2,191 matches
-
Vladislav Iagello, și-i făgăduiră că, în caz de-a se aproba ca Ștefan Vodă să ia asupră-și domnia, se va duce în persoană atât el cât și boierii lui de sfat la regele să jure credință; daca o samă dintre boieri n-ar putea să se ducă la Curtea polonă în persoană, atunci vor depune jurământul de fidelitate în mâna delegaților regești poloni trimiși pentru aceasta; orașele în litigiu și ținuturile Sniatyn, Kolomyia și Pocuția ei nu le mai
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
din Weimar. Lipsca, 1796, totuși opul întreg nu se bazează decât pe supozițiunea cea justă a conștiinței lui Iffland, celei foarte chiare și pătrunzătoare până-n minuțiozități, pe cari opul adică s-a-ncercat au o urmări cu esactitudine. Sânt o samă de zicale cari-au prins un fel de autoritate. Între acestea e și sentința cea adesea pronunțată cumcă Seydelmann ar fi un actor adânc cugetător, reflectător, nu însă și genial. Cei ce vorbesc astfel se fac totodată c-un chip
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
se silesc să țină de rău defectele pronunției? Urechea rudă a mulțimei abia e atinsă de-o asemenea discordanță. De-acolo fenomenul cumcă vezi până și actori cu talente mari, cu amor nediscutabil pentru artea lor, că nu stârpesc o samă de lipse ale dialectului și ale pronunției, ci le târăsc de-a lungul vieței lor întregi. Ei văd cumcă neci critici, neci public nu pun vo greutate deosebită pe astfel de lucru și că nu fac din el o chestiune
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
aicea decât de un organ a priori preaparat, cultivat de-un simț estetic fin. Chiar pe terenul acesta, în ambitele declamațiunei dăm deja de lucruri care zac afară de marginea celor ce se pot învăța, lucruri cari vor rămânea pentru o samă un secret etern. Așadar până aicea merge răsadul pentru artea noastră îndărăt. 2. FRUMUSEȚEA PRONUNȚIEI. ÎNSEMNĂTATEA VOCALELOR ȘI CONSONANTELOR, SILABA, VORBA (CUVÎNTUL) Însă ținta cea mai naltă a reprezintatorului, de la care suntem îndreptățiți de-a cere pronunția de model a
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
și a plinătății curate, e a deșertăciunei relative și a lipsei de fond, i trezește intuițiunea celor (împungătoare, tăietoare) ascuțite si vehemente. Noi abia am putea observa cumcă aceste vocale esprimă numai un analogon a acestor intuițiuni. Însă, dacă luăm sama la impresiunea lor, atuncea însemnătatea lor diferită nu va rămânea defel dubioasă pentru o ureche simțitoare. Pentru că vocalele sânt esențialminte muzicalul limbei, de-aceea ele și servesc naturalminte cu deosebire espresiunei simțământului. Cu. cât auzim mai clar și mai curat
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
asupra cărora se discută. în privința fidelității istorice a costumului ne întîlnim cu două estreme, cari, tocmai pentru că sânt estreme, nu ne pot da principiul adevărat pentru costumul din dramă. Direcțiunea primă consultă pur și simplu numai esactitatea istorică și ia sama c-un fel de grijă penibilă ca în costum să se prezinte cea mai esactă copie a lumei reală, dacă s-ar putea chiar a anului în care se petrece drama. În costum toate [sînt] importante, toate însemnate pentru direcțiunea
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
egală necunoaștere a marginilor ei, ca și când o teorie a strategiei ar putea să epuizeze toate combinațiunile posibile și să coordineze în categorii copiozitatea întreagă a referințelor concrete. Tocmai precum aicea realitatea, prin mulțimea momentelor ce cer a fi băgate în samă în orce clipă își râd de legea abstractă, tocmai așa în arta {EminescuOpXIV 359} dramatică, care crează întotdeauna o viață individuală plină și firească, tactul sănătos reprimă regula abstractă pentru acea lume a sufletului, care trebuie să fie manifestată prin
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
extinse", atunci acesta e un județ analitic. Căci nu pot trece afară de noțiunea ce o unesc cu vorba "corp" spre a afla extensiunea ca fiind combinată cu acesta, ci îmi trebuie numai să analizez acea noțiune, adică să-mi dau sama despre lucrurile diverse ce le cuget întotdeauna reunite în noțiunea corp, pentru a-l nimeri acolo și pe acel predicat; este așadar un județ analitic. Dimprotivă, daca zic " Toate corpurile sânt grele", atuncea predicatul este cu totul altceva decât ceea ce
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
