4,664 matches
-
de rouă picat din cerul sfânt, Sunt adierea caldă a suflului de vânt, Sunt doar o picătură din vastul univers, Adeseori, sunt rima din coada unui vers. Sunt plopul cel înalt, legănat în tăcere, Sunt pruncul fără mamă ce-așteaptă mângâiere, Sunt chip de zână bună, sau... rea sunt uneori, Și-atunci când mă dezlănțui sunt fulgerul din nori. Sunt ca un vultur ce scrutează-n tăcere zarea, Sunt valul agitat ce îl trimite marea, Sunt verdele cel crud din firul ierbii
ȘTEFANIA PETROV de ȘTEFANIA PETROV în ediţia nr. 2214 din 22 ianuarie 2017 by http://confluente.ro/Redactia--Autori/%C8%98tefania_Petrov.html [Corola-blog/BlogPost/376285_a_377614]
-
articol->accesari / cititor->voturi / articol->cititori / articol I. CANA CU FLUTURI ROTUNZI, de Dragoș Niculescu, publicat în Ediția nr. 2348 din 05 iunie 2017. În cana mea cu fluturi rotunzi se lasă seara, un ceainic gol răsuflă a cald și mîngîiere, sînt singur, și-mi închipui, din stradă, urcînd marea, vreo cîțiva zei isterici îmi tot cobesc prin fiere. Pe-afară-au spart cocorii cu pliscul îndoiala, au nechezat copacii cu miri ascunși prin verde, brumată cu noroaie și flegme lungi, sfiala pare
DRAGOȘ NICULESCU by http://confluente.ro/articole/drago%C8%99_niculescu/canal [Corola-blog/BlogPost/383096_a_384425]
-
trup brocarturi de umezeli trecute, și-ntors înspre perete, pășesc în somn șăgalnic cînd Dumnezeu luceferi, cu tîlc, prin horn, mi-asmute. Citește mai mult În cana mea cu fluturi rotunzi se lasă seara,un ceainic gol răsuflă a cald și mîngîiere,sînt singur, și-mi închipui, din stradă, urcînd marea,vreo cîțiva zei isterici îmi tot cobesc prin fiere. Pe-afară-au spart cocorii cu pliscul îndoiala,au nechezat copacii cu miri ascunși prin verde,brumată cu noroaie și flegme lungi, sfialapare-un ogar
DRAGOȘ NICULESCU by http://confluente.ro/articole/drago%C8%99_niculescu/canal [Corola-blog/BlogPost/383096_a_384425]
-
o sacrosantă Liturghie a Învierii hristice. Ce făgăduință ademenitoare pentru setea de cunoaștere și de împlinire a Frumosului dumnezeiesc! CÂNTAREA POPULARĂ - TEZAURUL FOLCLORIC e fiorul întâlnirii, focul ceresc, romanța tinereții, surâsul serafic, legănarea mamei, zâmbetul heruvimic, rapsodia harului, duioșia tatălui, mângâierea lui Dumnezeu, îmbrățișarea celui drag, sărutul frumuseții, admirabilul joc al trăirii, matricea omenirii, izvorul dorului, dragostea diafană a iubirii. TEZAURUL FOLCLORIC - dacoromân așterne peste lumea urzită din plămada sa o adiere de miracol, o corolă de lumini, o zare înmiresmată
DRAGOBETELE: DORUL DRAGOSTEI ÎN FRUMUSEŢEA DĂRUIRII DACOROMÂNULUI de GHEORGHE CONSTANTIN NISTOROIU în ediţia nr. 1153 din 26 februarie 2014 by http://confluente.ro/Gheorghe_constantin_nistoroiu_gheorghe_constantin_nistoroiu_1393386698.html [Corola-blog/BlogPost/347657_a_348986]
-
cei păcătoși Cei ce fac fărădelegea mânioși Celui ce vrea dreptate să aștepte Nu va da Domnul toiag de păcătos Pe soarta drepților fără de folos PSALMUL 125 Robia Sionului s-a stins pe veci Chiar ne-a umplut Domnul de mângâiere Din cer am trăit sfânta adiere Limba noastră în veselie petreci Smerit atunci se zicea între neamuri Chiar”mari lucruri a făcut Domnul cu ei “ Ne-a umplut de bucurie cu temei Robia noastră a ieșit din hamuri Întoarce Doamne
PSALTIREA LUI DAVID ÎN SONETE (5) de AUREL M. BURICEA în ediţia nr. 1646 din 04 iulie 2015 by http://confluente.ro/aurel_m_buricea_1436004299.html [Corola-blog/BlogPost/367760_a_369089]
