3,189 matches
-
din celelalte închisori în care s a aplicat acest sistem au parcurs toate etapele descrise mai sus și nu toate experiențele au fost identice. Au existat o sumedenie de factori care au influențat destinele personale ale fiecăruia dintre cei supuși torturilor, cum ar fi închisoarea în care au făcut cunoștință cu acțiunea, celula, momentul în care au avut de pătimit (fiindcă au existat momente de intensitate maximă, dar și perioade de calm relativ), componența 'comitetului' de agresori (unii fiind mai sadici
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
alții simulând doar) sau importanța politică a victimei (de pildă, cei arestați pentru trecerea ilegală a frontierei nu dețineau la fel de multe informații ascunse ca unii conducători de organizații anticomuniste). Cu siguranță însă că nici una dintre victime nu a scăpat de torturi și nici nu a beneficiat de favoruri datorită prieteniei cu unul sau altul dintre agresori. Excepțiile sunt rarisime și greu de confirmat: este cazul lui Ion Negură, care fusese coleg cu Țurcanu și care a fost auzit de una dintre
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
care victimele au fost forțate să treacă: I. câștigarea încrederii și obținerea de informații despre activitatea politică; II. torturarea; III. autodenunțul acțiunilor anticomuniste din exteriorul, dar și din interiorul închisorii; IV. autoflagelarea morală; și V. transformarea forțată în agresor. Exceptarea torturilor din aceste etape ni se pare a fi o gravă eroare, având în vedere faptul că întreaga acțiune gravitează în jurul constrângerii victimelor la participare prin schingiuiri. Răspândirea acțiunii. Date, loturi, agresori Planul acțiunii prevedea ca bătăile să cuprindă întreg penitenciarul
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
la începutul lui februarie 1950, le-a dat indicații celor doi despre cum să se poarte acolo. Nu există date însă că aceștia ar fi urmat indicațiile; dimpotrivă, Ciuceanu a încercat să-i avertizeze pe elevii închiși la Târgșor asupra torturilor din Pitești. Dacă doctorul Ionescu era permanent ținut departe de evenimente, din februarie 1950 au început vizitele oficialilor Securității și Direcției Generale a Penitenciarelor în Pitești. Personajele implicate erau de cel mai înalt rang și erau la curent cu evenimentele
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
oră în curte, iar gardienii devenind mai înțelegători în privința ieșirilor la baie. Un eveniment destul de important are loc pe 9 februarie, când Țurcanu l-a acuzat pe Pătrășcanu că a omis informații importante și l-a trecut din nou prin torturi. Asemenea pedepsiri ale acoliților care erau dovediți ca nesinceri aveau rolul de a-i înspăimânta pe ceilalți (cu atât mai mult cu cât bătăile erau și mai crunte în aceste cazuri), arătându-le că nu era suficient să treci de
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
nesinceri aveau rolul de a-i înspăimânta pe ceilalți (cu atât mai mult cu cât bătăile erau și mai crunte în aceste cazuri), arătându-le că nu era suficient să treci de partea lui Țurcanu pentru a fi scutit de torturi. Pătrășcanu crede că torturarea sa timp de o săptămână i-a acordat prilejul lui Țurcanu să intensifice bătăile în cadrul acțiunii, fapt demonstrat de apariția primelor victime: Gheorghe Șerban și Gheorghe Vătășoiu s-au sinucis, în timp ce Cornel Niță a fost ucis
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
încadrat în rândurile Securității, așa încât este de presupus că reținerea sa în continuare i-a tăiat puțin din avântul violent. Totuși, în puținele camere în care au continuat schingiuirile, intensitatea lor a fost maximă. Pentru toamna lui 1950 sunt menționate torturi doar în camera 4-spital, unde acționau Țurcanu, Virgil Bordeianu, Mărtinuș, Leonida, Stănescu și alți câțiva. Urme ale continuării bătăilor se găsesc și în februarie-martie 1951, când un grup condus de Țurcanu, Tudor Stănescu, Constantin Juberian, Mihai Iliescu, Dumitru Gheorghieș, Gheorghe
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
avea dreptul la scrisori către familie, primea pachete, dar și alimente confiscate din pachetele altor deținuți. Toate măsurile de sprijinire a acțiunii lui Țurcanu, precum înființarea unei camere la baie, în care acesta să poată tria materialul informativ smuls prin torturi de la deținuți, ori înființarea camerei 4-spital ca școală de cadre prin trimiterea de volume din biblioteca penitenciarului, au fost luate direct de către ofițerul politic Ion Marina, cel puțin conform declarațiilor lui Dumitrescu. Pentru că cei torturați erau obligați să denunțe orice
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
