19,069 matches
-
Cei Patru ar fi preluat puterea. Aveau oameni infiltrați În structurile de comandă ale ienicerilor și spahiilor. Chiar comandantul spahiilor, Ali beg, este unul din cei care trebuiau să acționeze, nu mai târziu de luna februarie. Cheamă-l și va mărturisi. La semnul sultanului, Amir se ridică și deschise ușa, chemându-l pe șeful gărzii. Acesta primi porunca de a-l căuta pe Ali beg și de a-l aduce la palatul Ak Sarai. - Acest haos, continuă Ștefănel, avea să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
Fusese escortat pe drumul Istanbulului de două sute de achingii. Călăreții moldoveni au avut dezlegarea de a angaja lupta pe teritoriul Imperiului Otoman. I-au spulberat pe achingii și l-au adus la Suceava pe Isaia. După doar două zile a mărturisit totul. A treia zi a fost spintecat de Ștefan Însuși, În fața Sfetului domnesc. O judecată cam... sălbatică. Dar dreaptă, pentru lumea În care trăim. A doua veste pare măruntă, dar s-ar putea să devină importantă. Iscoadele Apărătorilor au Înregistrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
acum inutile și câteva mănăstiri de o frumusețe tulburătoare. Până la urmă victoriile se ștergeau. Rămâneau doar mănăstirile. Erau lăcașuri ale veșniciei. Ar fi ridicat și altele, multe, ca să se prelingă prin timp, cu credința lor neclintită, cu picturile lor care mărturiseau Încrederea În lumina Domnului Dumnezeu, cu oamenii lor pricepuți la copierea vechilor manuscrise și la țesăturile migăloase, cu liniștea lor de dincolo de veacuri, asemeni liniștii acestei păduri de brazi care parcă respiră și parcă Îi călăuzește pașii spre necunoscut. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
În siguranță În cetatea Clujului! Iar românii din munții Apuseni se ridică la luptă la chemarea lui Vlad! În două sau trei săptămâni vor trece Carpații, În ajutorul Moldovei! - Căpitanul Oană? Întrebă arcașul Simion. - N-am putut ajunge la el... mărturisi, cu tristețe, Gâlcă. Am bătut ținuturile Murgenilor și ne-am dus mai sus, spre Vaslui, și mai sus, spre dealurile Sucevei. - I-ați dat de urmă? Întrebă voievodul. - Da... Cred că da... Dar dacă informațiile noastre sunt bune, atunci căpitanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
celor două armate. 19 august 1476. Prima ciocnire de proporții cu un corp de armată otoman. Ariergarda lui Mahomed, măturată În nici două ceasuri de Vlad, care a condus atacul În stilul lui sălbatic, Însetat de sânge. Prizonierii luați au mărturisit că sultanul aleargă spre Dunăre, dar că Moldova de sud e Încă sub ocupație, iar armata turcească depășește cu mult dimensiunile armatelor conduse de Ștefan și Vlad. 20 august. Cetatea Hârlăului eliberată. Oameni ieșind pe porți și căzând În genunchi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
și suav îți sprijin mâna Nu posesiv, nici insistând vreodată nu îți voi cere nici măcar un pic chiar dacă-i greu, iar viața-ntortocheată n-o să te mint chiar pentru nimeni sau nimic. Și deci, te rog să crezi ce îți mărturisesc în clipa când vei acuza profund să știi că tot ce-i bun pe lume îți doresc sunt sentimente...ce nu pot să le-ascund.
