impresia de a fi întrucâtva exilat în lumea liberă, plasat în exteriorul acesteia (Sunt în afara lumii, complet libere, în care trăiesc - C, 127). El și-a descris traseul existențial: refugiat politic, s-a trezit ulterior, după evenimentele din ianuarie 1990, proscris de calomniatori și chiar izgonit
Exilații despre exil by Alexandra Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/7764_a_9089]
-
să scape de orânduirea de stat ostilă lui din România (Caiete critice, 4, 2007). Fără să împărtășească iluzia multor concetățeni de a considera occidentul ca fiind opusul ideal al României totalitare (R, 75), el nu avea intenția de a se exila și a sosit în Franța ca un om liber, un ins capabil să ia după bunul său plac hotărârea de a rămâne acolo sau de a reveni în țară fără a lăsa autoritățile să decidă în locul lui (R, 95). După
Exilații despre exil by Alexandra Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/7764_a_9089]
-
am recunoscut împlinirea atît de controversatei Ťdistanțăriť brechtiene. Ea ne permite să fim decontractați, destinși, fără a sacrifica însă emoția istoriei. Ca în acel moment unic în care am auzit, mai gravă ca niciodată, replica lui Coriolan obligat să se exileze: Există o altă lume și altundeva!" E ceea ce ne-am spus, de mult, toți prietenii exilați din anii ^70. Rana de atunci s-a deschis auzind vorbele generalului roman. Poate tocmai grație confidenței tragice pe fond de distanță! Semne vizuale
Avignon 2008. Un festival împlinit by George Banu () [Corola-journal/Journalistic/8127_a_9452]
-
a sacrifica însă emoția istoriei. Ca în acel moment unic în care am auzit, mai gravă ca niciodată, replica lui Coriolan obligat să se exileze: Există o altă lume și altundeva!" E ceea ce ne-am spus, de mult, toți prietenii exilați din anii ^70. Rana de atunci s-a deschis auzind vorbele generalului roman. Poate tocmai grație confidenței tragice pe fond de distanță! Semne vizuale Un om de Ťspectacolť german, Goebbels a propus o Ťcuriozitateť tehnologică a reprezentației realizată în absență
Avignon 2008. Un festival împlinit by George Banu () [Corola-journal/Journalistic/8127_a_9452]
-
pîine, pentru linte" - cu fișele gata pregătite. Visul, avînd aceeași fragilitate care dă savoare și vieții, și literaturii, fiindcă intensitatea e doar a lucrurilor care nu durează, nu ține mult. Echipajul își ajunge din urmă fiul rătăcit, și bunul sălbatic exilat printre oameni morți (primum vivere...) și texte vii debarcă la o grădină zoologică. Literatura de pe toate continentele e plină de minuni ale perspectivei. Ce poate fi sclipitor pentru ochii unora, puțini, din ce în ce mai puțini, e întrutotul banal, bleg, în bîlciul nostru
Cărți pe apă by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/8344_a_9669]
-
eficient agent electoral al regimului iliescian. Opoziția, din pipernicită ce era, a devenit invizibilă. Singurul discurs care-o diferenția de (ei, da!) neocomuniști - discursul pro-occidental - se capitalizează spornic în conturile pesediștilor, iar alte idei nu par să tulbure mințile liberalo-pedisto-țărăniste exilate în planul îndepărtat al unui bal trist, de mahala. În disperare de cauză, opoziția ar trebui să oblige puterea să prezinte un program clar privind procesul de aderare. Știu că nu sunt capabili să pună singuri pe hârtie câteva fraze
Literatură și alte nebunii by Iulia Alexa () [Corola-journal/Journalistic/14514_a_15839]
-
greutatea lui Mitrea, Dan Ioan Popescu revine (după ce fusese dat afară pentru incompetență) cu puteri discreționare, în timp ce din echipa forte a lui Năstase nu pare să fi rămas decât sulful unor amintiri coșmarești. Până și pe bietul Agathon l-au exilat la Comisia electorală centrală, să numere, probabil, palmierii de pe coridoarele instituției. Dacă nu li se va îngădui să falsifice numărătoarea de la computer, dacă urnele mobile vor fi supravegheate cu atenție, pesedeii pot să-și ia adio de la putere. Și chiar dacă
Să nu ne iluzionăm by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/12367_a_13692]
-
putem trăi foarte bine unii fără alții. Iar atunci când nu putem trăi respectiv, în problema gazului și a petrolului rusesc , băgăm mâna în buzunar, scoatem valuta forte, plătim și cu asta basta Or, când singurele chestiuni cu adevărat fierbinți sunt exilate, cu imperial dispreț, în viitorime, e limpede că dl. Iliescu și suita sa de yes-men-i continuă aceeași politică de ploconire față de Marele Urs siberian. A-ți imagina că într-o țară în care sistemul politic e riguros dublat de structuri
Testamentul politic al lui Ilici cel Mare by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/13730_a_15055]
-
și 1948, este cea mai simplă și mai radicală: „interzicerea și arderea în masă a cărților publicate până în 23 august 1944”. A doua etapă, între 1948 și 1958, marchează o politică coerentă față de această cantitate uriașă de texte greu de exilat din tezaurul unei culturi, care ar fi rămas fără cea mai mare parte și de departe cea mai bună a literaturii sale prin continuarea politicii de totală respingere. Războiul se terminase demult și conducătorii trebuiau să despartă apele. Ei utilizează
Dincolo și după cenzură by Mircea Anghelescu () [Corola-journal/Journalistic/2488_a_3813]