-
neagra-i veșnicie Eu descopăr miezul dulce din cenușă înviat Și-l împart cu brațe-ntinse printre macii din câmpie... Știu că voi atinge floarea roșie ce-și plânge viața Printre galbene cuvinte așternute-n miez de vară Doar cu mângâierea tandră-a versului când dimineața Mai întârzie o clipă până zorii să-mi răsară... Și cînd ploile mă ceartă și mă spală de păcate Într-o toamnă-n care-mi cântă doar tristețea-n ram pustiu Eu cu tine îmi
CUVINTE FRÂNTE-N ALBUL ZĂPEZII de VIOLETTA PETRE în ediţia nr. 785 din 23 februarie 2013 by http://confluente.ro/Cuvinte_frante_n_albul_zapez_violetta_petre_1361626406.html [Corola-blog/BlogPost/351973_a_353302]
-
cuvânt...”, versul său... Și s-ar putea s-auzim... în învăluiri de mare taină: „Și am visat odată să fiu poet... / ... Și ce-am mai vrut să fiu? / Voit-am a mea limbă să fie ca un râu / D-eternă mângâiere... și blând să fie cântu-i...” (Icoană și privaz) 15 iunie 2014. O zi de cumințenie și de smerenie în fața strălucirii versului tău, Emin al nemuririi, Emin al înstelării, Luceafăr viu și tainic, „vultur de aur, cu-aripile de foc...” Povestea
Uniunea Ziariştilor Profesionişti by http://uzp.org.ro/si-visat-odata-sa-fiu-poet/ [Corola-blog/BlogPost/93511_a_94803]
-
frumos... Cei ce am știut să iubim vâltoarea Mării unduite cu-al ei val duios, Cei care-am gustat din amarul vieții Știind să prețuim... fagurii cu miere Noi, ce admirăm petala din grădina Și ne bucurăm de-a serii mângâiere N-am pășit degeaba pe drumul sorții Copiii ne-or purta mereu în amintire. Zburând la ei aproape, vom fi Îngeri, Luându-i sub a noastră albă... ocrotire. D. Theiss Referință Bibliografica: Nu plânge... Doina Theiss : Confluente Literare, ISSN 2359-7593
NU PLÂNGE... de DOINA THEISS în ediţia nr. 1236 din 20 mai 2014 by http://confluente.ro/Doina_theiss_1400616874.html [Corola-blog/BlogPost/344646_a_345975]
-
coline Și dealuri și grădini înflorite Scriu un cântec ceresc de iubire... Primăvara e-n mine și-n tine. Cluj Napoca 18 aprilie 2016 Mirare E atâta tăcere în firul de iarbă! E atâta plăcere în ochi de petală! E atâta mângâiere în adierea de vânt! E atâta iubire în omul cel sfânt! E atâta lumină în raza de soare! E atâta frumusețe în suava floare! E atâta speranță în câmpul ce-l verde! E atâta putere în cel ce-n Isus
TAINĂ DE PRIMĂVARĂ de MARINA GLODICI în ediţia nr. 1937 din 20 aprilie 2016 by http://confluente.ro/marina_glodici_1461174854.html [Corola-blog/BlogPost/381738_a_383067]
-
răsărit de soare melodii de suflet. Doina, creație magnifică a poporului român (Doina zic, doina suspin, tot cu doina mă mai țin.), izvorâtă din patimă și dor nestins, iubire, speranță, rugă, deznădejde, bocet disperat, credință în nemurirea sufletului, alean și mângâiere pentru părinții care-și trimit fiii la război; chemare către divinitate să-i aducă pe cei ce au plecat în lumea umbrelor; renunțare la cele pământești, care-s lucruri deșarte) dar, în același timp, doina este și prietena nedespărțită a
„DOINA DE JALE” DE GHEORGHE ZAMFIR de MARIN VOICAN GHIOROIU în ediţia nr. 1305 din 28 iulie 2014 by http://confluente.ro/Marin_voican_ghioroiu_1406562487.html [Corola-blog/BlogPost/349514_a_350843]
-
