2,297 matches
-
aurii în aerul umbros al încăperii, prin care mișună infuzori de praf. Dar nimeni nu pare să fie în fața intrării. Nu mai are nevoie să deschidă ușa, pentru că se vede foarte clar din vestibul : nimeni nu este la ușă, sub felinarele de fier forjat. în fața ușii masive de la intrare nu este nimeni. A avut o halucinație în plină zi sau ce-a fost asta ? Urcă din nou, cu pași înceți și grei, treptele scării de lemn, deschide fără niciun chef ușa
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
adâncime sunt ochii lui galbeni, plutind în orbitoarea lumină albă a zilei - și doar vârful cozii i se mișcă printre frunze, lejer. Și deodată, motanul zdupăie din păr, pierzându-se în iarba înaltă. Peronul, acum. Cele trei trepte de la intrare. Felinarele de fier forjat, gustul Sophiei care a patronat renovarea. Deloc potrivite cu restul clădirii și prea noi, prea lucitoare, ca într-o casă de proaspăt îmbogățiți, susține Profesorul... Cu mintea golită dinadins de orișice gând, apeși pe buton, dar țârâitul
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
să moară, el era mulțumit ca niciodată în viață, mai ales de casa ce abia o terminase, nu doar de construit după modestele lui planuri, dar și de amenajat înăuntru. Era plăcut și liniște și, nemaidând ochii decât rar cu felinarele vopsite în albastru, mi s-a părut deodată că nu mai există război ; și, bineînțeles, nici drama mea intimă. La cină, Sophie nu a venit, trimițând vorbă că se simte rău. Am avut impresia că și Margot afecta o anume
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
În Clerkenwell. Lissy mă conduce pe un drum pustiu, din apropierea pieții Smithfield, plin de depozite și clădiri de birouri, vacante. După care dăm colțul, apoi Încă unul, pînă cînd ajungem Într-o mică alee. — Așa, spune Lissy, stînd sub un felinar stradal și consultînd o bucățică de hîrtie. E ascuns, pe undeva pe aici. — Dar nu e nici o tăbliță, ceva ? — Nu. Toată ideea e ca nimeni, În afara membrilor, să nu știe unde se află locul. Trebuie să bați la ușa din dreapta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
spre etaj. Mă duc spre scaunul din față, locul În care Îmi plăcea la nebunie să stau cînd eram mică și privesc spre Londra scufundată În noaptea adîncă și ploioasă. Dacă mă uit suficient de mult timp pe geam, luminile felinarelor se vor transforma Într-o ceață, ca de caleidoscop. Ca de basm. Prin minte mi se perindă amestecate imagini cu femeia În auriu, cocteilul roz, chipul lui Jack cînd i-am zis că plec, chelnerul care mi-a adus haina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
acoperit cu copertine. Mașinile erau parcate de studenți de colegiu. Bufetul etala costiță, șuncă afumată și curcan. Chelnerii duceau tăvi cu antreuri. Burnița se așternea metodic peste pomul de Crăciun uriaș, În aer liber. Oaspeții mîncau din farfurii de carton. Felinare cu gaz iluminau pajiștea. Jack ajunse la timp și Își făcu loc prin mulțime. Welton Morrow Îl prezentă primilor săi spectatori: un grup de judecători de la Curtea Superioară. Jack le-a servit niște povești: cum a Încercat Charlie Parker să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
nu exista. Circuite În cerebel: Bobby Inge, poponarul căruia Kostenza i-a plătit cauțiunea pentru o acuzație de prostituție, prostituatele folosesc nume false, prostituatele au pozat pentru revistele porno... North Havenhurst e cunoscut de multă vreme ca un cartier al felinarelor roșii... Începu să bată pe la uși. O duzină de interogări rapide. Trebuiau cercetate casele de cordeală din zonă. Două pe Havenhurst: la numerele 1611 și 1564. Ora 18.10. La 1611 era deschis. Șeful n-a reacționat În nici un fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
asurzitoare, bătăi pe umeri - mai să-și rupă oasele. Puștii chiuiau și ei. Unul dintre polițiștii de la patrulare le permise să tragă cîte o dușcă din sticla lui. Jack sorbi și el lung și Își goli Încărcătorul pistolului Într-un felinar, pe care Îl nimeri cu ultimul glonț. Urale, strigăte de răzmeriță. Jack Îi lăsă pe copii să se joace cu arma lui de-a cine scoate mai repede pistolul din toc. Sid Hudgens Începea să-l bîrÎie la cap. Trase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
