9,812 matches
-
ambele liste de susținători, spunându-i cât de mult îi apreciez spiritul civic și implicarea. Nu am apucat bine să termin cu mulțumirile, că solicitarea dumneaei m-a lăsat perplex: - Acum, că ți-am semnat, nu îmi dai 10 lei? Tremuram de frig, dar am simțit că m-am încălzit de rușine, într-o clipă. I-am spus că nu plătesc pentru semnături și că îi dau semnătura înapoi, dacă dorește. Reacția doamnei nu a fost singulară. În mentalitatea colectivă avem
Am strâns semnături pentru parlamentare și am aflat care este cea mai mare frică a românilor: „Nici dacă îmi dai bani nu-ți dau CNP-ul!” by https://republica.ro/am-strans-semnaturi-pentru-parlamentare-si-am-aflat-care-este-cea-mai-mare-frica-a-romanilor-znici-daca [Corola-blog/BlogPost/338215_a_339544]
-
că au fost și copii ale profesorilor săi care l-au inspirat. Dar, în „Noaptea înstelată deasupra Ronului”, cu fluviul șerpuind alene printre maluri, țărm, apă și cer fiind inundate de albastruri, stelele atârnând ca niște becuri galbene, reflexe portocalii tremurând în ape ca un răspuns, poate chiar al sufletului, imaginile sunt ale lui, chiar dacă ne sugerează magia sensibilă a lui Rembrandt. „Întotdeauna când văd stelele încep să visez”, spunea Vincent. Interesul pentru subiecte rustice, lupta omului cu pământul pe care
GALBENUL SOLAR AL LUI VAN GOGH de VAVILA POPOVICI în ediţia nr. 2268 din 17 martie 2017 by http://confluente.ro/vavila_popovici_1489705493.html [Corola-blog/BlogPost/375695_a_377024]
-
confort adânc în oase: asta-i totul ce-i rămase! Feamăt și furtună Tunete și ploi Toată vremea bună, S-a topit în noi Ne-am udat bocancii Trenciurile-s ude Fetițele, dancii Se fac paparude Ne-ncuiem prin case Tremurăm de frig Zilele ploioase Nu ne mai intrig' Temnițe de teamă Ne tot pun capcane Să nu luăm în seamă Ploaia cu bulboane Dar se-oprește și Soarele răsare Mai e frig, deși Mult mai cald îmi pare Albinele roi
PLOAIE de ION UNTARU în ediţia nr. 327 din 23 noiembrie 2011 by http://confluente.ro/Ploaie.html [Corola-blog/BlogPost/358934_a_360263]
-
crengile fluturând, ori niște animale costelive, de pe care atârnau pieile. Și toate gemeau, boceau, se jeluiau, în hohote prelungi, țipau de durere și alergau de colo-colo prin cer. Lui Mărțișor i se făcu inima cât un purice și începu să tremure de frică la vederea arătăniilor de pe cer. Până la urmă îi reveni curajul și strigă din răsputeri la ele: - Cine sunteți voi, stafiilor, și de ce vă bociți? - Noi suntem Grădinile Fermecate din Țara Nisipurilor Fierbinți! se auzi un glas din cer
MĂRŢIŞOR-5 de NĂSTASE MARIN în ediţia nr. 1482 din 21 ianuarie 2015 by http://confluente.ro/nastase_marin_1421868858.html [Corola-blog/BlogPost/372910_a_374239]
-
Noapte bună, prietene! Fănel a plecat, cu capul în pământ, fără să mai privească înapoi. Intrat în casă, a mers direct la frigider. A scos o sticlă cu vin și a căutat țigări cu gesturi ce vădeau enervarea. Mâinile-i tremurau. "Cum de m-a văzut, domnule? Oricum, e ceva timp. Nu i-a spus Ancăi. Nici Gabi nu știe. Asta ar fi fugit imediat să-i dea raportul! Nu și-a dat drumul la gură, băiatul ăsta...".