filozofiei transcendentale, deși nu este această știință însăși; pentru că-n analiză nu merge mai departe decât până unde se cere pentru a putea dejudeca pe deplin cunoștința sintetică a priori. La împărțirea unei asemenea științe trebuie să avem mai cu samă în vedere că nu pot proveni în ea noțiuni cari conțin în ele ceva empiric, ci ca cunoștința apriorică să fie cu desăvârșire curată. De aceea, deși principiele supreme ale moralității și noțiunile fundamentale ale acelorași cunoștințe sânt apriorice, totuși
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
Toate principiile inteligenței pure sânt deci: 1. Axiome ale intuițiunii 2. Anticipări ale apercepției 3. Analogii ale experienței 4. Postulate ale cugetării empirice în genere. {EminescuOpXIV 427} Aceste numiri le-am ales cu precauțiune, pentru a nu lăsa nebăgate-n samă deosebirile în privirea evidenței și exercițiului acestor principii. Se va vedea în curând că, întru cât privește evidența și determinarea apriori a fenomenelor după categoriile mărimii și calității (dacă considerăm numai forma acestora), principiile lor se deosebesc mult de cele
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
să le poți ști numai așa, în genere, că sânt ci trebuie s-o asemuim cu o sferă al cărei diametru se poate afla din îndoirea arcului pe suprafață-i (natura tezelor sintetice apriori) și dintr-asta se poate da sama sigură asupra cuprinsului și hotărnicei sale. Afară de această sferă (tărîmul experienței) nimic nu poate fi pentru ea obiect, ba chiar întrebările asupra unor asemenea pretinse obiecte ating numai principie subiective despre (determinarea) regularea prese tot a raporturilor cari pot proveni
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
soluționarea lor ar sta într-adevăr în natura lucrurilor, nici putem a ne dizbăra de-a cerceta mai departe, fiindcă în sânul ei rațiunea a produs aceste idei, despre a căror valabilitate sau părere dialectică e ținută să-și deie samă. Dacă-i la adică, atunci toată polemizarea sceptică e îndreptată numai împrotiva dogmaticului care, fără ne-ncredere în principiele sale primordiale obiective, își urmează mersul cu gravitate, și aceasta numai spre a-l scoate din concept și a-l aduce
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
mai puțin și nu altul decât toată menirea (determinarea) omului, iară filozofia asupra acestei se numește morală. Din cauza acestei preferințe ce o are filozofia morală înaintea oricărei alte aspirări ale rațiunei, cei vechi pricepeau sub filozof totdeuna și mai cu samă pe moralist, și chiar părerea exterioară a stăpînirei de sine prin rațiune face că și-n ziua de azi numim pe cineva într-o analogie oarecare filozof, aibă chiar cunoștințe mărginite. Legislațiunea rațiunei omenești (filozofia) are două obiecte, natura și
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
ceea ce pari a fi, puțini oblicesc cum ești, și acești puțini nu cutează a se pune împotriva glasului mulțimei celei mari, pentru care strălucirea unei mari demnități va fi totdeuna o cauză de admirație. La acțiunile oamenilor - dar mai cu samă a principilor, cari nu mai au nici un tribunal asupra lor - lucrul de căpetenie e scopul final. De aceea principele să caute pururea a-și asigura viața sa și stăpânirea sa; mijloacele vor fi totdeuna considerate ca onorabile și vor fi
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
nu era aprețuită decât din punct de vedere al generalității. Unde de-sine-starea și valoarea omului singular ca atare nu-și găsește recunoaștere, acolo nu se poate afla nici [în] cultura individului pentru el însuși vreun scop demn de băgat în samă. Mai important în toate acestea e că cei vechi nu venise încă la cunoștința cum că scopul individual, cum l-am citat mai sus, este totodată și tot atât de mult {EminescuOpXIV 920} și cel mai general (o cunoștință de care nici
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
cel mai înalt fenomen din câte cunoaștem, dar care nu cuprinde decât un singur act, pe-al agregațiunii, această creștere o poate realiza și chimistul în mod artificial, creșterea însă a celei mai simple celule organice, precum sânt bunăoară o samă [de] bureți și de alge mici cari colorează apa mlaștinilor, deși reprezintă un proces organic din cele mai infime, totuși implică în sine două activități deosebite: a agregațiunii și a prefacerii, pe care știința nu le poate reproduce deloc. Deși
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
integrated in the Romanian policies and strategies of the economic and social development. The paper also points out the gap, concerning some fields, between Romania and the countries which adhered to the European Union in 2004 and suggests at the same time some possible ways in order to reduce this gap, as well as to establish some main priorities. Primit la redacție: august 2006 Capital social și valori democratice Importanța factorilor culturali într-o comunitate urbană Dragoș Dragoman Universitatea „Lucian Blaga