înfioară inimile acultătorilor, căci doina nu putea să-l uite pe bătrânul ce-și deapănă amintirile... când trece pe cărare de pădure: „- „Lele, lele...și iar lele,/ Vai de păcatele mele!.../ Am la suflețel dure.../ Și n-am pic de mângâiere./ Plângea moșul în pădure, / C-a rămas singur pe lume... Ruga cerul și pământul,/ Ca să-i asculte cuvântul./ Lele, lele...și iar lele,/ Vai de păcatele mele!.../ Bătrânețile sunt grele,/ Am rămas fără putere./ Calc pe iarbă printre fagi,/ Nu
„DOINA DE JALE” DE GHEORGHE ZAMFIR de MARIN VOICAN GHIOROIU în ediţia nr. 1305 din 28 iulie 2014 by http://confluente.ro/Marin_voican_ghioroiu_1406562487.html [Corola-blog/BlogPost/349514_a_350843]
-
răpuși de dor de țară, iar în fruntea lor se află un vajnic fecior ce spune cu durere sfâșietoare în glas: „Mă aplec smerit spre tine,/ Bun pământ al țarii mele;/ Doamne, ține-mă pe lume,/ Da-mi o mică mângâiere!/ Cu puterea Ta, sfințește/ Bruma asta de țărână,/ Pe-al meu tată, pomenește!/ Spre odihna lui din urmă./ Si-a plecat strângând la sân/ Un pumn umed de țărână;/ ...Lacrima bunul creștin;/ Pe mormânt are sa-o pună,/ Unde-așteaptă-al lui părinte
„DOINA DE JALE” DE GHEORGHE ZAMFIR de MARIN VOICAN GHIOROIU în ediţia nr. 1305 din 28 iulie 2014 by http://confluente.ro/Marin_voican_ghioroiu_1406562487.html [Corola-blog/BlogPost/349514_a_350843]
-
perceput. Deoarece i-am văzut împlinind sub ochii noștri Evanghelia, pentru că ne-au învățat creștinismul practic prin exemplul personal: au flămânzit ei ca să sature pe cei flămânzi, au privegheat ei ca să se odihnească cei osteniți, au pătimit ei ca să ia mângâiere cei întristați, s-au sacrificat ei ca să trăiască ceilalți. Încerc și mă străduiesc să cred și să am convingerea sau nădejdea că vom ști cu toții pe mai departe, să ne cinstim înaintașii, potrivit meritelor și vredniciilor fiecăruia, cu toate că în aceste
DESPRE POSIBILITATEA ÎNNOIRII CREDINȚEI, NĂDEJDII ȘI BUCURIEI NOASTRE, PRIN VESTEA CEA BUNĂ PE CARE NE-O BINEVESTEȘTE CUVÂNTUL LUI DUMNEZEU DIN MIEZUL TUTUROR LUCRURILOR… PARTEA A II A de STELIAN GOMB by http://confluente.ro/stelian_gombos_1479127377.html [Corola-blog/BlogPost/367586_a_368915]
-
care și-a păstrat rama veche, Maica Domnului își ține pruncul pe brațul drept. Fecioara - mângâietoarea - îl strânge pe prunc cu brațul său stâng; copilul Sfânt își lipește cu duioșie obrazul de cel al mamei sale, parcă i-ar cere mângâierea, pentru că toți copiii din lume cer mângâierea mamei. Seamănă cu o icoană pe care am văzut-o pictată la Mănăstirea Moldovița « Pruncul și Maica Eleusa » adică Maica înduioșării.” Probabil că este mai puțin important să îți cunoști mama biologică, atâta timp cât
AMINTIRI CU PARFUM DE ALTĂDATĂ, ÎNTR-UN POEM ÎN PROZĂ SEMNAT VAVILA POPOVICI de OCTAVIAN CURPAŞ în ediţia nr. 245 din 02 septembrie 2011 by http://confluente.ro/_cartea_mamei_amintiri_cu_parfum_de_altadata_intr_un_poem_in_proza_semnat_vavila_popovici.html [Corola-blog/BlogPost/359286_a_360615]
-
Domnului își ține pruncul pe brațul drept. Fecioara - mângâietoarea - îl strânge pe prunc cu brațul său stâng; copilul Sfânt își lipește cu duioșie obrazul de cel al mamei sale, parcă i-ar cere mângâierea, pentru că toți copiii din lume cer mângâierea mamei. Seamănă cu o icoană pe care am văzut-o pictată la Mănăstirea Moldovița « Pruncul și Maica Eleusa » adică Maica înduioșării.” Probabil că este mai puțin important să îți cunoști mama biologică, atâta timp cât există o mamă care a fost dispusă
AMINTIRI CU PARFUM DE ALTĂDATĂ, ÎNTR-UN POEM ÎN PROZĂ SEMNAT VAVILA POPOVICI de OCTAVIAN CURPAŞ în ediţia nr. 245 din 02 septembrie 2011 by http://confluente.ro/_cartea_mamei_amintiri_cu_parfum_de_altadata_intr_un_poem_in_proza_semnat_vavila_popovici.html [Corola-blog/BlogPost/359286_a_360615]
