3,245 matches
-
unu, el însuși? După spusa înțelepților, cel ce învață pe cineva făcător de om este. Pentru V. Fetescu evocarea e stare de spirit, suprem acord. Astfel, copilăria nu e doar o amintire, ceva ofilit după ciclul său, ci e starea perpetuă de a fi om cu deschidere de semnificație maximă; la fel memoria nu e doar memorie, ea e energetică sămânță. Direct și tranșant totuși, în neomenoasa tranziție autorul ne trimite cu gândul la Sfântul Antonie cel Mare: Om se numește
Acorduri pe strune de suflet by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/83169_a_84494]
-
cutiuțele cu fișe, foile de hârtie, dicționarele erau dispuse pe masă sub forma unor mici trupe gata oricând să se pună în mișcare -, încât un psihiatru l-ar fi încadrat lesne în categoria anancaștilor. Din aceeași nevoie de ordine exterioară perpetuă, care era, neîndoielnic, menită să ascundă și să compenseze dezordinea suferitoare a sufletului său, făcea parte și domolirea zgomotelor unei case. Năzuia să locuiască într-o liniște perfectă. Pândea zgomotele pentru a le veni de hac. Principalul lui dușman erau
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2881]
-
despre el o pagină a cărei cruzime ar putea tăia viața oricui în două. Exasperat de zecile de proiecte făcute cu Petru de-a lungul anilor, fără ca măcar unul să se fi materializat, și, pe de altă parte, confruntându-l perpetuu cu standardele de eficacitate pe care ni le impunea Noica, am avut cruzimea, în pagina aceea, să trag o linie sub viața lui de până atunci și să-i declar, mânat de o afecțiune dezamăgită, falimentul. Ce demon mă-ndemnase
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2881]
-
noastră. Și în univers. Poate trece în unele nopți printre constelații, departe, strălucind nevăzut, când aici, când altunde și când nicăieri. * Considerat în structura dramatică a piesei, Ariel riscă să pară un simplu artificiu, un fel de deus ex machina perpetuu, un feeric maître de cérémonies care, sub ordinele lui Prospero, asigură mișcarea scenică a personajelor, așa cum în masca mitologică din actul IV, o piesă în piesă, regizează întregul spectacol dat de spiritele subordonate lui. Un alt dramaturg decât autorul Furtunii
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2881]
-
Așadar să revenim la Facerea lumii pentru pământurile noastre... Este o sforțare a minții care merită să ne răpună ființa, umplându-ne sufletul de trăirea creației. Să luăm aminte că, în natură, creația este o luptă, dar și un act perpetuu. Totul se supune prefacerii... Metamorfoza este logica de manifestare a Universului căreia i se aplică, implacabil, și Terrei. O confruntare teribilă între plăcile tectonice, rezultată dintr-o plăsmuire continuă, s-a dat, se dă și se va da pentru crearea
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
Carpaților. Nașterea înseamnă bucuria trăirii unui miracol. Prin venele sale, munții pulsează viață, izvorând râuri care depun sedimente... Sunt rămășițele strașnicelor frământări din eroziuni, fragmentări și nivelări necontenite pe care le îndură munții noștri. Astfel, într-un efort de creație perpetuă, prin curgerea râurilor în trepte, urmându-și cursul spre mare, sedimentele aduse din munți modelează, pentru noi, podișuri, dealuri și câmpii. Desigur, în efortul artistic de sculptare a reliefului, vânturile, prin suflările lor, împrăștie în cele patru zări, sedimentele, desăvârșind
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
adică la noi (în regiunea carpato balcanică)105. e. Modelarea definitivă a identității Putem spune că, în ceasul istoriei care a bătut exact atunci când s-a îngemănat neoliticul cu Antichitatea, am ajuns la sfârșitul procesului de fuziune. Din melanjul genetic perpetuu produs vreme îndelungată, s-au desprins, din rândul popoarelor indo europene, traco ilirii care s-au așezat în Balcani. Din această ramură a înfrunzit și înflorit neamul geto dacilor care și-au întins stăpânirea în întreg spațiul românesc și chiar