ISPITA (10) de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 265 din 22 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Ispita_10_.html [Corola-blog/BlogPost/348055_a_349384]
-
mici făcută. Un abur se zbeguia încet spre o fereastră mică și decojită. Vopseaua bătută de prea lumină, părăsise demult lemnul vechi și bătrân. Ochii ei goi privesc fereastra ca un obiect care nu există. Un oftat și ceaiul măngăie, tremurând, buze uitate între ridurile timpului. Pleoapele căzură brusc ca niște obloane și rămase așa, pe-o față de mască pe care timpul a pus-o nu după mult timp pe peretele veșniciei. Am pășit într-o altă încăpere de dincolo. O
TELEFONUL DE DINCOLO de VIOREL MUHA în ediţia nr. 270 din 27 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Telefonul_de_dincolo.html [Corola-blog/BlogPost/354039_a_355368]
-
Acasa > Poeme > Rasfrangere > NOAPTE CU VEDENII Autor: Violetta Petre Publicat în: Ediția nr. 223 din 11 august 2011 Toate Articolele Autorului Noapte cu vedenii.Domnule Narcis, Somnul face semne dincolo de noi Dinspre goliciune ușa s-a deschis Tremură arginții, crinii muți și goi. Gropile se crapă, frunza pe furiș Roua își ascunde rodul în boboci A sfârșit polenul.Pe mai multe voci Inima închide bocetul(tăiș Sângerând adâncul). Dincolo de-o stea Sub zăvor de spaimă încă mă
NOAPTE CU VEDENII de VIOLETTA PETRE în ediţia nr. 223 din 11 august 2011 by http://confluente.ro/Noapte_cu_vedenii.html [Corola-blog/BlogPost/348093_a_349422]
-
pentru protecție. În drumul ei zilnic fetița se împrietenise cu un câine creț, lățos, mare și lent care după propriile sale observații nu avea o umbrelă în dar de la mama sa. Deasemeni câinele se temea foarte tare de ploaie și tremura mereu zgribulit și supărat când i se uda blana. În nenumărate rânduri a încercat fetița să îi facă cadou o umbrelă. Nu reușea nicicum sa se înțeleagă cu el. Câinele nu știa să țină umbrela și nici nu înțelegea de ce
FETIŢA BIBELOU ŞI CÂINELE FĂRĂ UMBRELĂ de MARIA TEODORESCU BĂHNĂREANU în ediţia nr. 1782 din 17 noiembrie 2015 by http://confluente.ro/maria_teodorescu_bahnareanu_1447785222.html [Corola-blog/BlogPost/374905_a_376234]
-
se afla o fată frumoasă, de pus în ramă, Mașa, cu care face dragoste pentru prima dată: “Visa? Fata s-a așezat pe patul îngust cerșind parcă loc, a ridicat cearceaful și s-a strecurat lângă trupul cald al băiatului. Tremura. Amețit și nesigur de situația inedită în care se afla, Titi nu știa cum să reacționeze când s-a simțit înconjurat de brațele Mașei și sărutat cu pasiune. Sărutul pătimaș i-a tăiat respirația. Era altceva...Trupul tânăr vibrând, sânii
RECENZIE. ( VALENTINA BECART). ROMANUL TIMPUL ŞI RĂSTIMPUL, AUTOR TĂNASE CARAŞCA de VALENTINA BECART în ediţia nr. 1780 din 15 noiembrie 2015 by http://confluente.ro/valentina_becart_1447606205.html [Corola-blog/BlogPost/342807_a_344136]
-
o sperie, prin apropierea sa. Eu sunt Petru. Ilie Petru și lucrez ca șofer pe mașina Intreprinderii de Drumuri și poduri din Craiova. Printre sughițuri de plâns, cu fața inundată de lacrimi, semn că abia acum elibera toată tensiunea acumulată, tremurând din toate încheieturile, fata abia reușea să articuleze cuvintele, privirea fugindu-i involuntar într-o anume direcție, o zonă care încă îi inspira teamă. - Ro... Romelia, mă... mă numesc. Romelia Petrescu, fiica lui Vasile Petrescu, manipulator la Drumuri și poduri