-
ei la începutul căsniciei. Dorea să aparțină numai bărbatului pe care urma să l aleagă ca soț pentru toată viața. Visa ca în fiecare dimineață să se trezească în brațele lui drăgăstoase, sub săruturile lui pline de dorință și sub mângâierea primelor raze de soare venite să le lumineze chipurile fericite. Era în ea sămânța fericirii și de la o vreme o simțea că începe să încolțească puternic. Iar acum, realiza năucită că tot zborul spre un viitor frumos, spre fericirea visată
CHEMAREA DESTINULUI (3) de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 281 din 08 octombrie 2011 by http://confluente.ro/Chemarea_destinului_3_.html [Corola-blog/BlogPost/355566_a_356895]
-
e Loredana! Pe albie zidită cu piatră rară, iubirea cântecelor Loredanei Groza e legământ și deopotrivă lăsământ moldovenesc de iubire! Gânduri subțiate, inimi subțiate nu pot urca la ușa sufletească un cântec vast ca viața, frumos ca ochii, alinător ca mângâierea. Dar nu e moldoveancă aceea ce nu poartă în chipul conștiinței sale, chipul iubirii. De aceea, cântecul Loredanei e ziditor de iubire, de bunătate, de voioșie, de omenie! El adâncește în conștiință viața estetizată de lumina din cântec și în
LOREDANA GROZA. PIETRARUL IZVORULUI DE CÂNTEC de AUREL V. ZGHERAN în ediţia nr. 1470 din 09 ianuarie 2015 by http://confluente.ro/aurel_v_zgheran_1420789470.html [Corola-blog/BlogPost/350112_a_351441]
-
răsfăț cu amintiri Dorul să-l trimiți cândva ! Dar nu ești. Nălucul vis E mai șters și mai departe, Eu te văd ca printr-un iz- Fiindcă o lume ne desparte ! De dor Palma ta care alină Peste chipul meu, Mângâieri smerite Duh din curcubeu ! Ochii tăi care aruncă Priviri tot mai șterse, Gându îmi încurcă Vorbelor alese ! Buza ta care aprinde Peste trup doar pete, Mărturii ivite Din sărut cu sete ! Referință Bibliografică: Poeme / Constanța Abălașei Donosă : Confluențe Literare, ISSN
POEME de CONSTANŢA ABĂLAŞEI DONOSĂ în ediţia nr. 1987 din 09 iunie 2016 by http://confluente.ro/constanta_abalasei_donosa_1465453737.html [Corola-blog/BlogPost/379333_a_380662]
-
august 2011 Toate Articolele Autorului Se cuibărește satul între munți, Ca niște berze casele pe vale Cu ciocuri rosii și pene negre, albe, Pecete sfânta cruce-având pe frunți. E noapte și-i târziu.Țăranul nostru doarme, În somn el simte mângâierea spicelor de grâu În unduiri ca valuri de pârâu, De rodu-o fi bogat, va fi ferit de foame. Cu pielea arsă , mâinile zdrelite Cu umerii ca munții, din coasă și secure Prin trudă cată vieții să ii fure Pentru ai
POEM MIROSIND A PÂINE de VALERIA IACOB TAMAŞ în ediţia nr. 229 din 17 august 2011 by http://confluente.ro/Poem_mirosind_a_paine.html [Corola-blog/BlogPost/360852_a_362181]
-
Să-și ostoiască de iubire dorul . E somnul greu dar dragostea-i vicleană Și-n patul cald stârnind în el fiorul În suflet se trezește nevinovat amorul Și vezi cum se desprinde geană după geană Și gurile devin nepotolite Și mângâieri noi pofte iar trezesc Se scurg în taină clipe fericite Ca între oameni ce înca se iubesc. E dragostea în ei tot mai arzândă Se intețește focul în cuptoare Și flăcări prind să urce, să coboare Cu ochi flămânzi stau
POEM MIROSIND A PÂINE de VALERIA IACOB TAMAŞ în ediţia nr. 229 din 17 august 2011 by http://confluente.ro/Poem_mirosind_a_paine.html [Corola-blog/BlogPost/360852_a_362181]
-
