2,108 matches
-
fecioară născută într-o familie nobilă, În turnul unui palat Alinându-i greaua iubire Ca un licurici auriu Într-o vâlcea cu rouă Împrăștiind nevăzută Culoarea-i aeriană Suflet în oră de taină Cu viță dulce ca iubirea Care-i umbrește iatacul. Nu după multă vreme, Mao aduce vestea la Biroul Politic: tovarășa Lan Ping e însărcinată. El vrea un divorț și căsătoria. Partenerii lui Mao clatină din cap la unison. Ai promis Partidului! Da, am promis. Dar lucrurile se schimbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
fecioară născută într-o familie nobilă, În turnul unui palat Alinându-i greaua iubire Ca un licurici auriu Într-o vâlcea cu rouă Împrăștiind nevăzută Culoarea-i aeriană Suflet în oră de taină Cu viță dulce ca iubirea Care-i umbrește iatacul. După raportul ei, Mao își pierde firea. Sunt la putere de paisprezece ani, urlă el. Și opozanții mei nu au încetat niciodată să comploteze conspirații. Mă obosesc. Am devenit Grădina din Yuanming - o ramă goală. Ei propun să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
stâlpi din piatră, minunat sculptați. Cuplul pășește încet printre copaci. Se află acum pe aleea imperială centrală, care merge paralel cu lacul. Este aleea pe care obișnuiau să se plimbe împăratul Hsien Feng și împărăteasa Tzu Hsi. E îngustă și umbrită de chiparoși înalți. Ea îi calcă pe urme. După o milă, se zărește Pagoda Smălțuită A Comorilor Numeroase. Pagoda e o construcție cu șapte etaje, de mai mult de cincizeci de picioare înălțime, având opt laturi. Este încrustată de sus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
se sprijini de pervaz, cu spatele la ușa prin care trebuia să intre vodă. — Doamne, ce minunăție, exclamă el cu glas tare, au înflorit piersicii! Privirile se îndreptară spre el. În timp ce intra, arnăutul anunță: — Măria sa Șerban Vodă! Statura impunătoare a lui Șerban umbri lumina ce pătrundea pe ușă și toți se ridicară în picioare, strigând într-un glas: — Să trăiești, măria ta! Vodă era urmat de mitropolit și de părintele Ștefan. Șerban, plimbându-se nervos prin încăpere, examină fețele celor adunați și, fără
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
în momentul acela am observat că, de fapt, floarea nu era o margaretă ci un trandafir alb, m-a lovit cu genunchiul. — Ridică-te! M-am ridicat și toată lumea a început să chicotească. Privirea doamnei Watkins a început să se umbrească de furie. — De ce râde toată lumea? Acum era nervoasă pe întreaga clasă, nu numai pe mine, și apoi mi-am amintit că eram ud pe fund și mi-am dat seama cum trebuie să fi arătat în acele momente. Toată lumea s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
în piept în fața lui Velicu că cine mai e ca ea, o femeie liberă și așa mai departe, căreia nu-i pasă și nu depinde, păi, cum dracu’, iar fața lui osoasă și congestionată, de cocoș și drac împielițat, se umbrea de un surâs îngăduitor, ce părea să spună că știe el mai bine cât de liberă și de cine depinde... De o vreme, apărea tot mai rar, iar ea îl aștepta parcă tot mai încrâncenată. Ceasuri în șir nu s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
respectase tăcerea, știind că la momentul potrivit vor discuta și despre asta, așa cum făceau întotdeauna. Îi ridică ușurel bărbia și o privește întrebător. Văd tristețe în ochii tăi. De ce? Nu am hotărât că vom da deoparte tot ce ne poate umbri fericirea? Da, așa-i. Și atunci, de unde această tulburare iubito? Mai este și altceva despre care ar trebui să știu? După o scurtă ezitare, abia sesizabilă, Smaranda răspunde pe un ton marcat de frământare: Nu, doar că niciodată nu am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
largi deasupra lor, ca să dispară atras de mirosul subtil al vreunei flori. Printr-o fereastră deschisă se aude un patefon. Deslușește tangoul "Zaraza": "...Câți au plâns nebuni după tine Și câți au murit..." Privește în sus la coroana copacului ce umbrește geamul camerei. Prin frunzișul proaspăt, se aude ciripitul cristalin și vioi al vrăbiilor. Traversează strada cu repeziciune și slalomul lui rapid printre mașini lasă în urmă un cor de claxoane revoltate. Pufnește în râs la auzul tonalităților diferite. Unele sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