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
-o nouă abordare, București, 8 noiembrie 2005,(http://www.fisd.ro/PDF/mater noi/raport%20dezb nov05.pdf); footnote> Cu toate acestea, relația este încă vulnerabilă datorită blocajelor și incertitudinilor. Lipsa unei relații bazate pe încredere reciprocă clădită în timp și concurentă perpetuă fac ca aceste așteptări să se plaseze undeva în viitor. Relațiile Est-Vest sunt de o importanță incontestabilă, însă trebuie menționat faptul că dacă în general relațiile economice sunt primordiale, atât în trecut cât și în prezent cooperarea politică reprezintă esența
ARMA ECONOMICĂ ÎN CONTEXTUL GLOBALIZĂRII by Cristian Moşnianu () [Corola-publishinghouse/Science/366_a_623]
-
scriitori percepeau atenuarea voinței, inerția, imobilitatea contemplativa, durerea inerta, fără a le cunoaște cu precizie sursă și fără a putea acționa împotriva lor. Leopardi, pe de altă parte, conștientiza izvorul durerii și al suferinței umane. De-a lungul unui dialog perpetuu cu Natura el împingea dubiul și interogația până la extrem, cu puterea și avântul celui care înțelesese că forța oamenilor constă în capacitatea lor de a investiga misterele universului. Poetul crepuscular, deși avea în spate epoca dinamică a cuceririlor științei și
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
și la finalul experienței tainice, plăcute: vânt adânc m-a răscolit. Alteori poetul ermetic își dorește să se contopească cu adierea văzduhului aducătoare de bine: Și fă-mă vânt ce fericit plutește (Fir tot mai scurt).353 Altundeva eul în perpetua rătăcire dorește să stăpânească vântul ce mâna ființă, asemuita cu o barcă ce plutește către un liman fericit, unde căutarea ar înceta. Derivă (verde derivă de insule), termen quasimodian din aceeași sfera a căutării și plutirii semnifică, firește, rătăcire acvatică
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
semn că armonia inițială s-a destrămat.368 Filtrul quasimodian a exclus numeroase concluzii ale romanticului cu privire la Natură, păstrând numai imaginea ei de mama binefăcătoare, deoarece aceasta se plia pe sensibilitatea să poetica și deoarece îi oferea un leac pentru perpetua rătăcire a eului și pentru singurătatea să fundamentală: odihnă și reagăsirea sentimentului de apartenență prin contopirea cu universul primordial. 3.3.3. Singurătatea, durerea, moartea Desprinderea de matricea în care, de fapt, omul ar dori să se contopească și distanța
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
reprezentând cadrul ficțiunii comunicative, în care protagoniștii apar deopotrivă apropiați și depărtați. Aici, dar și în numeroase alte canturi sau în Zibaldone, somnul și visul poetului constituie un prilej de a se desprinde de realitatea durerii și marchează întrerupera suferinței perpetue a omului. Tema durerii și a motivul conex al somnului, atât ca parte integrantă a concepției filosofice a autorului despre natura, cât și ca implicații ale teoriei plăcerii, sunt recurente în versurile și proza recanatezului. În Zibaldone poetul explică: Iar
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
se orientează după dispariția revistei. Și Petru Poantă, în portretul pe care i-l realizează poetului, prezentându-l în ipostaza de veșnic inovator, amintește revista Albatros: Această vocație a începutului îi împinge existența într-un mit literar, acela al tinereții perpetue, care aureolează, deopotrivă, omul și opera. Albatros a apărut doar în șapte numere, în 1941. Ea ilustra o stare a spiritului liberal, "agresiv", a unei fracțiuni din noua generație prin excelență dramatică, aflată la răscruce de lumi"67. E de