mă căutați mai departe. Să nu-mi spuneți însă că lumea în care trăiți ar fi vinovată pentru nereușita voastră. Dacă există, mizeria există în primul rând în voi, în limitele voastre interioare. S-au citit cărți și la lumina felinarului." 19 noiembrie - 22 noiembrie 1980 Miercuri, 19 noiembrie 1980 Am sosit ieri-seară cu Andrei la Păltiniș, după un drum extenuant, de 12 ore, cu mașina. Pene de motor repetate: către Dealul Negru am vrut să ne întoarcem în București. Mai
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
cea care decide asupra împlinirii sau ratării unui destin uman, și nu angajarea, niciodată liberă (și întotdeauna vinovată), într-o faptă sau alta. Iar pentru neîmplinirea acestui destin, nimeni nu cunoaște scuze; de vreme ce "s-au citit cărți și la lumina felinarului" înseamnă că nici un argument sociologic nu poate fi invocat pentru a-i scuza pe cei ce nu au intrat în cultură sau care s-au ratat, rămânând în ea. Cultura ridicată la rangul unei entități metafizice și transformată în unitate
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
merg să văd unde locuise el." Acum e liniște, nespus de liniște, ca într-un final de piesă în care personajele au dispărut de pe scenă. A rămas doar carcasa lor, decorul ― o străduță, o scară de piatră, două-trei case, un felinar, pomi revărsați peste garduri ―, totul scăldat în lumina bolnav-portocalie a cartierului. Istoria își evacuează actorii, căutând alt decor și alte personaje. Cei pe care am venit să-i văd rostindu-și epilogul și-au jucat bine rolul. 19 august Poimâine
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
va sfârși în vastul cimitir al cărților. Cărțile acestea care intră în timpul tău cu propriul lor timp pot fi citite chiar acolo unde ai apucat să le deschizi, în picioare în mijlocul camerei, lângă raftul unei librării sau la lumina unui felinar. 14 iulie A murit Ricu Wald. L-am văzut ultima oară înainte de a pleca la Heidelberg, în toamna anului trecut. Avea metastaze osoase și fusesem prevenit de către Sorel Vieru că voi avea un șoc. Dar a fost mai rău decât
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
știa că o poate pierde Într-un minut. Am continuat să merg, fără să aștept un răspuns. Treaz, În sfîrșit. La scurt timp, se auzi zgomotul traficului, iar văzduhul păru să se aprindă ca o flăcăruie de gaz la căldura felinarelor și semafoarelor care mă făcură să mă gîndesc la un zid nevăzut. — Mai bine ne despărțim aici, zise Bea, dîndu-mi drumul la mînă. Luminile unei stații de taxiuri se zăreau la colț, o defilare de licurici. Cum dorești. Bea se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
afaceri, urma să lipsească, pentru a se Întîlni, În apartamentul albastru al hotelului Colón, cu o delicioasă damă de companie, proaspăt sosită de la Sankt Petersburg. Pentru eveniment, casa de pe bulevardul Tibidabo fu transformată Într-un pavilion de circ: sute de felinare, stegulețe și standuri amplasare prin grădini pentru a-i Întîmpina pe invitați. Fuseseră inviați aproape toți colegii lui Jorge Aldaya de la colegiul San Gabriel. La sugestia lui Julián, Jorge Îl inclusese și pe Francisco Javier Fumero. Miquel Moliner Îi avertiză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
pentru tine, și pentru nătăflețul ăsta de prieten al tău. Tu uită-te bine și Învață, băiete, că Îndată Îți vine rîndul și ție. Am urmărit cum inspectorul Fumero Îl distrugea pe Fermín În bombeuri sub lumina oblică a unui felinar. CÎt a durat Întregul episod, n-am fost În stare să deschid gura. Îmi amintesc impactul surd, teribil al loviturilor ce cădeau fără milă asupra prietenului meu. Și acum mă mai dor. M-am limitat să mă refugiez În acea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
să mă uit și eu la el și, spre surprinderea mea, el Își Înclină capul, ca și cînd ar fi dorit să mă salute și să-mi indice că nu-l deranja deloc faptul că Îi observasem prezența. Lumina unui felinar Îi cădea pe chip din profil. Trăsăturile Îmi păreau familiare. Înaintă un pas și, Încheindu-și pardesiul pînă sus, Îmi zîmbi și se Îndepărtă printre pietoni, spre Ramblas. L-am recunoscut atunci pe agentul de poliție care mă ținuse În timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