FRÂNTURI DE VIAŢĂ -CAPITOLUL III – EPISODUL 5 de OLGUŢA TRIFAN în ediţia nr. 1908 din 22 martie 2016 by http://confluente.ro/olguta_trifan_1458598676.html [Corola-blog/BlogPost/363733_a_365062]
-
prezentă peste tot pe unde mergea și se întorcea, toate purtau un singur nume: Iubire. Era îndrăgostită de Petru și ea, ca proasta, credea că doar lipsa unui frate, o face să trăiască aceste lucruri frumoase alături de el. Stomacul îi tremura și era fericită că Petru i-a clarificat lucrurile, fără a-și dea seama cât era de necesară această clarificare pentru ea... Va urma Referință Bibliografică: Frânturi de viață -Capitolul III - Episodul 5 / Olguța Trifan : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția
FRÂNTURI DE VIAŢĂ -CAPITOLUL III – EPISODUL 5 de OLGUŢA TRIFAN în ediţia nr. 1908 din 22 martie 2016 by http://confluente.ro/olguta_trifan_1458598676.html [Corola-blog/BlogPost/363733_a_365062]
-
mine amprenta unui soare pe care l-am urmat orbește, prea multe cuiburi părăsind, încât nici nu mă mir acum că, doar la gândul lui, m-aud cântând. Cândva, probabil că am fost o picătură-n ploaia verii ce-a tremurat năvalnică, simțind dorința vie a apropierii de arșița pământului bătrân cu care se va contopi, lăsând în trupul meu nevoia primară de a dărui. Cândva, probabil că am fost o stea din Ursa mare cu năzuințe de a fi mereu
CÂNDVA, PROBABIL de MIHAELA ALEXANDRA RAŞCU în ediţia nr. 1571 din 20 aprilie 2015 by http://confluente.ro/mihaela_alexandra_rascu_1429498725.html [Corola-blog/BlogPost/374862_a_376191]
-
filmare s-a încheiat destul de târziu, spre disperarea mea, am ajuns la cabină exact cu cinci minute înainte de începerea spectacolului. Eu îl deschideam. M-am îmbrăcat cât am putut de repede și am țâșnit la scenă. Când a bătut gongul, tremuram toată. Culmea, rolul a ieșit neașteptat de bine. Ce putem așeza mai adevărat în explicarea carierei tale actoricești: talentul, munca, șansa, întâlnirea cu personalități emblematice din lumea filmului și cinematografiei? Pe toate! În carieră, întâlnirea cu marile personalități, capabile să
MONALISA BASARAB. UN OM FOARTE BUN ŞI FRUMOS de AUREL V. ZGHERAN în ediţia nr. 1453 din 23 decembrie 2014 by http://confluente.ro/aurel_v_zgheran_1419316203.html [Corola-blog/BlogPost/367928_a_369257]
-
-MI VA APĂRA NUMELE MEU BUN? Evanghelia după Matei, capitolul 27: După învierea Domnului Isus, “Un înger al Domnului s-a pogorât din cer, a venit și a prăvălit piatră de la ușă mormântului, si a șezut pe ea. [...] Străjerii au tremurat de frica lui, si au rămas ca niște morți. Au intrat în cetate unii din străjeri, si au dat de veste preoților celor mai de seamă despre toate cele întâmplate. Aceștia s-au adunat împreună cu bătrânii, au ținut sfat, au
CINE-MI VA APARA NUMELE MEU BUN? de IOAN CIOBOTA în ediţia nr. 262 din 19 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Eseu_cine_mi_va_apara_numele_meu_bun_.html [Corola-blog/BlogPost/355353_a_356682]
-
și frigul a început să mă pătrundă prin hainele umezite. Încă nu se luminase de ziuă. Am așteptat ca întunericul să-și ia “La revedere!” și să se lumineze cât de cât. Mi-am strâns bluza impermeabilă pe lângă corp și tremuram tăcut... Doar muzica din difuzorul tranzistorului îmi mai încălzea clipele de singurătate și neputință. Ceața devenea din ce în ce mai densă. Parcă și sunetul sirenei s-a îndepărtat de barcă. După lungimea voltelor aruncate în apă, eram cam la șapte metri adâncime. Speram
CEATA de STAN VIRGIL în ediţia nr. 185 din 04 iulie 2011 by http://confluente.ro/Ceata.html [Corola-blog/BlogPost/367109_a_368438]