a exportat acțiunea de la Pitești a fost cel din Brașov. Construită în 1902, clădirea închisorii a fost folosită de Securitate pentru anchetarea celor care opuneau rezistență comunismului. Încă de la sfârșitul lunii februarie 1950, adică la nici trei luni după începerea torturilor, decizia inițierii acțiunii la Brașov fusese luată de Securitate. Maximilan Sobolevschi și Adrian Prisăcaru au fost convinși de inspectorul Nemeș să lucreze în folosul său, iar indicațiile finale le-au primit de la Țurcanu, care, în particular, i-a spus lui
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
au început unele lucrări de reparații la clădirea sanatoriului. După eliberarea lui, Pătrășcanu a fost cel care a rămas persoana de contact a Biroului de Inspecții, însă, deși susține că a încercat să îl convingă pe Șleam de necesitatea utilizării torturilor, nu a reușit să facă nimic concret în sensul continuării acțiunii. Pentru că nu se întâmpla nimic în penitenciar, Pătrășcanu și Badale au inițiat, în ianuarie 1951, o serie de 'conferințe' despre dialectică, ideologie și pedagogie în celula 77. Pe lângă cei
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
În discuție a venit vorba și despre acțiunea de la Pitești, iar Pătrășcanu le-a mărturisit celor doi că își face 'procese de conștiință' fiindcă acolo aplicase bătaia. Securistul de la București l-a informat că abia 1-2% din materialul obținut prin torturi era corect, așa încât regimul era sătul de acțiune. Pătrășcanu spune că au mai fost chemați la discuții și Formagiu și Vasile Popa, iar izolarea a fost desființată pe 1 august 1951. Anchetele au continuat și în luna septembrie, când Vasile
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
lucrau împreună cu ei primeau și ei alimente, dar mai rar. Grama, Șerbănescu și Ionescu se bucurau de o deplină libertate de plimbare în incinta penitenciarului. Toate aceste privilegii se constituiau în avantaje ale agresorilor față de victime (îndeosebi fizice, importante în torturi), pe de o parte, dar contribuiau și la fidelizarea lor față de acțiune. Alexandru Popa 'Țanu' recunoaște că acțiunea de la Gherla a fost organizată de el, dar pretinde că ea a început cu aprobarea lui Sucegan, care știa că urma să
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
să îi preseze pe Matei și Sucegan să înceapă acțiunea, prezentându-le informații obținute de la diverși deținuți. Același Popa 'Țanu', care preluase rolul lui Țurcanu, a început să caute deținuți pe care să îi poată folosi în aplicarea sistemului de torturi, menționându-i pe Vasile Pușcașu, Aristotel Popescu, Murărescu, Gheorghe Popescu, Cerbu, Voin și Grigore Romanescu. Dintre aceștia, doar Pușcașu făcea parte din lotul inițial de la Suceava, restul fiind cu toții torturați la Pitești. De asemenea, în închisoare se primeau pachete cu
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
Stoian, Buta, Gh. Simionovici, Gorgos și Bârsan, la camera 99. Subliniem însă că doar o mică parte dintre cei care au avut roluri de bătăuși în Gherla au făcut-o benevol, marea majoritate fiind obligați să joace acest rol în urma torturilor îndurate. După o primă serie de torturi, Popa 'Țanu' a scos victimele la muncă în ateliere ca să obțină informații. Ei erau cazați la camerele 105, 106 și 107, iar informațiile le dădeau lui Ion Stoian. Cei care nu cedaseră bătăilor
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
la camera 99. Subliniem însă că doar o mică parte dintre cei care au avut roluri de bătăuși în Gherla au făcut-o benevol, marea majoritate fiind obligați să joace acest rol în urma torturilor îndurate. După o primă serie de torturi, Popa 'Țanu' a scos victimele la muncă în ateliere ca să obțină informații. Ei erau cazați la camerele 105, 106 și 107, iar informațiile le dădeau lui Ion Stoian. Cei care nu cedaseră bătăilor au rămas la camera 99, unde au
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
cealaltă cum e'... îl mai ții noaptea în picioare și nu-l lași să doarmă, îl mai înjuri, și dacă nici așa nu recunoaște, atunci îl voiu lua eu... Știu eu cum să-l iau ca să-l fac să recunoască.... Torturile au continuat însă la Gherla, așa că 'Țanu' și ceilalți au tradus intervenția lui Sucegan ca pe un apel la temperare, și nu ca pe o interdicție. De exemplu, la camera 101, din martie până în mai 1951, Cornel Popovici și Ion
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
bătând în talpa unui pantof, iar Grama, metoda sărării excesive a mâncării, urmată de interdicția de a bea apă. Ambele au fost folosite ulterior în acțiune. Popa era informat de Constantin Ionescu de fiecare dată când vreun deținut trecut prin torturi era transferat sau urma să fie eliberat, pentru a putea sta de vorbă cu el și a-i da indicații despre cum să acționeze. Astfel, a stat de vorbă cu Gheorghe Paraschiv, Petre Stîngu, Eugen Stănescu, Silvestru Nanu și Vasile