tocmai sfârșise se înfășoară cu cel al cauciucurilor înfierbântate și al iodului turnat peste rănile purulente. În mașina parcată ceva mai departe, Smaranda privește înmărmurită, fără să poată scoate nici un cuvânt. Este războiul, abject și grotesc așa cum numai fețele livide, umbrite de durere și deznădejde ale răniților îl pot arăta. Și pentru o clipă are sentimentul de spaimă a omului fără nici o rădăcină în fața timpului, pentru care există doar zădărnicia și nesiguranța tuturor lucrurilor. Atunci când Marius se așează lângă ea, îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
nu va puteți îndeplini datoria în astfel de locuri? Timbrul glasului își pierde duritatea metalică, devine chiar amabil. Poate este necesară o nouă clarificare din partea căpitanului Licavkin. Trăsăturile lui Iorgu se schimonosesc brusc. Picături fine de sudoare apar pe obrajii umbriți de cozorocul caschetei tras peste sprâncene. Încearcă un zâmbet chinuit. Un ofițer politic este instruit să-și îndeplinească misiunea oriunde este nevoie de el. În cazul asta, puteți să vă duceți și în... locul unde este nevoie de dumneata, tranșează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
capătă recunoaștere în memoria maiorului. De necrezut! exclamă uimit von Streinitz. Speram să mă reîntâlnesc cu dumneavoastră pentru a vă strânge mâna, dar nu credeam că mai este posibil, mai ales după 23 august. Nădăjduiesc ca revederea să nu fie umbrită de încordarea momentului. Nici pe departe. Inamiciția actuală este dictată de fenomene politice și nu personale. În definitiv, vă datorez viața mea. Același lucru l-ați fi făcut și dumneavoastră pentru mine. Cu siguranță. Din păcate, situația prezentă mă obligă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
vremea când le folosea, dar apoi dădu totul uitării. De altfel, se simțea tot mai bine remontat sufletește și avea, fără să poată spune exact de ce, sentimentul că viitorul îi rezerva încă destule lucruri frumoase. Doar lipsa lui Arm îi umbrea într-o măsură trăirile radioase ce-l stăpâneau, dar nu mai suferea atât de mult din cauza despărțirii de ea, așa cum se întâmplase în primele zile care urmaseră acelui trist eveniment, ajungând între timp, cu înțelepciune, la convingerea că ar fi
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
-i privi fără știrea ei, oarecum în absența ei, brațele goale până aproape de cot, de un alb luminos, geometric rotunde, crescând în amploare de la încheietura mâinii în sus; ochii lungi, cu încarnatul pleoapelor mat, ca la copii, și genele stufoase umbrindu-i albastrul privirilor; bărbia îngustă, fină, de rasă evoluată, care-i dă o gingășie emoționantă; linia corpului frântă, ascunsă pe alocurea, ca să reapară în toată puritatea ei. În sfârșit, confecțiunea rochiei-jucărie ajungând la un stadiu care necesita intervenția mașinii de
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
va avea nevoie de medic. Erau amândoi, pesemne, mușterii vechi de-ai poliției. Mi-am urmat drumul pe jos, prin ploaia care țârâia insistent. Am ajuns la ghișeul de care aveam nevoie, dar funcționara, o pițipoancă blondă și cu ochii umbriți de mai multe nuanțe de negru spre mov, își privea admirativ manichiura care, de fapt, era impecabilă. Nici nu se uita la mine. Apoi formă un număr și vorbi, și vorbi. Astfel, am aflat că deseară avea întâlnire cu un
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
ani călca veselă pe terasament. Părea un pițigoi scăpat din colivie. N-o speria enorma galaxie a trupurilor vâscoase, urlătoare și cuprinse de plăceri. Fierbinte de miasme și colori tulburi, aerul parcă se înviora la trecerea fetiței. O băsmăluță îi umbrea cu reflexe roșii obrajii fragezi și negricioși. Trupul mlădiu, strâns la mijloc cu un brâu, iia rufoasă, cu un petec peste umeri, fusta de lână neagră prefăcută din alta mai veche a unei babe, trădau vârsta sa necoaptă. Ca fetele
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
grajdul vitelor se găsesc în stânga, cum intri pe poartă, lângă magazia de lemne. În dreapta, sub casă, două pivnițe în care sunt ferecate esențele tari ale acestui paradis - sub formă de compoturi, gemuri, zacuști, slănină, cârnați, vin și țuică. Urci scările, umbrite de cei doi peri pletoși așezați de o parte și de alta, și ajungi la o portiță vopsită în albastru, care, cu scârțâit răsunător, marchează intrarea în regnul oamenilor. Și miroase atât de frumos și de sălbatic când pășești pe
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
ce ne-ar mai rămâne fără ele ? Aș vrea să te văd zâmbind cât mai des ! în țara ta oamenii nu știu să zâmbească ! Nu te mai gândi la lucruri care te tulbură. Aș vrea ca nimic să nu ne umbrească astă-seară fericirea de fi împreună. Santé ! Privesc canarul împănat din farfurie și mă întreb dacă totuși soarta mea e cu mult diferită de a lui. Oare dacă ar fi viu acum, știind ce-l așteaptă la bucătărie, canarul ar zbura
