19,653 matches
-
pe ultima copertă a cărții, Ion Machidon afirmă, pătruns de respect: „Cartea pe care ne-o oferă de data aceasta Miron țic în colaborare cu Zoița Bogdan-Tripa ne arată o altă față a scriitorului decât cea cu care ne-a obișnuit: de prozator, poet, critic literar, aceea de dramaturg cu reale posibilități de dezvoltare a acțiunii prin multiple tablouri și scene în care personajele au toate șansele prin dialogul textului să treacă de la o situație fie chiar conflictuală la alta, oferind
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
țara mea eu sunt stăpân pe toate / Și nimeni nu mă crede sabotor. / Am dreptul la cuvânt, să cer dreptate, / Pot să vorbesc cu-al meu conducător.“ (idem) (Este vorba de accesibilul Nicolae Ceaușescu care se plimba ca un om obișnuit pe străzi și stătea de vorbă cu trecătorii!) Toate aceste poeme rudimentare sunt scrise de un autor care pare definitiv zăpăcit de propaganda comunistă. În afară de faptul că nu au nici o valoare literară, ele sunt grotești din punct de vedere moral
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
răsar din candoarea și zburdălnicia greviștilor. Un cocoS ´ at al vremii noastre După cocoșatul de la Notre Dame, a mai apărut un cocoșat în literatura lumii: cocoșatul din muzeu. Se numește Seec Nolty, este ghid într-un muzeu de artă și obișnuiește să se masturbeze, ascunzându-se într-un ungher inaccesibil camerelor de luat vederi și privind obsesiv un nud feminin sculptat în piatră. Acest Seec Nolty este protagonistul romanului Cocoșatul din muzeu de Petre Bucinschi (Transilvania Expres, 2006). Spre deosebire de personajul lui
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
a lungul acestui număr (al ziarului?), dr. Sever Măciucă de la Policlinica cu plată ne edifică profund și definitiv asupra (și dedesubtul) unei probleme spinoase și îmbârligate mai ales pentru tinere fete: debutul în viața sexuală. În primul rând, așa cum se obișnuiește la debutanți, le-o urăm s-o facă cu dreptul (piciorul drept sau altceva drept? - rămâne de văzut și de pipăit!)“ etc. Autorul face impietatea de a târî în sarabanda bancurilor lui și numele lui Marin Preda. Într un capitol
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
talent. Victor Cilincă, autorul volumului de proză scurtă Mașina de distrus tot, N’Ergo, Galați, 2001, mizează totul pe mefiența cu care îi privește pe oameni. Prima schiță din carte, Hagealâc, nu este altceva decât povestea unui tânăr, Daniel, care obișnuiește să citească în WC, stând nefiresc de mult pe „tronul de porțelan“, spre groaza celorlalți membri ai familiei, tentați să creadă că i s-a întâmplat ceva rău. Când vine vremea să se căsătorească, tânărul își alege ca parteneră o
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
pat. Nu se înțelege însă al cui este tuberculul în creștere plată. Al femeii sau al bărbatului? Sau este vorba pur și simplu de un cartof, vrășulit și el, din întâmplare, peste cearceaful apretat? Poezia de actiune Trebuie să ne obișnuim cu ideea că, așa cum există filmul de acțiune, există și poezia de acțiune. Printre cei care o promovează se numără Rodica Dragomir, autoarea volumului Ore fără memorie (Risoprint, Cluj-Napoca, 2008). În versurile ei mereu se întâmplă ceva ieșit din comun
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
kil de vin... minerii.“ Lipsită de profesionalism este și prefața volumului, semnată de Radu Dorin Mihăescu. Acesta face apologia epigramistului, demonstrând ceva nedemonstrabil și anume că lipsa de pregătire literară a autorului ar reprezenta un avantaj: „...conformația sa de inginer, obișnuit prin afilierea meseriei sale cu esteticul cotidian și cu arta prelucrării nobile a lemnului, îmbină spiritul exact cu arpegiile actului de creație literară.“ Încâlcită gândire! Citind rebarbativa prefață, începe să ne fie dor de anostele, dar atât de pașnicele epigrame
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
București, 2006) al lui Nicolae Popescu cuprinde teorii năstrușnice versificate, unele inspirate de filmele SF: „Eu cred că Pământul / Nu e singura planetă / Locuită / De ființe raționale, // Eu cred că multe alte planete / Sunt locuite / De extratereștri, / Cum ne-am obișnuit să-i numim. // Eu cred că aceștia au venit / Demult / Pe Pământ. // Eu cred că acești extratereștri / Sunt materiali, / Sunt ca și noi! / « După chipul și asemănarea noastră»!“ (Eu cred) Alte teorii țin de o concepție mistică asupra existenței: „Sufletul
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