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
onirism; de asemenea în metoda de lucru eram preocupat ca fiecare poezie ce-o scriam să se deosebească prin formă de cea anterioară, exercițiu ce contribuia după părerea mea la sporirea expresivității". Tonegaru concepe poezia ca pe o formă în perpetuă schimbare ceea ce amintește cu siguranță de răsturnările avangardei, dar și de căutările, de metamorfozele pe care le-a cunoscut literatura sfârșitului de secol trecut, căci, în fond, cum altfel s-ar putea caracteriza poezia ulterioară decât ca o încercare continuă
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
transmiterea mesajului (soarele, imagine a rațiunii, a adevărului absolut, căutarea interioară - "E un cap detașabil, din fericire/ Și numai cu el pot să joc"), asocierile rămân însă inedite. Pe același model al jocului pare să se contruiască și textul poetic, perpetuă căutare a ideii, a sentimentului care se încheagă și care trebuie să-și găsească materialul lexical care să-l reflecte suficient de fidel încât cititorul-spectator să devină și coautor și să se identifice cu căutătorul. Poetica incertitudinilor, a ezitărilor își
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
vechi saloane/ privim năuntru grave draperii:/ umbrele gem goale pe sub masă/ latră câinii ultimei isterii", Trotuarul din memorie). Atât tabloul descris, cât și vocabularul utilizat pentru conturarea lui transmit aceeași senzație de lume în putrefacție, existența pare să fie un perpetuu coșmar în care cadavrele în descompunere ocupă locul central. Așa cum se subliniază adesea atât în corpul textelor, cât și în titlurile unora dintre ele, poetul recunoaște că lumea înfățișată este resfrângerea în sine, în amintirile sale a realității, dar acest
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
e brun, cerul e plictisit ca o tavă/ transmisă întâmplător,/ în partea de nord a târgului canalele sunt obosite,/ canalele râd prin grătarele lor/ cu zeama grasă, inconștientă, regeneratoare." (Lucrurile de dimineață). Se refuză viața aceasta care este doar lâncezire, perpetuă agonie, falsitate și se dorește o evadare. Orașul claustrant ar putea fi înlocuit cu "bucuria elementară a picioarelor desculțe", călătoria în afara acestuia este una spre simplitate, spre existența neproblematizantă ("Ne-am falsificat viața ca o introducere în filosofie/ și nu
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
luându-i dreptul la existență, totul e neclar, e incertitudine, nimic nu mai are siguranța adevărului. Dacă interbelicii erau încă niște căutătorii ai absolutului pe care-l intuiau, pe care îl considerau imposibil de atins, dar menit să provoace căutări perpetue, Tonegaru e mai aproape de închiderea bacoviană într-un univers claustrant, cu deosebirea că de data aceasta nu se mai percepe angoasa, ci o anumită resemnare, o adaptare la mediul acesta, acceptat ca atare, ca făcând parte din firescul existenței. Hirsuta
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
1944. 204 Ion Caraion, Panopticum, Editura Prometeu, București, 1943, volum interzis și confiscat din librării. 205 Panopticumul este conceput astfel ca o structură arhitecturală care permite observarea, dintr-un spațiu central, a tuturor celulelor deținuților, creându-se impresia de omnisciență perpetuă și invizibilă. 206 Barbu Cioculescu, "O scurtă deschidere asupra vieții și operei lui Constant Tonegaru", în Constant Tonegaru, Steaua Venerii, ediție îngrijită și prefațată de Barbu Cioculescu, Editura pentru literatură, București, 1969, p. XXVII. 207 "Cuvintele care stârnite de poezie
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