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
Abstract God is beyond space. He hâș no spațial extension șo that it is impossible to go through him; he is ἀδιεξίτητος. Gregory hâș the same în mind aș Aristotle, who mentions aș a feature of infinity that it is impossible to pass through it from side to side (Physica 204a). Gregory sees a great gap between the creator and the created nature. Creation is characterized
Adversus haereses. Filosofie creştină şi dialog cultural (IV) by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/150_a_65]
-
ea este pricepută numai în lucruri mici, meschine, este mlădioasă, elastică, vicleană, cu gândul josnic și pururi mincinos.“ Mai mult - continuă jurnalistul să-l descrie -, Strindberg se temea că femeia îl va subjuga pe bărbat, „dacă n-o să-și dee samă din vreme“. Adică așa, ca el. Strindberg devenise din feminist mysogin. Unul trist - accentuează autorul. Ca să piardă „putința de exaltare sentimentală“, el „s-a dedat esclusiv ocupațiunilor științifice“. Chiar gânduri de călugărie i-au dat târcoale minții. Dar iată că
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
cu creșterea. — Bine, bine, da’ fetele? — Sunt de la corectură. Și... el? - șopti Metodiu, trăgând cu coada ochiului spre tătarul cel tatuat. — El? El a câștigat concursul „Dintre sute de tătari”. Să ți-l prezint. îl cheamă Mârzac. Se apropiară. — Bag samă că, în ciuda celor lumești ce vă stau în preajmă, gândul nu se sparie sub povara îmbierilor - grăi cu blândețe Metodiu către Mârzac. — Plăcut zvon vine urechilor mele - spuse Mârzac fără să ridice capul. Nu te mira, străine, că dulceața ispitei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
da’ cum poate El să fie chiar în toate? - întrebă cu naivitate Iovănuț. — Ei, asta-i acum! - se zburli Metodiu. Uite că poate! — Bine, preacuvioase, dar cum? — Măi băiete, măi! - spuse îngrijorat și surprins Metodiu. Măi băiete, măi, băiete, bag sama că ție-ți place maieutica, măi!... Episodul 19 LA HOTARELE MOLDOVEI Și tot așa, târâș-grăpiș, ba vorbind una, ba ferindu-se să vorbească despre alta, cei doi călugări înaintau prin stepă, apropiindu-se de hotarele Moldovei. în urmă-le, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
o femeie, nici să-mi dai toată Valea Moldovei. — De la Moldova sunteți? - zise atunci creștinul. — De la Moldova - răspunse spătarul. — Și cine mai e domn la voi? - întrebă creștinul. — Păi, dumnealui e - răspunse spătarul, arătând spre Barzovie. — Da? - făcu creștinul. Bag samă că matali îți place să umbli, dacă ai ajuns până aici. — Necazurile, frate creștin - răspunse Barzovie-Vodă. Dar dumneata ai ieșit vreodată din pustietatea asta? — Am fost o dată, acum doi ani, până la Cetatea Albă - răspunse Covaliov, luând alt pește la curățat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
galben. Urmă tăcutul Broanteș, care nu vru să dea, însă lăsă și el un galben. — Pot să dau eu în locul lui? - zise țigăncușa Cosette. — Poți, fata moșului, că nu vreau să mă plătiți degeaba - zise Tănase privind-o chiorâș. Bag sama după cum te-nghesui să dai, că ești de-același neam cu mine. — Așa-i, tataie - zise Cosette și făcându-și vânt, îl cârpi scurt de la stânga la dreapta. — Da-o-ar boala-n tine de paparudă - murmură Tănase în țigănește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Îndepărtează de front și de Ruși - uite harta... Și mai lasă-mă cu harta ceea, parc-ar mai fi vreo legătură Între hărți și ce se petrece pe pământ, În lumea asta răsturnată, de nici o hartă nu mai poate da sama - dă-le naibii de mobile, facem noi altele, acolo unde-om ajunge, dacă zici că prea curând n-o să ne Întoarcem la casa noastră. Și uite-așa. Și Înc-așa. Mult, mult timp, o veșnicie se ceartă ai mei În șoaptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Văcăroiu, Adrian Năstase/Tratat de aroganță, Ion Iliescu/ Convorbiri cu Nina). Ajuns cam pe la jumătatea mandatului, președintele Traian Băsescu dă seamă în această carte despre starea națiunii, dar mai ales despre starea sa. Se alătură efortului caricaturistului Ion Barbu „o samă de cronicari“, care chiar cunosc subiectul: Liviu Antonesei, Ioan Groșan, Lucian Dan Teodorovici, Marcel Tolcea, Șerban Foarță, Radu Pavel Gheo, Zoe Petre, Robert Șerban, Doru Bușcu ș.a... Să mai spunem că acțiunea cărții se petrece la Cotroceni, la și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]