statornicit la inimă , menit a-i fi lumină și alinare inimii, tempereză trecerea vremii și n-o lasă pradă anilor. Roadele lui sunt dulci și parfumate pentru că ramurile pe care se coc sunt umbră a sânului. Fiecare cântec asemănat cu mângâierea e un pârâiaș ce curge din izvor cosmic în fântâniță sufletească, nimic nu e în sine din omenescul material, ci totul din duh! Miliarde de astfel de pâraie brăzdează lumea. Cine le bea apa neterminabilă și curgătoare spre viață, însetează
SERGIU CIOIU. ROMÂNIA DIN CONŞTIINŢA ARTISTULUI de AUREL V. ZGHERAN în ediţia nr. 1418 din 18 noiembrie 2014 by http://confluente.ro/aurel_v_zgheran_1416321629.html [Corola-blog/BlogPost/377753_a_379082]
-
astăzi m-ai topit Și-n lacrimi de iubire, tot azi ți-am înflorit, Îți strâng săruturi calde din fiecare ram Și mă îmbrac în șoapte, să simt cum mi te am. Esența primăverii o sorb de prin petale Și mângâierea ta mi-e rază de la soare, Parfumul mă îmbie să gust ca o nebună Roua ce o păstrezi, fermecător pe gură. Azi nu-ți sunt eu, cea rea sau poate bună Ci doar o simplă zi, dar prima dintr-o
PRIMA ZI DE PRIMĂVARĂ de ANA SOARE în ediţia nr. 2254 din 03 martie 2017 by http://confluente.ro/ana_soare_1488562411.html [Corola-blog/BlogPost/370073_a_371402]
-
șoaptă”. (Sărutul iernii) Iarna a troienit cu albul ei urmele pașilor celor doi, urma jurămintelor, a sărutului . Prin timp răzbate numai ”ecoul dulcilor plăceri” (Așteaptă-mă!) Rugăminții Lui, „Așteaptă să revin, să ies din rătăciri, Să risipesc, de sunt, străine mângâieri, Tu să mă ningi din nou cu-a tale vii simțiri!”, în mod sigur, din etericul alb, se va auzi glasul Ei: „Aștept ca să revii, să ieși din rătăciri, Să risipești, de sunt, străine mângâieri, Și-am să te ning
MARIAN MALCIU ŞI PRISMA DE STICLĂ A LUI ISAAC NEWTON, ÎN ANALIZA DOAMNEI GEORGIA LANDUR VINTILĂ de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 1457 din 27 decembrie 2014 by http://confluente.ro/marian_malciu_1419713648.html [Corola-blog/BlogPost/366530_a_367859]
-
Să risipesc, de sunt, străine mângâieri, Tu să mă ningi din nou cu-a tale vii simțiri!”, în mod sigur, din etericul alb, se va auzi glasul Ei: „Aștept ca să revii, să ieși din rătăciri, Să risipești, de sunt, străine mângâieri, Și-am să te ning din nou cu-a mele vii simțiri!” (Așteaptă-mă!) Și parcă văd pe copilul cu nasul roșu de ger căzând prin zăpadă, ridicându-se, înotând prin troiene, avid să soarbă toate plăcerile iernii, visând în
MARIAN MALCIU ŞI PRISMA DE STICLĂ A LUI ISAAC NEWTON, ÎN ANALIZA DOAMNEI GEORGIA LANDUR VINTILĂ de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 1457 din 27 decembrie 2014 by http://confluente.ro/marian_malciu_1419713648.html [Corola-blog/BlogPost/366530_a_367859]
-
1952, în Lunca Bradului, județul Mureș, într-o familie de oameni simpli, cu cinci copii, el fiind cel mai mare dintre frați. Numele său era Ioan Croitor. Învățăturile strămoșești și apropierea de natură, l-au împins încă din tinerețe spre mângâierea lutului și a lemnului. În anul 1998 vine în Brașov și se stabilește aici, casatorindu-se cu Lomira Bradescu, astfel numele său devenind Ioan Croitor Bradescu. De-a lungul vremii și-a expus lucrările la expoziții atât în țară (Brașov
“SCOPUL TRECERII NOASTRE PRIN VIATA ESTE REDOBANDIREA UNITATII CU INTREGUL” de CLARISSA EMANUELA în ediţia nr. 1400 din 31 octombrie 2014 by http://confluente.ro/clarissa_emanuela_1414751938.html [Corola-blog/BlogPost/360369_a_361698]