2,316 matches
-
sarcinile pe care le suportă acum și... ah, În sfârșit! Luminile se aprinseră din nou. Barnes zâmbi. — Parcă spuneați că doriți o cafea, doctore Johnson? — Da. Neagră, dacă se poate. Barnes Îi umplu o ceașcă. — În tot cazul, mă simt ușurat că n-ați discutat cu nimeni. În meseria mea, doctore Johnson, păstrarea secretului constituie grija cea mai mare. Mai ales când e vorba de o chestiune ca asta. Dacă transpiră ceva de-aici, vom avea multă bătaie de cap. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
de bază a studiului său - invazia extratereștrilor - pe care o considera speculativă dacă nu chiar absurdă. Se simțise destul de jenat să-și prezinte raportul, mai ales după ce-l rescrisese ca să pară mai semnificativ decât știa că este. Așa că se arătase ușurat când Administrația Carter nu fusese Încântată de el. Nici una dintre recomandările sale nu fusese aprobată. Administrația nu era de acord că teama constituia o problemă; membrii ei considerau că emoțiile umane predominante aveau să fie surpriza și o stare de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
de ventuze a tentaculului, care Îi Înfășură casca. Totul se Întunecă În jur, iar apoi trase. Simți o durere teribilă În piept și abdomen. Preț de o clipă se gândi cu groază că se Împușcase singur. Apoi, Își dădu seama ușurat că nu fusese decât șocul: pieptul Îl ardea, dar calmarul Îi dăduse drumul. Încă nu vedea nimic. Îndepărtă de pe vizorul căștii, palma care căzu cu greutate pe punte, zvârcolindu-se, separată de brațul animalului. Pereții interiori ai habitatului erau stropiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
devină posibil. Iar Beth denumise sfera „o enzimă mentală“. „Foarte ingenios“, Își zise. „Deșteaptă femeie. Impulsivitatea ei s-a dovedit a fi exact lucrul de care aveam nevoie“. Acum, când Harry era inconștient, Beth arăta la fel de bine, În timp ce Norman observă ușurat că propriile trăsături Își recăpătaseră aspectul normal. Privind sfera de pe monitor, Își putea vedea reflectată În sticla ecranului imaginea familiară. Afurisita aia de sferă! Se Întrebă dacă aveau să știe vreodată ce se Întâmplase cu adevărat. Își aminti de luminițele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
Iliescu a înfierat „coloana a V-a din PSD care face temenele dreptei“ și a chemat la recâștigarea încrederii muncitorilor și țăranilor. „Bine că nu mai suntem în ’50, să fiu trimis la Canal, pentru deviaționism de dreapta“, a spus ușurat Dâncu. Și a conchis: „recursul la Ion Iliescu este sinucigaș din perspectiva imaginii și viitorului.“ Dar nici Adrian Năstase nu stă mai bine. În PSD se vorbește tot mai insistent de renunțarea la funcția de președinte executiv, iar cercetările în
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
bulevarde care se înlănțuiesc de la opera Garnier pînă la Piața republicii. în evul mediu pe acest traseu se afla un tronson din zidurile de incintă ale Parisului. Debarasat de ele pe la sfîrșitul secolului al XVII lea, orașul Luminilor a respirat ușurat și și-a creat o nouă arie de promenadă și de delir colectiv... Cînd teatrele de vodevil și de frisoane sîngeroase s-au înmulțit în zonă, uneia dintre aceste artere, Boulevard du Temple, i s-a spus Bulevardul Crimei. Și
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
o furgonetă și două automobile au încremenit după o ciocnire la o intersecție, motorul furgonetei fumegă, pe caldarîm se văd pete de sînge, dar nici urmă de morți sau de răniți... Cînd traversează parcul municipal, X se simte dintr-o dată ușurat, chiar la adăpost. respiră puternic de cîteva ori. se apropie de un copac și îl palpează cu ambele mîini. Cineva și-a uitat pe o bancă un aparat de radio cu tranzistori, un pachet de țigări și o brichetă. X
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
rog”. Fața barmanului începu să se destindă, pleoapele începură să-i acționeze cu un fel de febrilitate. — Bună ziua, șopti el clipind des, ca și cum ar fi găsit o soluție la o ecuație extrem de dificilă. Cineva, într-un colț al cafenelei, răsuflă ușurat, semn că o anumită dezamorsare fusese declanșată în tot acel spațiu odată cu apariția mea. Intrarea mea în cafenea și rapiditatea cu care cerusem să fiu servit fusese fără îndoială un eveniment perturbator în sens bun întrucît cele trei femei și