la nivelul practicilor și solicitărilor ce țin de serviciile de informații. Însă ceea ce-și propune să demonstreze lucrarea de față este faptul că lumea informațiilor este strâns legată de concurența dintre state și că, în lipsa acelei stări de „pace perpetuă” atât de dragă lui Kant, informațiile rămân, alături de diplomație și forțele militare, instrumente de guvernare. În acest sens, atât cetățeanul, cât și studentul trebuie să înțeleagă că elementele de bază ale activității de informații, interacțiunile, tensiunile și relația uneori dificilă
[Corola-publishinghouse/Science/2146_a_3471]
-
proces pe care non-americanul și foarte marxistul Louis Althusser îl va numi curând interpelare. Cea mai bună ilustrare în roman a efectelor acestei interpelări și a forței hegemoniei o constituie scena în care Rudy Hertz, fost muncitor exemplar, actualmente șomer perpetuu, ale cărui mișcări au fost copiate de roboți pentru a crea o versiune mecanică a muncitorului uman care să îl înlocuiască, îl întâlnește după mult timp pe Paul Proteus într-un bar. După ce discută cu Proteus despre vremurile de odinioară
Dicţionar polemic de cultură americană by Eduard Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1402_a_2644]
-
aproape-că-materializează, la modul spectral, acea: „gândire puternic dialogică”acel: „chip al lui Greimas”care, în descendențele lui, încărcate de așteptări și promisiuni, e mai-mult-decât-unul. O anume prezență aproape-absentă poartă cu ea urmele gândiriilui Greimas, poartă acel interrationalisme, acel dialog savant perpetuu, poartă intervențiile tranșante, arcanele teoretice, actualitatea lui Saussure, dezantropomorfizarea modelului proppian, reducția scenariului proppian, nuanțarea valorilor sintactice, jocul modalizărilor, aspectualităților, veridicției, tensivitatea, intensitatea, phoria, semiotica pasiunilor și imperfecțiunea care refuză, fiecare în felul lor, să rămână acel ceva de la început
Construcţii narative în pictură by Jana Gavriliu () [Corola-publishinghouse/Science/626_a_1333]
-
partea cea mai frumoasă și cea mai vitală din trupul sfâșiat al națiunii române”) - și argumente politice, privind viitorul acestui stat (“Fără Transilvania, Principatele nu au viitor, duc o existență precară și dubie. Numai unirea Transilvaniei va pune fundamentul vieții perpetue a României”) se Întăresc prin considerente de ordin politic de interes european: „Numai un stat puternic la Dunăre ar putea contribui la menținerea echilibrului european În fața Rusiei”, Încheia cu o rară luciditate același „istoric cu renume și fost secretar al
Prelegeri academice by Alexandru Husar () [Corola-publishinghouse/Science/91771_a_92344]
-
preluării unui credit, statul emite înscrisuri cu statut de titluri financiare: polițe/bonuri de tezaur; certificate/bonuri de impozite; certificate de trezorerie, în cazul creditelor din nevoi de trezorerie sau obligațiuni de stat; titluri de rentă sau titluri de rentă perpetuă, în cazul creditelor de echilibrare a bugetului; Primele trei sunt înscrisuri privind creditul pe termen scurt și atestă, de regulă, un credit pe piața internă; ultimele sunt înscrisuri privind credite pe termen lung și atestă un credit care poate fi
Finanțe publice by Florin Franț () [Corola-publishinghouse/Science/194_a_137]
-
nu acordă garanții materiale, adică împrumuturile de stat, față de celelalte categorii de împrumuturi, nu au clauză de ipotecă, gaj etc.; au caracter rambursabil, similar oricărui împrumut, dar total nespecific pentru impozite. Acest caracter se păstrează inclusiv în cazul împrumuturilor zise perpetue (rente viagere), deoarece rambursarea acestora se face totuși, chiar dacă discret și fără o scadență anterior anunțată; asigură contraprestație, lucru total nespecific impozitelor; această contraprestație, iar, cel mai frecvent, forma dobânzii, a primei de rambursare și a emiterii sub valoarea nominală
Finanțe publice by Florin Franț () [Corola-publishinghouse/Science/194_a_137]