-
Și, când și când, mai stă să ia aminte, Dar n-a văzut lucind în ascunzișuri O țeavă îndreptată înainte... Când la izvor veniră să se-adape, Un pocnet zgudui întreaga vale Și mândrul cerb se prăbuși în ape, Dar, tremurând, el se sculă agale, Porni spre râpa din apropiere Și-n hăuri, plin de sânge, se aruncă, Urmat de ciurda-i care cu el piere, Zdrobindu-se-n căderi, din stâncă-n stâncă... Un vultur apăru din patru vânturi: De
POEME CU CERBI de CRISTIAN PETRU BĂLAN în ediţia nr. 2228 din 05 februarie 2017 by http://confluente.ro/cristian_petru_balan_1486277511.html [Corola-blog/BlogPost/375190_a_376519]
-
venele de la gât i se umflau de îndârjirea cu care ținea în echilibru imaginar cele două tasuri de aur ale balanței dreptății. Avea degete puternice, de țăran, dar noduroase, deformate de munca grea și de reumatisme. Ele, degetele sale, nu tremurau nici când spărgeau piatră în cariera din deal, nici când țineau cu măreție regească cântarul cu păcatul Iocastei! . O oarecare undă nostalgică de umor plin de duioșie însoțește frazele autoarei, fără să-l caute cu tot dinadinsul. El vine firesc
INTEPRETĂRI. SCRISUL CA JERTFĂ DE SINE ŞI ELIBERARE DE UMBRE. MELANIA CUC, ISUS DIN PODUL BISERICII (CEZARINA ADAMESCU) de CEZARINA ADAMESCU în ediţia nr. 301 din 28 octombrie 2011 by http://confluente.ro/Intepretari_scrisul_ca_jertfa_de_sine_si_eliberare_de_umbre_melania_cuc_isus_din_podul_bisericii_cezarina_adamescu_.html [Corola-blog/BlogPost/356447_a_357776]
-
câte o cioată de fag, Ne încălzeam. Ne mai trimitea sus, acasă, să aducem niște cartofi și o căniță cu brânză de oi. După ce aduceam cartofii, uncheșul le punea pe cărbunii fierbinți din vatra focului. Cartofii se frigeau, începeau să tremure, semn că se coceau pe o parte. Uncheșul lua un băț mai lung și-i întorcea. Se coceau și pe partea cealaltă. Când erau rumeniți bine pe toate părțile, îi scoteam din foc, începeam să-i cojim, încă fierbinți cum
UNCHEŞUL IACOB de VIOREL DARIE în ediţia nr. 1214 din 28 aprilie 2014 by http://confluente.ro/Viorel_darie_1398665297.html [Corola-blog/BlogPost/347995_a_349324]
-
naiba cu mama elicopterelor. Mă ținea de mână, îl strângeam cu teamă. Dar a meritat. Zona survolată înfățișa un peisaj divin. El îmi explica totul, îi făcea plăcere, eu nu auzeam decât timbrul vocii lui. Îmi vâjâiau urechile din cauza altitudinii. Tremuram de emoție, teama trecuse atât timp cât el îmi ținea degetele în palma lui caldă. Locul ales era peste așteptările oricui.O mini-cascadă, împrejmuită de stânci și vegetație bogată. Arăta ca o mică junglă departe de lumea reală. Atmosfera feerică, aerul curat
AMINTIRILE BĂTRÂNEI DOAMNE (1) de CAMELIA CONSTANTIN în ediţia nr. 715 din 15 decembrie 2012 by http://confluente.ro/Amintirile_batranei_doamne_camelia_constantin_1355578119.html [Corola-blog/BlogPost/351608_a_352937]
-
pentru tine! -Ești plină de neprevăzut! Era serios, din glasul său răzbătea o undă de tristețe. Am scos albumul cu coperți roșii, cartonate, pe care scria cu litere argintii titlul: Portretul unui artist. -Tu pictezi? Am dat din cap aprobator, tremuram... -...câtă imaginație poți avea? - Ești prestidigitatorul imaginației, tu să-mi spui! O sursă de inspirație, am impresia că ești lângă mine, când pictez.... Din ce lume vii? Era ușor nervos...nu-i plăceau despărțirile: -E un cadou deosebit, un colț