-
la data apariției cărții, artistul era încă în viață - se numește Memorabile... și cuprinde exclusiv desene de arhitecturi dintre care cele mai multe sînt case memoriale. Si tocmai această explicitare a subiectului, propunerea lui fără echivoc, supradimensionează natura documentară a desenului și exilează autorul într-un plan secund sau chiar mai departe. Pentru că nu exprimarea este aici cea mai importantă, nu personalitatea și performanțele tehnice ale artistului contează în primul rînd, ci simultaneitatea formei grafice cu mecanismele memoriei noastre culturale. Ieșită din seria
Desenul și memoria by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/11638_a_12963]
-
să spună această eroare. 2 Soția lui Jean Mouton. 3 Câțiva ani după aceea a fost arestat, împreună cu sora lui; ea a făcut cincisprezece ani de închisoare. El, trimis la Canal, s-a îmbolnăvit de tuberculoză. în 1963 s-au exilat la Londra, unde am avut plăcerea să-i avem aproape de noi în cursul șederii noastre acolo. 4 Fiica soților Mouton. 5 După instaurarea Republicii Populare Române, averea i-a fost confiscată și colecția sa transformată într-un mic muzeu pe
România anilor 1939-1946 by Jean Mouton () [Corola-journal/Journalistic/8920_a_10245]
-
câteva din nenorocirile cu care s-au confruntat masonii interbelici. Constantin Bellu a avut grijă ca, în perioada comunistă, să nu se stingă definitiv „flacăra masonică” - metaforă ce se referă la funcționarea lojii -, iar însemnele să ajungă la masonii români exilați în Franța. Masel Shapira, Suveran Mare Comandor de Onoare la această oră, relatează că în perioada celui de al doilea război mondial Marea Lojă Națională a Franței s-a trezit cu 70-80 de masoni români în exil. Schapira a primit
Agenda2003-9-03-b () [Corola-journal/Journalistic/280756_a_282085]
-
vorbesc, prea puțin cunoscut la noi în afara cercului de prieteni de odinioară. Hristos Ziatas s-a născut în 1937 în satul Halara din Grecia, regiunea Kastoria. Abia fusese dat la școală când ai lui s-au văzut nevoiți să se exileze, în împrejurările războiului civil, refugiindu-se în România. Aici Ziatas a făcut restul de școală primară, apoi studiile medii și universitare. A absolvit Facultatea de Filologie din București, cu doi sau trei ani după mine, coleg și prieten cu C.
Un greco-român by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/8744_a_10069]
-
Cum? Sunt hăituit ca un animal turbat. Poliția a lipit anunțuri cu numele meu. }arul vrea să ne stârpească pe toți, să șteargă orice urmă a răsculaților polonezi. Nu am vrut să părăsesc pământul polonez. Dar acum trebuie să mă exilez. Helena își scosese patinele. - Mă duc să mă uit. Așteaptă aici. în drum spre conac, se uita cu atenție la întinderile din jur, ținându-și capul sus, cum fac vânătorii când își urmăresc prada. - Vă cunoașteți de mult? - o întrebă
Isaac Bashevis-Singer - Conacul by Anton Celaru () [Corola-journal/Journalistic/11777_a_13102]
-
Tudorel Urian Exilat de mai bine de un sfert de secol în Canada, Constantin Stoiciu este un autor al cărui nume nu mai spune mare lucru cititorilor din generația căreia îi aparțin, necum celor foarte tineri. A plecat din România în anul 1981
Între două lumi by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7179_a_8504]
-
repliază într-un mediu rustic, dedicîndu-se ocupațiilor de fermier și stabilind amicale contacte cu localnicii, conturînd astfel o postură cu funcție de antidot al gloriei literare. Inițial autoexilat în timp, prin actul recuperării unui trecut idilic, la un moment dat se exilează la propriu, stabilindu-se mai întîi la Bulbucata, apoi la Jimbolia, localități ce-i inspiră creația. Străin de "monumentalitatea" unor confrați, intră tot mai adînc în fluxul vieții imediate, ca într-o baie demistificatoare. Chiar dacă și acesta e un de-ghizament
Retrospectivă Petre Stoica (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/8840_a_10165]
-
nisip fin în cerul gurii mele, în bronhii" (Cărțile junglei de asfalt). Bineînțeles, e un celebrator al agoniei: "O harfă plutitoare îngînă meandrele agoniei" (Vești dintr-un tărîm de ceață). Locuitor "al propriului pustiu lăuntric", "de unde odraslele rațiunii au fost exilate", după ce a bătătorit căile renunțării "pînă la capăt", acest Orfeu muribund se simte împovărat de vinovăția-i nativă, pe cît de inexplicabilă, pe atît de insuportabilă: "Am întîlnit privirea celor trecuți în rîndul necuvîntătoarelor, opintindu-se în strădania de a
Un sol al "ireparabilului" (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/15934_a_17259]
-
simplu nume sau, mai exact spus, de a fi ignorat de-a binelea. Deși a murit relativ tîrziu, în 1966, deși familia lui, Hary Brauner și Lena Constante, a trăit permanent în țară, cu excepția peroadei cînd au fost ei înșiși exilați prin pușcăriile comuniste, cu alte cuvinte chiar dacă erau condiții particulare pentru o legătură reală a spațiului nostru cultural cu marele artist, el n-a ieșit ni-ciodată, pînă acum, dintr-o proiecție vagă și dintr-o reprezentare strict protocolară. Cum o
Oglinda lui Victor Brauner by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/15505_a_16830]