A doua oară unu by Ciocan Codrin Cristian () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92930]
-
atât de ferm datat, de vreme ce tot ceea ce mi s-a întâmplat, de la primul și apoi de la al doilea rând de dinți, cu începutul școlii cu tot, cu jocul ei de bile și cu genunchii zdreliți, cu cele mai timpurii secrete mărturisite la spovedanie și, mai târziu, cu toate chinurile credinței, s-a transformat demult într-un morman de hârțoage vechi ce au dat naștere unui personaj care, abia așternut pe hârtie, nu a mai vrut să crească deloc, a început să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
la treisprezece ani - și deja dincolo de toate miracolele din lada cu trucuri a catolicismului - mergeam totuși la biserică, numai ca să pândesc fata sâmbăta după-amiaza: cât mai aproape cu putință de confesional, cu o bancă în spatele codițelor. Până și despre secretele mărturisite la spovedanie trăncănește bucata de rășină pietrificată, galbenă ca mierea: gura mea îi va fi descris cu atâta precizie în ureche experimentatului preot detaliile închipuirilor ce animau practica juvenilă a onaniei, încât, cu acest prilej, numele fetei ca receptacul al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
îmi va fi scăpat de pe limbă, fiind astfel dat în vileag. La care părintele trebuie să fi tușit ușor de partea cealaltă a grilajului. Pe lângă asta, mai târziu, pe când copila cu codițe aflată de cealaltă parte a ferestruicii confesionalului își mărturisea păcatele, se pare că eu am coborât de pe bancă și m-am dus la altarul Fecioarei, pentru ca acolo, cu bună știință sau din simplă îndrăzneală, să... Nu, spun eu și pun piesa cu țânțarul lângă celelalte care păstrează, închise în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
dintre ei atunci când era vorba despre criminalele lupte din tranșee. Războiul lor nu se termina. De împăcat, nu puteau fi împăcați. Ceva rămânea nerostit. Nici eu - cu privirea ațintită spre farfuria de argint care era Lago Maggiore - nu i-am mărturisit lui Erich Maria Remarque că, în ciuda lecturii cărții sale care enumeră suficiente feluri de a muri obișnuite pe timp de război, elevul de cincisprezece ani se oferise voluntar la submarine sau la tancuri. Emigrantul sătul până peste cap de succesul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
dans, pe atunci celebru, Eierschale. Dacă se spune aici că am dansat, e puțin spus. Ne-am găsit în dans, asta se apropie de realitate. De fapt, privind în urmă la cei șaisprezece ani ai căsniciei noastre, ar trebui să mărturisesc: cu adevărat aproape, încât să fim una, parcă anume meniți să fim un cuplu, Anna nu mi-a fost decât la dans, cu oricâtă iubire ne-am fi străduit să ne apropiem și în rest. Prea ades ne-am uitat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
chiar mai mult, dracul știe ce. Și, jucând, ne făceam că și schimbul de roluri ne-ar fi fost cu putință.“ Se poate ca, în fața surorii mele care mă iubea cu o neîncredere constantă, să fi exagerat puțin atunci când am mărturisit că Joseph și cu mine, confruntându-ne cu cerul tăcut și plin de stele de deasupra noastră, dincolo de care el știa adresa exactă a locuinței cerești, eu însă nu vedeam căscându-se decât golul, am scris poezii pline de vorbe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
nimic și fără să întîlnească pe nimeni, necum pe Mika-Le. Era o moșie fermecată. Vacile fiind în staule model, caii în boxe de lux, păsările în cotețe mai curate ca o colivie și florile, parcă artificiale prin disciplină, nu-i mărturisiseră nimic din secretul pe care poate îl cunoșteau. 6;.u poate că Mini, neștiutoare de ceea ce se petrecea, nimerise, prin instinctul unor armonii tainice, locurile care erau la fel neștiutoare, așa cum alteori, dimpotrivă, descoperea tocmai ceea ce te poate îndruma. 13
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
o voință adevărată, n-a mai avut decât o grijă: ca totul să se facă cât mai bine și mai frumos, pentru "fata lui" ... El și acuma ar vrea să se aranjeze. - A! poate crede că Elena sufere deși nu mărturisește! se repezi Nory. - Nu! De suferit, sufere în felul ei, dar - biata mea Lenora! oftă Lina astmatic subt voalul ei. în adevăr, Lenora . . . - Mai ales Lenora! . . . zise slab Mini. - Toate se grămădiseră azi: ultimatul dat prințului, exodul lăcustei și nevricalele
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
Socec, rostind un fel de rugăciune, care la sfârșit implora în termeni ecleziaști miluirea dragostei. Cerșetor flămând, de care te speriai cu o frică ciudată, din amestecul lui Dumnezeu în nebunia lumei. Câți alții, mai primejdioși încă! Cei care nu mărturiseau în afară scrânteala lor și vorbeai cu ei neturburat, până când aflai vreun gest excentric, neașteptat, și care era totuși logic către ceea ce era smintit în mecanismul lor. Mai toți oamenii aveau ceva schimbat atunci. Unii pentru că în adevăr erau zdruncinați
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