morții și dezolării. La fiecare pas puteam simți frigul, golul și furia acelui loc, groaza tăcerii sale, a chipurilor prinse În vechi portrete abandonate În compania unor lumînări și a unor flori veștejite. Îndată am izbutit să văd, În depărtare, felinarele de gaz aprinse În jurul gropii. Siluetele a șase persoane se aliniau pe fundalul unui cer de cenușă. Am iuțit pasul și m-am oprit În punctul pînă unde ajungeau cuvintele preotului. Sicriul, un coșciug din lemn de pin necurățat, odihnea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
În cenușiu nu se apropie de mine și-mi oferi o floare din buchetul ei. Am rămas acolo pînă cînd grupul s-a risipit și, la un semn al preotului, groparii s-au pregătit să-și facă treaba la lumina felinarelor. Am vîrÎt floarea În buzunarul pardesiului și m-am Îndepărtat, neînstare să rostesc acel adio pe care-l purtasem cu mine pînă acolo. Începea să se lase noaptea cînd am ajuns la poarta cimitirului, și am bănuit că pierdusem ultimul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
străin, ci pentru bărbatul pe care Îl iubise În tăcere vreme de cincisprezece ani: Julián Carax. 44 Am ajuns În piața San Felipe Neri odată cu căderea nopții. Banca unde o zărisem pentru Întîia oară pe Nuria Monfort zăcea sub un felinar, gol și tatuat cu briceagul, cu nume de Îndrăgostiți, Înjurături și promisiuni. Mi-am ridicat privirea spre ferestrele căminului Nuriei Monfort de la etajul al treilea și am zărit o luminiță arămie, șovăitoare. O lumînare. Am pătruns În grota Întunecată a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
și cînd un necunoscut mi-ar fi șoptit adevărul În vis. Am ajuns pe palier și m-am avîntat pe scări În jos, apoi am ieșit pe poartă. Strada Urgel era un rîu de nisip strălucitor din care se Înălțau felinare și copaci, asemenea unor catarge Într-o negură deasă. VÎntul spulbera zăpada În rafale. M-am dus pînă la stația de metrou de la Spitalul Clinic și m-am cufundat În tunelele de abur și de căldură la mîna a doua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
și m-a depășit unul «dintre cei distinși», nu l-am văzut prea bine; ducea în mână ceva învelit în hârtie și era îmbrăcat într-un paltonaș prea scurt și urât, prea subțire pentru anotimpurile acelea. Când a ajuns în dreptul felinarului, la vreo zece pași înaintea mea, am băgat de seamă că i-a căzut ceva din buzunar. M-am grăbit să ridic obiectul- tocmai la timp, pentru că se și repezise un ins cu un caftan lung pe el, dar, văzându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
să spui niciodată nimic! Numai obiecte; nici o ființă. Și năpăstuirea singurătății nu pleacă decât din sentimentul că ești înconjurat de lucruri neînsuflețite, cărora n-ai ce să le spui. Nu din extravaganță și nici din cinism umbla Diogene cu un felinar, în plină zi, să caute un om. Știm noi prea bine că din singurătate... Când nu-ți poți aduna gândurile și te supui, înfrînt, argintului lor viu - ca aburul se risipește lumea și cu ea tu însuți, că pari a
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
toaca) Într-o bucată de fier, iar stingerea la ora 21, În același fel. Noaptea, după stingere, puteai ieși să iei apă sau să mergi la closet numai dacă erai În izmene și cămașă, cu capul descoperit și cu un felinar de vânt ce era În permanență aprins la ușă barăcii. (Chiar dacă dormeai Îmbrăcat, trebuia să te dezbraci ca să ieși afară!) Se dormea pe priciuri pe care erau așezate saltele de paie și ne acopeream cu paturi vechi și rupte, provenite
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Înfometați, si mai slăbiți. Dacă după stingere aveai nevoie să mergi la closetul din spatele barăcii, trebuia să ieși din baraca cu capul descoperit, În cămașă și izmene (sau chiloți), cu galenți În picioare și În mână trebuia să ai un felinar de vânt ce se găsea Întotdeauna aprins la ușă dormitorului. Pe la ora 23.00, În noaptea de 20 iulie, cănd românii prăznuiesc pe Sfanțul Prooroc Ilie Tezviteanul, cel aducător de ploi, iau felinarul de la locul lui și mă Îndrept spre
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
și În mână trebuia să ai un felinar de vânt ce se găsea Întotdeauna aprins la ușă dormitorului. Pe la ora 23.00, În noaptea de 20 iulie, cănd românii prăznuiesc pe Sfanțul Prooroc Ilie Tezviteanul, cel aducător de ploi, iau felinarul de la locul lui și mă Îndrept spre un loc unde toți oamenii se duc (unde s-a dus chiar și tovarășul Iosif Visarionovici, tovarășul Gh. Gheorghiu-Dej, toți secretarii P.C.R. și membrii CC. al P.C.R. etc., etc.), fiind „costumat” conform regulamentului
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]