altceva. Nici nu-i era unchi. Ea era nepoata soției lui, care murise În Polonia În 1940. Răposata lui soție. Răposata mătușă a văduvei. Oriunde te uitai sau Încercai să te uiți, dădeai de răposați. Îți lua ceva să te obișnuiești. Suc de grapefruit bea dintr-o cutie cu două găuri triunghiulare ținută pe pervaz. Draperiile se desfăcură când se Întinse și privi afară. Fațade continue de piatră brună, balustrade, bovindouri, fier forjat. Ca timbrele din album - rozul fumuriu al clădirilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
facă pe Margotte să tacă din gură. Era un bărbat Înalt, splendid, pe jumătate chel, mustăcios, cu un creier subtil În cap. Teoria politică Îi fusese domeniul. Preda la Hunter College - preda pentru femei. Fete șarmante, cam idioate, absurde, după cum obișnuia să spună. Din când În când, câte o inteligență feminină puternică, dar foarte mânioasă, care se plângea foarte mult, prea multă ideologie sexuală, bietele de ele. În drum spre Cincinnati pentru o conferință la un oarece colegiu ebraic, se prăbușise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
aer, fu așa. Apoi domnul Sammler se urcă, ducându-se ca un bun cetățean În spate, sperând că nu urma să fie Împins mai departe de ușa din dos, căci nu mergea decât cincisprezece cvartale, și Înghesuiala era mare. Mirosul obișnuit de dosuri Îndelung așezate, de pantofi acri, de zeamă de tabac, de țigări de foi ieftine, colonie, pudră de față. Și totuși de-a lungul râului, primăvară timpurie, primul kaki - câteva săptămâni de soare, de căldură, și Manhattanul urma (scurt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
adevăratul copil minune. Adevăratul copil minune, stabilindu-și relațiile cu infinitul, e complet acasă la el În finit. Capabil de a purta giuvaerul credinței, făcând mișcările infinitului, și În consecință neavând nevoie de nimic altceva decât de finit și de obișnuit. Pe când alții caută cu ardoare extraordinarul din lume. Sau Își doresc să fie aceea la care se cască gura. Ei Înșiși Își doresc să fie păsările cu penet rar văzut, peștii curios deformați, rasele ridicole de oameni. Numai domnul Sammler
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
ciocolatie, stătută și sugerând puternic nou-născutul pe care era menit să-l facă. Urât, odios; hilar, și totuși important. Iar domnul Sammler Însuși (una dintre acele invazii mintale pe care nu mai avea rost să Încerci să o Înfrunți) era obișnuit să pună accentul său foarte diferit pe lucruri. Desigur că el și hoțul de buzunare erau diferiți. Totul era diferit. Profilele lor mintale, caracteriologice, spirituale, erau ca de la cer la pământ. În trecut, domnul Sammler crezuse că din aceeași perspectivă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
la ochi - rotunzi, Întunecați, mari, umplând orbitele mari osoase, capabili să vadă totul, dar ca prin vis, visători, ca drogați. Era un gagiu pervers, spunea Angela. Cu doctorul Cosbie vorbea de sport. Interesul lui Wallace față de acest subiect nu era obișnuit. La el toate interesele erau neobișnuite. Îl apuca o febră sfâșietoare. Cai, fotbal, hochei, baseball. Știa media jucătorilor, recordurile, statisticile. Puteai să-l testezi după almanah. Doctorul Gruner spunea că stătea până la patru dimineața memorând tabele și notând cu stânga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
acum că fugise cu Viitorul Lunii ca să provoace tocmai această ocazie, această Întâlnire. Atunci el și Wells chiar erau secundari? O făcuse Într-adevăr pentru a stârni interes? Nu era aceasta o stratagemă cunoscută? Față de el, Sammler Își amintea, femeile obișnuiau uneori să se poarte insolent ca să Îi atragă atenția și să spună lucruri usturătoare imaginându-și că asta le face fascinante. De aceea luase Shula cartea? Din seducție feminină? O singură specie: dar sexele ca două triburi diferite de sălbatici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
vedere eshatologic. Ce interesant. Sammler, neagreând cuvântul „eshatologic“, ridică din umeri. Credeți că ar trebui să mergem În spațiu, doctore Lal? — Sunteți foarte trist În legătură cu nepotul dumneavoastră. Poate ați prefera să nu discutăm. — Odată ce Începi să vorbești, odată ce mintea se obișnuiește cu asemenea Întorsătură, continuă să se Întoarcă și se afundă În toate evenimentele. Și poate că problemele devin oarecum mai ușor de Îndurat dacă o lași să se Învârte. Deși nu văd de ce ar trebui să fie mai ușor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
nebuni. Un ucigaș maniac. De-ar fi fost mai puțin nebuni, și Eisen, și Shula, Își zise Sammler. Numai puțin. Ar fi continuat să se joace de-a casinoul În Haifa, țicniții aștia doi, În cușca lor mediteraneană văruită. Căci obișnuiau să scoată cărțile când nu scandalizau vecinii cu urletele și bătăile lor. Dar nu. Asemenea persoane aveau dreptul să fie considerate normale. Mai aveau și libertate de mișcare pe deasupra. Aveau pașapoarte, bilete. Așa zburase apoi sărmanul Eisen peste ocean cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