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
au fost cei care au dat ordinele pentru falsificarea fișelor medicale în așa fel încât să ascundă adevăratele cauze ale deceselor din penitenciar. Doctorul Bărbosu pretinde că a încercat în numeroase rânduri să îi convingă pe cei doi să oprească torturile, însă fără succes. Dintre metodele aplicate de Stoian, Pușcașu, Murărescu și Popescu, Popa înșiruie îngurgitarea excrementelor, băutul urinei, sărutarea reciprocă în anus, mânjirea gurii cu fecale, lingerea closetului, strângerea degetelor între bucăți de lemn la ușă până la leșin; vara, torturații
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
că se va folosi o altă metodă, excluzând bătăile, pe care le-o va comunica în curând. În septembrie 1951 Avădanei a oprit bătăile, continuând doar cu strângerea de informații. Țurcanu s-a arătat mirat la sosirea în Gherla că torturile continuă, întrucât la Pitești a stat de vorbă cu o persoană sus-pusă care i-a spus că acțiunea nu mai este bine văzută de regim, în urma unui caz de la Canal despre care se auzise în străinătate (probabil uciderea doctorului Simionescu
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
de Interne, Juberian a rămas singurul care se manifesta împotriva rezistenților. Uneori îi mai pedepsea pe cei care se împotriveau ideilor sale, cu ajutorul administrației, trimițându-i în izolare, dar este sigur că din decembrie 1951 nu s-au mai aplicat torturi în scopul obținerii informațiilor. Alexandru Mărtinuș s-a întors în închisoare în luna mai și, în mod destul de curios, nu a fost implicat în procesul ce a urmat. 7. Canal Lucrările la Canalul Dunăre-Marea Neagră au început în vara anului
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
construirea, întreținerea și modificarea de căi ferate, construirea de barăci și clădiri ori sfărâmarea pietrei la carieră. Peninsula era vestită pentru munca la carierele de piatră, efortul fiind foarte dur, motiv pentru care aici erau trimiși deținuții cu pedepse mari. Torturile de tipul celor de la Pitești au fost practicate în două dintre cele mai mari lagăre de muncă de la Canal: Poarta Albă și Peninsula (numită și Valea Neagră, din cauza condițiilor de trai). Nu se cunoaște data primului transport de la Pitești la
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
intensifica prea mult din cauza specificului coloniilor de muncă, unde primordială era îndeplinirea normei. Bătăile aveau loc seara, iar agresorii încercau să le mascheze atât vizual, cât și sonor. Dar pentru că deținuții lucrau în aer liber, comunicarea era mult înlesnită iar torturile nu au putut fi tăinuite. Capitolul II Oprirea acțiunii. Înscenarea proceselor Momentele încetării acțiunii. Închisori Analizând momentele și cauzele pentru care s-a oprit acțiunea în diferitele penitenciare în care a fost utilizată, vom observa că nu există un model
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
Popa 'Țanu', Vasile Pușcașu și alți lideri importanți ai acțiunii de la Pitești, în iunie 1950, în condițiile în care Țurcanu și, probabil, și celelalte vârfuri de lance ale agresorilor credeau că vor fi eliberați, ar putea constitui motivul pentru care torturile au continuat, cu și mai mare brutalitate, atât la Pitești, cât și la Gherla. A fost primul moment în care deținuții care colaborau cu Securitatea și administrația penitenciarelor s-au simțit înșelați și amăgiți. Prima acțiune externă Piteștiului a capotat
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
înceapă o anchetă, desigur, mai mult formală, dar care a avut meritul de a opri aplicarea bătăilor. La scurtă vreme, în luna iulie, s-a produs un alt incident care avea să conteze decisiv în decizia autorităților de a opri torturile și de a le șterge urmele: uciderea doctorului Ion Simionescu la Canal, provocată de acesta din disperare. Imediat după tragica sa moarte, care a avut răsunet și în afara țării, au început cercetările legate de ceea ce se întâmpla în închisori. Piteștiul
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
iar Gherla însăși a mai funcționat doar până în decembrie, când principalii actori dintre deținuți (dar și unii aleși din cu totul alte motive) au fost ridicați și duși la Jilava pentru anchetele finale. Cercetările pentru procesul Țurcanu Pentru că informații despre torturile folosite în sistemul de la Pitești au ajuns peste hotare, regimul comunist a decis să profite de vâlva creată și să înlăture urmele acțiunii, înscenând un proces care să le confere justificarea condamnării vinovaților, descotorosindu-se în același timp de acei
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]