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
întreb pe tatăl meu dacă trebuia să merg și eu imediat la Bayonne și dacă nu puteam să vin eventual peste cîteva zile, iar tatăl meu mi-a răspuns calm „nu e nicio problemă, poți să ajungi mîine sau poimîine”. Ușurat, am coborît din tren, ușile glisante ale vagonului s-au închis și trenul s-a pus în mișcare. în adîncul sufletului meu însă vinovăția continua să crească întrucît îi dădusem de înțeles tatălui meu că în acele două zile urma
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
toată spaima. În ritornello, vocea batjocoritoare a lui Goliadkin repeta: N-am să spun unde-i diamantul. M-am deșteptat Îngrozit. Prima mișcare a fost să duc mâna la buzunarul interior: acolo era etuiul, iar În el, autenticul non pareil. Ușurat, am deschis fereastra. Lumină. Răcoare. Larma nebună a păsărelelor. O dimineață micuță și nebuloasă de Început de ianuarie. O dimineață somnoroasă, ghemuită sub cearșafurile ceții alburii. De la poezia dimineții am trecut pe negândite la proza vieții, care mi-a bătut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
amânam salutu până-n buricu la Piața Cañuelas, ne Întorceam În convoaie diferite, or cu același convoi, În mașini diferite? Atâtea necunoscute interesante Îmi dădea temperatură. Cum nu-l vedeam pă Cárdenas pă peron, stam cu Borsalino și plicu și respiram ușurat. Ce să-l văd pe neseriosu ăla, că n-a venit! Însuși ca În Adrogué, am stat dă planton În Cañuelas; și În toate locurili astea dân sud decât plouă. Am jurat să Împlinesc poronca coștiinței mele. A doua zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
mulțumire. Pentru că fusese prevăzător ori pentru că în sfîrșit îl putea da afară din restaurant? Pentru amîndouă. După un minut se găseau în stradă, Făinaru cu privirea împăienjenită, căutînd să se dumirească unde se află, iar el răsuflînd într-un fel ușurat, pînă atunci nu avusese nici un fel de idee de cum se va termina ,,întrevederea" sa cu reporterul. După două nopți nedormite, tot în cafele și coniace, cu mîncarea pe sponci, cîteva felii de somon roșcat și nimic altceva, Făinaru nu suporta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
s-a suit în șa, mai bine zis n-a mai coborît din ea, și vrea cinci ani a tot strîns din frîu și a dat din pinteni. De bine, de rău a trecut și vremea lui, lumea a răsuflat ușurată și s-a pus pe trai bun și uite că, tot luîndu-se cu sărbătorile și cu dezmeticirea, puteai crede că urmează un veac de liniște și prosperitate, nimeni nu bagă de seamă că democrația a luat-o razna, că din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
a dat seama că răspunsul său este hotărîtor. Hotărîtor pentru cariera, pentru viața sa în Serviciu. Cu siguranță juca o carte mare, chiar dacă pînă atunci nu știuse, în acea fracțiune de secundă și-a dat seama. Îi venea să răsufle ușurat, oricum e altceva cînd știi! Simți cum i se înroșesc urechile, n-avea ce să le facă, totdeauna pățea așa cînd bea vin și cînd se emoționa. Abia reuși să-și descleșteze maxilarele. Zise răgușit "Nu", apoi adaugă spre limpezire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
pe trepte, nici ele nu se schimbaseră, poate scîrțîiau mai tare, dar asta se putea datora și faptului că în cinci ani greutatea adjutantului Radul Popianu nu rămăsese neschimbată, ciulea urechea să prindă foșnetul catifelei pe lemn, ajuns sus respiră ușurat, totul era la locul său, așa cum știa, așa cum de atâtea ori visase că este. S-a așezat exact în același loc, după ce K.F. și-a tras balansoarul către fereastră, aruncând o privire pe deasupra Vladiei. Trebuia să recunoască, de acolo de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
distincție, o intrare în cabinet ori o prietenie avantajoasă. Cuvintele și promisiunile trebuie să fie frumoase. Asta le scutește de obligația de a fi și respectate întru totul. Acum avea cale liberă. De cum a auzit vocea directorului Mihail, a răsuflat ușurat, dar așa, fără să se simtă, și mintea lui sclipitoare a calculat posibilitățile. Dacă va fi chemat nu se va duce, dacă se invită, partida e cîștigată. S-a invitat. Chiar într-un fel în care îi dădea dimensiunile triumfului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