tocmai pentru că e diabolica. Astfel a ajuns la Roman, unde a sedus pe Papa Bonifaciu. Admirabil!. .. Fapte! numai fapte!. . . și victime bărbătești! Bravo, Scampolo! - și râse iar. Se opriră la potou fiindcă tramvaiul se zărea. - "Scampolo" nu e de mine - mărturisi cu modestie - decât în traducerea italiană. E de țața Gramatula. - Zici? - Țața Gramatula! - și Nory făcu haz. - Aud! - N-o cunoști? Interesantă! Sora mai mare a lui Hallipa. Domnișoară bătrînă! Bărbătoasă, harnică, cu biciul dreptăței în mână, ispravnicul pe moșia
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
pe Elena. Nu știu dacă n-a acordat și un interview. Mare succes bucureștean, Elena mea! Mai are un portret serios la Salon de Ion Măria Longhin . . . Elena iscălește acum: Hallipa-Drăgănescu. Un reporter ingenios a inovat numele. Elena mi-a mărturisit că asta îi face mare plăcere. E un mare dor al ei, că nu a fost băiat și nu a purtat numele ca și firea neamului Hallipa ... Și Drăgănescu e încîntat! ... Ai văzut-o? Arătă un auto elegant, care trecuse
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
de a se purifica de urmele 68 dezinfectantelor diverse, pentru a nu-1 supăra, nu reușea deplin să înșele mirosul fin al ilustrului. Cât despre țigară, o prefera lui bărbatu-su, se plângea patetic doctorul. în adevăr, Lina ar fi murit - mărturisea - fără țigărușă. Plăcerile ei erau așa de puține! Frumoasa Lenoră fuma și ea, dar o țigară delicată pe zi, la cafea; așa de ,.adorabil", încît Rim încerca și el una, ca să ție companie. Lenora nu trăgea ca o "șerpoaică", ci
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
singur. Hallipa în formă de "biet om" era ceva peste fire! Lina întrebă mai întîi cu îngrijorare ce făceau Rim și Lică, și cum Mini, ca să nu o sperie, îi spuse că vorbesc liniștiți, ușurată dintr-o parte, începu a mărturisi grijile mari pe care i le da verișoara. Mini află că de un an și jumătate, de când însoțise pe Lina la Prundeni, în ziua scenei celei mari, lucrurile nu mergeau bine. Lina nu încetase de a se duce acolo aproape
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
necurățenie, cu acel proces misterios care nu e chiar o boală, e o formă de transpoziție a conștiinței. Lenora reacționa logic către sentimente și gânduri pe care le avea despre cele petrecute, așa cum ea le socotea, așa cum nu le putea mărturisi. Pentru ceilalți totul părea absurd. După primele izbucniri neputincioase, în epoca aceea do liniște aparentă, își reculegea probabil necazul, medita mijloacele de a schimba. . . Ce? Ceea ce fusese. Adică ceea ce era iremediabil. Aci era punctul dureros și grav al tragediei. Când
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
corporală - cela va sans dive. Când a văzut întîi bolnava, a luat Linei un interogatoriu de inchizitor. Ca la cărturăreasă, unde te duci decis să nu dai nici un indiciu și de la prima întrebare spui tot, așa și Lina s-a mărturisit pe contul Lenorei. Doctorul a reținut, îndeosebi, că doamna Hallipa fusese foarte cochetă. Tot aci s-a cam încruntat. Declarase de la început tuturor, în contrazicere cu ceilalți doctori, că-și ia răspunderea vindecărei. Proasta de Eliza nu spusese nimănui că
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
și Italiei - Clemenceau, Wilson, Lloyd George și Orlando - îl informa pe rege: „în primul rând am fost afectat să văd ce puțin loc au ținut chestiunile românești în mijlocul atâtor altele mult mai puțin importante. în al doilea rând trebuie să mărturisesc că situația României în lectura acestor documente este exasperantă”. La crearea unei situații ce dezavantaja România poate că a contribuit și nehotărârea guvernului de la București, care schimba mereu pe șeful delegației ÎI.I.C. Brătianu, Nicolae Mișu, generalul Coandă, Al. Vaida
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92342]
-
destinul”, chiar dacă uneori suntem vinovați, de cele ce ni se întâmplă. În situațiile fericite, când bucuriile dau peste noi, nici nu-l mai amintim, doar rostim expresia „mi-a pus Dumnezeu mâna-n cap” care de fapt tot o predestinare mărturisește. O asemenea bucurie, mare bucurie apare și în casa lui Vasile Mocanu și a soției sale Paulina din Murgeni, proaspăt căsătoriți, buni gospodari, când se naște primul lor copil, o fetiță durdulie, frumoasă, sănătoasă căreia îi pun numele Teofana. Paulina
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
mai mult Teofana — Și calde și catifelate! — Ciau! Ciau! îi strigă să-l determine să plece, deși în străfundul ei recunoștea cât de plăcut sărută Cezar și câtă fericire simte în acel moment, fericire pe care nu voia s-o mărturisească. — Și proaspete și fragede! și.... continuă cu toate atributele care-i vin în minte și care-i încălzesc inima, pe care Teofana de-abia le mai aude, că ajunsese la capătul aleei. Când au intrat în sesiune, aceste întâlniri au
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
atributele care-i vin în minte și care-i încălzesc inima, pe care Teofana de-abia le mai aude, că ajunsese la capătul aleei. Când au intrat în sesiune, aceste întâlniri au fost întrerupte dar ei nu încetau să-și mărturisească sentimentele prietenilor. Pe Cezar îl stârnea la stfel de discuții Dan, de câte ori se întâlneau ca să învețe împreună. — Să ne grăbim cu exercițiile până nu începe pianul. — Are și ea de învățat nu numai de exersat. — Cum vă mai înțelegeți? — Ca
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]