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
de vineri a fost programat doar concertul Jan Garbarek Group, care, față de celelalte seri când spectacolele țineau până la trei dimineața, la doisprezece era gata, iar lumea abia ce se încinsese, și nu de căldură, cu siguranță. Dar asta nu a umbrit concertul în sine, de mult așteptat de degustătorii de muzica celui mai valoros saxofonist european al jazzului contemporan. Și a fost la înălțime atât ca interpretare, cât și ca sincronizare cu ceilalți instrumentiști, iar Manu Katche a arătat că nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
a doua distrugere -, pentru că făceau și ei parte din ea, toți acești oameni venind din toate direcțiile ca să Încaseze cei cinci dolari pe zi promiși de Henry Ford. Cartierul de est al Detroitului era o zonă liniștită de case familiale, umbrită de ulmi seculari. Casa de pe strada Hurlbut unde Îi conduse Lina era o casă modestă, cu etaj, din cărămidă spălăcită. Bunicii mei se uitară la ea din mașină, cu gura căscată și Înțepeniți, până când, dintr-o dată, ușa de la intrare se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
pereților. Le asimilează pe toate În liniște. Și apoi, Încă o dată, se aude o voce: ― Bună, Desdemona. Pe scena goală, Profetul, Mahdi, Fard Muhammad, stă În spatele podiumului. Nu e decât o siluetă slabă și elegantă, cu un melon care-i umbrește chipul. ― N-ar trebui să te afli aici, Îi spune el. Dar presupun că azi e În regulă. Desdemona, cu sufletul la gură, reușește să Îngaime: ― De unde știi cum mă cheamă? ― N-ai auzit? Eu le știu pe toate. Venind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
niciodată. Uitați-vă numai la albumul clasei. În poza cu echipa de hochei pe iarbă, făcută În toamnă, eu stau Într-un genunchi pe rândul din față. Cu clasa mea, În primăvară, stau gârbovită undeva În spate. Fața Îmi este umbrită de conștiința de sine. (De-a lungul anilor, expresia mea de perpetuă perplexitate avea să-i distragă pe fotografi. A stricat fotografiile clasei și felicitările de Crăciun până când, În cele mai larg răspândite fotografii ale mele, problema a fost În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
lateral și am pășit țanțoș, În stilul Olgăi Korbut. Dar nu puneam prea multă inimă. Și eram prea Înaltă ca să fiu Olga Korbut. Mai târziu, la un moment dat, a ajuns la mine vâjâitul unei bărci cu motor. Mi-am umbrit ochii cu o mână, ca să privesc peste apa tremurândă. O șalupă trecea În viteză. La volan era Rex Reese. Cu pieptul gol, bând bere și purtând ochelari de soare, ambala motorul la maximum, trăgând după el un schior nautic. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
cetate care îl va primi cu dragoste și onoruri: cetatea democratică. 70 Firește, Platon, prin Socrate, vorbește ironic și despre omul democratic și societatea corespunzătoare, cu atât mai accentuat ironic cu cât acestea sânt cele mai susceptibile de a-i umbri utopia. Citind atent însă splendidele pagini despre esența democrației - de necrezut că au trecut peste două milenii de când sânt scrise - nu putem să nu observăm destul de prost camuflata simpatie pe care Socrate o are pentru aceasta. Metafora folosită pentru democrație
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
nasul În cratița altora, Își mută centrul de greutate În cadrul acestei anonime Circumscripții de miliție, cu un scop bine plănuit. Deci, În după amiaza unei sufocante zile de sfârșit de vară, când preferabil era să tolănești la umbra unei terase umbrite de pomi ornamentali În fața unor spumoase halbe cu bere, Lct.Col.Tudose Ion dădu ordin celor dela cercetări penale pentru efectuarea unei audieri mai minuțioase deoarece Împricinatul Buga Niculae refuzase să facă mărturisiri complete. Arestatul Buga Nicolae, fu adus cu
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
căpăta condamnare ori nu, noi trebue să opținem cât mai Înalte funcții În pușcărie, pentru a ne asigura o existență privelegiată, pentru a nu putea fi la discreția bunului plac a te miri ce netrebnic...!”, avea inima Îndurerată, gândurile răvășite umbrite de cele mai negre presimțiri...! Spre deosebire de alte ierni ale timpului trecut, iarna anului 1981 se dovedi incredibil de aspră. Viscole deosebit de violente, căderi masive de zăpadă, ger cumplit ce-ți paraliza respirația sufoca orice activitate pe toate șantierele de construcții
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]