AMINTIRILE BĂTRÂNEI DOAMNE (1) de CAMELIA CONSTANTIN în ediţia nr. 715 din 15 decembrie 2012 by http://confluente.ro/Amintirile_batranei_doamne_camelia_constantin_1355578119.html [Corola-blog/BlogPost/351608_a_352937]
-
început să curgă în voie. Visul luase sfârșit... *** O dureau ochii, oboseala o cuprindea ca o toropeală greoaie. A închis caietul. Mâine este o nouă zi. Va continua să scrie, o ajuta să treacă peste zilele mohorâte, ploioase. Mâinile-i tremurau de emoție. O viată trăita la intensitate maxima...Cine afirma că orice vârsta este frumoasă mințea cu nerușinare...bătrânețea nu aducea nimic frumos în viața ei..mai ales că el dispăruse fără urmă...mașina blestemată... Camelia Constantin 2011-2012 Referință Bibliografică
AMINTIRILE BĂTRÂNEI DOAMNE (1) de CAMELIA CONSTANTIN în ediţia nr. 715 din 15 decembrie 2012 by http://confluente.ro/Amintirile_batranei_doamne_camelia_constantin_1355578119.html [Corola-blog/BlogPost/351608_a_352937]
-
ca și-a Ta./ Maica Precesta- zicea:„ Numai mamă să nu fii.../ Să duci dorul la copii.” Din nou, pe ecranul memoriei mi se derulau fantastice priveliști... care veneau din vremi necunoscute, cu freamăt de codru, susur dulce de izvoare, tremurat de vânt îndrăgostit, miros de flori fermecate, lumini celeste, și se revărsau ca o ploaie binefăcătoare răcorind sufletele spectatorilor însetați de frumos. Trilurile naiului s-au desprins ca ușoare fâlfăiri de aripi ale unor îngeri surâzători, orga intona în ritm
„DOINA DE JALE” DE GHEORGHE ZAMFIR de MARIN VOICAN GHIOROIU în ediţia nr. 1305 din 28 iulie 2014 by http://confluente.ro/Marin_voican_ghioroiu_1406562487.html [Corola-blog/BlogPost/349514_a_350843]
-
nedumerirea la picioarele sale, lăsându-mi lacrimile să-i mângâie rănile ancestrale, simbolul adânc al cruzimii umane. M-am contopit cu divinul, am răscolit dimensiunile tainice ale lumii, le-am cunoscut frontierele și le-am încălcat cu pioșenie și frică, tremurând ca o frunză purtată prin văzduhul limpede de vântul năzdrăvan al primăverii. Am căutat capacități pierdute de a înțelege, de a vedea, de a ierta și de a iubi pe cei ce mi-au demolat armonia, ce mi-au furat
DAR DE ZIUA MAMEI de SILVIA GIURGIU în ediţia nr. 2259 din 08 martie 2017 by http://confluente.ro/silvia_giurgiu_1488927492.html [Corola-blog/BlogPost/375650_a_376979]
-
Acasa > Eveniment > Aniversari > CÂNTEC TRIST Autor: Elisabeta Silvia Gângu Publicat în: Ediția nr. 1840 din 14 ianuarie 2016 Toate Articolele Autorului Ce te legeni codrule, De-ți tremură frunza-n vânt? Plâng pustii cărările Și-ți freamătă codru-n vânt... Toamna trece...iarna-i iarnă... Geru-I crâncen, greu-I greu... Cântăreții nu se-ntoarnă... Eu îmi tângui dorul meu Pândește vântul la răscruce... Să nu mori până la vară!... Trece
CÂNTEC TRIST de ELISABETA SILVIA GÂNGU în ediţia nr. 1840 din 14 ianuarie 2016 by http://confluente.ro/elisabeta_silvia_gangu_1452795889.html [Corola-blog/BlogPost/380421_a_381750]
-
zbârlindu-i părul încă negru, măsurându-i pașii, numărându-i bătăile inimii.”; ,, Când ajung jos, la marginea foii, scriu năucă, neștiind de mine: ,,Te iubesc, Tu,Dor” Mă sperii de ce scriu, fac ochii mari de parcă altcineva a scris, nu eu tremur, de frig, de emoții? Mototolesc hârtia și, în fugă, mă duc să o arunc. O fac bucăți, să nu vadă nimeni oroarea sau minunea pe care am scris-o. Dar am grijă, în furia mea de o clipă, să nu
Cristina Mihaela BARBU sau… TAINA tainelor tăinuite în Poveste by http://uzp.org.ro/cristina-mihaela-barbu-sau-taina-tainelor-tainuite-in-poveste/ [Corola-blog/BlogPost/93938_a_95230]