Lottie. Știind-o pe Lottie, putea să fie orice, de la absolut nimic la una dintre cămășile de noapte compromițătoare ale mamei ei. Când Lottie îi conduse în salon pe Jim și Judy Williams, cei doi doctori din cartier, Henrietta răsuflă ușurată. Lottie cea de șase anișori arăta adorabil într-o fustiță de dantelă cu paiete, asortată cu baghetă și tiară. Apoi apăru Sophie și Henrietta simți ca i se pune un nod în gât. Nu din cauza hainelor, care erau, pentru prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
uriaș. Scoase un tub din incubator și turnă o parte din lichid pe lamelă. Pe ecranul din fața lor apăru un ovul desăvârșit, mărit de câteva mii de ori. — Acum sperma, spuse Laurence blând. Tehnicianul lovi cu cotul dispozitivul. — Ups! răsuflă ușurat. Cât pe-aici să pun capăt unei familii! Șase sau șapte spermatozoizi apărură pe ecran în timp ce tehnicianul încerca să prindă unul în vârful acului extrem de subțire, mișcând din codițe pe când înotau în derivă în toate direcțiile. De bună seamă instinctul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
din nou în pahar din carafa care, asemenea coșurilor cu pâine și pește, părea să se fi umplut iar în chip miraculos - dar asta face totul și mai nostim. Știm cu toții exact ce ai vrut să spui. Fran, observă Stevie ușurată, se destindea în sfârșit. Nu-i stătea în fire să iasă la un pahar cu toată trupa, cu atât mai puțin să îl dea pe gât dintr-o suflare, dar asta era probabil exact ce-i trebuia acum. Pe de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
știai niciodată la ce să te aștepți de la Fran. Putea foarte bine să fie pe punctul de-a trece la dansul celor șapte văluri sau de-a chema un taxi. — Să caut baia. — A doua ușă pe dreapta, răspunse el ușurat. Vezi să nu te împiedici de bicicletă și de skateboard. Fran se simțea atât de fericită și de sigură de tandrețea din vocea lui Jack încât, pentru prima dată, nu se gândi să-și acopere goliciunea. În ochii lui Jack
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
tot dreptul la urma urmei. Și nu voia să-și asume acest risc. — Am vrut să spună - șovăi o clipă - am vrut să spun că s-ar putea să nu fiu un tată foarte bun. — Asta e tot? răsuflă Fran ușurată. Toată lumea se teme de asta. S-ar putea ca eu să fiu o mamă îngrozitoare, să scap copilul în cap, să nu-mi dau seama când face meningită, să fiu nervoasă când trebuie să-mi petrec timpul cu el, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
de mile și trebui să-și umple timpul admirând tavanul, cu minunatele lui decorațiuni din piatră în evantai. Chiar și așa, era pe cale să adoarmă cu paharul de Perrier în mână, când simți o bătaie ușoară pe umăr. Se întoarse ușurată, sperând că era Stevie, venită s-o salveze, și dădu peste figura furioasă a lui Jack Allen. — Am auzit că ar trebui să te felicit. Amărăciunea din glasul lui o șocă. — Să înțeleg că eu am fost stripperul de la petrecerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
nefericitului tânăr care o întrebase, nu mă simt bine, la naiba. Mi-a întârziat ciclul cu două săptămâni, am uitat să-mi iau pastilele și, cel mai probabil, sunt însărcinată. Sunt bine, mulțumesc, spuse însă cu voce tare. Tânărul părea ușurat. Fran răspunse la telefon. — Bună, draga mea. Sunt Laurence. N-ai uitat, nu-i așa? Să uit? îi veni să urle. Ce să uit? Să-mi iau anticoncepționalele când pe tine te îngrozește ideea de-a avea copii? Ba da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
aurii cu toc. — Prefer să arăt ca o călugăriță carmelită decât ca Ivana Trump. — Asta e o chestie de gust. În tot cazul, Henrietta se aplecă să-i spună la ureche, ca să n-o audă Sophie sau Lottie, sunt extrem de ușurată că ai renunțat la ideea aia absurdă de-a afla cine e tatăl copilului. — Auu! țipă Fran, când vânzătoarea, aparent concentrată să îi modifice rochia la spate, o înțepă din greșeală cu un bold. Când se întoarse la redacție, Fran
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
că de data asta chiar te-am pierdut. — Prostuță mică. Aș vrea să mă întorc acum, zâmbi Ralph cu îngăduință. Asta dacă nu cumva știi cum să faci blestemățiile astea să meargă. — Îmi pare rău, tată. Se simți atât de ușurată, încât îi veni să râdă. — Nu m-am priceput niciodată la tehnologie. Am o idee mai bună. Vino la mine. Am televiziune prin cablu. — Nu, mersi, Francesca. Ralph strânse din buze cu un aer încăpățânat. Îmi place mai mult la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]