după care îți puteai da seama în mare cum avea să fie restul. Cineva încercase să salveze stâlpii de rugină acoperindu-le capetele cu sticle de suc, dar tot se făcuseră portocalii. (... Ă Firește, case ca aceasta erau peste tot, obișnuite în rândul celor care se zbătuseră cu disperare să acceadă la stratul inferior al clasei mijlocii - chiar pe margine, agățându-se cu deznădejde să nu alunece înapoi -, însă nu reușeau să se țină suficient de tare de această margine, iar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2188_a_3513]
-
cel mic al oamenilor cu minim interes pentru această zonă. Am apelat, firește, la prieteni, cunoștințe, neamuri. Luându-i pe departe, pentru a nu le spune brusc, în față, că trăiesc într-o dilemă cu substanță politică. Până acum, îi obișnuisem să am păreri, uneori chiar tranșante, în chestiuni de o asemenea natură, deci o doză de precauție era necesară, pentru a nu risca să-i dezamăgesc. Și am aflat. Am aflat că mai toți prietenii, mai toate neamurile, mai toate
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2188_a_3513]
-
feeric ale lui Apollinaire! Terorizau pisicile, delectau sufletul meu avid de zgomote mici, îmblânzeau izolarea, acompaniau nocturn dragostea conjugală... Și tot de-a lungul sobei, între ea și „masa de lucru“, în fața televizorului, iarna, se lăfăia un șezlong. Un șezlong obișnuit de grădină, care chiar era scos vara în spatele casei, sub un păr, cam la cinci metri de zidul de cărămidă goală al unei magazii cu un singur gemuleț murdar, misterios, năpădit de pânze de paianjeni... Tom Sawyer s-ar fi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2188_a_3513]
-
termina această treabă, era aproape întotdeauna întuneric, iar din ușa bucătăriei, unde atârna felinarul, zăbrele de lumină galbenă coborau treptele, traversau poteca și se opreau pe copaci și pe fețele negre de dedesubt. În această sâmbătă, în loc să se răspândească, așa cum obișnuiau să facă după ce-și primeau banii, oamenii se retraseră puțin în umbra frunzișului, sporovăind între ei ca să le treacă timpul. Când a fost plătit și ultimul muncitor, fermierul spuse: — Chemați femeile și copiii. Toată tabăra să fie aici. Vătaful
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2204_a_3529]
-
-ți iei o nevastă tânără, atunci nu ești nici pentru vânătoare. Ai să iei pușca și anul ăsta, ca de obicei. Noapte bună. Și intră, lăsând grădina cu potecile înecate în beznă. Jonas rămase pe loc, așteptând să i se obișnuiască ochii cu întunericul, și porni în josul potecii, dibuindu-și drumul după pietrele desprinse care i se mișcau sub tălpi. Încă nu mâncase, însă când ajunse în apropierea taberei, simți că nu poate merge mai departe. Se opri și privi la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2204_a_3529]
-
În munți. Mai rămânea, e adevărat, Erina. Erina Îi fusese alături tot timpul, fără să ceară nimic, bucurându-se că minunea Întâlnirii lor fusese posibilă. Ea făcea ca zilele să fie prețioase și pline de lumină. Bătrânul logofăt Litovoi se obișnuise cu desele ei plecări, fie spre Albești, fie spre Cetatea de Scaun. Nu protesta și nu Întreba de ce Întârzie cununia. Acum, Însă, chiar și el trebuise să ia drumul pribegiei, pornind spre nord. Erina Îl adusese, chiar În acea dimineață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
vânjos, avea, poate, treizeci și cinci sau chiar patruzeci de ani, și purta un kimono gros, de un maro Închis, peste care era legată o platoșă de piele. Părul ușor cărunt Îi ajungea până la umeri. În jurul lor, războinicii făcură un semicerc. Păreau obișnuiți cu astfel de confruntări și, pesemne, nici una nu fusese pierdută de șeful lor. Dar, dacă acesta era rănit, cei opt arcași aveau misiunea de a-l ucide imediat pe adversar, proclamând victoria lui Jian Shi. Nu era cinstit, dar era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
Lasă spada și ia unul din buzdugane. Uite, ăsta, dacă nu ți se pare prea greu. Tânărul luă buzduganul pe care i-l Întinsese tatăl său, rotindu-l de câteva ori din Încheietură. - Nu e prea greu, dar nu sunt obișnuit. E o armă care nu e folosită În Italia. - Nu toată lumea e făcută pentru spadă. Sunt luptători excepționali făcuți pentru arme lungi, ca sulița sau halebarda, alții pentru aruncări de pumnal, alții pentru arme grele, ca măciuca sau buzduganul. - Bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]